(το πρόβλημα της Πρέσπας και της Δοιράνης)
(2η επιστολή)
Κύριε Μπερίσα,
συνεχίζοντας τις παρακλήσεις μου προς το πρόσωπό σας σχετικά με την παράνομη παρακράτηση μέρους της λίμνης Πρέσπας από τη ΦΥΡΟΜ, σας ενημερώνω για κάποιες ενέργειες που έκανα και έχουν για μοναδικό σκοπό την κινητοποίησή σας για την αποκατάσταση της νομιμότητας στο τριεθνές.
Στο νομικό τμήμα του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας –με το οποίο επικοινώνησα-
αρνούνται ότι υπάρχει στο διεθνές δίκαιο κάποιο στάτους, σύμφωνα με το οποίο όταν πρόκειται να χαραχθούν σύνορα πάνω στην επιφάνεια λίμνης, το κράτος που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη επιφάνεια παίρνει τελικά και το ανάλογο μεγαλύτερο κομμάτι της επιφάνειας της λίμνης που διεκδικεί.
Αναζήτησα λοιπόν για να βγάλω μιαν άκρη σχετικά με το ζήτημα του χωρισμού των λιμνών, τη λεγόμενη και ‘Αγία Γραφή’ των διπλωματών, το βιβλίο ‘Τα Χερσαία σύνορα της Ελλάδας’ του έλληνα διπλωμάτη Ηλία Δημητρακόπουλου, το οποίο εκδόθηκε από το ΙΜΧΑ.
Στο αρχικό στάδιο της μελέτης, ο Δημητρακόπουλος περιλαμβάνει βασικές έννοιες για την περαιτέρω ανάπτυξη των ζητημάτων γύρω από τα ελληνικά σύνορα.
Πριν προχωρήσω στις παρατηρήσεις που αφορούν την Πρέσπα και τη Δοϊράνη, σας αναφέρω ακριβώς τι λέει ο μεγάλος αυτός Έλληνας διπλωμάτης στη σελίδα 26 : Τα σύνορα γενικά, αλλά και ιδιαίτερα τα ελληνικά, βασίζονται σε μια σχέση ισορροπίας.
Το σύνορο δεν πρέπει να νοηθεί σαν κάτι το στατικό. Είναι ένα πλαίσιο της ανθρώπινης δραστηριότητας και διαμορφώνεται ανάλογα με τη δραστηριότητα που αναπτύσσει ο λαός που ζει μέσα σε αυτό, εξελισσόμενο σε σχέση με τη δραστηριότητα των γειτόνων του.
Οι γείτονές μας λοιπόν, οι κάτοικοι της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αποφάσισαν το 1991 να πάρουν διαζύγιο με τους Σέρβους και να δημιουργήσουν – ειρηνικά και με πόλεμο- τα δικά τους ανεξάρτητα κράτη.
Μέχρι τότε η Ελλάδα και η πρώην Γιουγκοσλαβία είχαν σε εφαρμογή τη συνθήκη που υπογράφηκε στις 17 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη του 1958. Η διάρκειά της ορίστηκε σε δέκα χρόνια και εφόσον δεν καταγγέλθηκε έξι μήνες πριν από την παρέλευση της δεκαετίας, έγινε αορίστου διαρκείας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 18.
Για την εκπλήρωση των σκοπών της η συμφωνία προέβλεψε της σύσταση Μόνιμης Μικτής Ελληνο-Γιουγκοσλαβικής Μεθοριακής Επιτροπής, που είχε σαν σκοπό να λύνει όλα τα ζητήματα που έχουν σχέση με την προστασία, συντήρηση και ανανέωση των οροσήμων, καθώς και την πρόληψη, παρεμπόδιση και διευθέτηση των μεθοριακών επεισοδίων.
Για πρώτη φορά η επιτροπή συνεδρίασε στα Σκόπια το 1960 και από τότε συνέρχεται τακτικά μια φορά το χρόνο εναλλάξ στις δυο χώρες, συνήθως στη Θεσσαλονίκη και στα Σκόπια. Οι επίσημες γλώσσες είναι η ελληνική και η σερβοκροατική.
Εδώ υπάρχουν οι απορίες για το αν συνεχίστηκε και με τη ΦΥΡΟΜ η επιτροπή, ποιες ήταν οι επίσημες…γλώσσες, αν συνεδριάζει κάθε χρόνο …και…άλλα.
Διότι κύριε Μπερίσα, τα τελευταία χρόνια, ο κύριος Γκρούέφσκι, έχει δηλώσει σε θέματα που δεν τον …συμφέρουν, ότι δεν αναγνωρίζει τις συνθήκες που υπέγραψε η πρώην Γιουγκοσλαβία με την Ελλάδα…και άλλα τέτοια περίεργα!
(Έτσι απάντησε στις διαμαρτυρίες της χώρας μας για τα πολλά φράγματα στον Αξιό, στο θέμα της μόλυνσης κτλ)
Και το ελληνικό ΥΠΕΞ τον ακούει!!!
Και έρχομαι εξοχότατε στο θέμα της παράνομης κατοχής υδάτων από τους ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ.
Ο Δημητρακόπουλος γράφει στο θέμα του καθορισμού των συνόρων στις λίμνες: Η συνοριακή γραμμή στις περισσότερες περιπτώσεις έχει επικρατήσει να διέρχεται από το μέσο της λίμνης, όταν τα παρόχθια κράτη είναι δυο. Όταν είναι περισσότερα, η κατανομή της λίμνης γίνεται ΚΑΤ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΕΡΣΑΙΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΟΧΘΙΩΝ ΚΡΑΤΩΝ.
(Σπυρόπουλος, σελ 133, P.Pondaven σελ 69, 78, 108).
Και εδώ έχουμε την μεγάλη υπεκφυγή –γιατί άραγε;- της νομικής υπηρεσίας του ΥΠΕΞ, ότι δεν υπάρχει δήθεν στάτους στο διεθνές περιβάλλον στο θέμα της χάραξης συνοριακής γραμμής σε λίμνες!
Σύμφωνα λοιπόν με τον Δημητρακόπουλο και το στάτους κβο που ισχύει στο διεθνές επίπεδο, η δημιουργία νέων κρατών μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, επιβάλει και επαναχάραξη της συνοριακής γραμμής μεταξύ Αλβανίας –ΦΥΡΟΜ και Ελλάδας στις λίμνες της Πρέσπας και της Δοϊράνης, διότι η χερσαία επιφάνεια του κράτους των ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και είναι κραυγαλέα μικρότερη.
Άρα εξοχότατε κύριε Μπερίσα,
Η ΦΥΡΟΜ παρακρατά παράνομα στην επικράτειά της ύδατα που ανήκουν στη χώρα σας.
Στο θέμα τώρα της λίμνης Δοϊράνη, η χάραξη των συνόρων είχε γίνει με μια ευθεία γραμμή που ενώνει τις δυο ακραίες χερσαίες πυραμίδες στο βόρειο και νότιο τμήμα της λίμνης, χωρίζοντάς την σε δυο μέρη – περισσότερο πήρε η Γιουγκοσλαβική πλευρά 27,3 τ.χ και η Ελληνική 15,8 τ.χ.- ανατολικό για την Ελλάδα και δυτικό για τη Γιουγκοσλαβία.
Όμως τα τελευταία χρόνια, λόγω της ανομβρίας αλλά κυρίως της παράλογης εκμετάλλευσης των υδάτων από την πλευρά των ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ, το νερό έχει υποχωρήσει σημαντικά από το μέρος της Ελληνικής πλευράς και ο χωρισμός πλέον ντε φάκτο έχει μετατραπεί 2/3 της λίμνης στα Σκόπια και 1/3 περίπου στην Μακεδονία.
Και εδώ θα μπορούσε η Ελληνική πλευρά, η χώρα μου, να θέσει θέμα στις συνομιλίες με τον Νίμιτς.
(Αφού είναι σίγουρο ότι δεν συζητούν μόνο το…όνομα οι αντιπροσωπείες )
Είναι κάτι ανάλογο με τη χάραξη των συνόρων στα ποτάμια, όταν έχουμε το συχνό πρόβλημα της ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΤΗΣ.
(Κάτι σαν το πρόβλημα που μας δημιουργούν συχνά οι Τούρκοι στον ΕΒΡΟ)
Συγνώμη αν σας κούρασα κύριε πρωθυπουργέ της Αλβανίας, αλλά νομίζω ότι είναι ένα σημαντικό θέμα για τη χώρα σας το θέμα που σας έθιξα.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα ασχολούμαστε αυτή την περίοδο με άλλα σοβαρότερα θέματα.
Ειλικρινά
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός
