Παραλογισμοί

Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου
Καμιά φορά εμείς οι δημοσιογράφοι γράφουμε για πράγματα βγαλμένα από τον μικρόκοσμό μας, αντιμετωπίζουμε τη ζωή με βλέμμα βουτηγμένο στην επαγγελματική μας διαστροφή, χάνοντας έτσι την ουσία. Αυτό είναι και ένας από τους παράγοντες της κρίσης στον Τύπο, όπως ασφαλώς θα γνωμοδοτούσε κι ένας ψυχολόγος ειδικός στην αντιμετώπιση της «μιντιακής κατάθλιψης» -συμπτώματα η κατήφεια, ο εκνευρισμός και ενίοτε η αηδία που μετατρέπονται σε χαρά και ηρεμία όταν οι δημοσιογράφοι απεργούν και δεν έχει δελτία ειδήσεων…

Μου επισήμανε, λοιπόν, ο φίλος Μ.Λ. τους παραλογισμούς του καιρού μας. Εδώ και ενάμιση μήνα τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν δυσβάσταχτα και αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα τα οποία διαψεύδονται και πάντως δεν λαμβάνονται. Όταν δε ανακοινώνονται κάποια μέτρα, κανείς δεν μιλά για τη έκπτωση των αποδείξεων από γιατρούς και δικηγόρους, μέτρο σαφώς... φιλολαϊκό. Ο Αλογοσκούφης μέμφεται τον Καραμανλή για έλλειψη ικανής ηγεσίας και τα ΜΜΕ τον αντιμετωπίζουν ως το πιο αξιόπιστο κριτή.

Αυτόν που μέχρι πρότινος ήθελαν να εξοντώσουν όπως ο Ρασπούτιν τον Τσάρο. Αποφασίζουν η κυβέρνηση, οι πρυτανικές αρχές, η εκπαιδευτική κοινότητα να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το θέμα της προστασίας του πανεπιστημιακού ασύλου, βγαίνουν τα ΜΜΕ και στήνουν χορό υπεράσπισης του δικαιώματος στη… μολότοφ, στον βανδαλισμό, στην αυθαιρεσία, στο νεοελληνικό φασισμό.

Αναιρεί η κυβέρνηση την κατάργηση του δέκα ως βάση για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, επιχειρηματολογούν μέσω των ΜΜΕ «αναπτυξιολόγοι» και κουμπούρηδες κατά της κυβέρνησης. Σ’ αυτόν τον τόπο που καμία κυβέρνηση έως σήμερα δεν τόλμησε να τα βάλει ούτε καν με το τσιγάρο, φέρνει η κυβέρνηση Καραμανλή νόμο για το αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη: τον σεβασμό της δημόσιας υγείας. Και τα ΜΜΕ στήνουν εκτεταμένο… δημοκρατικό διάλογο για τα δικαιώματα των αρειμανίων, των επιχειρηματιών, των τζαμτζήδων, των κουφωματάδων και άλλων τινών…

Κάπως έτσι τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι τηλεοράσεις έχασαν την εμπιστοσύνη του κόσμου, κι ας ωρύονται κι ας εμφανίζονται ως σωτήρες πολλοί από εκείνους που έβαλαν το λιθαράκι τους στον κατήφορο. Την ώρα που στην Ελλάδα στήνουμε «δημοκρατικούς διαλόγους» για τα αυτονόητα και για τα λυμένα από δεκαετίες ζητήματα, σα να μην έχουν συζητηθεί ποτέ, οι άλλες χώρες παίρνουν αποφάσεις και προχωρούν μπροστά. Δυστυχώς, εδώ πρώτα απ’ όλα πρέπει να διδάξουμε τους τηλεαστέρες κάθε ζώνης ότι πρώτα είναι το α και μετά το β. Στο δικό τους μικρομεγαλείο υποκλίνονται άπαντες. Όταν αυτό πάψει, τότε θα έχουμε κάποιες ελπίδες να κουμαντάρουμε και το τσιγάρο…