Τα χάλια του Παναθηναϊκού

Παναθηναϊκός:
Οι εμμονές και η αλαζονεία της εγωπαθούς μετριότητας
του Θύμιου Παπανικολάου

Περιμέναμε τον πρώτο αγώνα, μήπως και διαψευστούμε. Δυστυχώς η πραγματικότητα ήταν αδυσώπητη και τιμώρησε σκληρά τα μεγάλα λόγια και το θόρυβο των μεταγραφών.

Σίγουρα η ομάδα πήρε μεγάλους παίχτες: Σισέ, Καμπουράνη, Λέτο. Αυτοί μαζί με αυτούς που υπάρχουν παίρνουν το πρωτάθλημα χωρίς προπονητή. Γιατί με αυτό τον προπονητή πολλά παράξενα και αλλόκοτα μπορεί να συμβούν, σαν και αυτό που.. ζήσαμε με μια άμυνα να παραπαίει χειρότερα και από πέρυσι…

Εκατομμύρια για μεταγραφές και πολύς θόρυβος και το κενό στο κέντρο της άμυνα όχι μόνο δεν καλύφτηκε, αλλά έγινε και χειρότερο. Αν είναι δυνατόν να είναι στυλοβάτης στο κέντρο της άμυνας ο Βύντρας, ο οποίος σε κάθε αγώνα θα κάνει πάνω από τέσσερα θανάσιμα λάθη και με πάσες στα… πόδια των αντιπάλων.

Δεν μειώνουμε τις αμυντικές αρετές του Βύντρα, αλλά για ηγέτης στο κέντρο της άμυνας δεν κάνει. Έτσι χαντακώνεται και ο ίδιος…

Αυτό το τεράστιο κενό το οποίο μας στοίχισε πέρυσι δεν καλύφτηκε. Και γι’ αυτό δεν φταίει μόνο ο προπονητής…

Δεν θα μείνουμε όμως μόνο σε αυτό, όσο σοβαρό και αν είναι. Θα περιοριστούμε, προς το παρόν, στον Τεν Κάτε.

Αυτός συνεχίζει με τα ίδια χούγια: Να πειραματίζεται και να εμμένει σε μια νοοτροπία που αποκαλύπτει αυτό που περισσότερο από μια φορά είχαμε επισημάνει στο παρελθόν. Τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει την εγωπαθή μετριότητα: αυτή των αλαζονικών εμμονών του στις επιλογές και στη διαχείριση των παιχτών.

Παρατήρηση πρώτη: Θα ξεκινήσουμε από τον Γκούμα. Η συμπεριφορά του Τεν Κάτε ήταν απαράδεκτη, αποκαλυπτική της εγωπαθούς μικρότητας.

Δεν διώχνουν ένα παίχτη που ήταν από τα γεννοφάσκια του Παναθηναϊκός με αυτό τον σκαιότατο τρόπο από την πρώτη προπόνηση. Αυτό δείχνει βάναυση περιφρόνηση στην προσφορά του παίχτη και στην ιδεολογία του Παναθηναϊκού. Το ζήτημα έπρεπε να λυθεί από τη Διοίκηση και όχι ο Τέν Κάτε να εξευτελίζει τον Γκούμα.

Και εν τέλει αφού δεν έγινε η μεγάλη μεταγραφή στη θέση αυτή, ο Γκούμας ήταν μεγαλύτερη εγγύηση από το «ναυάγια» που ζούμε στο κέντρο της άμυνας…

Παρατήρηση δεύτερη: η υστερική εμμονή στο Σιμάο. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τεν Κάτε μας παρουσιάζει το Σιμάο σαν τον υπ’ αριθμόν ένα αμυντικό χαφ. Ουδείς αμφιβάλει για τα προσόντα του Σιμάο. Αλλά από δω μέχρι να υποστηρίζει ότι η ομάδα αλλάζει όψη με το Σιμάο είναι «ρατσιστική» εμμονή. Και το επιχείρημα που εκτοξεύτηκε μετά τον συγκεκριμένο αγώνα λίαν κουτοπόνηρο. Ο αντίπαλος είχε αλλάξει με τα «δεύτερα» την ομάδα και οι λοιποί παίχτες του Παναθηναϊκού ήταν ξεθεωμένοι στο δεύτερο ημίχρονο που χρησιμοποιήθηκε ο Σιμάο. Φυσικό ήταν ο Σιμάο να διακριθεί!!!

Σήμερα ο Σιμάο, πράγματι άλλαξε την «όψη» με το να κάνουν παρέλαση οι Τσέχοι…

Οι εμπειρίες δεν καλύπτονται με το «τρέξιμο», ούτε με τις εμμονές του προπονητή…

Σε ένα τέτοιοι αγώνα τον να έχεις έξω τον Κατσουράνη, όσο και αν δεν είναι έτοιμος εντελώς, δείχνει ότι πιστεύεις στα θαύματα…

Η εμμονή με το Σιμάο και η άλλη εμμονή με τον Ζιλπέρτο (αλήθεια πότε πρόλαβε αυτός να ετοιμαστεί και να ξεκουραστεί) στέρησε την ομάδα από «σοφία» και «καθαρό μυαλό» στη ραχοκοκαλιά της.

Παρατήρηση τρίτη: Μια άλλη αλαζονική εμμονή είναι ο Γκάμπριελ. Όταν έχεις Νίνη, Λέτο και Μάτος το να χρησιμοποιείς ακατάπαυστα τον Γκάμπριελ σημαίνει ότι διακατέχεσαι από νοσηρές εμμονές.

Ο Μάτος και ο Νίνης σχεδόν έχουν εξαφανιστεί με τον Τεν Κάτε, παρά το γεγονός ότι ο Μάτος διαπρέπει σε όλα τα ματς που χρησιμοποιείται και ήταν ο καλύτερος πρόπερσι (πέρυσι είχε εξαφανιστεί).

Και παρά το γεγονός ότι ο Νίνης είναι ένας από τους ελάχιστους που μπορεί να περάσει έξυπνες και «ακριβέστατες» πάσες στους επιθετικούς. Πώς να αξιοποιηθεί ο Σισέ με παίχτες στο κέντρο που αν εξαιρέσεις τον Καραγκούνη, οι άλλοι δεν μπορούν να αλλάξουν μία μπαλιά με ακρίβεια;

Έχει καθίσει κανείς να μετρήσει τις λανθασμένες μεταβιβάσεις του Γκάμπριελ και τις «αργοπορίες» του;

Με το να διαθέτεις σήμερα έναν Κατσουράνη, έναν Λέτο ή έναν Νίνη (που ο Κάτε τον έχει εξαφανίσει και «κομπλεξάρει») και να εμμένεις σε Γκάμπριελ, αυτό και μόνο δείχνει ότι ο προπονητής έχει αυτή τη νοσηρή εγωπάθεια των εμμονών του, αυτό το χαρακτηριστικό των μετρίων. Γιατί οι μεγάλοι είναι απαλλαγμένοι από εμμονές και δεν πειραματίζονται εσαεί…

Αυτά τα δείγματα γραφής του Τεν Κάτε (τα ίδια και απαράλλαχτα τα περυσινά) δεν υπόσχονται καλές μέρες.

Φυσικά αυτήν την ομάδα μπορεί να την αποκλείσουμε. Το πρόβλημα, ωστόσο, θα παραμείνει και αν δεν διορθωθεί θα οδηγηθούμε σε νέα ναυάγια.

Δεν είναι δυνατόν με αυτούς του παίχτες να μην μπορείς να αλλάξεις μια μπαλιά της προκοπής και να τρως τόσο παιδαριώδη τέρματα.

Και δεν φταίνε οι παίχτες (αυτή η καραμέλα πρέπει να σταματήσει), αλλά η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των παιχτών…

Με αλαζονικές «εμμονές», με συνεχή πειράματα και χωρίς κέντρο άμυνας (άλλη αλαζονική εμμονή) τίποτα δεν προχωράει…