οι περισσότερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν περάσει το ανώτατο σημείο της παραγωγής τους.
Παρά, όμως, τα «σαφάρια» των τιμών, τις «κραυγές αγωνίας» και τις ατελείωτες «δεοντολογίες» ή προβλέψεις, δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση καταδεικνύοντας πόσα λίγα γνωρίζουμε σχετικά με το... καύσιμο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού.
Πετρελαϊκές κρίσεις
Το πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν το 1973, τότε ήταν η πρώτη πετρελαϊκή κρίση όταν οι αραβικές χώρες μέλη του OPEC αποφάσισαν να κόψουν το πετρέλαιο στη δύση γιατί ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Ως αποτέλεσμα η τιμή του βαρελιού τετραπλασιάστηκε δημιουργώντας ουρές χιλιομέτρων στα πρατήρια κυρίως της Αμερικής. Μια δεύτερη κρίση πυροδοτήθηκε το 1979 με την Ισλαμική Επανάσταση του Αγιατολάχ Χομεινί. Με την εκδίωξη του Σαχ του Ιράν από τη χώρα, το Ιράν μείωσε δραματικά τις εξαγωγές προς τη δύση προκαλώντας πανικό στις αγορές και δραματική άνοδο στη τιμή του βαρελιού.
Aramco
Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομικούς αναλυτές, η πετρελαϊκή είναι η πιο επικερδής από όλες τις βιομηχανίες. Το κόστος παραγωγής ενός βαρελιού πετρελαίου για την Aramco, την κρατική εταιρεία της Σαουδικής Αραβίας, είναι μόλις 2 δολάρια ΗΠΑ. Η τιμή πώλησης; Από 50, κατ’ ελάχιστον, μέχρι πάνω από 120.
Η Aramco, η μεγαλύτερη πετρελαϊκή του κόσμου και η ισχυρότερη, δεν είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο.
Γκαουάρ
Σχεδόν το 90% του σαουδαραβικού πετρελαίου προέρχεται από μόλις επτά πετρελαιοφόρες περιοχές, των οποίων η μέση ηλικία φθάνει τα 45-50 χρόνια. Mόνον μία, η Γκαουάρ, παράγει την εκπληκτική ποσότητα των 5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως και, μάλιστα, κατ’ ελάχιστον.
Παρά, όμως, τα «σαφάρια» των τιμών, τις «κραυγές αγωνίας» και τις ατελείωτες «δεοντολογίες» ή προβλέψεις, δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση καταδεικνύοντας πόσα λίγα γνωρίζουμε σχετικά με το... καύσιμο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού.
Πετρελαϊκές κρίσεις
Το πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν το 1973, τότε ήταν η πρώτη πετρελαϊκή κρίση όταν οι αραβικές χώρες μέλη του OPEC αποφάσισαν να κόψουν το πετρέλαιο στη δύση γιατί ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Ως αποτέλεσμα η τιμή του βαρελιού τετραπλασιάστηκε δημιουργώντας ουρές χιλιομέτρων στα πρατήρια κυρίως της Αμερικής. Μια δεύτερη κρίση πυροδοτήθηκε το 1979 με την Ισλαμική Επανάσταση του Αγιατολάχ Χομεινί. Με την εκδίωξη του Σαχ του Ιράν από τη χώρα, το Ιράν μείωσε δραματικά τις εξαγωγές προς τη δύση προκαλώντας πανικό στις αγορές και δραματική άνοδο στη τιμή του βαρελιού.
Aramco
Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομικούς αναλυτές, η πετρελαϊκή είναι η πιο επικερδής από όλες τις βιομηχανίες. Το κόστος παραγωγής ενός βαρελιού πετρελαίου για την Aramco, την κρατική εταιρεία της Σαουδικής Αραβίας, είναι μόλις 2 δολάρια ΗΠΑ. Η τιμή πώλησης; Από 50, κατ’ ελάχιστον, μέχρι πάνω από 120.
Η Aramco, η μεγαλύτερη πετρελαϊκή του κόσμου και η ισχυρότερη, δεν είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο.
Γκαουάρ
Σχεδόν το 90% του σαουδαραβικού πετρελαίου προέρχεται από μόλις επτά πετρελαιοφόρες περιοχές, των οποίων η μέση ηλικία φθάνει τα 45-50 χρόνια. Mόνον μία, η Γκαουάρ, παράγει την εκπληκτική ποσότητα των 5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως και, μάλιστα, κατ’ ελάχιστον.
Maximum
Η μέγιστη παραγωγή πετρελαίου που έχει καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη μας έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2006 όταν αντλήθηκαν κατά μέσο όρο 86,13 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Τον Ιούνιο του 2007 το αντίστοιχο νούμερο ήταν 84,28 εκατομμύρια. Παρά την απότομη πτώση του Ιουνίου οι ειδικοί εκτιμούν πως η παραγωγή θα παραμείνει σχετικά σταθερή μέχρι το 2009. Μετά όμως θα αρχίσει σταδιακά να μειώνεται. Το πάρτι λοιπόν τελειώνει σύντομα. Από εδώ και πέρα κάθε χρονιά θα υπάρχει λιγότερο πετρέλαιο από την προηγούμενη.
Τρεις κρίσεις
Σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει τρεις κρίσεις που είναι αλληλένδετες: ην χρηματοπιστωτική κρίση, την ενεργειακή κρίση και την οικολογική κρίση και η μία τροφοδοτεί την άλλη δημιουργώντας την τέλεια θύελλα.
Η “κουλτούρα της πιστωτικής κάρτας” φούντωσε την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών. Εφερε δουλειές στις αμερικανικές επιχειρήσεις και τους υπαλλήλους της για να παραχθούν όλα αυτά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που αγοράζονταν με δάνεια. Επί 17 χρόνια, οι ΗΠΑ υπήρξαν η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας, κυρίως με τις αγορές διά του δανεισμού. Το κόστος όμως ήταν η εκμηδένιση των οικογενειακών αποταμιεύσεων. Ο μέσος όρος της αποταμίευσης των νοικοκυριών το 1991 ήταν 8%. Το 2006, οι αποταμιεύσεις είναι αρνητικές. Τώρα, τα αμερικανικά νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα βγάζουν. Ο όρος που περιγράφει αυτή την κατάσταση είναι “αρνητικό εισόδημα”, ένα οξύμωρο που αναδεικνύει την αποτυχημένη προσέγγιση στην οικονομική ανάπτυξη.
Πόσο πετρέλαιο έχει μείνει;
Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων αφού η εκτίμηση των πετρελαϊκών αποθεμάτων είναι ακόμα μια σχετικά ανακριβής επιστήμη! Το σίγουρο είναι, και αυτό που προκαλεί την κρίση στην αγορά, ότι οι όλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν περάσει το μέγιστο της παραγωγής τους. Μπορεί να βρεθούν νέα αποθέματα, μπορεί να βελτιωθεί η απόδοση των μεθόδων εξόρυξης αλλά αν η παραγωγή δεν μπορεί να καλύψει τη ζήτηση στις τωρινές συνθήκες, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορεί και στο μέλλον. Η ζήτηση πετρελαίου αυξάνει όσο αυξάνει ο παγκόσμιος πληθυσμός και βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ετοιμαστείτε να αποκτήσετε ποδήλατα και αν έχετε περισσευούμενα χρήματα αγοράστε μετοχές των εταιρειών που τα κατασκευάζουν.
..
Η μέγιστη παραγωγή πετρελαίου που έχει καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη μας έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2006 όταν αντλήθηκαν κατά μέσο όρο 86,13 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Τον Ιούνιο του 2007 το αντίστοιχο νούμερο ήταν 84,28 εκατομμύρια. Παρά την απότομη πτώση του Ιουνίου οι ειδικοί εκτιμούν πως η παραγωγή θα παραμείνει σχετικά σταθερή μέχρι το 2009. Μετά όμως θα αρχίσει σταδιακά να μειώνεται. Το πάρτι λοιπόν τελειώνει σύντομα. Από εδώ και πέρα κάθε χρονιά θα υπάρχει λιγότερο πετρέλαιο από την προηγούμενη.
Τρεις κρίσεις
Σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει τρεις κρίσεις που είναι αλληλένδετες: ην χρηματοπιστωτική κρίση, την ενεργειακή κρίση και την οικολογική κρίση και η μία τροφοδοτεί την άλλη δημιουργώντας την τέλεια θύελλα.
Η “κουλτούρα της πιστωτικής κάρτας” φούντωσε την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών. Εφερε δουλειές στις αμερικανικές επιχειρήσεις και τους υπαλλήλους της για να παραχθούν όλα αυτά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που αγοράζονταν με δάνεια. Επί 17 χρόνια, οι ΗΠΑ υπήρξαν η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας, κυρίως με τις αγορές διά του δανεισμού. Το κόστος όμως ήταν η εκμηδένιση των οικογενειακών αποταμιεύσεων. Ο μέσος όρος της αποταμίευσης των νοικοκυριών το 1991 ήταν 8%. Το 2006, οι αποταμιεύσεις είναι αρνητικές. Τώρα, τα αμερικανικά νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα βγάζουν. Ο όρος που περιγράφει αυτή την κατάσταση είναι “αρνητικό εισόδημα”, ένα οξύμωρο που αναδεικνύει την αποτυχημένη προσέγγιση στην οικονομική ανάπτυξη.
Πόσο πετρέλαιο έχει μείνει;
Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων αφού η εκτίμηση των πετρελαϊκών αποθεμάτων είναι ακόμα μια σχετικά ανακριβής επιστήμη! Το σίγουρο είναι, και αυτό που προκαλεί την κρίση στην αγορά, ότι οι όλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν περάσει το μέγιστο της παραγωγής τους. Μπορεί να βρεθούν νέα αποθέματα, μπορεί να βελτιωθεί η απόδοση των μεθόδων εξόρυξης αλλά αν η παραγωγή δεν μπορεί να καλύψει τη ζήτηση στις τωρινές συνθήκες, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορεί και στο μέλλον. Η ζήτηση πετρελαίου αυξάνει όσο αυξάνει ο παγκόσμιος πληθυσμός και βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ετοιμαστείτε να αποκτήσετε ποδήλατα και αν έχετε περισσευούμενα χρήματα αγοράστε μετοχές των εταιρειών που τα κατασκευάζουν.
..
