του Δημήτρη Γαλαμάτη*Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην πρόσφατη ομιλία του, κατά την τελετή για 35η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε με ιδιαίτερα οξύ και δηκτικό τόνο στη βαθιά κρίση που διέρχεται το πολιτικό σύστημα της χώρας. Δεν χωρά αμφιβολία ότι είναι απολύτως σωστές οι επισημάνσεις του, με τη διαφορά ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο προηγούμενος Πρόεδρος κ. Κ. Στεφανόπουλος, σε πλείστες όσες περιπτώσεις έχουν προβεί σε ανάλογες διαπιστώσεις, χωρίς ωστόσο να παρατηρηθεί καμία πρόοδος.
Το λυπηρό είναι ότι, ενώ τέτοιου είδους παρεμβάσεις αντιμετωπίζονται με μεγάλη ικανοποίηση από τους πολίτες και από... βροντερά χειροκροτήματα από τους πολιτικούς, η απουσία ενεργειών από την πλευρά των πολιτικών δυνάμεων, προς την κατεύθυνση άρσης των πανθομολογούμενων ελαττωμάτων του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, τις έχουν τελικά μετατρέψει, αφενός σε ανώδυνες ρητορείες περιοδικής εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αφετέρου σε απλές καθαρτήριες προτροπές προς το πολιτικό προσωπικό, ώστε όλοι να βολεύονται στεγαζόμενοι κάτω από το αξίωμα «αμαρτία ομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία».
Ένα είναι σίγουρο : πρέπει άμεσα να ξεκινήσει μια σοβαρή κουβέντα για το μέλλον του τόπου.
Νέα, άλλα μοντέλα διακυβέρνησης, αλλά και διοίκησης των κομμάτων θα πρέπει να υιοθετηθούν, ενώ το πρότυπο του Έλληνα πολιτικού επιβάλλεται να αλλάξει.
Το πελατειακό μοντέλο στη σχέση πολίτη- κόμματος- κράτους, που πλήγωσε θανάσιμα τη σχέση πολίτη και πολιτικών και τη μετέτρεψε σε μια άθλια συναλλαγή, σε μία υποκριτική συνύπαρξη, που ακροβατεί στο αμοιβαίο ψέμα, έχει κλείσει τον κύκλο του.
Ο λαϊκισμός, που διαπερνά οριζοντίως και καθέτως και το πολιτικό σύστημα, αλλά πλέον και τις κοινωνικές δομές, δεν χωρά σε μια πολιτεία που αναζητά το καινούριο, που μετρά τις δυνάμεις της, που χτίζει τις νέες δυνατότητές της.
Τα παλαιοκομματικά απομεινάρια, που δίνουν την ύστατη μάχη για να διατηρηθεί αυτή η, βολική για τους ίδιους, αλλά νοσηρή για τους πολλούς, κατάσταση, πρέπει να μπουν οριστικά στο περιθώριο.
Τρεις παράγοντες θα καθορίσουν την τύχη αυτής της προοπτικής:
Όλοι όσοι αντιστέκονται στο να μην αλλάξει τίποτα, όλοι όσοι πιστεύουν, ελπίζουν αλλά και εργάζονται για να γυρίσει σελίδα ο τόπος και τέλος η συγκυρία από μόνη της και τα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν. Οι δύο πρώτες κατηγορίες είναι έτσι κι αλλιώς σε «ακήρυχτο πόλεμο». Το καινούριο, σε αυτή την ιστορική καμπή για τον τόπο, είναι η δυναμική που αναπτύσσει η συγκυρία και που είναι βέβαιο ότι σύντομα θα επιβάλλει τα νέα δεδομένα στο πεδίο του πολιτικού πολιτισμού, της ποιότητας της δημοκρατίας και τελικά του μέλλοντός μας.
Δημήτρης Γαλαμάτης
π. Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
Το λυπηρό είναι ότι, ενώ τέτοιου είδους παρεμβάσεις αντιμετωπίζονται με μεγάλη ικανοποίηση από τους πολίτες και από... βροντερά χειροκροτήματα από τους πολιτικούς, η απουσία ενεργειών από την πλευρά των πολιτικών δυνάμεων, προς την κατεύθυνση άρσης των πανθομολογούμενων ελαττωμάτων του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, τις έχουν τελικά μετατρέψει, αφενός σε ανώδυνες ρητορείες περιοδικής εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αφετέρου σε απλές καθαρτήριες προτροπές προς το πολιτικό προσωπικό, ώστε όλοι να βολεύονται στεγαζόμενοι κάτω από το αξίωμα «αμαρτία ομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία».
Ένα είναι σίγουρο : πρέπει άμεσα να ξεκινήσει μια σοβαρή κουβέντα για το μέλλον του τόπου.
Νέα, άλλα μοντέλα διακυβέρνησης, αλλά και διοίκησης των κομμάτων θα πρέπει να υιοθετηθούν, ενώ το πρότυπο του Έλληνα πολιτικού επιβάλλεται να αλλάξει.
Το πελατειακό μοντέλο στη σχέση πολίτη- κόμματος- κράτους, που πλήγωσε θανάσιμα τη σχέση πολίτη και πολιτικών και τη μετέτρεψε σε μια άθλια συναλλαγή, σε μία υποκριτική συνύπαρξη, που ακροβατεί στο αμοιβαίο ψέμα, έχει κλείσει τον κύκλο του.
Ο λαϊκισμός, που διαπερνά οριζοντίως και καθέτως και το πολιτικό σύστημα, αλλά πλέον και τις κοινωνικές δομές, δεν χωρά σε μια πολιτεία που αναζητά το καινούριο, που μετρά τις δυνάμεις της, που χτίζει τις νέες δυνατότητές της.
Τα παλαιοκομματικά απομεινάρια, που δίνουν την ύστατη μάχη για να διατηρηθεί αυτή η, βολική για τους ίδιους, αλλά νοσηρή για τους πολλούς, κατάσταση, πρέπει να μπουν οριστικά στο περιθώριο.
Τρεις παράγοντες θα καθορίσουν την τύχη αυτής της προοπτικής:
Όλοι όσοι αντιστέκονται στο να μην αλλάξει τίποτα, όλοι όσοι πιστεύουν, ελπίζουν αλλά και εργάζονται για να γυρίσει σελίδα ο τόπος και τέλος η συγκυρία από μόνη της και τα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν. Οι δύο πρώτες κατηγορίες είναι έτσι κι αλλιώς σε «ακήρυχτο πόλεμο». Το καινούριο, σε αυτή την ιστορική καμπή για τον τόπο, είναι η δυναμική που αναπτύσσει η συγκυρία και που είναι βέβαιο ότι σύντομα θα επιβάλλει τα νέα δεδομένα στο πεδίο του πολιτικού πολιτισμού, της ποιότητας της δημοκρατίας και τελικά του μέλλοντός μας.
Δημήτρης Γαλαμάτης
π. Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
