Αν αυτό το άρθρο, το έγραφε blogger, θα μάζευε του κόσμου τα υβριστικά σχόλια, από όλες τις παρατάξεις. Και οι δημοσιογράφοι θα μιλούσαν για ανεύθυνους bloggers και "μυθεύματα". Δείτε όμως το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ, που πλασσάρει και περνάει, τις θέσεις του ιδίου, περίπου ως "αξιώματα" ανεπείδεκτα αμφισβητήσεως. Δεκτή φυσικά η πολιτική του ανάλυση, αλλά όταν την κάνουν "ανώνυμοι" bloggers, γιατί ξινίζετε και ψάχνετε για συμφέροντα, που κρύβονται πίσω από "ανώνυμους bloggers";
Εκπληξη προκάλεσε η δημόσια απόρριψη ενδεχόμενης μετακίνησής της στο υπουργείο Οικονομίας εκ μέρους της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη. Είναι όντως εντελώς ασυνήθιστο να βγαίνει ένας υπουργός στο ραδιόφωνο και να... απορρίπτει εκ των προτέρων την τοποθέτησή του σε ένα νευραλγικό υπουργείο, υπαγορεύοντας έτσι όρους στον πρωθυπουργό! Η κίνηση της Ντόρας υποδηλώνει δύο πράγματα.
Πρώτον ότι θεωρεί πλέον τον Κώστα Καραμανλή τόσο αποδυναμωμένο πολιτικά ώστε να μπορεί να του επιβάλει τους όρους της και μάλιστα διά της ταπεινωτικής δημόσιας γνωστοποίησής τους.
Δεύτερον ότι η ίδια φοβάται πως όντως ο πρωθυπουργός την προορίζει για το υπουργείο Οικονομίας σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό - κάτι που πολύ σωστά η ίδια το εκτιμά ως αρνητικότατη εξέλιξη για το πολιτικό της μέλλον και προσπαθεί πάση θυσία να το αποτρέψει.
Υπό άλλες συνθήκες, η μετακίνησή της για κάποιο διάστημα στο υπουργείο Οικονομίας θα ήταν απαραίτητος σταθμός στην πορεία εκπλήρωσης των θεμιτών πρωθυπουργικών βλέψεών της. Στη σημερινή συγκυρία όμως κινδυνεύει να αποβεί μοιραίο πλήγμα. Η Ντόρα Μπακογιάννη θα είχε κάθε λόγο να θέλει να φύγει πλέον από το υπουργείο Εξωτερικών. Η θητεία της εκεί της έδωσε ό,τι ήταν δυνατόν να της δώσει και τώρα πια της προκαλεί μόνο άσκοπη φθορά. Η Ντόρα έκανε τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις που ήθελε με τους κορυφαίους ξένους ηγέτες, ενίσχυσε θεαματικά τους δεσμούς της με τους Αμερικανούς (πράγμα πολύ σημαντικό στην αντιμετώπιση ενός αντιπάλου σαν τον Γιώργο Παπανδρέου) και ακολούθησε μια πολιτική στα μεγάλα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής (ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, όνομα της ΠΓΔΜ κλπ.), που ναι μεν στο εσωτερικό της χώρας προκάλεσε εκτεταμένη κατακραυγή εναντίον της, αλλά στις ΗΠΑ και στην ΕΕ της χάρισε πόντους.
Από όλους τους ξένους ηγέτες, μόνο ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θέλει να τη βλέπει στα μάτια του, λόγω της μόνιμα αντιρωσικής στάσης που τηρεί η Ντόρα εναρμονιζόμενη με τους Αμερικανούς, και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εκφράζεται πολύ αρνητικά για την ακραία φιλοτουρκική στάση της. Ούτε ο Πούτιν όμως ούτε ο Σαρκοζί επηρεάζουν έστω και κατ ελάχιστο τις κορυφαίες πολιτικές αλλαγές προσώπων στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που πάντα το παλεύουν και δεν αποτυγχάνουν πάντα, όπως γνωρίζει η Ντόρα και από την οικογενειακή της ιστορία.
Αναλαμβάνοντας το υπουργείο Οικονομίας εν μέσω κρίσης, η Ντόρα θα βρισκόταν στη δίνη του κυκλώνα που θα συγκλονίσει πολύ πιο έντονα τον πλανήτη στο αμέσως προσεχές διάστημα. Αν εκτιμούσε ότι ο πρωθυπουργός θα της παρείχε τη δυνατότητα να μοιράζει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στους διάφορους κύκλους του κεφαλαίου με πρόσχημα τη «σωτηρία της οικονομίας» ή αν εκτιμούσε πως ο Καραμανλής είναι υπέρ της άσκησης μιας τολμηρής νεοκεϊνσιανής πολιτικής που θα ευνοούσε άμεσα τα μεσαία και λαϊκά στρώματα (σαν αυτή π.χ. που ακολουθεί τώρα ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν ή σαν αυτή που προτείνει ο Γιώργος Σουφλιάς και απορρίπτει ο Γιώργος Αλογοσκούφης), η Ντόρα θα ήταν ευτυχής να γινόταν υπουργός Οικονομίας. Μια τέτοια πολιτική θα άνοιγε διάπλατα τις πύλες για σύντομη πρωθυπουργοποίησή της.
Εχει όμως διαπιστώσει ότι ο Κ. Καραμανλής διακατέχεται από έναν πεισματικό, δογματικό νεοφιλελευθερισμό, πράγμα που αποτελεί τη συνταγή σίγουρης πολιτικής αυτοκαταστροφής στις συνθήκες της παρούσας κρίσης. Εύλογο είναι να μην επιθυμεί καθόλου η Ντόρα να αναλάβει το βάρος εκπροσώπησης μιας τόσο αντιλαϊκής πολιτικής που θα οδηγήσει ολόκληρη την Ελλάδα να τη βρίζει νυχθημερόν και να τη θεωρεί υπεύθυνη, καθώς μάλιστα είναι πασίγνωστες οι ακραία νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της και η κοινωνική αναλγησία που συνεπιφέρουν.
Γι' αυτό, λοιπόν, βγήκε στο... ραδιοφωνικό κλαρί για να αποτρέψει μια τόσο αρνητική για το προσωπικό πολιτικό της μέλλον ενδεχόμενη εξέλιξη...
ΑΠΕΙΛΗ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ
Από όλους τους ξένους ηγέτες, μόνο ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θέλει να τη βλέπει στα μάτια του, λόγω της μόνιμα αντιρωσικής στάσης που τηρεί η Ντόρα εναρμονιζόμενη με τους Αμερικανούς, και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εκφράζεται πολύ αρνητικά για την ακραία φιλοτουρκική στάση της. Ούτε ο Πούτιν όμως ούτε ο Σαρκοζί επηρεάζουν έστω και κατ ελάχιστο τις κορυφαίες πολιτικές αλλαγές προσώπων στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που πάντα το παλεύουν και δεν αποτυγχάνουν πάντα, όπως γνωρίζει η Ντόρα και από την οικογενειακή της ιστορία.
Αναλαμβάνοντας το υπουργείο Οικονομίας εν μέσω κρίσης, η Ντόρα θα βρισκόταν στη δίνη του κυκλώνα που θα συγκλονίσει πολύ πιο έντονα τον πλανήτη στο αμέσως προσεχές διάστημα. Αν εκτιμούσε ότι ο πρωθυπουργός θα της παρείχε τη δυνατότητα να μοιράζει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στους διάφορους κύκλους του κεφαλαίου με πρόσχημα τη «σωτηρία της οικονομίας» ή αν εκτιμούσε πως ο Καραμανλής είναι υπέρ της άσκησης μιας τολμηρής νεοκεϊνσιανής πολιτικής που θα ευνοούσε άμεσα τα μεσαία και λαϊκά στρώματα (σαν αυτή π.χ. που ακολουθεί τώρα ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν ή σαν αυτή που προτείνει ο Γιώργος Σουφλιάς και απορρίπτει ο Γιώργος Αλογοσκούφης), η Ντόρα θα ήταν ευτυχής να γινόταν υπουργός Οικονομίας. Μια τέτοια πολιτική θα άνοιγε διάπλατα τις πύλες για σύντομη πρωθυπουργοποίησή της.
Εχει όμως διαπιστώσει ότι ο Κ. Καραμανλής διακατέχεται από έναν πεισματικό, δογματικό νεοφιλελευθερισμό, πράγμα που αποτελεί τη συνταγή σίγουρης πολιτικής αυτοκαταστροφής στις συνθήκες της παρούσας κρίσης. Εύλογο είναι να μην επιθυμεί καθόλου η Ντόρα να αναλάβει το βάρος εκπροσώπησης μιας τόσο αντιλαϊκής πολιτικής που θα οδηγήσει ολόκληρη την Ελλάδα να τη βρίζει νυχθημερόν και να τη θεωρεί υπεύθυνη, καθώς μάλιστα είναι πασίγνωστες οι ακραία νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της και η κοινωνική αναλγησία που συνεπιφέρουν.
Γι' αυτό, λοιπόν, βγήκε στο... ραδιοφωνικό κλαρί για να αποτρέψει μια τόσο αρνητική για το προσωπικό πολιτικό της μέλλον ενδεχόμενη εξέλιξη...
ΑΠΕΙΛΗ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ
Ο δύσκολος δρόμος προς την εξουσία
Η ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της ΝΔ και το υπαρκτό πλέον ενδεχόμενο ήττας της στις επόμενες βουλευτικές εκλογές απειλούν να ενταφιάσουν τις θεμιτές ελπίδες της Ντόρας να γίνει πρωθυπουργός. Η ιδανική εκδοχή για την προσωπική της πορεία θα ήταν ο Κ. Καραμανλής να της παρέδιδε την αρχηγία της ΝΔ πριν χάσει την εξουσία, ώστε να αναμετριόταν η ίδια η Ντόρα με τον Γ. Παπανδρέου. Η Ντόρα έχει ανάγκη το «δαχτυλίδι» του Καραμανλή για να γίνει ηγέτης της ΝΔ, αν δεν θέλει να πάθει αυτό που έπαθε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ. Αν περιμένει να διεκδικήσει την κομματική ηγεσία μετά από εκλογική ήττα, όχι μόνο θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη μια - δυο τετραετίες για να γίνει πρωθυπουργός, αλλά δεν είναι καν βέβαιο ότι οι καραμανλικοί θα της δώσουν το κόμμα.
Η ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της ΝΔ και το υπαρκτό πλέον ενδεχόμενο ήττας της στις επόμενες βουλευτικές εκλογές απειλούν να ενταφιάσουν τις θεμιτές ελπίδες της Ντόρας να γίνει πρωθυπουργός. Η ιδανική εκδοχή για την προσωπική της πορεία θα ήταν ο Κ. Καραμανλής να της παρέδιδε την αρχηγία της ΝΔ πριν χάσει την εξουσία, ώστε να αναμετριόταν η ίδια η Ντόρα με τον Γ. Παπανδρέου. Η Ντόρα έχει ανάγκη το «δαχτυλίδι» του Καραμανλή για να γίνει ηγέτης της ΝΔ, αν δεν θέλει να πάθει αυτό που έπαθε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ. Αν περιμένει να διεκδικήσει την κομματική ηγεσία μετά από εκλογική ήττα, όχι μόνο θα χρειαστεί να περιμένει ακόμη μια - δυο τετραετίες για να γίνει πρωθυπουργός, αλλά δεν είναι καν βέβαιο ότι οι καραμανλικοί θα της δώσουν το κόμμα.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Φωτό/image courtesy of: sigmalive
