Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Πρόεδρος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ
Οι Ευρωεκλογές έδειξαν ότι το ήμισυ περίπου του εκλογικού σώματος έχει πάψει πλέον να εκφράζεται από τα δύο σημερινά, υπόλογα για την παρακμή, κόμματα εξουσίας. Αλλά βρίσκεται και μακρυά από τον δημαγωγικό λαϊκισμό των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος. Η πρωτοφανής αποχή εκφράζει συνολική αποστασιοποίηση και ταυτόχρονα συνιστά στάση αναμονής.
Η επιβίωση του σημερινού, ιστορικά ξεπερασμένου, πολιτικού σκηνικού οφείλεται ... αποκλειστικά και μόνον στην απουσία εναλλακτικής δύναμης διακυβέρνησης. Μίας νέας πολιτικής δύναμης, που θα έχει σκοπό όχι την διαμόρφωση ενός ακόμη μικρού κόμματος διαμαρτυρίας. Αλλά ενός υπεύθυνου κόμματος με συγκροτημένες προτάσεις για την ριζική ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας μας, και πρόσωπα ικανά να τις εφαρμόσουν.
Μέχρι σήμερα, όσα νέα κόμματα παρουσιάστηκαν στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις έπασχαν από δύο πολιτικές παθογένειες: α. οι ιδρυτές τους είχαν κατά κανόνα διατελέσει επί σειρά ετών βουλευτές και υπουργοί των κομμάτων εξουσίας του παρελθόντος (Στεφανόπουλος, Αρσένης, Τσοβόλας, Παπαθεμελής, Μάνος κλπ.). Άρα μετέφεραν στα κόμματά τους τα προβληματικά δομικά στοιχεία των χώρων από τους οποίους προέρχονταν. β. είχαν την λογική κινημάτων διαμαρτυρίας, δηλαδή περιορίζονταν σε καταγγελίες και μη τεκμηριωμένες υποσχέσεις. Αυτός είναι ο κυριώτερος λόγος για τον οποίο αυτά όλα τα μικρά κόμματα συνετρίβησαν στις Ευρωεκλογές, παρά την τεράστια πολιτική δυσαρέσκεια και την απαξίωση των μεγάλων κομμάτων.
Αντιθέτως οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ, που ιδρύθηκαν τον περασμένο Ιανουάριο, προέκυψαν από δημόσια διαβούλευση σε επίπεδο πολιτών (οι επαγγελματίες πολιτικοί αποκλείονται), ενώ το καταστατικό τους και η φιλοσοφία τους εγγυώνται την ανοιχτή, πραγματικά δημοκρατική λειτουργία τους. Σε αυτό οφείλεται η δυναμική την οποία έχουν αναπτύξει, και το γεγονός ότι προσέρχονται εξαιρετικά και ποιοτικά στοιχεία από όλη την Ελληνική επικράτεια, τα οποία οι κομματικές ολιγαρχίες είχαν αποκλείσει ως επικίνδυνα για τις φαυλοκρατικές ισορροπίες τους.
Σκοπός των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ είναι να συσπειρώσουν τους πολίτες και τις προσωπικότητες που συμφωνούν κατ’ αρχάς στην ανάγκη μίας ΡΙΖΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ, που θα αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, θα επαναφέρει τον πολίτη στο επίκεντρο της πολιτικής και θα θεσπίσει εγγυήσεις που θα αποτρέψουν την επανεμφάνιση στο μέλλον της διαφθοράς, του νεποτισμού, της αναξιοκρατίας και του εκφυλισμού των θεσμών. Προτείνουν προς τούτο την πλήρη κατάργηση των βουλευτικών προνομίων, της βουλευτικής ασυλίας για ποινικές υποθέσεις και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, την εγκατάσταση κλιμακίων του Ελεγκτικού Συνεδρίου στα υπουργεία και την Βουλή για την παρακολούθηση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών προσώπων, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, την αυτοδιοίκηση της Δικαιοσύνης, την δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για δημοψήφισμα κλπ. (βλ. το πλήρες πρόγραμμα στο www.dimokratikoi.gr).
Ταυτόχρονα, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ θεωρούν πως απαραίτητη προϋπόθεση για την συγκρότηση μίας ευρύτερης πολιτικής δύναμης είναι η συμφωνία γύρω από ορισμένα βασικά θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως η υποχρεωτική διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η απάλειψη του ψευδο-αλυτρωτισμού των Σκοπίων και της οικειοποίησης του ονόματος της Μακεδονίας πριν από οποιαδήποτε συμφωνία για την ένταξή τους σε ΝΑΤΟ-Ε.Ε., η αντίθεση σε νέο σχέδιο για την Κύπρο που δεν θα προβλέπει άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και όλων των εποίκων.
Προ-απαιτείται επίσης συμφωνία για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής διεθνών προδιαγραφών (που θα χρηματοδοτηθεί από την κατάργηση των χιλιάδων άχρηστων οργανισμών, ΔΕΚΟ, διοικητικών συμβουλίων κλπ. και την γενικώτερη δημοσιονομική εξυγίανση), και την στήριξη της γεννητικότητας, όπως και για την προστασία του περιβάλλοντος. Τέλος, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ έχουν θέσει το ζήτημα της ριζικής ανασυγκρότησης της παιδείας με συγκεκριμένα μέτρα, όπως η επανίδρυση των προτύπων σχολείων και η εφαρμογή σύγχρονου συστήματος αξιολόγησης στην εκπαίδευση.
Με άξονες αυτά τα βασικά σημεία, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ επιδιώκουν να διαμορφώσουν μία υπεύθυνη πολιτική δύναμη στον χώρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ. Μία πολιτική δύναμη που θα συνθέσει δημιουργικά τις έννοιες του πατριωτισμού με τον εκσυγχρονισμό, της ελεύθερης οικονομίας με το κοινωνικό κράτος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με το δημόσιο συμφέρον. Μία πολιτική δύναμη που θα συγκεντρώσει τις υγιείς δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, που αισθάνονται σήμερα πολιτικά ανέκφραστες. Που αισθάνονται ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα προσβάλλει την νοημοσύνη τους και την αισθητική τους, και υπονομεύει το μέλλον τους.
Οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ απευθύνονται σε όλο το φάσμα των δημιουργικών πολιτών, από την μετριοπαθή δεξιά έως την μετριοπαθή αριστερά, που συμφωνούν σε σημαντικό βαθμό με τις παραπάνω αρχές. Ασφαλώς υπάρχουν δυνάμεις εγκλωβισμένες στα δύο μεγάλα κόμματα, έντιμοι ψηφοφόροι και αξιόλογα στελέχη, που θα μπορούσαν να συμπράξουν και να υποστηρίξουν την προσπάθεια των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ. Επίσης υπάρχουν πολλά αξιόλογα στελέχη, που στο παρελθόν ενεργοποιήθηκαν πολιτικά σε μικρά δημοκρατικά, οικολογικά ή φιλελεύθερα κόμματα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, τέλος, υπάρχουν πολίτες με πατριωτικές, κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, που αναζητούν ένα νέο, άφθαρτο και δυναμικό σχήμα με προοπτική.
Για να διευκολύνουν αυτήν την ευρύτερη συσπείρωση, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ (έχοντας απορρίψει το αποδεδειγμένα ατελέσφορο ομοσπονδιακό μοντέλο) υιοθέτησαν την Πλατφόρμα Συνεργασίας. Πρόκειται για ένα μοντέλο εκλογικής και πολιτικής σύμπραξης, που εξασφαλίζει την αυτονομία των προσωπικοτήτων και ομάδων που θα εκτεθούν με τα ψηφοδέλτια των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ σε όλη την χώρα, ως ανεξάρτητοι συνεργαζόμενοι υποψήφιοι. Έτσι, διασφαλίζεται τόσο η αυτοτελής εκπροσώπηση των συγκροτημένων σχημάτων όσο και η λειτουργικότητα της σύμπραξης.
Η λογική ατομικής διάσωσης, μπροστά στην πρωτοφανή κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας, είναι αδιέξοδο σχήμα. Κανείς, ακόμη και οι περισσότερο ισχυροί και προνομιούχοι, δεν θα διασώσει την προσωπική του ευημερία, αν η κοινωνία μας οδεύσει στην αποσύνθεση.
Σε πολιτικό επίπεδο, εξ άλλου, οι προσωπικές στρατηγικές, μικροσυμφέροντα, πικρίες, συμπάθειες και αντιπάθειες, ο μακροχρόνιος εθισμός στην λογική του «μικρομάγαζου» πρέπει τώρα να δώσουν την θέση τους σε μία ευρύχωρη συλλογικότητα χωρίς αποκλεισμούς.
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Πρόεδρος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ
Οι Ευρωεκλογές έδειξαν ότι το ήμισυ περίπου του εκλογικού σώματος έχει πάψει πλέον να εκφράζεται από τα δύο σημερινά, υπόλογα για την παρακμή, κόμματα εξουσίας. Αλλά βρίσκεται και μακρυά από τον δημαγωγικό λαϊκισμό των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος. Η πρωτοφανής αποχή εκφράζει συνολική αποστασιοποίηση και ταυτόχρονα συνιστά στάση αναμονής.
Η επιβίωση του σημερινού, ιστορικά ξεπερασμένου, πολιτικού σκηνικού οφείλεται ... αποκλειστικά και μόνον στην απουσία εναλλακτικής δύναμης διακυβέρνησης. Μίας νέας πολιτικής δύναμης, που θα έχει σκοπό όχι την διαμόρφωση ενός ακόμη μικρού κόμματος διαμαρτυρίας. Αλλά ενός υπεύθυνου κόμματος με συγκροτημένες προτάσεις για την ριζική ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας μας, και πρόσωπα ικανά να τις εφαρμόσουν.
Μέχρι σήμερα, όσα νέα κόμματα παρουσιάστηκαν στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις έπασχαν από δύο πολιτικές παθογένειες: α. οι ιδρυτές τους είχαν κατά κανόνα διατελέσει επί σειρά ετών βουλευτές και υπουργοί των κομμάτων εξουσίας του παρελθόντος (Στεφανόπουλος, Αρσένης, Τσοβόλας, Παπαθεμελής, Μάνος κλπ.). Άρα μετέφεραν στα κόμματά τους τα προβληματικά δομικά στοιχεία των χώρων από τους οποίους προέρχονταν. β. είχαν την λογική κινημάτων διαμαρτυρίας, δηλαδή περιορίζονταν σε καταγγελίες και μη τεκμηριωμένες υποσχέσεις. Αυτός είναι ο κυριώτερος λόγος για τον οποίο αυτά όλα τα μικρά κόμματα συνετρίβησαν στις Ευρωεκλογές, παρά την τεράστια πολιτική δυσαρέσκεια και την απαξίωση των μεγάλων κομμάτων.
Αντιθέτως οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ, που ιδρύθηκαν τον περασμένο Ιανουάριο, προέκυψαν από δημόσια διαβούλευση σε επίπεδο πολιτών (οι επαγγελματίες πολιτικοί αποκλείονται), ενώ το καταστατικό τους και η φιλοσοφία τους εγγυώνται την ανοιχτή, πραγματικά δημοκρατική λειτουργία τους. Σε αυτό οφείλεται η δυναμική την οποία έχουν αναπτύξει, και το γεγονός ότι προσέρχονται εξαιρετικά και ποιοτικά στοιχεία από όλη την Ελληνική επικράτεια, τα οποία οι κομματικές ολιγαρχίες είχαν αποκλείσει ως επικίνδυνα για τις φαυλοκρατικές ισορροπίες τους.
Σκοπός των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ είναι να συσπειρώσουν τους πολίτες και τις προσωπικότητες που συμφωνούν κατ’ αρχάς στην ανάγκη μίας ΡΙΖΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ, που θα αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, θα επαναφέρει τον πολίτη στο επίκεντρο της πολιτικής και θα θεσπίσει εγγυήσεις που θα αποτρέψουν την επανεμφάνιση στο μέλλον της διαφθοράς, του νεποτισμού, της αναξιοκρατίας και του εκφυλισμού των θεσμών. Προτείνουν προς τούτο την πλήρη κατάργηση των βουλευτικών προνομίων, της βουλευτικής ασυλίας για ποινικές υποθέσεις και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, την εγκατάσταση κλιμακίων του Ελεγκτικού Συνεδρίου στα υπουργεία και την Βουλή για την παρακολούθηση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών προσώπων, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, την αυτοδιοίκηση της Δικαιοσύνης, την δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για δημοψήφισμα κλπ. (βλ. το πλήρες πρόγραμμα στο www.dimokratikoi.gr).
Ταυτόχρονα, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ θεωρούν πως απαραίτητη προϋπόθεση για την συγκρότηση μίας ευρύτερης πολιτικής δύναμης είναι η συμφωνία γύρω από ορισμένα βασικά θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως η υποχρεωτική διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η απάλειψη του ψευδο-αλυτρωτισμού των Σκοπίων και της οικειοποίησης του ονόματος της Μακεδονίας πριν από οποιαδήποτε συμφωνία για την ένταξή τους σε ΝΑΤΟ-Ε.Ε., η αντίθεση σε νέο σχέδιο για την Κύπρο που δεν θα προβλέπει άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και όλων των εποίκων.
Προ-απαιτείται επίσης συμφωνία για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής διεθνών προδιαγραφών (που θα χρηματοδοτηθεί από την κατάργηση των χιλιάδων άχρηστων οργανισμών, ΔΕΚΟ, διοικητικών συμβουλίων κλπ. και την γενικώτερη δημοσιονομική εξυγίανση), και την στήριξη της γεννητικότητας, όπως και για την προστασία του περιβάλλοντος. Τέλος, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ έχουν θέσει το ζήτημα της ριζικής ανασυγκρότησης της παιδείας με συγκεκριμένα μέτρα, όπως η επανίδρυση των προτύπων σχολείων και η εφαρμογή σύγχρονου συστήματος αξιολόγησης στην εκπαίδευση.
Με άξονες αυτά τα βασικά σημεία, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ επιδιώκουν να διαμορφώσουν μία υπεύθυνη πολιτική δύναμη στον χώρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ. Μία πολιτική δύναμη που θα συνθέσει δημιουργικά τις έννοιες του πατριωτισμού με τον εκσυγχρονισμό, της ελεύθερης οικονομίας με το κοινωνικό κράτος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με το δημόσιο συμφέρον. Μία πολιτική δύναμη που θα συγκεντρώσει τις υγιείς δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, που αισθάνονται σήμερα πολιτικά ανέκφραστες. Που αισθάνονται ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα προσβάλλει την νοημοσύνη τους και την αισθητική τους, και υπονομεύει το μέλλον τους.
Οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ απευθύνονται σε όλο το φάσμα των δημιουργικών πολιτών, από την μετριοπαθή δεξιά έως την μετριοπαθή αριστερά, που συμφωνούν σε σημαντικό βαθμό με τις παραπάνω αρχές. Ασφαλώς υπάρχουν δυνάμεις εγκλωβισμένες στα δύο μεγάλα κόμματα, έντιμοι ψηφοφόροι και αξιόλογα στελέχη, που θα μπορούσαν να συμπράξουν και να υποστηρίξουν την προσπάθεια των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ. Επίσης υπάρχουν πολλά αξιόλογα στελέχη, που στο παρελθόν ενεργοποιήθηκαν πολιτικά σε μικρά δημοκρατικά, οικολογικά ή φιλελεύθερα κόμματα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, τέλος, υπάρχουν πολίτες με πατριωτικές, κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, που αναζητούν ένα νέο, άφθαρτο και δυναμικό σχήμα με προοπτική.
Για να διευκολύνουν αυτήν την ευρύτερη συσπείρωση, οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ (έχοντας απορρίψει το αποδεδειγμένα ατελέσφορο ομοσπονδιακό μοντέλο) υιοθέτησαν την Πλατφόρμα Συνεργασίας. Πρόκειται για ένα μοντέλο εκλογικής και πολιτικής σύμπραξης, που εξασφαλίζει την αυτονομία των προσωπικοτήτων και ομάδων που θα εκτεθούν με τα ψηφοδέλτια των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ σε όλη την χώρα, ως ανεξάρτητοι συνεργαζόμενοι υποψήφιοι. Έτσι, διασφαλίζεται τόσο η αυτοτελής εκπροσώπηση των συγκροτημένων σχημάτων όσο και η λειτουργικότητα της σύμπραξης.
Η λογική ατομικής διάσωσης, μπροστά στην πρωτοφανή κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας, είναι αδιέξοδο σχήμα. Κανείς, ακόμη και οι περισσότερο ισχυροί και προνομιούχοι, δεν θα διασώσει την προσωπική του ευημερία, αν η κοινωνία μας οδεύσει στην αποσύνθεση.
Σε πολιτικό επίπεδο, εξ άλλου, οι προσωπικές στρατηγικές, μικροσυμφέροντα, πικρίες, συμπάθειες και αντιπάθειες, ο μακροχρόνιος εθισμός στην λογική του «μικρομάγαζου» πρέπει τώρα να δώσουν την θέση τους σε μία ευρύχωρη συλλογικότητα χωρίς αποκλεισμούς.
