Της ΛΙΑΝΑΣ ΓΟΥΤΑ
H πολιτική αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών έχει εστιαστεί στη σύνδεση της Προεδρικής εκλογής με πρόωρες εκλογές. Ωστόσο γιατί δεν εστιάζουμε την κουβέντα σε αυτό καθαυτό το θέμα του «πρόωρου»? Γιατί δε συζητάμε για τη διασφάλιση του σταθερού χρόνου των εκλογών, όπως γίνεται σε τόσες χώρες αλλά και στην ίδια την ΕΕ (βλέπε εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάθε 5 χρόνια, ‘βρέξει-χιονίσει’, με ακρίβεια εβδομάδας). Κι αυτές οι χώρες, ενίοτε και η ΕΕ στο σύνολό της, περνούν κρίσεις και δυσκολίες. Ωστόσο ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών είναι κάτι που δεν αμφισβητείται και δε μπαίνει σε διαπραγμάτευση!
Στην Ελλάδα, ο χρόνος διακυβέρνησης γίνεται ‘λάστιχο’ και...ο χρόνος των εκλογών ‘ζαριά’ για να αξιοποιούνται συγκυρίες ευνοϊκές για το ένα ή το άλλο κόμμα. Πότε όμως επιτέλους, αυτοί οι ύψιστοι θεσμοί θα αποτελέσουν αδιαπραγμάτευτες σταθερές της Δημοκρατίας μας, σημεία αναφοράς και εμπιστοσύνης για τους πολίτες; Από τις εκλογές του 2007 και μετά ζούμε μια διαρκή αντιπολιτευτική ρητορεία βασισμένη στην εκλογολαγνεία. Για ποιες μεταρρυθμίσεις και ποια γενναία μέτρα να μιλήσει κανείς, όταν η εκδοχή των επαπειλούμενων εκλογών αποδιοργανώνει όλο το σύστημα, πολιτικούς, κυβερνώντες και διοικούντες, ακόμα και τους πολίτες? Όλα μπαίνουν στο γαϊτανάκι των ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών, το πολιτικό δυναμικό επικεντρώνεται σε...’ασκήσεις επανεκλογής’ και η οικονομία μπαίνει σε ‘κατάσταση αναμονής’ ή μάλλον αγκύλωσης, μεσούσης μιας διεθνούς κρίσης και αμέτρητων εσωτερικών προβλημάτων που παραμένουν άλυτα. Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, μόνο η Προεδρική εκλογή, αλλά γενικότερα η απαίτηση για Σταθερότητα, Συνέπεια και Εμπιστοσύνη στους Θεσμούς!»
