Για την αποφυλάκιση του Ηλιόπουλου

Άρχισαν να ωρύονται κάποιοι για τις φωνές που υψώνονται υπέρ της αποφυλάκισης του Ηλιόπουλου, ο οποίος κρατείται υπόδικος 8 μήνες (μαζί με άλλους) για τα γεγονότα του «Δεκέμβρη» και ο οποίος, μετά από 40 ή 45 μέρες απεργία πείνας έχει θέση σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του…...
Ιδιαίτερα «πειράχτηκαν» από την ανακοίνωση του Παπαθεμελή υπέρ της αποφυλάκισης.
Φυσικά πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι όλες αυτές οι ανθρωπιστικές συμπαραστάσεις είναι ανέξοδες πολιτικά γιατί παρακάμπτουν ΠΑΝΤΕΛΩΣ τη μεγάλη προβοκάτσια του «Δεκέμβρη», τους σπόνσορές της και τους πραγματικούς ενόχους., μέσα εδώ είναι και το κράτος που φυλακίζει και αυθαιρετεί προκλητικά πάνω στα θύματα, ένοχα ή κατασκευασμένα (κατά κανόνα κατασκευασμένα).



Να υπογραμμίσουμε επίσης και τούτο: Τη ένοχη και σκανδαλώδη σιωπή ΟΛΩΝ πάνω σε καυτά και σε εφιαλτικά γεγονότα, όπως οι οργανωμένοι εμπρησμοί.



ΟΥΔΕΙΣ, π.χ. μιλάει ότι η Ελλάδα πάλι καίγεται! Από ποιους καίγεται και ΓΙΑΤΙ καίγεται; Εδώ σιγή ιχθύος! Καμία ανακοίνωση και καμία καταγγελία…



Ας έρθουμε, όμως στο θόρυβο γύρω από τον Ηλιόπουλο. Θα αρχίσουμε από τα πλέον απλά, πριν μπούμε στα δύσκολα.



ΠΡΩΤΟΝ. Ο Ηλιόπουλος (ένοχος ή μη) έχει απολέσει, λόγω αντιτρομοκρατικού νόμου και τα πλέον βασικά δικονομικά του δικαιώματα. Βρίσκεται υπόδικος, μαζί με άλλους, 8 μήνες. Δηλαδη στο έλεος της αυθαιρεσίας των διωκτικών αρχών.



Και μόνο αυτή η αυθαιρεσία του κράτους είναι πράξη που πρέπει να μας ξεσηκώνει. Στο κράτος, τις διωκτικές αρχές και τις παρακρατικές υπηρεσίες δεν μπορεί να έχουμε καμία εμπιστοσύνη: Δεν κυνηγούν τους πραγματικούς ενόχους, αλλά ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ενόχους, αναζητούν ΠΑΝΤΑ τα «αναλώσιμα θύματα».



Η ΙΣΤΟΡΙΑ επ’ αυτού είναι αδιάψευστος μάρτυρας και κριτής…



ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Ο Ηλιόπουλος θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του με την απεργία πείνας για να αποδείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις κατηγορίες.



Ένας «ιδεολόγος» της φωτιάς (σχήμα λόγου γιατί οι φωτιές καθοδηγούνται από αυτούς που δεν συλλαμβάνονται) δεν θα απέρριπτε την «ιδεολογία» του…



Επίσης, ένα εκτελεστικό πιόνι των «Δεκεμβριανών» δεν θα έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή του με την απεργία πείνας. Για να βάλεις σε κίνδυνο τη ζωή σου πρέπει να σε κεντρίζει κάτι που να έχει μεγαλύτερη «αξία» από τις βλάβες υγείας που μπορεί να υποστείς με μια μακρόχρονη απεργία πείνας. Και αυτό είναι η συνείδησή σου. Τα πιόνια, όμως, των καταστροφών και οι πωρωμένοι καθοδηγητές τους είναι χωρίς ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ…



Πιο πολύ, συνεπώς, γίνεται πιστευτός ο Ηλιόπουλος, από τους μηχανισμούς του κράτος και τις κραυγαλέες παρανομίες τους…



Ας έρθουμε τώρα στα δύσκολα.



Φαίνεται ότι κάποιοι ωρύονταν εναντίον της «κουκουλοφόρικης εξέγερσης» δίχως να έχουν αντιληφθεί στο ελάχιστο το τι ήταν αυτή η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ και ποιοι οι σπόνσορές της.



Φωνασκούσαν με η λογική των κρατικών μηχανισμών, μια λογική που μεταθέτει τα προβλήματα και τις ευθύνες από το κράτος στα θύματα.: Είτε αυτά τα «θύματα» είναι αυθεντικά και συνειδητά εξεγερμένα (περίπτωση κινημάτων και λαϊκών διαμαρτυριών), είτε τα «θύματα» είναι τόσο εξαθλιωμένα και αλλοτριωμένα πολιτικά (απολιτικά) που αποτελούν την «πρώτη ύλη» των οργανωμένων μηχανισμών της προβοκάτσιας για καταστροφές και κουκουλοφόρικες «εξεγέρσεις», σαν και αυτή που ζήσαμε.



Άλλο, λοιπόν, ο οργανωμένος «πολιτικός υπόκοσμος» και οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί που καθοδηγούν αυτόν τον «υπόκοσμο» και άλλο τα ΑΤΟΜΑ-ΘΥΜΑΤΑ.



Ποιοι φέρουν την πραγματικοί ευθύνη για τα Δεκεμβριανά; Το κράτος και οι παρακρατικοί μηχανισμοί που τα καθοδηγούσαν, καθώς και τα πολιτικά κόμματα και οι ιδεολογικές εστίες του καθεστώτος (ΜΜΕ) που τα κάλυπταν και τα έθρεφαν δημαγωγικά Ή τα τυφλά και παρασυρμένα θύματά τους: Άτομα αλλοτριωμένα και κατακρεουργημένα, πιόνια στα χέρια των μηχανισμών, δίχως καν να το αντιλαμβάνονται.



Και αν ακόμα δεχτούμε ότι ο Ηλιόπουλος ήταν μέσα στις φωτιές και καταστροφές του «Δεκέμβρη» είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας. Είναι το θύμα, ένα ασυνείδητο ενεργούμενο των μηχανισμών.



Τα θύματα, από τους κοινωνικά ευαίσθητους και τους πολιτικά σκεπτόμενους, αντιμετωπίζονται διαφορετικά και όχι εκδικητικά.



Δεν μπορούμε να παρασιωπούμε τους σπόνσορες, τους οργανωτές και τους καθοδηγητές των «Δεκεμβριανών» (μέσα εδώ είναι και το κράτος και το παρακράτος) και να ζητάμε από αυτό το κράτος και το παρακράτος (μέσα στο κράτος καθοδηγεί το παρακράτος) να εκδικηθεί το θύμα του…



Και δεν μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε ότι οι πραγματικοί ένοχοι και οι πολιτικοί εμπρηστές των «Δεκεμβριανών» τυγχάνουν σκανδαλώδους ασυλίας, ακριβώς γιατί το κράτος και οι μυστικές υπηρεσίες δεν ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ τους δικούς τους: Τους οργανωτές και κατασκευαστές των πολιτικών προβοκατσιών.



Συλλαμβάνουν μόνο κάποια αναλώσιμα θύματα ή, και αυτός είναι ο κανόνας, κατασκευάζουν ενόχους, για να παρουσιάσουν έργο, να εξαπατήσουν και να μεταθέσουν τα δικά τους εγκλήματα σε «φουκαράδες» ή «ηλίθιους»…



Όποιος παρακάμπτει όλα αυτά και ωρύεται για τις εκκλήσεις αποφυλάκισης του Ηλιόπουλου δείχνει ότι δεν έχει καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ από την κουκουλοφόρικη εξέγερση.



Και το σπουδαιότερο: Είναι με το μέρος του κράτους και όλων των μηχανισμών εκείνων που κινούν τα νήματα των πολιτικών προβοκατσιών.



Η «ακροδεξιά» σκέψη όχι μόνο στερείται και ψηγμάτων κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά καθορίζεται με τις λογικές των κρατικών μηχανισμών και του «ισχυρού κράτους». Αγνοεί το τι είναι το κράτος και το παρακράτος που καθοδηγεί το κράτος.



Γι’ αυτό στις κοινωνικές συγκρούσεις είναι ΠΑΝΤΑ με το μέρος του κράτους.



Γι’ αυτό στις προβοκάτσιες του ίδιου του κράτους είναι με το κράτος εναντίον των μεμονωμένων ατόμων-θυμάτων.



Χάνει πάντα το δάσος πίσω από το φύλλο και στάζει χολή και εκδικητικά αισθήματα.



Βρήκε τώρα την ευκαιρία να κτυπήσει και τον Παπαθεμελή για την ευαισθησία του και όχι γιατί δεν τοποθετεί το ζήτημα στις σωστές του πολιτικές διαστάσεις, παρακάμπτοντας εντελώς τα ουσιώδη χαρακτηριστικά και τους πραγματικούς ενόχους των «Δεκεμβριανών»…

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21337#21337