Επειδή οι σκεπτόμενοι πολίτες είναι σκεπτόμενοι ΟΛΟΝ το χρόνο και όχι μόνο λίγες μέρες πριν τις εκλογές!
άρθρο του Δ.Σταύρου, μέλους της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Απαγόρευση οπλοκατοχής: Πώς αμύνεται ένας νομοταγής οικογενειάρχης;
Με αφορμή την υπόθεση των Ζωνιανών της Κρήτης, ξανάνοιξε η συζήτηση για τη νομιμοποίηση ή όχι της οπλοκατοχής.
Οι αρνητές της νομιμοποίησης στηρίζουν τα επιχειρήματά τους σε δύο, βασικά, ενδοιασμούς τους:
- στον κίνδυνο αύξησης της εγκληματικότητας, αφού η πρόσβαση του καθενός σε όπλο θα είναι απλή υπόθεση.
- στον κίνδυνο ατυχημάτων λόγω αδέξιας χρήσης.
Θεωρώ ότι...
...
η νομιμοποίηση της οπλοκατοχής κατ’οίκον θα καταπολεμούσε αποτελεσματικά τα αισθήματα ανασφάλειας και ξενοφοβίας που εν πολλοίς διακατέχουν τους συμπολίτες μας. Η Αστυνομία δεν μπορεί να είναι παντού. Συνήθως φτάνει μετά το έγλημα και αυτό δεν αρκεί. Από την άλλη, κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, όταν κινδυνεύει το σπίτι του και η οικογένειά του θέλει να αντιδράσει. Γιατί να του απαγορεύεται αυτό το δικαίωμα με την απειλή να βρεθεί και στη φυλακή;
Ο νόμιμος πολίτης-οπλίτης είναι πραγματικά ελεύθερος τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του σε ό,τι αφορά τη σημαντικότερη ελευθερία, αυτή απέναντι στο φόβο. Η οπλοκατοχή προστατεύει καταρχήν τους αδύναμους, αφού κάποιος που είναι π.χ. 25 χρονών, 2μ. και 120 κιλά δεν χρειάζεται όπλο για να κάνει κακό σε κάποιον 70χρονο 1μ70εκ. και 80 κιλά, ο δεύτερος όμως το χρειάζεται για να αμυνθεί. Η νόμιμη οπλοκατοχή θα προστάτευε κυρίως τους νομοταγείς, αφού ένας παράνομος ΕΙΝΑΙ όποτε θέλει οπλισμένος, ενώ ένας νομοταγής όχι. Ο παράνομος θα το εξέταζε πολλές φορές πριν εισβάλει σε σπίτι που ξέρει ότι οι κάτοικοί του έχουν όπλα.
Όσο για το φόβο του κινδύνου των ατυχημάτων, έχω να παρατηρήσω ότι τα ατυχήματα οφείλονται στην απαγόρευση η οποία και προκαλεί την αδέξια χρήση. Π.χ. περνώντας κάποιος μια σύντομη βασική εκπαίδευση (μετά από ψυχολογικά τεστ και , βέβαια, με λευκό ποινικό μητρώο) δεν θα έκανε ποτέ παιδαριώδη λάθη με τα όπλα. Μερικοί αγνοούν βασικούς κανόνες, πχ. ότι το όπλο «κοιτάει» πάντα προς τα πάνω, ή ότι βρίσκεται πάντα σε σημείο απρόσιτο για παιδιά.
Τα αποτελέσματα της απαγορευτικής πολιτικής για τα όπλα δεν είναι ενθαρρυντικά: παραεμπόριο, παράνομη χρήση, αδέξια χρήση, απουσία εκπαίδευσης, παραοικονομία κτλ., τη στιγμή που υπάρχει σημαντική ζήτηση από την κοινωνία.
Ίσως η οπλοκατοχή θα πρέπει να πάψει να αποτελεί θέμα-ταμπού στη χώρα μας αφού με τη νομιμοποίησή της κατ’οίκον, θα διευρυνθεί η νόμιμη αγορά και μάλλον θα εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στους νομοταγείς πολίτες.
