του Δημήτρη Γαλαμάτη*
Τρία ζητήματα τα τελευταία χρόνια διαμορφώνουν την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης στη χώρα: ο χρόνος των εκλογών, οι ανασχηματισμοί κυβερνήσεων και κομματικών οργάνων και τα σκάνδαλα πολιτικών προσώπων.
Το πρώτο αναδεικνύει την ύπαρξη θεσμικού κενού που δεν ορίζει αυστηρά την τετραετή διάρκεια της λαϊκής εντολής , το δεύτερο φανερώνει ότι τα κορυφαία όργανα διακυβέρνησης της χώρας και διοίκησης των κομμάτων δεν διαμορφώνονται τελικά στη βάση ενός... κεντρικού σχεδιασμού, που καλούνται να φέρουν σε πέρας συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά συγκροτούνται με γνώμονα τις εσωτερικές ισορροπίες και ενίοτε τους συσχετισμούς των κομμάτων και το τρίτο αντικατροπίζει τη χρόνια παρακμιακή τροχιά της Ελληνικής κοινωνίας, όπου η πολιτική, αντί να αποτελέσει το ανάχωμα, σε πλείστες όσες περιπτώσεις φαντάζει δυστυχώς να έχει την πρωτοπορία.
Και τα τρία παραπάνω ζητήματα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την έλλειψη παραγωγής πραγματικής πολιτικής και ουσιαστικής ζύμωσης ιδεών , τη συμπίεση αρχών και αξιών, την απουσία οράματος για μια καλύτερη Ελλάδα. Έτσι αντί αυτά τα στοιχεία να αποτελούν τη συστατική πρώτη ύλη που αθροίζει ανθρώπους, στη βάση μιας πιο ελπιδοφόρας προοπτικής για τον τόπο, αντί αυτά τα στοιχεία να συσπειρώνουν τις δυνάμεις των πολιτικών κομμάτων και να ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, σήμερα η πολυπόθητη ενότητα διασφαλίζεται , όσο μπορεί πλέον να διασφαλιστεί, δια της απειλής των εκλογών, των ανασχηματισμών ή των «συνταρακτικών αποκαλύψεων». Και τελικά, στην περίπτωση των εκλογών και των ανασχηματισμών επιτυγχάνεται μια επίπλαστη συνοχή, μέσα από την παράλυση και την αδράνεια των εκτελεστικών δομών των κυβερνήσεων και των κομμάτων, με μοιραία συνέπεια την απώλεια πολύτιμου χρόνου για τον τόπο, ενώ με τη σκανδαλολογία επικρατεί μια ισοπεδωτική λογική, σύμφωνα με την οποία όλοι μα όλοι που συμμετέχουν στα κοινά να συνεπάγεται ότι νομοτελειακά είναι συμμέτοχοι από λίγο έως πολύ σε κάποιο σκάνδαλο. Μια λογική που ασφαλώς υπηρετεί αυτούς που πραγματικά διαπράττουν πράξεις πέρα από την πολιτική ηθική και αδικεί κατάφορα υγιείς δυνάμεις του πολιτικού προσωπικού, που σε πολλές περιπτώσεις εγκαταλείπουν τη μάχη λόγω «ασφυξίας».
Στις μέρες μας φαντάζει πια πολύ κοντά η ώρα όπου πρέπει να αναζητηθούν οι όροι μιας νέας ενότητας των πολιτικών δυνάμεων και μιας νέας συστράτευσης του πολιτικού προσωπικού, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και κοντόφθαλμες στρατηγικές.
Ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά, όταν κυρίαρχο διακύβευμα των πολιτικών δυνάμεων αποτελεί το εκλογικό αποτέλεσμα και μόνο.
Ούτε τα κόμματα μπορούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους, όταν στον πολιτικό τους σχεδιασμό κεντρική θέση έχουν οι τακτικές κινήσεις σκοπιμότητας με το βλέμμα στο εκλογικό σκορ.
Η στρατηγική του ώριμου φρούτου , καθώς και οι πρόωρες εκλογές για «διαχειρίσιμες» και «αξιοπρεπείς» ήττες δεν απαντούν στις ανάγκες των καιρών και δεν εγγυώνται τη νέα προοπτική για τον τόπο.
Μάλλον είναι μακριά από τις σημερινές αγωνίες των Ελλήνων...
Δημήτρης Γαλαμάτης
π. Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
Τρία ζητήματα τα τελευταία χρόνια διαμορφώνουν την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης στη χώρα: ο χρόνος των εκλογών, οι ανασχηματισμοί κυβερνήσεων και κομματικών οργάνων και τα σκάνδαλα πολιτικών προσώπων.
Το πρώτο αναδεικνύει την ύπαρξη θεσμικού κενού που δεν ορίζει αυστηρά την τετραετή διάρκεια της λαϊκής εντολής , το δεύτερο φανερώνει ότι τα κορυφαία όργανα διακυβέρνησης της χώρας και διοίκησης των κομμάτων δεν διαμορφώνονται τελικά στη βάση ενός... κεντρικού σχεδιασμού, που καλούνται να φέρουν σε πέρας συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά συγκροτούνται με γνώμονα τις εσωτερικές ισορροπίες και ενίοτε τους συσχετισμούς των κομμάτων και το τρίτο αντικατροπίζει τη χρόνια παρακμιακή τροχιά της Ελληνικής κοινωνίας, όπου η πολιτική, αντί να αποτελέσει το ανάχωμα, σε πλείστες όσες περιπτώσεις φαντάζει δυστυχώς να έχει την πρωτοπορία.
Και τα τρία παραπάνω ζητήματα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την έλλειψη παραγωγής πραγματικής πολιτικής και ουσιαστικής ζύμωσης ιδεών , τη συμπίεση αρχών και αξιών, την απουσία οράματος για μια καλύτερη Ελλάδα. Έτσι αντί αυτά τα στοιχεία να αποτελούν τη συστατική πρώτη ύλη που αθροίζει ανθρώπους, στη βάση μιας πιο ελπιδοφόρας προοπτικής για τον τόπο, αντί αυτά τα στοιχεία να συσπειρώνουν τις δυνάμεις των πολιτικών κομμάτων και να ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, σήμερα η πολυπόθητη ενότητα διασφαλίζεται , όσο μπορεί πλέον να διασφαλιστεί, δια της απειλής των εκλογών, των ανασχηματισμών ή των «συνταρακτικών αποκαλύψεων». Και τελικά, στην περίπτωση των εκλογών και των ανασχηματισμών επιτυγχάνεται μια επίπλαστη συνοχή, μέσα από την παράλυση και την αδράνεια των εκτελεστικών δομών των κυβερνήσεων και των κομμάτων, με μοιραία συνέπεια την απώλεια πολύτιμου χρόνου για τον τόπο, ενώ με τη σκανδαλολογία επικρατεί μια ισοπεδωτική λογική, σύμφωνα με την οποία όλοι μα όλοι που συμμετέχουν στα κοινά να συνεπάγεται ότι νομοτελειακά είναι συμμέτοχοι από λίγο έως πολύ σε κάποιο σκάνδαλο. Μια λογική που ασφαλώς υπηρετεί αυτούς που πραγματικά διαπράττουν πράξεις πέρα από την πολιτική ηθική και αδικεί κατάφορα υγιείς δυνάμεις του πολιτικού προσωπικού, που σε πολλές περιπτώσεις εγκαταλείπουν τη μάχη λόγω «ασφυξίας».
Στις μέρες μας φαντάζει πια πολύ κοντά η ώρα όπου πρέπει να αναζητηθούν οι όροι μιας νέας ενότητας των πολιτικών δυνάμεων και μιας νέας συστράτευσης του πολιτικού προσωπικού, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και κοντόφθαλμες στρατηγικές.
Ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά, όταν κυρίαρχο διακύβευμα των πολιτικών δυνάμεων αποτελεί το εκλογικό αποτέλεσμα και μόνο.
Ούτε τα κόμματα μπορούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους, όταν στον πολιτικό τους σχεδιασμό κεντρική θέση έχουν οι τακτικές κινήσεις σκοπιμότητας με το βλέμμα στο εκλογικό σκορ.
Η στρατηγική του ώριμου φρούτου , καθώς και οι πρόωρες εκλογές για «διαχειρίσιμες» και «αξιοπρεπείς» ήττες δεν απαντούν στις ανάγκες των καιρών και δεν εγγυώνται τη νέα προοπτική για τον τόπο.
Μάλλον είναι μακριά από τις σημερινές αγωνίες των Ελλήνων...
Δημήτρης Γαλαμάτης
π. Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
