ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΧΑΝΙΩΝ:
Ρεπορτάζ: Γιάννης Η. Κάκανος
http://www.yanniskakanos.gr/
Ένα μνημείο με μακρόχρονη πολυποίκιλη ιστορία κτισμένο στο Καλάμι, αντικριστά στην είσοδο του μεγαλύτερου φυσικού λιμένα της Μεσογείου, του κόλπου της Σούδας Χανίων, φθείρεται από το χρόνο αφού ...η Ελληνική Πολιτεία παρά τις επανειλημμένες ενέργειες του Δήμου Σούδας και τις αναφορές των «Χ.Ν.», παραμένει αδιάφορη!
Εκατό τριάντα επτά χρόνια πέρασαν από το 1872 όπου κτίστηκε αυτό το φρούριο του οποίου την ονομασία έλαβε προς τιμή του πρωτότοκου γιου του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ Ιτζεδίν. Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας (1903) ο Ελευθέριος Βενιζέλος γνώρισε για 15 ημέρες το αφιλόξενο περιβάλλον των φυλακών του φρουρίου, ενώ την περίοδο της δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου, το 1924, κρατήθηκε στις φυλακές μεγάλος αριθμός πολιτικών κρατουμένων. Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής και στα πρώτα χρόνια του εμφυλίου οι φυλακές δε λειτούργησαν. Το κάτεργο του Ιτζεδίν άνοιξε και πάλι στο τέλος του εμφυλίου όταν το 1948 από το «κολαστήριο της Γυάρου» μεταφέρθηκαν οι πρώτοι κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι. Στα μετέπειτα χρόνια, το ελληνικό κράτος λειτούργησε τη φυλακή και ως εγκληματική, για ισοβίτες και θανατοποινίτες κρατουμένους που είχαν διαπράξει κακουργήματα…
Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε σήμερα τραβήχτηκαν στις 15 Δεκεμβρίου 2008 που γιόρταζε εντός των κλειστών εγκαταλελειμμένων φυλακών, το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου. Από το Δήμαρχο Σούδας κ. Γιάννη Περάκη πληροφορηθήκαμε ότι:
“Η ανάδειξη του Φρουρίου Ιτζεδίν και μετέπειτα φυλακών, ως σημαντικού μνημειακού χώρου, ήταν πάντα στους στόχους του Δήμου Σούδας και το καταφέραμε με την αποδέσμευση του, αρχικά από το Ναύσταθμο Κρήτης, ενώ οι τελευταίες διαδικασίες ολοκληρώθηκαν πρόσφατα. Σε συνεργασία με την Εφορεία Νεότερων Βυζαντινών Μνημείων και την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία παραχώρησης του μνημείου στο Δήμο Σούδας όπου σε πρώτη φάση αυτή η χρήση αποσκοπεί στο να φροντίζουμε την καθαριότητα του χώρου και την διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων…”
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν οκτώ μήνες και όπως, (χθες) μας πληροφόρησε τηλεφωνικά ο Δήμαρχος Σούδας, ακόμα δεν έχει παραχωρηθεί το Φρούριο, στο Δήμο, αλλά αισιοδοξεί ότι θα περιέλθει στη δικαιοδοσία του, εντός του Σεπτεμβρίου. Ίδωμεν!
Για τη λειτουργία του φρουρίου ως εγκληματικές φυλακές πληροφορηθήκαμε πολλά από έναν προσκυνητή, του οποίου ο πατέρας εργάσθηκε για πολλά χρόνια ως φύλακας: “Από τον μακαρίτη τον πατέρα μου έχω ακούσει συνταρακτικές ιστορίες με αληθινά ντοκουμέντα γιατί σε αυτές τις φυλακές εκτός από τους πολιτικούς κρατούμενους που άδικα ήταν μέσα, βλέπεις εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσε το πολιτικό πάθος, να μην συζητήσουμε, όμως γι’ αυτό… Οι περισσότεροι κρατούμενοι ήταν ισοβίτες και πολλοί θανατοποινίτες. Ο πατέρας μου στεναχωριόταν αφάνταστα όταν διέταζε το Υπουργείο να ετοιμάσουν προς εκτέλεση κάποιον. Τότε άρχιζαν τα δύσκολα γιατί μέχρι να έρθει η ώρα αυτή, ο θανατοποινίτης περνούσε κάποιες σκληρές δοκιμασίες που τον κούραζαν τόσο πολύ ψυχικά και σωματικά, ώστε, όταν τον οδηγούσαν στην εκτέλεση κάτω από τις φυλακές στο κοιμητήριο, περπατούσε… τραγουδώντας”.
Στην ιστοσελίδα μας αναρτήσαμε πολλές φωτογραφίες.
http://www.yanniskakanos.gr/
Ένα μνημείο με μακρόχρονη πολυποίκιλη ιστορία κτισμένο στο Καλάμι, αντικριστά στην είσοδο του μεγαλύτερου φυσικού λιμένα της Μεσογείου, του κόλπου της Σούδας Χανίων, φθείρεται από το χρόνο αφού ...η Ελληνική Πολιτεία παρά τις επανειλημμένες ενέργειες του Δήμου Σούδας και τις αναφορές των «Χ.Ν.», παραμένει αδιάφορη!
Εκατό τριάντα επτά χρόνια πέρασαν από το 1872 όπου κτίστηκε αυτό το φρούριο του οποίου την ονομασία έλαβε προς τιμή του πρωτότοκου γιου του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ Ιτζεδίν. Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας (1903) ο Ελευθέριος Βενιζέλος γνώρισε για 15 ημέρες το αφιλόξενο περιβάλλον των φυλακών του φρουρίου, ενώ την περίοδο της δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου, το 1924, κρατήθηκε στις φυλακές μεγάλος αριθμός πολιτικών κρατουμένων. Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής και στα πρώτα χρόνια του εμφυλίου οι φυλακές δε λειτούργησαν. Το κάτεργο του Ιτζεδίν άνοιξε και πάλι στο τέλος του εμφυλίου όταν το 1948 από το «κολαστήριο της Γυάρου» μεταφέρθηκαν οι πρώτοι κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι. Στα μετέπειτα χρόνια, το ελληνικό κράτος λειτούργησε τη φυλακή και ως εγκληματική, για ισοβίτες και θανατοποινίτες κρατουμένους που είχαν διαπράξει κακουργήματα…
Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε σήμερα τραβήχτηκαν στις 15 Δεκεμβρίου 2008 που γιόρταζε εντός των κλειστών εγκαταλελειμμένων φυλακών, το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου. Από το Δήμαρχο Σούδας κ. Γιάννη Περάκη πληροφορηθήκαμε ότι:
“Η ανάδειξη του Φρουρίου Ιτζεδίν και μετέπειτα φυλακών, ως σημαντικού μνημειακού χώρου, ήταν πάντα στους στόχους του Δήμου Σούδας και το καταφέραμε με την αποδέσμευση του, αρχικά από το Ναύσταθμο Κρήτης, ενώ οι τελευταίες διαδικασίες ολοκληρώθηκαν πρόσφατα. Σε συνεργασία με την Εφορεία Νεότερων Βυζαντινών Μνημείων και την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία παραχώρησης του μνημείου στο Δήμο Σούδας όπου σε πρώτη φάση αυτή η χρήση αποσκοπεί στο να φροντίζουμε την καθαριότητα του χώρου και την διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων…”
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν οκτώ μήνες και όπως, (χθες) μας πληροφόρησε τηλεφωνικά ο Δήμαρχος Σούδας, ακόμα δεν έχει παραχωρηθεί το Φρούριο, στο Δήμο, αλλά αισιοδοξεί ότι θα περιέλθει στη δικαιοδοσία του, εντός του Σεπτεμβρίου. Ίδωμεν!
Για τη λειτουργία του φρουρίου ως εγκληματικές φυλακές πληροφορηθήκαμε πολλά από έναν προσκυνητή, του οποίου ο πατέρας εργάσθηκε για πολλά χρόνια ως φύλακας: “Από τον μακαρίτη τον πατέρα μου έχω ακούσει συνταρακτικές ιστορίες με αληθινά ντοκουμέντα γιατί σε αυτές τις φυλακές εκτός από τους πολιτικούς κρατούμενους που άδικα ήταν μέσα, βλέπεις εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσε το πολιτικό πάθος, να μην συζητήσουμε, όμως γι’ αυτό… Οι περισσότεροι κρατούμενοι ήταν ισοβίτες και πολλοί θανατοποινίτες. Ο πατέρας μου στεναχωριόταν αφάνταστα όταν διέταζε το Υπουργείο να ετοιμάσουν προς εκτέλεση κάποιον. Τότε άρχιζαν τα δύσκολα γιατί μέχρι να έρθει η ώρα αυτή, ο θανατοποινίτης περνούσε κάποιες σκληρές δοκιμασίες που τον κούραζαν τόσο πολύ ψυχικά και σωματικά, ώστε, όταν τον οδηγούσαν στην εκτέλεση κάτω από τις φυλακές στο κοιμητήριο, περπατούσε… τραγουδώντας”.
Στην ιστοσελίδα μας αναρτήσαμε πολλές φωτογραφίες.
