Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, μιάς και οι καιροί από τότε και μέχρι σήμερα δεν σηματοδοτούν αλλαγές.
Ξεκινούμε λοιπόν μία ωραία ανοιξιάτικη μέρα απο τις Σάππες στην Θράκη μας και φθάνουμε μετά από μία υπέροχη δασική διαδρομή μέσα απο τον καλοστρωμένο ορεινό δρόμο στο Μεγάλο Δέριο. Για πρώτη φορά. Είμαστε παρέα 7 ατόμων, που κάνει εκδρομή για να γνωρίσει όσες μπορεί περισσότερες δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας μας.
Μας εντυπώσιάζει η οχύρωση του χωριού με τον στρατό μας και με τα πολυβόλα στημένα επάνω σε περίφραξη απο σάκκους γεμάτους με άμμο. 'Ολο το χωριό είναι ένα οχυρωμένο στρατόπεδο.
Μετά την είσοδο, που είναι και η είσοδος του στρατοπέδου, βλέπουμε αρκετές στρατιωτικές εγκαταστάσεις μεταξύ των οποίων και σκάμματα με άμμο, μονόζυγα αναρτήσεις και άλλα που μας εντυπωσιάζουν επειδή εκείνη την ώρα, πρωϊ ακόμα, γυμνάζονται σ'αυτά όχι στρατιώτες, αλλά ντόπιοι, δηλαδή Πομάκοι. Εύκολο να το καταλάβει κανείς, αφού ασκούνται αντί με όπλα με κομμένους κορμούς δένδρων.
Και ο αξιωματικός που δίνει τα παραγγέλματα από μακριά φαίνεται ότι, δεν είναι Έλληνας αλλά Τούρκος ! Είναι ο Ιμάμης του Μεγάλου Δερείου , που μόλις μας αντιλαμβάνεται διακόπτει την διαδικασία και έρχεται να μας προϋπαντήσει με έντονη διάθεση φιλοξενίας. Μιλάει Ελληνικά χωρίς accent τουρκικό και μιάς και παραδίπλα στο καφενείο ψήνεται ο τούρκικος καφές του χωριού, μας προσκαλεί εκεί, για να γνωρισθούμε και να πούμε μερικές κουβέντες.
Δέν καταλάβαμε απο ποιόν πήρε την άδεια να ασκεί και να γυμνάζει τους ντόπιους μουσουλμάνους μέσα στον χώρο του ελληνικού στρατο-πέδου και με στρατιωτικά παραγγέλματα και ασκήσεις. Μας είπε όμως ότι, προέρχονταν απο την Καππαδοκία και απο παππούδες με ελληνικό αίμα. Εξ ού και η καλή γνώση της γλώσσας μας. Δεν μας έπεισε απόλυτα και γι'αυτό τον ρωτήσαμε, μήπως ολοκλήρωσε την γνώση της ελληνικής γλώσσας στην τουρκική Σχολή Ευελπίδων. Και εκεί μπέρ-δεύτηκε και σκόνταψε, γιατί δέν πίστευε ότι καταλάβαμε ότι, δέν είναι Τούρκος ιερωμένος, αλλά αξιωματικός του τουρκικού στρατού και βαθ-μοφόρος.
Ο καφές ήταν απο τους καλύτερους στην πατρίδα μας και όπως συμ-βαίνει πάντα, όξυνε αρκετά το ένδιαφέρον μας, μιάς και στην δική μας Σχολή Ευελπίδων δέν διδάσκεται η τουρκική γλώσσα. Ζητήσαμε να μάθουμε ποιοί Έλληνες τους διδάσκουν εκεί την γλώσσα μας και μας ανέφερε και μερικά ελληνικά ονόματα.
Η συζήτηση προχωρούσε μέσα στο πλαίσιο της γνωριμίας μας αρκετά ήρεμη μέχρι την στιγμή που ρώτησε μία απο τις γυναίκες μας, με τι ασχολείται. Γυναικολόγος του απήντησε και τότε ο ιμάμης άλλαξε έκ-φραση και την παρακάλεσε, άν δέν έχει αντίρρηση, να επικεφθει μία νεαρή Πομάκα συγχωριανή, που είχε γεννήσει πριν απο μία εβδομάδα και είχε υποστεί κάποια επιπλοκή, μόλυνση ή κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα ηταν σοβαρό, όπως μας έλεγε, αφού η μαμμή δέν μπορούσε να κάνει περισσότερα και η λεχώνα θα έπρεπε να μεταφερθεί στο Γ.Ν. Ξάνθης ή Αλεξανδρουπόλεως.
Η συνταξιδιώτισσα της παρέας μας προσεφέρθηκε αμέσως και έσπευσε να δεί την νεαρή μητέρα. Την περιμέναμε κάπου μισή ώρα μιλώντας με τον ιμάμη για τα προβλήματα της περιοχής μέχρι την στιγμή που την βλέπουμε να καταφθάνει σε έξαλλη κατάσταση και να μας προτρέπει να σηκωθούμε και να φύγουμε αμέσως.
Χωρίς να μπορούμε να εικάσουμε τον λόγο της συμπεριφοράς της ούτε εμείς ουτε και ο ιμάμης φεύγουμε λίγο σοκαρισμένοι χαιρετώντας τον τελευταίο που και αυτός απορεί το ίδιο με εμάς για την τόσο εσπευσμένη αναχώρηση. Μας έλειπε το πώς και γιατί.
Αυτό το πώς και γιατί παίρνει σάρκα και οστά με οσα μας λέει η γιατρέσσα μας σε λίγη ώρα σ'ένα ξέφωτο στον δρόμο μερικές στροφές πιο κάτω απο το Μεγάλο Δέρειο. Η Πομάκα είχε μολυνθεί όχι απο την γέννα αλλά απο τατουάζ που είχε κάνει δίπλα στα γεννητικά της και τα οποία είχαν σαν θέμα τον σταυρό, το γνωστό Ι.Ν.Β.Ι και το "Ιησούς Χριστός νικά και τα κακά σκορπά"!
Η θεραπεία δέν απαιτούσε μεταφορά αλλά μόνο απολύμανση με λίγη σκόνη αντιβιωτικού, όπως μας είπε. Και όταν ρώτησε την Πομάκα, γιατί έφτιαξε εκεί με τατουάζ όλο αυτό το σχέδιο, εκείνη της είπε ότι,
ο ιμάμης δέν τους αφήνει να είναι Χριστιανοί !!!
Σχολιάσαμε πολλά και διάφορα και η φίλη μας είπε ότι, θα στείλει μία αναφορά στο ΥΠΕΞ. Τότε πρέπει να ήταν ΥΠΕΞ ο κ.Παπανδρέου. Και επειδή από τότε, που έστειλε την αναφορά και μέχρι σήμερα τίποτε δεν φαίνεται να άλλαξε, η αναφορά αυτή ύστερα από τόσα χρόνια παραμένει αναπάντητη!
PELIAS
Ξεκινούμε λοιπόν μία ωραία ανοιξιάτικη μέρα απο τις Σάππες στην Θράκη μας και φθάνουμε μετά από μία υπέροχη δασική διαδρομή μέσα απο τον καλοστρωμένο ορεινό δρόμο στο Μεγάλο Δέριο. Για πρώτη φορά. Είμαστε παρέα 7 ατόμων, που κάνει εκδρομή για να γνωρίσει όσες μπορεί περισσότερες δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας μας.
Μας εντυπώσιάζει η οχύρωση του χωριού με τον στρατό μας και με τα πολυβόλα στημένα επάνω σε περίφραξη απο σάκκους γεμάτους με άμμο. 'Ολο το χωριό είναι ένα οχυρωμένο στρατόπεδο.
Μετά την είσοδο, που είναι και η είσοδος του στρατοπέδου, βλέπουμε αρκετές στρατιωτικές εγκαταστάσεις μεταξύ των οποίων και σκάμματα με άμμο, μονόζυγα αναρτήσεις και άλλα που μας εντυπωσιάζουν επειδή εκείνη την ώρα, πρωϊ ακόμα, γυμνάζονται σ'αυτά όχι στρατιώτες, αλλά ντόπιοι, δηλαδή Πομάκοι. Εύκολο να το καταλάβει κανείς, αφού ασκούνται αντί με όπλα με κομμένους κορμούς δένδρων.
Και ο αξιωματικός που δίνει τα παραγγέλματα από μακριά φαίνεται ότι, δεν είναι Έλληνας αλλά Τούρκος ! Είναι ο Ιμάμης του Μεγάλου Δερείου , που μόλις μας αντιλαμβάνεται διακόπτει την διαδικασία και έρχεται να μας προϋπαντήσει με έντονη διάθεση φιλοξενίας. Μιλάει Ελληνικά χωρίς accent τουρκικό και μιάς και παραδίπλα στο καφενείο ψήνεται ο τούρκικος καφές του χωριού, μας προσκαλεί εκεί, για να γνωρισθούμε και να πούμε μερικές κουβέντες.
Δέν καταλάβαμε απο ποιόν πήρε την άδεια να ασκεί και να γυμνάζει τους ντόπιους μουσουλμάνους μέσα στον χώρο του ελληνικού στρατο-πέδου και με στρατιωτικά παραγγέλματα και ασκήσεις. Μας είπε όμως ότι, προέρχονταν απο την Καππαδοκία και απο παππούδες με ελληνικό αίμα. Εξ ού και η καλή γνώση της γλώσσας μας. Δεν μας έπεισε απόλυτα και γι'αυτό τον ρωτήσαμε, μήπως ολοκλήρωσε την γνώση της ελληνικής γλώσσας στην τουρκική Σχολή Ευελπίδων. Και εκεί μπέρ-δεύτηκε και σκόνταψε, γιατί δέν πίστευε ότι καταλάβαμε ότι, δέν είναι Τούρκος ιερωμένος, αλλά αξιωματικός του τουρκικού στρατού και βαθ-μοφόρος.
Ο καφές ήταν απο τους καλύτερους στην πατρίδα μας και όπως συμ-βαίνει πάντα, όξυνε αρκετά το ένδιαφέρον μας, μιάς και στην δική μας Σχολή Ευελπίδων δέν διδάσκεται η τουρκική γλώσσα. Ζητήσαμε να μάθουμε ποιοί Έλληνες τους διδάσκουν εκεί την γλώσσα μας και μας ανέφερε και μερικά ελληνικά ονόματα.
Η συζήτηση προχωρούσε μέσα στο πλαίσιο της γνωριμίας μας αρκετά ήρεμη μέχρι την στιγμή που ρώτησε μία απο τις γυναίκες μας, με τι ασχολείται. Γυναικολόγος του απήντησε και τότε ο ιμάμης άλλαξε έκ-φραση και την παρακάλεσε, άν δέν έχει αντίρρηση, να επικεφθει μία νεαρή Πομάκα συγχωριανή, που είχε γεννήσει πριν απο μία εβδομάδα και είχε υποστεί κάποια επιπλοκή, μόλυνση ή κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα ηταν σοβαρό, όπως μας έλεγε, αφού η μαμμή δέν μπορούσε να κάνει περισσότερα και η λεχώνα θα έπρεπε να μεταφερθεί στο Γ.Ν. Ξάνθης ή Αλεξανδρουπόλεως.
Η συνταξιδιώτισσα της παρέας μας προσεφέρθηκε αμέσως και έσπευσε να δεί την νεαρή μητέρα. Την περιμέναμε κάπου μισή ώρα μιλώντας με τον ιμάμη για τα προβλήματα της περιοχής μέχρι την στιγμή που την βλέπουμε να καταφθάνει σε έξαλλη κατάσταση και να μας προτρέπει να σηκωθούμε και να φύγουμε αμέσως.
Χωρίς να μπορούμε να εικάσουμε τον λόγο της συμπεριφοράς της ούτε εμείς ουτε και ο ιμάμης φεύγουμε λίγο σοκαρισμένοι χαιρετώντας τον τελευταίο που και αυτός απορεί το ίδιο με εμάς για την τόσο εσπευσμένη αναχώρηση. Μας έλειπε το πώς και γιατί.
Αυτό το πώς και γιατί παίρνει σάρκα και οστά με οσα μας λέει η γιατρέσσα μας σε λίγη ώρα σ'ένα ξέφωτο στον δρόμο μερικές στροφές πιο κάτω απο το Μεγάλο Δέρειο. Η Πομάκα είχε μολυνθεί όχι απο την γέννα αλλά απο τατουάζ που είχε κάνει δίπλα στα γεννητικά της και τα οποία είχαν σαν θέμα τον σταυρό, το γνωστό Ι.Ν.Β.Ι και το "Ιησούς Χριστός νικά και τα κακά σκορπά"!
Η θεραπεία δέν απαιτούσε μεταφορά αλλά μόνο απολύμανση με λίγη σκόνη αντιβιωτικού, όπως μας είπε. Και όταν ρώτησε την Πομάκα, γιατί έφτιαξε εκεί με τατουάζ όλο αυτό το σχέδιο, εκείνη της είπε ότι,
ο ιμάμης δέν τους αφήνει να είναι Χριστιανοί !!!
Σχολιάσαμε πολλά και διάφορα και η φίλη μας είπε ότι, θα στείλει μία αναφορά στο ΥΠΕΞ. Τότε πρέπει να ήταν ΥΠΕΞ ο κ.Παπανδρέου. Και επειδή από τότε, που έστειλε την αναφορά και μέχρι σήμερα τίποτε δεν φαίνεται να άλλαξε, η αναφορά αυτή ύστερα από τόσα χρόνια παραμένει αναπάντητη!
PELIAS
