Διαμαρτυρία απ'το Λονδίνο

Δημήτρης Χατζιθεοδωρίδης
Κάτοικος Λονδίνου
Λονδίνο
Αγαπητοί συμπατριώτες,

Δεν περίμενα ποτέ να χρειαστεί να πάρω μέρος στη μόνιμη διαμαρτυρία σας για το κατάντημα του ελληνικού κράτους. Ο λόγος που σας στέλνω αυτό το γράμμα είναι διότι το κακό έχει ξεπεράσει τα σύνορα της επικράτειας, όπως είχα την ατυχία να διαπιστώσω τους τελευταίους 11 μήνες. Θέλω λοιπόν έτσι να προσθέσω και τη δική μου αγανάκτηση... και φωνή διαμαρτυρίας εναντίον των ανθρώπων που εκφράζουν την πολιτική του κράτους και υποτίθεται, τη θέληση και το συμφέρον του λαού.

Το κράτος αυτό καθαυτό δεν φταίει σε τίποτα και είναι μεγάλο και ένδοξο, όσο κι αν προσπαθούν μερικοί να το υποβιβάσουν σε άθλιο κρησφύγετο κερδοσκόπων και αποτυχημένων πολιτικάντηδων.

Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι σαν ιδιοκτήτης μιας μικρής μεταφορικής εταιρείας, με ειδική άδεια μεταφοράς προσώπων μετά από προηγούμενη συνεννόηση. Το 99% των πελατών μου είναι Έλληνες που επισκέπτονται το Λονδίνο. Μια μερίδα αυτών έρχεται μέσω τουριστικών γραφείων της Ελλάδας.


Τουρίστες, ασθενείς, οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες όλων των ειδών και «αναστημάτων». πολλοί από εσάς έχουν δει 2-3 αυτοκίνητά μου στην τηλεόραση.


Εδώ θα σας περιγράψω τη χειρότερη από τις περιπτώσεις που είχα μέχρι σήμερα χωρίς να διστάσω να επεκταθώ σε επικρίσεις και ευθύνες. Πάμε λοιπόν:


Τον Οκτώβριο του 2008, μου ζητήθηκε από το γραφείο ACTIVE WORLD των Αθηνών, να εξυπηρετήσω τις μεταφορές ενός κλιμακίου του Υπουργείου Τουρισμού. Θα έμεναν 5-6 μέρες στο Λονδίνο. Με το γραφείο αυτό συνεργάζομαι αρκετά χρόνια και δεν είχα λόγο να αρνηθώ την εξυπηρέτηση παρόλο που αυτού του είδους και μεγέθους δουλειές μας δημιουργούν μεγάλη πίεση στις υπόλοιπες ευθύνες μας και στην εξυπηρέτηση των άλλων πελατών μας.


Μου ζήτησαν να έχω σε διαθεσιμότητα καθημερινά και για όλη την ημέρα 2-3 αυτοκίνητα, όλα Mercedes. Έπρεπε λοιπόν να οργανώσω την επιχείρηση που δεν ήταν εύκολη μια και χρειαζόταν να ζητήσω τη συνεργασία και άλλων συναδέλφων και γραφείων και να έχω άλλα 1-2 αυτοκίνητα που θα αναλάμβαναν τις υπόλοιπες δουλειές μας έξω από το υπουργικό κλιμάκιο.


Με κάποια δυσκολία οργανωθήκαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να εξυπηρετήσουμε πλήρως τους επισκέπτες μας.


Το πρώτο κλιμάκιο έφτασε το βράδυ της 24ης Οκτωβρίου στο Heathrow και μαζί με το διευθυντή του εδώ γραφείου τουρισμού, ακολουθήσαμε τη διαδικασία υποδοχής, που περιλαμβάνει αρκετή ταλαιπωρία με ελέγχους στο αεροδρόμιο, μια και περνάμε σε χώρους υψηλής ασφάλειας. Το κλιμάκιο αποτελείτο από 5-6 επισκέπτες με επικεφαλής τον Κο Υπουργό. Παρόντες ήταν επίσης η γραμματέας και δύο αστυνομικοί της προσωπικής του ασφάλειας.


Στις 25 Οκτωβρίου κατέφθασε το δεύτερο μέρος του κλιμακίου με επικεφαλής τον Κο Γενικό του Υπουργείου. Για την παραλαβή τους έστειλα ένα μικρό λεωφορείο MERCEDES για να χωρέσει τις αποσκευές τους. λίγο αργότερα η γραμματέας μάς ζήτησε να αντικαταστήσουμε το μικρό λεωφορείο με ιδιωτικό MERCEDES αυτοκίνητο, πράγμα που κάναμε αμέσως. Στις 29 το κλιμάκιο αναχώρησε με την παρατήρηση ότι θα έρθει πάλι σε λίγες μέρες για την ετήσια έκθεση των ταξιδιωτικών πρακτόρων.


Την επομένη έστειλα το τιμολόγιό μου στο ACTIVE και ζητούσα γρήγορη εξόφληση γιατί έπρεπε να πληρώσω τους οδηγούς που χρησιμοποίησα. 5-6 μέρες αργότερα, το γραφείο (χωρίς να έχει στείλει χρήματα), μου ζητά να οργανώσω την εξυπηρέτηση του υπουργικού κλιμακίου που θα ερχόταν στις 7 Νοεμβρίου. Στο αίτημά μου για εξόφληση του προηγούμενου ταξιδιού, μου είπαν ότι έχουν στείλει ένα ποσό έναντι. Δέχτηκα και τη δεύτερη οργάνωση της επιχείρησης. Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ, αφού χρόνια τώρα εξυπηρετώ με μεγάλη υπευθυνότητα και εντιμότητα υπουργούς και άλλους ακόμα πιο πάνω στην κλίμακα, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα; Ωστόσο το ποσό που δήθεν μου έστειλαν έναντι δεν έχει φθάσει ακόμα μέχρι σήμερα.


Με το δεύτερο κλιμάκιο ήρθε και μια άλλη κυρία από το οικονομικό τμήμα του υπουργείου που έμενε σε άλλο ξενοδοχείο μαζί με 3-4 δημοσιογράφους. Για αυτούς διέθεσα άλλο αυτοκίνητο, ένα PREVIA γιαπωνέζικο μικρό λεωφορείο. Η κυρία αυτή θα ήταν αργότερα ο μοναδικός σύνδεσμός μου με το υπουργείο. Οι ημερομηνίες και ώρες διαθεσιμότητας των δύο ταξιδιών είναι οι εξής:


Α. Άφιξη 24/10 21.00 – 2 αυτοκίνητα μέχρι 01.30 της 25ης.

25/10 3 αυτοκίνητα μέχρι 01.30 της 26ης.

26/10 3 αυτοκίνητα μέχρι 02.00 της 27ης.

27/10 3 αυτοκίνητα μέχρι 02.00 της 28ης.

28/10 3 αυτοκίνητα μέχρι 01.00 της 29ης.

29/10 2 αυτοκίνητα μέχρι την αναχώρηση.


Β. Άφιξη 7/11 2 αυτοκίνητα μέχρι 01.30 της 8ης.

8/11 2 αυτοκίνητα μέχρι 04.00 της 9ης.

2 αυτοκίνητα για 4 ώρες.

9/11 2 αυτοκίνητα μέχρι 01.30 της 10ης.

1 αυτοκίνητο για 5,5 ώρες.

10/11 2 αυτοκίνητα μέχρι τις 02.30 της 11ης.

1 αυτοκίνητο για 3 ώρες.

11/11 2 αυτοκίνητα μέχρι 00.30 της 12ης.

1 για 13 ώρες.

12/11 2 αυτοκίνητα μέχρι 01.00 της 13ης.

1 για 6,5 ώρες.

13/11 2 αυτοκίνητα μέχρι την αναχώρηση.


Καθημερινά αρχίζαμε στις 11.00.


Δεν μπορώ να αναφερθώ στο κόστος ή στη σκοπιμότητα αυτών των υπηρεσιών μας για λόγους αναρμοδιότητας και διακριτικότητας προς τα πρόσωπα ή την κυβέρνηση του ελληνικού κράτους. Εκείνο που θέλω και μπορώ να παρουσιάσω, είναι τη συμπεριφορά των υπευθύνων ως προς τις υποχρεώσεις τους για την εξόφληση αυτών των εξόδων και την αμέλεια και την αδιαφορία τους, ώστε μέχρι σήμερα να μην έχει καταβληθεί ούτε μία λίρα από όλους τους ανεξόφλητους λογαριασμούς τους, και φαντάζομαι, αυτοί οι λογαριασμοί αποτελούν το μικρότερο χρέος τους από όλα τα υπόλοιπα (εισιτήρια, ξενοδοχεία 5 αστέρων, έξοδα διαβίωσης και έξοδα διασκέδασης στην πιο ακριβή ίσως πρωτεύουσα).


Όταν άρχισα να διαμαρτύρομαι στο γραφείο και να ζητάω χρήματα, έστω και μέρος αυτών, για να πληρώσω τους άλλους οδηγούς, μου απάντησαν ότι δεν έχουν πάρει τίποτα από το υπουργείο και επειδή τους χρωστάει πολύ περισσότερα από αυτά και για πολύ χρόνο, δεν έχουν χρήματα να μας δώσουν.


Για πρώτη φορά άκουσα ότι το κράτος είναι πολύ κακός πληρωτής και πληρώνει τους διάφορους προμηθευτές υλικών και υπηρεσιών σε διάστημα 3-6 μηνών. Και μόνον αυτό αν ήξερα, δεν θα είχα αναλάβει τη δουλειά που μου ζητήθηκε. Δεν ήταν όμως μόνον αυτό. Μην πιστεύοντας το γραφείο, έβαλα δικηγόρο να ερευνήσει και να τους ζητήσει τη εξόφληση του χρέους τους. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να του δώσουν 2-3 επιταγές σε ευρώ, με προθεσμίες λήξης 2-3 μηνών. Γνωρίζοντας πώς λειτουργούν οι επιταγές αυτές στην Ελλάδα, δεν τις δέχτηκα, αλλά όχι μόνο για αυτό. Τα χρήματα πρέπει να πληρωθούν σε λίρες Αγγλίας και στο λογαριασμό μου εδώ, καθώς δείχνω λογαριασμό και στην τράπεζά μου και στην εφορία.


Άρχισα να επικοινωνώ με την κυρία που ανέφερα πιο πάνω, το σύνδεσμό μου με το οικονομικό τμήμα του υπουργείου, και έμαθα ότι χρωστούν στο γραφείο πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ καθώς και σε πάμπολλους άλλους προμηθευτές, όπως λόγου χάρη στα φαρμακεία. Ήξερα βέβαια για την Ο. Α. από καιρό. Για να πληρώσουν το γραφείο αυτό το οποίο θα μας πλήρωνε μετά, έπρεπε να πάρουν τα χρήματα του επόμενου κονδυλίου που η κυβέρνηση χορηγεί στα υπουργεία κάθε τρίμηνο. Έτσι περιμέναμε το Γενάρη του 09, μετά τον Απρίλιο, τον Ιούλιο και τώρα τον Οκτώβριο. Για ένα διάστημα έφταιγε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, διότι με την αλλαγή του υπουργού και των άλλων του υπουργείου δεν μπορούσε κανείς να υπογράψει ή να προωθήσει οποιαδήποτε πληρωμή. Δεν έχει καμιά σημασία αν μερικοί πεθάνουν μέχρι να πάρουν τα χρήματά τους, η εξουσία κάνει ό,τι θέλει. Στο υπουργείο όλοι παίρνουν το μισθό τους. Εμείς εδώ που ήδη έχουμε ξοδέψει πολλά για τα έξοδα των αυτοκινήτων μας, θα πρέπει να βρούμε αλλού χρήματα για τα δάνεια ή τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μας.


Μέσω ανθρώπων που θέλησαν να με βοηθήσουν, πληροφόρησα τον Κο Υπουργό για την κατάσταση που κάθε μέρα χειροτερεύει από τις διαμαρτυρίες και την πίεση που υφίσταμαι από τους άλλους οδηγούς. Άρχισα να τους δίνω όσα μπορούσα, αυξάνοντας τα έξοδά μου και επιβαρυνόμενος με υψηλούς τόκους πληρωτέους στις τράπεζες. Βδομάδες και μήνες πέρασαν χωρίς το υπουργείο να καταλάβει πού έχει φτάσει η κατάσταση, εκβιάζοντας με την ανεύθυνη δύναμή του τους προμηθευτές του και προκαλώντας όλων των ειδών τα προβλήματα, οικονομικά και οικογενειακά στους άτυχους συνεργάτες του.


Κάθε βδομάδα είχα καινούργιες διαβεβαιώσεις ότι τα χαρτιά τους για τις πληρωμές προωθούνται αλλά ποτέ δεν φτάνουν μέχρι το τέλος. Διάφορες φιγούρες εμφανίσθηκαν με ιδέες και φοβέρες να παραπέμψουν τα χρέη των υπουργών στο συμβούλιο επικρατείας ή οπουδήποτε αλλού. Το θέμα είναι ότι αφού αυτά τα έξοδα δεν ελέγχθηκαν εγκαίρως τώρα τιμωρούνται οι εργάτες και οι προμηθευτές. Μάθαμε ότι ο συγκεκριμένος υπουργός άφησε πολλά χρέη και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ο καινούργιος υπουργός διέταξε το πάγωμα κάθε σχετικής πληρωμής. Να τιμωρήσει κάποιον και ποιον; Το συνάδελφό του ή εμάς; Αν έχει τέτοια δύναμη, ποιος του τη δίνει; Το σύνταγμα; Αποκλείεται. Ο νόμος; Ποιος είναι να τον βρούμε; Το πιο σίγουρο είναι ότι δεν έχει το δικαίωμα να βλάψει υπηκόους για να τιμωρήσει, ίσως, αντιζήλους. Ή μήπως χρειάζεται κάθε καινούργιο κονδύλι για τις δικές του κινήσεις;


Για οποιονδήποτε λόγο το κάνει είναι καθαρά κατάχρηση εξουσίας, ακόμα κι αν προσπαθεί να καλύψει την πτώχευση του ελληνικού κράτους. Όλα αυτά βέβαια, αν όλα όσα ακούμε είναι αλήθειες. Το άσχημο είναι ότι δεν μπορώ να τα ελέγξω από εδώ και θα ήταν δύσκολο ακόμη και για οποιονδήποτε άλλον από μέσα.


Γνωρίζετε όλοι τι έγινε τελευταία στο Κοινοβούλιο της Αγγλίας. Μια και μόνο εφημερίδα είχε την τόλμη να πάρει το βάρος και την ευθύνη να αποκαλύψει και να αποδείξει ό,τι δεν μπορούσαν να φανταστούν οι εγγλέζοι. Κάτι που στην Ελλάδα θα το θεωρούσαν πασατέμπο.


Αν το πρόβλημά μου ήταν σε ευθεία γραμμή με το υπουργείο, θα είχε λυθεί μέχρι τώρα και θα βρίσκαμε ποιος έχει δίκιο και ποιος δεν έχει δικαίωμα να φέρεται με τον τρόπο που περιέγραψα. Δυστυχώς παρεμβάλλεται ένα γραφείο που δίκαια ή άδικα δεν έχει εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του με το πρόσχημα ότι το υπουργείο είναι αυτό που προκαλεί το πρόβλημα. Το να στείλω το γραφείο στο δικαστήριο δεν είναι καλύτερο από το να μην το κάνω. Ή θα πληρώσει σε ένα ή δύο χρόνια ή μπορεί να κηρύξει πτώχευση στέλνοντας στον οικονομικό θάνατο τους ιδιοκτήτες και το προσωπικό του σε μια εποχή που όλος ο κόσμος υποφέρει από τα γνωστά προβλήματα της ύφεσης.


Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με έναν από τους δύο αστυνομικούς της ασφάλειας του Κου Υπουργού (του επισκέπτη μας). Τον παρακάλεσα και πάλι να πληροφορήσει τον Κο υπουργό ότι δεν έχω άλλο χρόνο να περιμένω. Αυτό ήταν πριν δύο μήνες περίπου. Σήμερα το γραφείο με βεβαιώνει ότι ακόμη δεν έχει πληρωθεί για αυτές τις υπηρεσίες από το υπουργείο.

Στις 3 Σεπτεμβρίου έστειλα στον Κο Πρωθυπουργό ένα email (καθώς και το πρωτότυπο γράμμα την επομένη) ενημερώνοντάς τον σε γενικές γραμμές για την υπόθεση και ζητώντας την επέμβασή του. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» θα έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Αν η αλλαγή μερικών υπουργών προ εξαμήνου νέκρωσε τα πάντα (αλλά μόνο όσον αφορά τις υποχρεώσεις τους) για τουλάχιστο δύο μήνες, οι εκλογές είναι πολύ καλύτερος λόγος να «τραβήξουν» τη χρεοκοπία τους λίγο μακρύτερα. Και να σκεφτεί κανείς ότι ήμουν «Καραμανλικός» από 16 χρονών.


Παραθέτω τα ονόματα και τα τηλέφωνα των ανθρώπων του γραφείου αλλά και της Κας Μαρίας Κονσουλά στο υπουργείο: 6982479142.


ACTIVE WORLD: Κος Σωκράτης Αναστασίου

Κος Βαγγέλης Αρβανίτης

Τηλ: 3226606 Κινητό: 6937377152 Φαξ: 3226905

email: info@activetravel.gr www.activetravel.gr

Δικά μου:

Τηλ: 02089327667 Κινητό: 07866361234 Φαξ: 02088405488

email: dimitri_hatzi@hotmail.com

Σας ευχαριστώ