Ο Γιώργος, στέλεχος απο τη δεκαετία του 80 του ΠΑΣΟΚ, με πρόβλημα αναπηρίας πάνω απο 67%, προσπαθούσε τα τελευταία χρόνια να φέρει τη γυναίκα του -καθηγήτρια στο επάγγελμα- με απόσπαση κοντά στον τόπο κατοικίας του, γιατί στην οικογένειά του υπάρχουν και δυο ανήλικα παιδιά που θέλουν την κατάλληλη φροντίδα. Πάντα έβλεπε την γνωστή ...κομματική πόρτα της υπηρεσίας να τον έχει απέξω και η γυναίκα του να εξακολουθεί να κάνει καθημερινά 30 χιλιόμετρα για να βρεθεί στον τόπο εργασίας της.
Μέχρι που ανέλαβε υπουργός ΠΑΙΔΕΙΑΣ ο Άρης Σπηλωτόπουλος.
Τότε, ο αγανακτισμένος Γιώργος, πήρε κατευθείαν τηλέφωνο στο γραφείο του υπουργού...
μίλησε με μια γραμματέα του, είπε το ανθρώπινο πρόβλημά του και ...κατέβηκε στην Αθήνα.
Εκεί, δεν τον ρώτησε ΚΑΝΕΝΑΣ τι κόμμα ψηφίζει παρά μόνο υπήρχε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ενδιαφέρον απο το περιβάλλον του υπουργού για να δοθεί λύσει στο πρόβλημά του.
''Ο κύριος υπουργός μας έχει δώσει σαφέστατες εντολές να βρίσκουμε λύση κατά απόλυτη προτεραιότητα σε τέτοια θέματα ανθρώπων με ειδικές ανάγκες''
Επαναλαμβάνω δεν τον ρώτησε ΚΑΝΕΝΑΣ τι ψηφίζει, ούτε έψαξαν απο τους κομματικούς μηχανισμούς της επαρχίας για να μάθουν...
(προς τιμήν τους φυσικά)
Την άλλη ημέρα γύρισε σπίτι του.
Στις ΔΕΚΑ το βράδυ, χτυπάει το τηλέφωνο.
Ήταν η ιδιαιτέρα του υπουργού...
''το θέμα σας περνάει αύριο απο συμβούλιο και θα πρέπει να το ψηφίσουν οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ καθηγητών, εμείς θα κάνουμε θετική εισήγηση''
Την άλλη ημέρα το συμβούλιο ενέκρινε την απόσπαση της γυναίκας του Γιώργου για ειδικούς λόγους με ψήφους 4 υπέρ και 1 κατά.
ΚΑΤΑ ΕΙΧΕ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ!
(Προφανώς γιατί είδε θετική εισήγηση απο τον υπουργό και θεώρησε τον ενδιαφερόμενο ...ΔΕΞΙΟ)
Εγώ το μόνο που έχω να πω, είναι ένα εύγε στον Άρη Σπηλιωτόπουλο!
Και καλή επιτυχία στη μάχη του σταυρού.
