Ο Γ. Παπανδρέου μου ζήτησε “συμμετοχή”!

«Δεν ζητώ την ανοχή. Ζητώ τη συμμετοχή», είπε ο καινούργιος μας Πρωθυπουργός στην πρώτη μετεκλογική του δήλωση στο Ζάππειο, κι εγώ, καλοπροαίρετη όπως είμαι, το εξέλαβα τοις μετρητοίς. Το καταχάρηκα κιόλας! Είπε ότι η μοναδική του πυξίδα είναι ο πολίτης και μόνο ο πολίτης, και άρα εννοούσε κι εμένα. Γι’ αυτό κι εγώ πήρα θάρρος.. και δηλώνω συμμετοχή από τούτο το ταπεινό blog, συνεχίζοντας τη μικρή μου προσπάθεια ως μια ακόμα φωνή βοώσης εν τη ερήμω, με τη θεμιτή φιλοδοξία άλλοτε να ψυχαγωγήσω τον αναγνώστη κι άλλοτε να τον αφυπνίσω… Στον ελάχιστο βαθμό που το πετυχαίνω, και που δε θα μάθω ποτέ ποιος είναι αυτός ο βαθμός, νιώθω κι εγώ χρήσιμη μέσα στην αφάνειά μου, κι έχω τη συνείδησή μου ήσυχη ότι το πέρασμά μου από τη ζωή δεν είναι μάταιο.

Κατ’ αρχήν να σας ευχηθώ, Κύριε Παπανδρέου, θερμά συγχαρητήρια για την εκλογική σας νίκη, και καλή δουλειά στο γύρισμα σελίδας, που μάλιστα ζητήσατε να τη γυρίσουμε μαζί – μαζί με το λαό! Το “μαζί”, τρόπος του λέγειν βέβαια, διότι ποια σελίδα μπορεί να γυρίσει ο χαμηλοσυνταξιούχος και ο άνεργος που γουργουρίζουν τα έντερά τους από την ασιτία; Είπατε πως νιώθετε συγκίνηση για την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού στο πρόσωπό σας και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάτε αυτό που η ιστορία επιβεβαιώνει ξανά και ξανά, ότι τούτη η εμπιστοσύνη μπορεί να αρθεί ανά πάσα στιγμή. Στον έρωτα, στη ζωή και στην πολιτική τίποτα δεν είναι δεδομένο και μόνιμο. Από σας εξαρτάται να μην αρθεί αυτή η εμπιστοσύνη, τουλάχιστον να μην αρθεί σύντομα… διότι κάποια μέρα νομοτελειακά θα αρθεί.

«Σήμερα, αλλάζουμε πορεία για την Ελλάδα και τη ζωή όλων μας. Από σήμερα, ξεκινάμε μαζί μια μεγάλη εθνική προσπάθεια. Να βάλουμε τη χώρα ξανά σε πορεία ανάτασης, προόδου, δημιουργίας.»
Πολύ ωραία ακούγονται όλα αυτά! Κι εγώ μαζί σας στη μεγάλη αυτή εθνική προσπάθεια. Όμως για να μπει η χώρα σε πορεία ανάτασης, προόδου και δημιουργίας, πρέπει ν’ αλλάξει η σκουριασμένη νοοτροπία του Έλληνα, ή τέλος πάντων, της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Πρέπει ο Έλληνας, και πρώτα-πρώτα εκείνοι που θα επανδρώσουν την κυβέρνησή σας και τις υψηλές καρέκλες του κρατικού λεβιάθαν, να σεβαστούν τους νόμους. Διότι αποκλείεται να μην έχετε ακούσει ότι ο Έλληνας μισεί το νόμο όπως ο διάολος το λιβάνι και του συμπεριφέρεται σα να μην υπάρχει. Αυτή τη νοοτροπία της ανομίας πώς θα την αλλάξετε, κύριε Παπανδρέου; Εδώ είναι η καρδιά του προβλήματος…

-- «Σε αυτή την πορεία, τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Θέλει δουλειά, σκληρή δουλειά. Θα είμαι πάντα ειλικρινής με τον Ελληνικό λαό, για να μπορέσουμε μαζί να λύσουμε τα προβλήματα του τόπου.»
Τίποτα δε θα είναι εύκολο; Μη μας τρομάζετε, καλέ μου άνθρωπε! Μα τις προάλλες κατηγορούσατε το σωτήρα σας Καραμανλή που τα παρουσίαζε μαύρα κι άραχλα, και μας λέγατε άλλα, ότι δηλαδή υπάρχουν λεφτά για παροχές, και άλλα αισιόδοξα. Τώρα, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, άρχισαν κιόλας τα δύσκολα; Μην το λέτε έτσι απότομα, κύριε Παπανδρέου! Αφήστε τους οπαδούς σας να γιορτάσουν έστω το μήνα του μέλιτος!

-- «Η υπόθεση της Ελλάδας δεν είναι υπόθεση άλλων, είναι υπόθεση όλων μας.»
Δεν είναι υπόθεση άλλων; Και τότε γιατί ο Obama δε μπορεί να κρύψει τη χαρά του για την εκλογική σας νίκη; Προσωπικός σας φίλος είναι κι αυτός; Ίδωμεν…

-- «Και γνωρίζω καλά τις τεράστιες δυνατότητες αυτού του τόπου, τις δυνάμεις που πνίγονται κάτω από τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την ανομία και τη σπατάλη. Δυνάμεις, που μπορούμε και θα απελευθερώσουμε.»
Τις ίδιες τις δυνάμεις της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, της ανομίας και της σπατάλης που είναι από πάνω, δηλαδή έχουν το πάνω χέρι στη χώρα μας, τις γνωρίζετε; Για να απελευθερωθούν, κύριε Παπανδρέου, οι δυνάμεις που πνίγονται κάτω από δαύτες πρέπει πρώτα εσείς να πνίξετε αυτές που τις πνίγουν. Θα τις πνίξετε ή θα σας πνίξουν κι εσάς, όπως έπνιξαν το μεγαλοευεργέτη σας Κ. Καραμανλή; Δύσκολο το βλέπω, για νάμαι ειλικρινής… Ατέλειωτα γαρ τα φιδίσια κεφάλια της νεοελληνικής Λερναίας Ύδρας, και δε μου μοιάζετε για άλλος Ηρακλής που θα μπορούσατε να σκοτώσετε το καταχθόνιο αυτό ερπετό.

-- «Δεσμεύομαι να καταβάλω όλες μου τις δυνάμεις, ώστε να ξαναπιστέψουν όλοι οι Έλληνες ότι μπορούμε. Ότι μπορούμε να πετύχουμε.»
Η πίστη και η θετική ομολογία δεν είναι αρκετά για να πετύχει κανείς, κύριε Πρόεδρε. Εξάλλου, εκείνο που έχουν ανάγκη οι Έλληνες να πιστέψουν πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι ότι η κυβέρνησή τους μπορεί. Ότι μπορεί να πατάξει το σάπιο κατεστημένο, τις διαπλεκόμενες δυνάμεις της διαφθοράς, τη γραφειοκρατία, την αναποτελεσματικότητα, τη σπατάλη, την ευνοιοκρατία, τις κραυγαλέες ανισότητες, κλπ., και να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη στον τόπο.

-- «Ότι μπορούμε όταν είμαστε ενωμένοι, όταν δουλεύουμε συστηματικά και συλλογικά, χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς προκαταλήψεις.»
Καλό αυτό, μ' αρέσει! Δηλαδή από σήμερα σταματάτε τις διακρίσεις εναντίον της επάρατης Δεξιάς, που ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά, που ήταν το αγαπημένο σύνθημα και του πατέρα σας; Δηλαδή από τώρα και μετά δε θα θεωρείτε το κόμμα του ΛΑΟΣ ως φασιστικό και βδέλυγμα; Για να το δούμε στην πράξη και να τρίβουμε τα μάτια μας! Ή μήπως η κατάργηση των διαχωρισμών και των προκαταλήψεων αφορά μόνο στους αλλόφυλους και αλλόθρησκους;

-- «Καλώ και όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου που θέλουν να συμπορευτούν μαζί μας, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να ενώσουμε τις προσπάθειές μας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, αλλά και σε αυτή τη νέα πορεία που ξεκινάμε από αύριο.»
Και ποιος ορίζει ποιες είναι οι “προοδευτικές” δυνάμεις του τόπου, κύριε Παπανδρέου; Εσείς και το κόμμα σας; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματά τους; Είδατε ότι ακόμη δεν αρχίσατε και βάλατε μόνος σας διαχωριστική γραμμή λόγω προκαταλήψεων... Αυτή είναι η νέα ενότητα όλων των Ελλήνων που υποσχεθήκατε να χτίσετε; Ενότητα που διαχωρίζει τους Έλληνες σε προοδευτικούς και μη προοδευτικούς; Τότε θα πρέπει να μας ορίσετε συγκεκριμένα ποιον θεωρείτε προοδευτικό. Διότι οι αντιλήψεις των ανθρώπων περί προοδευτικότητας διαφέρουν. Δώστε μας λοιπόν το δικό σας σαφή ορισμό του προοδευτικού για να ξέρουμε όλοι για τι πράγμα μιλάτε.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν, και καλή πρόοδο στην προοδευτικότητά σας κύριε Πρόεδρε!

http://seferou.blogspot.com/2009/10/blog-post_5516.html