Μετά την ήττα της 4 Οκτωβρίου, ο κόσμος της παράταξης ήταν μουδιασμένος και την παραίτηση Καραμανλή την αισθάνθηκε σαν λογική της συνέπεια.
Όπως σαν λογική συνέπεια, του παρουσίαζαν και την ενθρόνιση της Ντόρας Μπακογιάννη στο έκτακτο συνέδριο στην αρχηγία του κόμματος.
Όλα τα ΜΜΕ έκαναν μια πλύση εγκεφάλου στους νεοδημοκράτες με μοναδικό σκοπό την παράδοση του κόμματος, εκ νέου στην οικογένεια Μητσοτάκη.
Ήρθε σιγά σιγά όμως η λαϊκή οργή της βάσης, που απαιτούσε ο
νέος αρχηγός να εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες από όλα τα μέλη της παράταξης και όχι μόνο από ένα κλειστό κύκλωμα συμφερόντων και αχυρανθρώπων.
Και σε εκείνο το κομβικό σημείο άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την Οικογένεια Μητσοτάκη.
Οι μετρήσεις των εταιρειών δημοσκόπησης ενώ στην αρχή παρουσίαζαν μια άνετη επικράτηση της Ντόρας, τώρα άρχιζαν να εμφανίζουν δειλά δειλά την άνοδο του Αντώνη Σαμαρά στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Μια άνοδο που έκλεισε τη δημοσκοπική διαφορά των δεκαπέντε μονάδων σε κάτι λιγότερο από μία, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες!
Έτσι το προεκλογικό ‘Σύνδρομο Βενιζέλου’ που εμφανίστηκε το 2007 στο ΠΑΣΟΚ, χτύπησε δυνατά την πόρτα της κυρίας Μπακογιάννη το 2009…
Και τώρα το παρακολουθούμε πλέον σε πλήρη εξέλιξη:
Κάθε μέρα που περνά, όλο και περισσότερα μέλη της παράταξης συνειδητοποιούν ότι εκείνος που μπορεί να ανασυντάξει και να επανιδρύσει τη Νέα Δημοκρατία επαναφέροντας τη σύγκλιση του φιλελευθερισμού με την έννοια της ΠΑΤΡΙΔΑΣ, είναι ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ!
Οι δύσκολες μέρες του 1993 έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και οι περισσότεροι στη Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνονται ότι η εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος είναι αναγκαία όσο ποτέ.
Είναι ο μόνος από τους διεκδικητές, ο οποίος μπορεί να συνθέσει και να επανιδρύσει το κόμμα, μπολιάζοντάς το με το ‘νεοπατριωτισμό’ και τη νέα ιδεολογία-ασπίδα περί ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, απέναντι στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και να οδηγήσει την παράταξη ενωμένη στο μέλλον.
