Πριν από λίγο, άκουγα στο ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, τον παρουσιαστή να περιγράφει τη χθεσινή εξέγερση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ως "επίθεση 20 βλαμμένων, με τους οποίους πρέπει να τελειώνουμε. Ο Χρυσοχοϊδης πρέπει να δώσει τέλος σ'αυτη την ιστορία".
Και θυμήθηκα τα περυσινά μελιστάλαχτα πολύωρα διαγγέλματα του ίδιου σταθμού, για παιδιά που δικαίως είναι οργισμένα από το σύστημα και πρέπει να εκτονωθούν. Δηλαδή αυτά:
Τα... παιδία της οργής
Το συναίσθημα του θυμού και οι τάσεις εκδίκησης για τον θάνατο του Αλέξη εξελίχθηκαν σε εξέγερση ενάντια σε όσους αποφασίζουν «για εμένα χωρίς εμένα»
14/12/2008 11:47:24 πμ
Οργή, αγανάκτηση, αυτοδικία, μαζικότητα και αυθορμητισμός. Αυτά είναι, σύμφωνα με τους πολιτικούς επιστήμονες, τα συστατικά μιας κοινωνικής εξέγερσης. Ακριβώς αυτά είναι και τα χαρακτηριστικά της «εξέγερσης των 15άρηδων», που ορισμένοι προσπαθούν να τη χρεώσουν στους αντιεξουσιαστές, στους χούλιγκαν, στον ΣΥΡΙΖΑ, στον αμερικανικό δάκτυλο ή σε ό,τι άλλο σκαρφιστούν μόνο και μόνο για να μη βρεθούν προ των ευθυνών τους.
Εδώ και μία εβδομάδα το κέντρο της Αθήνας, οι γειτονιές των προαστίων, οι μεγάλες πόλεις της χώρας, τα αστυνομικά τμήματα έχουν μετατραπεί σε πεδία μάχης. Της μάχης που δίνουν οι σημερινοί έφηβοι ελπίζοντας ότι θα αλλάξουν το σύστημα που απειλεί ότι θα τους καταπιεί σε λίγα χρόνια, μόλις αποφοιτήσουν.
Οι αιτίες. Το σύστημα της αναξιοκρατίας, της ανεργίας, της ημιμάθειας, της παραπαιδείας και του αποκλεισμού. Αυτό που ξεκίνησε ως οργή για τον θάνατο ενός συνομηλίκου τους εξελίχθηκε σε κανονική εξέγερση, οι μορφές της οποίας μεταβάλλονται διαρκώς.
Από τις διαδηλώσεις στο σπάσιμο των βιτρινών, στο κάψιμο των καταστημάτων, στον πετροπόλεμο με τις αστυνομικές δυνάμεις, στον λιθοβολισμό των αστυνομικών τμημάτων, στις καταλήψεις που έρχονται. Εκεί που σβήνει μια σπίθα ανάβει μια άλλη γεμίζοντας αγωνία τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος από την Τετάρτη διαβεβαίωνε ότι η κατάσταση βαίνει προς εκτόνωση.
Η σημερινή εξέγερση των 15άρηδων θύμισε σε πολλούς το 1991, όταν και πάλι οι μαθητές είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, έστησαν οδοφράγματα, έσπασαν και έκαψαν για να εκτονώσουν τον θυμό τους για τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα και τα νεοσυντηρητικά πειράματα της τότε κυβέρνησης με την Παιδεία.
Η σπίθα
Τα οδοφράγματα που στήθηκαν αυτές τις ημέρες έχουν τη βάση τους στα νέα πειράματα της κυβέρνησης με την Παιδεία με τον νόμο - πλαίσιο, το άρθρο 16 και τα κολέγια. Αυτή ήταν φυσικά η μαγιά που φούσκωσε τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση στους εφήβους, ενώ η συνταγή συμπληρώθηκε με τον ευτελισμό κάθε αξίας και αρχής στον δημόσιο βίο, η οποία οδήγησε σ' ένα γενικότερο αίσθημα περιφρόνησης. Αυτό που έλειπε ήταν η σπίθα.
Οπως παρατηρούν ειδικοί επιστήμονες, η «εξέγερση των 15άρηδων» είναι πιο μαζική από κάθε άλλη φορά, έχει μεγαλύτερη διάρκεια και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιο βίαιη.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο θεωρείται ότι είναι οι μαζικές επιθέσεις κατά των αστυνομικών τμημάτων, κάτι που παρατηρείται πρώτη φορά και δείχνει ότι έχει διαμορφωθεί μια σχετική συλλογική συνείδηση.
Πρωτότυπη είναι βέβαια και η μορφή οργάνωσης ή καλύτερα ημιοργάνωσης, αφού μια αυθόρμητη πρωτοβουλία μπορεί μέσα σε ελάχιστα λεπτά να αποκτήσει μαζικότητα μέσω της χρήσης της τεχνολογίας, των κινητών τηλεφώνων, του e-mail και του Ιnternet.
Η ταυτότητα των εξεγερμένων
«Ωριμάζουμε από τη μέρα που γεννιόμαστε»
«Δεν ανήκουμε στο περιθώριο. Μαθητές είμαστε και μάλιστα αριστούχοι. Του χρόνου θα είμαστε φοιτητές. Ομως έχουμε άποψη για τη ζωή. Είναι κακό να τη λέμε; Αν δεν βγούμε στον δρόμο, ποιος θα μας ακούσει;».
Ο 17χρονος Αριστοτέλης Παπαγεωργίου, μαθητής Λυκείου της Νέας Ιωνίας, βγήκε στον δρόμο χωρίς κουκούλα και πέτρες. Θέλησε μόνο τη φωνή του να προσθέσει στις χιλιάδες φωνές των μαθητών που «πάγωσαν» με τη δολοφονία του συμμαθητή τους.
«Ωριμάζουμε από τη μέρα που γεννιόμαστε. Παρατηρήστε ένα μωρό και θα το δείτε. Ο σημερινός 15άρης είναι ο χθεσινός 25άρης. Λέτε να μην ξέρουμε τι κάνουμε;», συμπληρώνει ο μαθητής της Β Λυκείου Θοδωρής Ζώτος.
Τα παιδιά επιβιώνουν σε έναν κόσμο πολύ δύσκολο, για την κατάκτηση του οποίου χρειάζεται να καταβληθούν από τα ίδια διπλάσιες προσπάθειες από αυτές που ενδεχομένως κατέβαλαν οι γονείς τους.
Το «Εθνος της Κυριακής» συνάντησε τους μαθητές έξω από το Αστυνομικό Τμήμα της οδού Αγ. Λαύρας στα Πατήσια.
Ξεκίνησαν για μια καθιστική διαμαρτυρία, αλλά δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση, όταν αστυνομικοί σταμάτησαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου μαθητές που ήθελαν να φθάσουν στο Αστυνομικό Τμήμα, προκειμένου να τους υποβάλουν σε έλεγχο.
Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και τα νεράντζια με τις πέτρες έπεφταν βροχή. Το ίδιο και οι βόμβες κρότου-λάμψης από την πλευρά των αστυνομικών.
Τα παράπονα
Τα παιδιά παραπονούνται για το ατελές εκπαιδευτικό σύστημα, για το εξαντλητικό πρόγραμμα του σχολείου, για την αδιαφορία και την απάθεια των εκπαιδευτικών απέναντι στα προβλήματά τους.
«Μετά το μάθημα, οι γιαγιάδες και οι παππούδες παίρνουν τη σκυτάλη, αφού οι μαμάδες λείπουν στη δουλειά. Πολλή τηλεόραση, πολύ κομπιούτερ και πολύ DVD. Κανείς δεν μας δίνει σημασία. Είμαστε μόνοι μας...», λέει ο 13χρονος Αλέκος, μαθητής του Γυμνασίου.Τι λενε οι πρωταγωνιστες
Οι μαθητές που σήμερα είναι στους δρόμους και στις καταλήψεις των σχολείων μιλούν για την πραγματική τους ταυτότητα στο «Εθνος της Κυριακής».
Βασιλική 15 ετών
Πόσοι θα ζήσουν όπως θέλουν;
«Αν ξέραμε ότι παρακολουθούμε μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βρούμε στο μέλλον τη δουλειά που θέλουμε, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Βλέπουμε τα μεγαλύτερα από εμάς παιδιά να είναι χωρίς αύριο. Αυτό είναι που μας βασανίζει. Τι θα κάνουμε αύριο; Πόσοι από μας θα ζήσουν όπως θέλουν;»
Αριόλα 15 ετών
Οι καταλήψεις θα απλωθούν
«Νιώθουμε οργή για τα γεγονότα, αλλά και για την άσχημη καθημερινότητά μας. Θέλουμε να εκδικηθούμε κι αυτό θα γίνει με πορείες και καταλήψεις. Τις αμέσως επόμενες μέρεςοι καταλήψεις θα απλωθούν πολύ περισσότερο».
Αρης 18 ετών
Δεν θέλουμε τα επεισόδια
«Δεν συμφωνώ καθό-λου με τα επεισόδια που έφεραν το χάος στη χώρα. Λυπούμαστε που κάποιοι χρησιμοποιούν τους αγώνες μας γι αυτά τα έκτροπα. Πιστεύω όμως πως ο θάνατος του Αλέξη, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της μαθητικής οργής που υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει».
Τόμυ 18 ετών
Η ανασφάλεια γεννά την οργή
«Η μαθητική οργή υπάρχει από την ανασφάλεια που γεννά η έλλειψη παιδείας και επίσης από την αγωνία που έχουμε για το τι θα κάνουμε όταν πάρουμε και τα πτυχία μας. Οι τυχεροί ίσως προχωρήσουν. Οι άλλοι όμως;»
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΟΥΤΣΗΣ - ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ
Το συναίσθημα του θυμού και οι τάσεις εκδίκησης για τον θάνατο του Αλέξη εξελίχθηκαν σε εξέγερση ενάντια σε όσους αποφασίζουν «για εμένα χωρίς εμένα»
14/12/2008 11:47:24 πμ
Οργή, αγανάκτηση, αυτοδικία, μαζικότητα και αυθορμητισμός. Αυτά είναι, σύμφωνα με τους πολιτικούς επιστήμονες, τα συστατικά μιας κοινωνικής εξέγερσης. Ακριβώς αυτά είναι και τα χαρακτηριστικά της «εξέγερσης των 15άρηδων», που ορισμένοι προσπαθούν να τη χρεώσουν στους αντιεξουσιαστές, στους χούλιγκαν, στον ΣΥΡΙΖΑ, στον αμερικανικό δάκτυλο ή σε ό,τι άλλο σκαρφιστούν μόνο και μόνο για να μη βρεθούν προ των ευθυνών τους.
Εδώ και μία εβδομάδα το κέντρο της Αθήνας, οι γειτονιές των προαστίων, οι μεγάλες πόλεις της χώρας, τα αστυνομικά τμήματα έχουν μετατραπεί σε πεδία μάχης. Της μάχης που δίνουν οι σημερινοί έφηβοι ελπίζοντας ότι θα αλλάξουν το σύστημα που απειλεί ότι θα τους καταπιεί σε λίγα χρόνια, μόλις αποφοιτήσουν.
Οι αιτίες. Το σύστημα της αναξιοκρατίας, της ανεργίας, της ημιμάθειας, της παραπαιδείας και του αποκλεισμού. Αυτό που ξεκίνησε ως οργή για τον θάνατο ενός συνομηλίκου τους εξελίχθηκε σε κανονική εξέγερση, οι μορφές της οποίας μεταβάλλονται διαρκώς.
Από τις διαδηλώσεις στο σπάσιμο των βιτρινών, στο κάψιμο των καταστημάτων, στον πετροπόλεμο με τις αστυνομικές δυνάμεις, στον λιθοβολισμό των αστυνομικών τμημάτων, στις καταλήψεις που έρχονται. Εκεί που σβήνει μια σπίθα ανάβει μια άλλη γεμίζοντας αγωνία τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος από την Τετάρτη διαβεβαίωνε ότι η κατάσταση βαίνει προς εκτόνωση.
Η σημερινή εξέγερση των 15άρηδων θύμισε σε πολλούς το 1991, όταν και πάλι οι μαθητές είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, έστησαν οδοφράγματα, έσπασαν και έκαψαν για να εκτονώσουν τον θυμό τους για τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα και τα νεοσυντηρητικά πειράματα της τότε κυβέρνησης με την Παιδεία.
Η σπίθα
Τα οδοφράγματα που στήθηκαν αυτές τις ημέρες έχουν τη βάση τους στα νέα πειράματα της κυβέρνησης με την Παιδεία με τον νόμο - πλαίσιο, το άρθρο 16 και τα κολέγια. Αυτή ήταν φυσικά η μαγιά που φούσκωσε τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση στους εφήβους, ενώ η συνταγή συμπληρώθηκε με τον ευτελισμό κάθε αξίας και αρχής στον δημόσιο βίο, η οποία οδήγησε σ' ένα γενικότερο αίσθημα περιφρόνησης. Αυτό που έλειπε ήταν η σπίθα.
Οπως παρατηρούν ειδικοί επιστήμονες, η «εξέγερση των 15άρηδων» είναι πιο μαζική από κάθε άλλη φορά, έχει μεγαλύτερη διάρκεια και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιο βίαιη.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο θεωρείται ότι είναι οι μαζικές επιθέσεις κατά των αστυνομικών τμημάτων, κάτι που παρατηρείται πρώτη φορά και δείχνει ότι έχει διαμορφωθεί μια σχετική συλλογική συνείδηση.
Πρωτότυπη είναι βέβαια και η μορφή οργάνωσης ή καλύτερα ημιοργάνωσης, αφού μια αυθόρμητη πρωτοβουλία μπορεί μέσα σε ελάχιστα λεπτά να αποκτήσει μαζικότητα μέσω της χρήσης της τεχνολογίας, των κινητών τηλεφώνων, του e-mail και του Ιnternet.
Η ταυτότητα των εξεγερμένων
«Ωριμάζουμε από τη μέρα που γεννιόμαστε»
«Δεν ανήκουμε στο περιθώριο. Μαθητές είμαστε και μάλιστα αριστούχοι. Του χρόνου θα είμαστε φοιτητές. Ομως έχουμε άποψη για τη ζωή. Είναι κακό να τη λέμε; Αν δεν βγούμε στον δρόμο, ποιος θα μας ακούσει;».
Ο 17χρονος Αριστοτέλης Παπαγεωργίου, μαθητής Λυκείου της Νέας Ιωνίας, βγήκε στον δρόμο χωρίς κουκούλα και πέτρες. Θέλησε μόνο τη φωνή του να προσθέσει στις χιλιάδες φωνές των μαθητών που «πάγωσαν» με τη δολοφονία του συμμαθητή τους.
«Ωριμάζουμε από τη μέρα που γεννιόμαστε. Παρατηρήστε ένα μωρό και θα το δείτε. Ο σημερινός 15άρης είναι ο χθεσινός 25άρης. Λέτε να μην ξέρουμε τι κάνουμε;», συμπληρώνει ο μαθητής της Β Λυκείου Θοδωρής Ζώτος.
Τα παιδιά επιβιώνουν σε έναν κόσμο πολύ δύσκολο, για την κατάκτηση του οποίου χρειάζεται να καταβληθούν από τα ίδια διπλάσιες προσπάθειες από αυτές που ενδεχομένως κατέβαλαν οι γονείς τους.
Το «Εθνος της Κυριακής» συνάντησε τους μαθητές έξω από το Αστυνομικό Τμήμα της οδού Αγ. Λαύρας στα Πατήσια.
Ξεκίνησαν για μια καθιστική διαμαρτυρία, αλλά δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση, όταν αστυνομικοί σταμάτησαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου μαθητές που ήθελαν να φθάσουν στο Αστυνομικό Τμήμα, προκειμένου να τους υποβάλουν σε έλεγχο.
Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και τα νεράντζια με τις πέτρες έπεφταν βροχή. Το ίδιο και οι βόμβες κρότου-λάμψης από την πλευρά των αστυνομικών.
Τα παράπονα
Τα παιδιά παραπονούνται για το ατελές εκπαιδευτικό σύστημα, για το εξαντλητικό πρόγραμμα του σχολείου, για την αδιαφορία και την απάθεια των εκπαιδευτικών απέναντι στα προβλήματά τους.
«Μετά το μάθημα, οι γιαγιάδες και οι παππούδες παίρνουν τη σκυτάλη, αφού οι μαμάδες λείπουν στη δουλειά. Πολλή τηλεόραση, πολύ κομπιούτερ και πολύ DVD. Κανείς δεν μας δίνει σημασία. Είμαστε μόνοι μας...», λέει ο 13χρονος Αλέκος, μαθητής του Γυμνασίου.Τι λενε οι πρωταγωνιστες
Οι μαθητές που σήμερα είναι στους δρόμους και στις καταλήψεις των σχολείων μιλούν για την πραγματική τους ταυτότητα στο «Εθνος της Κυριακής».
Βασιλική 15 ετών
Πόσοι θα ζήσουν όπως θέλουν;
«Αν ξέραμε ότι παρακολουθούμε μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βρούμε στο μέλλον τη δουλειά που θέλουμε, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Βλέπουμε τα μεγαλύτερα από εμάς παιδιά να είναι χωρίς αύριο. Αυτό είναι που μας βασανίζει. Τι θα κάνουμε αύριο; Πόσοι από μας θα ζήσουν όπως θέλουν;»
Αριόλα 15 ετών
Οι καταλήψεις θα απλωθούν
«Νιώθουμε οργή για τα γεγονότα, αλλά και για την άσχημη καθημερινότητά μας. Θέλουμε να εκδικηθούμε κι αυτό θα γίνει με πορείες και καταλήψεις. Τις αμέσως επόμενες μέρεςοι καταλήψεις θα απλωθούν πολύ περισσότερο».
Αρης 18 ετών
Δεν θέλουμε τα επεισόδια
«Δεν συμφωνώ καθό-λου με τα επεισόδια που έφεραν το χάος στη χώρα. Λυπούμαστε που κάποιοι χρησιμοποιούν τους αγώνες μας γι αυτά τα έκτροπα. Πιστεύω όμως πως ο θάνατος του Αλέξη, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της μαθητικής οργής που υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει».
Τόμυ 18 ετών
Η ανασφάλεια γεννά την οργή
«Η μαθητική οργή υπάρχει από την ανασφάλεια που γεννά η έλλειψη παιδείας και επίσης από την αγωνία που έχουμε για το τι θα κάνουμε όταν πάρουμε και τα πτυχία μας. Οι τυχεροί ίσως προχωρήσουν. Οι άλλοι όμως;»
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΟΥΤΣΗΣ - ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ
