Το ότι θα γινόταν αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και μάλιστα στις θέσεις που καταγράφονται ως Κυβερνητικές ήταν γνωστό. Η πάλαι ποτέ πλατεία Κλαυθμώνος που «φιλοξενούσε» τους δημόσιους υπαλλήλους που εκδιώχνονταν πολύ παλαιότερα από την εκάστοτε νέα Κυβέρνηση δεν πήρε άλλωστε τυχαία το όνομα της. Αυτός όμως ο διαγκωνισμός κατά έναν περίεργο τρόπο πήγε παράμερα για το Δημόσιο και ευρύτερα Δημόσιο Τομέα. Με διαδικασίες πρωτόγνωρες, κινούμενες στα όρια της διαφάνειας, καθώς δεν υπάρχουν γνωστά κριτήρια, οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να υποβάλουν αιτήσεις και βιογραφικά. Έτσι, έφυγε μία μεγάλη πίεση από τις πλάτες των νέων κυβερνώντων. Ίσως να προστέθηκε μίας άλλης «ποιότητας» βάρος, αλλά σε αυτές τις πρώτες ημέρες της ευδαιμονίας της νέας Κυβέρνησης τα πάντα φαντάζουν και είναι αμελητέα. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα υπάρχει εκεί όπου δεν υιοθετήθηκαν τέτοια μέτρα, γιατί πολύ απλά δεν ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Όπως, ας πούμε στην Ελληνική Αστυνομία. Όποιος αντιληφθεί τί γίνεται στην πολύπαθη ΕΛ.ΑΣ, θα έχει την αίσθηση ότι βιώνει ένα deja vu προερχόμενο από το Βυζάντιο και τις... δολοπλοκίες που εκεί σχεδιάζονταν και υλοποιούνταν. Η έννοια «μαχαίρωμα» ξεφεύγει και από τα όρια της ερμηνείας της. Επιλεκτικές – επιλεκτικότατες – διαρροές ότι αναλαμβάνει ο ένας. Άλλες διαρροές ότι τα «οφίκια» των θέσεων μοιράστηκαν εν μία νυκτί και ο υπουργός (τα ξέρετε κύριε Χρυσοχοΐδη αυτά;) όχι μόνο συναινεί και συμφωνεί, αλλά έχει έτοιμες τις διαταγές στο συρτάρι του. Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτοί που διεκδικούν ΤΩΡΑ να αναλάβουν νέες θέσεις, να προσθέσουν ένα ακόμα άστρο στην επωμίδα της στολής τους, είναι οι ίδιοι οι οποίοι ήταν προνομιακοί συνομιλητές των … προηγούμενων κυβερνώντων και τους είχαν πείσει για την πίστη και αυταπάρνηση με την οποία τους υπηρετούσαν! Τώρα για το αν ήταν μειωμένης αντίληψης οι προηγούμενοι ή απλά οι επιζητώντες μεγαλύτερες θέσεις διακρίνονται για την οσφυοκαμψιολογία τους, είναι ζήτημα προς διερεύνηση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κάτω από αυτό το καθεστώς προφανώς – προφανέστατα – η αστυνομία δεν πρόκειται να λειτουργήσει για όσο διάστημα κρατά η εσωτερική αυτή αναταραχή. Όταν μάλιστα οι φερέλπιδες αξιωματούχοι είναι στημένοι στη γωνία, με το δάχτυλο ήδη σηκωμένο δείχνοντας προς την κατεύθυνση του φταίχτη, τότε ούτε λάθος δεν νομιμοποίησε να κάνεις. Στο μεταξύ, οι οποιοιδήποτε 10-20 μπορούν να βγαίνουν «βόλτα» να σπάνε ένα, δέκα, είκοσι καταστήματα και αυτός που έχει την ευθύνη του συντονισμού, των μέτρων και ότι άλλο προβλέπεται να κοιτάει προς την άλλη κατεύθυνση, ψάχνοντας και αυτός για τον υπεύθυνο. Επίσης στο μεταξύ μπορεί να καίγεται η μισή Αττική, η Εύβοια και άλλα μέρη και εσύ να έχεις άδεια και όχι μόνο να μη γυρίζεις για να δεις τί κάνουν αυτοί που είναι υπό τις διαταγές σου, αλλά ούτε ένα τηλέφωνο να σηκώνεις. Τί σημασία έχουν άλλωστε όλα αυτά. Άλλα μετράνε. Πάντοτε άλλωστε, άλλα μετρούσανε, εκτός ίσως από σπανιότατες εξαιρέσεις. Το αν μπορεί, κάπου αλλού, κάποια πράγματα να αλλάζουν ή να δείχνουν ότι αλλάζουν δεν έχει προφανώς καμία σημασία για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη…(www.newsblog.gr)
