Για την κατάργηση του Υπ.Μακεδονίας-Θράκης

του δημοσιογράφου Χρήστου Μάτη

Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες ημέρες πολλά για την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας –Θράκης.

Ακούω επιχειρήματα, απλών ανθρώπων, πολλά από τα οποία θεωρώ καλοπροαίρετα και επιχειρήματα πολιτικών που είναι υποκριτικά. Παρατηρώ και τη σιωπή πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Η υπόθεση της ύπαρξης του Υπουργείου είναι ενδεικτική της δυσλειτουργίας του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας.

Διότι κανένα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν υπέρ της διατήρησης του δεν αφορούσε την ίδια τη λειτουργία του αλλά...

το συμβολισμό της.

Όμως κανένα υπουργείο δεν υφίσταται για συμβολικούς λόγους. Η δημόσια διοίκηση υπάρχει για να παράγει αποτελέσματα.

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο Υπουργείο δεν παρήγαγε αποτελέσματα δεν έχει συγκινήσει κανέναν από τους όψιμους υποστηρικτές του.

Εγώ δεν αμφισβητώ τις προθέσεις τεσσάρων πρωθυπουργών (Α.Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής) που κατά καιρούς εξήγγειλαν αναβάθμιση του ΥΜΑΘ. Γιατί δεν τα κατάφεραν; Διότι απλώς δεν μπορούσε να λειτουργήσει με διοικητική επάρκεια το σχήμα. Η αναβάθμιση δεν εμποδίστηκε. Απέτυχε.

Ας θυμηθούμε και ορισμένα από τα ιστορικά στοιχεία του Υπουργείου.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε προσωπικά το Υπουργείο διότι βουλευτές του από τους νομούς που εμπεριέχει χωρικά το ΥΜΑΘ, του είχαν διαμηνύσει την αντίθεση τους σε όποια επιλογή συναδέλφου τους, θα έκανε για τη θέση.

Πρώην υπουργός έχει πει: «Αρκετά χρόνια έκανα τις δημόσιες σχέσεις της κυβέρνησης στη Βόρεια Ελλάδα».

Βουλευτές της Α’ εκλογικής περιφέρειας Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ έχουν στείλει επιστολή προς τον πρωθυπουργό τους λέγοντας ότι ο Υπουργός διαχειρίζεται το Υπουργείο για την επανεκλογή του. Εκείνος απάντησε ότι και εκείνοι κερδίζουν από τη δραστηριότητα του διότι έτσι ανεβαίνει το κόμμα.

Ο Κώστας Καραμανλής όρισε υπουργό και το πρώτο σχόλιο που ακούστηκε ήταν ότι τον προορίζει για υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης.

Τα ευχαριστήρια τηλεγραφήματα συλλόγων και δήμων της εκλογικής περιφέρειας του εκάστοτε Υπουργού για δωρεές λίγων εκατοντάδων (και σε ελάχιστες περιπτώσεις χιλιάδων ευρώ), έκαναν στοίβα στο γραφείο του.

Κανένας υπουργός δεν είχε καθοριστικό ρόλο στις επιλογές προσώπων για τις θέσεις στους φορείς, των οποίων εποπτεύει το Υπουργείο. Ένας μάλιστα προανήγγειλε μία αλλαγή αλλά ο υπό αντικατάσταση πρόεδρος παρέμεινε στη θέση του.

Μία μεγάλη υπόθεση διαχειρίστηκε το ΥΜΑΘ, την διεκδίκηση της ΕΧΡΟ. Καλύτερα θα είναι να μη θυμηθούμε πόσο κόστισε η κάθε μία από τις 12 ψήφους (σε σύνολο 96 χωρών που ψήφισαν) που πήρε η υποψηφιότητα της Θεσσαλονίκης.

Είναι λίγα από τα παραδείγματα που όλοι οι πολιτικοί της Θεσσαλονίκης γνωρίζουν, αλλά αρνούνται να παραδεχθούν. Αυτό το υπουργείο υπηρετούσε «εθνικούς σκοπούς»;

Αν με παρόμοια επιχειρήματα διεκδίκησαν το δίκαιο των ελληνικών απόψεων της στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, δεν πρέπει να απορούμε γιατί δύο στις τρεις χώρες μέλη του ΟΗΕ τα απέρριψαν και την αναγνώρισαν με το συνταγματικό της όνομα.

Καλό θα είναι να σοβαρευθούμε. Υπάρχουν και σοβαρότερες υποθέσεις στην χώρα από τις δακρύβρεχτες δηλώσεις που εξασφαλίζουν δημοσιότητα δέκα δευτερολέπτων στην τηλεόραση.

Η χώρα χρειάζεται διοικητική οργάνωση ικανή να παράξει ανάπτυξη και από αυτό θα κριθεί η κυβέρνηση. Άμεσα και πολύ αυστηρά!