Ενώ αναμένεται ο καθορισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ των δύο Υφυπουργών Παιδείας (κας Ε. Χριστοφιλοπούλου και κ. Γ. Πανάρετου), ας δούμε τα τρία σημεία που έκαναν αίσθηση με το νέο «κυβερνητικό καλημέρα» στον χώρο της παιδείας.
Η μετονομασία του ΥπΕΠΘ σε ΥπΠδΒΜΘ δηλαδή Υπουργείο Παιδείας, δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Η προσθήκη της «δια βίου μάθησης» στον τίτλο, προφανώς σηματοδοτεί..
Η μετονομασία του ΥπΕΠΘ σε ΥπΠδΒΜΘ δηλαδή Υπουργείο Παιδείας, δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Η προσθήκη της «δια βίου μάθησης» στον τίτλο, προφανώς σηματοδοτεί..
την έμφαση που θέλει να δώσει η νέα διακυβέρνηση στις ήδη υπάρχουσες στρατηγικές και δράσεις του Υπουργείου, όπως τα ΣΔΕ, η λαϊκή επιμόρφωση και το τρέχον επιχειρησιακό κοινοτικό πρόγραμμα «εκπαίδευση και δια βίου μάθηση». Αναμένουμε με ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο θα εκφραστεί αυτή η αλλαγή του τίτλου του Υπουργείου, με δεδομένο ότι η προηγούμενη κυβέρνηση προώθησε ιδιαίτερα (τουλάχιστον στα λόγια) την σύνδεση της παιδείας με την αγορά εργασίας, με την κατάρτιση, με την επιχειρηματικότητα, παραμελώντας και υποβαθμίζοντας τον προβλεπόμενο, γενικό, μορφωτικό χαρακτήρα της παιδείας. Αναμένουμε επίσης τις νέες πολιτικές σχετικά με τους ωρομίσθιους και τα προγράμματα «STAGE» που καθοριστικά επιδρούν στον χαρακτήρα αυτόν.
Η έμφαση στη συνέχεια που θα έχει ο «εθνικός διάλογος για την παιδεία». Αναμενόμενη και θετική η δήλωση της κας Διαμαντοπούλου κατά την παραλαβή του Υπουργείου, καθώς το κόμμα της πήρε ενεργό μέρος στο διάλογο, καθώς ζητούμενο στην κοινωνία είναι, όχι μόνο η αποδέσμευση του Λυκείου από τις Πανελλαδικές εξετάσεις προς τα ΑΕΙ-ΑΤΕΙ, αλλά και η αναμόρφωση της πρώτης και δεύτερης βαθμίδας παιδείας στην κατεύθυνση ανάπτυξης του κριτικού πνεύματος, της διαμόρφωσης ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη. Ωστόσο, εδώ εντοπίζεται και μια αντίφαση, ή έστω, ένα ερωτηματικό: Πώς εντάσσεται ένας «εθνικός διάλογος» σε μια παιδεία που δεν προσδιορίζεται πλέον ως «εθνική» στον τίτλο του Υπουργείου;
Η επισήμανση που έκανε η υπουργός, αλλά και οι δύο υφυπουργοί για το πομπώδες ύφος του κτιρίου στο Μαρούσι, για το μεγαλοπρεπές γραφείο του υπουργού. Ίσως, η επισήμανση αυτή δεν χρήζει άλλου σχολιασμού πλην αυτού: στο βαθμό που η «κατάχρηση» χώρων και πολυτέλειας ήταν ενδεικτικό στοιχείο μιας κατάχρησης εξουσίας που χαρακτήρισε την προηγούμενη κυβέρνηση και στον χώρο της παιδείας, η επισήμανση της κας Διαμαντοπούλου, της κας Χριστοφιλοπούλου και του κου Πανάρετου ελπίζουμε να στοχεύει στην υλοποίηση μιας πολιτικής προς την αντίθετη κατεύθυνση.
8.10.2009
Στέργιος Ζυγούρας
Καθηγητής ΠΕ 16
Η έμφαση στη συνέχεια που θα έχει ο «εθνικός διάλογος για την παιδεία». Αναμενόμενη και θετική η δήλωση της κας Διαμαντοπούλου κατά την παραλαβή του Υπουργείου, καθώς το κόμμα της πήρε ενεργό μέρος στο διάλογο, καθώς ζητούμενο στην κοινωνία είναι, όχι μόνο η αποδέσμευση του Λυκείου από τις Πανελλαδικές εξετάσεις προς τα ΑΕΙ-ΑΤΕΙ, αλλά και η αναμόρφωση της πρώτης και δεύτερης βαθμίδας παιδείας στην κατεύθυνση ανάπτυξης του κριτικού πνεύματος, της διαμόρφωσης ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη. Ωστόσο, εδώ εντοπίζεται και μια αντίφαση, ή έστω, ένα ερωτηματικό: Πώς εντάσσεται ένας «εθνικός διάλογος» σε μια παιδεία που δεν προσδιορίζεται πλέον ως «εθνική» στον τίτλο του Υπουργείου;
Η επισήμανση που έκανε η υπουργός, αλλά και οι δύο υφυπουργοί για το πομπώδες ύφος του κτιρίου στο Μαρούσι, για το μεγαλοπρεπές γραφείο του υπουργού. Ίσως, η επισήμανση αυτή δεν χρήζει άλλου σχολιασμού πλην αυτού: στο βαθμό που η «κατάχρηση» χώρων και πολυτέλειας ήταν ενδεικτικό στοιχείο μιας κατάχρησης εξουσίας που χαρακτήρισε την προηγούμενη κυβέρνηση και στον χώρο της παιδείας, η επισήμανση της κας Διαμαντοπούλου, της κας Χριστοφιλοπούλου και του κου Πανάρετου ελπίζουμε να στοχεύει στην υλοποίηση μιας πολιτικής προς την αντίθετη κατεύθυνση.
8.10.2009
Στέργιος Ζυγούρας
Καθηγητής ΠΕ 16
