ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΣΙΩΤΗΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΑΘΗΝΑ : ΑΣΧΗΜΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ…
(Το άρθρο στέλνεται με την ελπίδα ότι μέχρι να το αναρτήσετε δεν θα ισχύει, δηλαδή ελπίζω ότι η σχετική φήμη ότι καταργείται το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης θα διαψευστεί εν τοις πράγμασι.) (....)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟ ΤΥΧΑΙΟ ότι κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν άνοιξε την ατζέντα των εθνικών μας θεμάτων.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ότι κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας εστίασε...
(Το άρθρο στέλνεται με την ελπίδα ότι μέχρι να το αναρτήσετε δεν θα ισχύει, δηλαδή ελπίζω ότι η σχετική φήμη ότι καταργείται το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης θα διαψευστεί εν τοις πράγμασι.) (....)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟ ΤΥΧΑΙΟ ότι κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν άνοιξε την ατζέντα των εθνικών μας θεμάτων.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ότι κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας εστίασε...
μέχρι το σημείο ώστε είχαμε μάθει απέξω κι ανακατωτά τα «κρίσιμα ερωτήματα» τα σχετικά με την οικονομία και τις απαντήσεις που δίνονταν από τον καθένα μονομάχο της εξουσίας, και φυσικά ούτε οι ερωτήσεις ήταν κρίσιμες (ήταν αναμενόμενες), ούτε οι απαντήσεις ήταν πειστικές (ήταν κι αυτές αναμενόμενες στο επίπεδο του πολιτικού λόγου και της πολιτικής επιχειρηματολογίας).
Η ΚΑΤΑΡΓΙΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ και εκείνο του ΑΙΓΑΙΟΥ (το οποίο στην ουσία υποβαθμίστηκε μετά την ενσωμάτωσή του με το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας το 2007), σαφώς και ενέχει ως πολιτική επιλογή ένα συμβολισμό.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ, αναμφίβολα αναμένεται να διευκρινιστεί από τη νέα κυβέρνηση και θα διευκρινιστεί. Άλλωστε δεν θα μπορεί να κάνει διαφορετικά. Θα πρέπει να ενημερώσει τουλάχιστον τους Μακεδόνες και Θράκες βουλευτές του κινήματος, τι να λένε όταν θα ερωτώνται επ’ αυτού. Περίπου μπορώ να εικάσω τι θ’ ακούσω, αλλά καλύτερα ας περιμένω κι εγώ ν’ ακούσω.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΟΜΩΣ, δεν υπάρχει μόνο από πλευράς εξουσία, υπάρχει και από τη πλευρά του λαού. Τι σήμαινε λοιπόν το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης για τους εκεί κατοίκους και τι το υπουργείο Αιγαίου για τους ακρίτες νησιώτες μας;
ΚΥΡΙΩΣ ΣΗΜΑΙΝΕ, κι αυτό ήταν ως συμβολισμός κοινός, και για το λαό και για την κυβέρνηση της χώρας, ότι το ελληνικό κράτος έμπρακτα πιστοποιεί την αδιαμφισβήτητη εξουσία του και την αδιαμφισβήτητη και ιστορικά θεμελιωμένη ελληνικότητα των περιοχών αυτών, όχι διότι έχει την ανάγκη μις τέτοιας «απόδειξης», μα διότι έχει τη βούληση να διαμηνύσει προς κάθε ενδιαφερόμενο και κυρίως προς κάθε επίδοξο αμφισβητία αυτών των αληθειών, ότι εδώ, «τα ψέματα σταματούν», εδώ βρίσκονται τα όρια των εθνικών μας ανοχών.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ του υπουργείου αυτού καθαυτού, μα ο άκρως συμβολικός του χαρακτήρας σε περιοχές που πράγματι εκεί παίζονται από γείτονές μας παιχνίδια ανιστόρητα μεν, άκρως επικίνδυνα δε, που απαιτούν τη συνεχή εγρήγορση από πλευράς μας.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΝΩΣΗ του ρόλου και των δύο υπουργείων, τόσο της Μακεδονίας – Θράκης, όσο και του Αιγαίου, και όχι την κατάργησή τους, ιδίως σε μια περίοδο όπου η ένταση κλιμακώνεται παρά αποκλιμακώνεται.
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ έχουν την αξία τους. Στη θρησκεία, στη πολιτική, στις διεθνείς σχέσεις, στις κοινωνικές σχέσεις, στην ατομική συμπεριφορά. Δεν είναι χωρίς νόημα. Χωρίς νόημα είναι να κάνεις ότι αγνοείς αυτή την αλήθεια.
ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕ, ακόμα κι αν κάποιος παρέβλεπε τούτη τη σημασία των συμβολισμών κι έβλεπε το θέμα απ’ τη καθαρά τεχνοκρατική του πλευρά, και πάλι θα κινούνται μάλλον προς τη κατεύθυνση της ενδυνάμωσης του ρόλου του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης, για τον απλούστατο λόγο, διότι αποτελεί διακηρυγμένη θέση και των δυο κομμάτων εξουσίας να καταστεί η Θεσσαλονίκη ο στρατηγικός επιχειρηματικός και οικονομικός κόμβος των Βαλκανίων, η οικονομική και επιχειρηματική τους πρωτεύουσα. Μια τέτοιου βεληνεκούς στόχευση, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι θα την υλοποιήσει με τις συνήθεις στρατηγικές και πολιτικές εθνικού βεληνεκούς; Προσωπικά πιστεύω πως όχι.
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ, αν η αμέσως παραπάνω θέση είναι σωστή, ή έστω, είναι σε αρκετό βαθμό σωστή, μια τέτοια στόχευση πέραν των εθνικών μας συνόρων, μιας στόχευση αναγόρευσης μιας περιοχής, μιας πόλης (Θεσσαλονίκη) σε επιχειρηματικό και οικονομικό κέντρο της βαλκανικής, δεν θα υποστήριζε άραγε και αντίστοιχες στρατηγικές μας σε ευαίσθητα εθνικά ζητήματα, προς τη κατεύθυνση της ευόδωσής τους σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα και τις ιστορικές αλήθειες;
ΕΙΝΣΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΔΥΝΑΤΟΝ, τέτοιου βεληνεκούς και τέτοιας κρισιμότητας στοχεύσεις να ένα εναποτεθούν στους ώμους ενός Γενικού Γραμματέα, ή υφυπουργού; Πέραν του ότι «σχεδιαστικά», «οργανωτικά» τούτος ο διοικητικός σχεδιασμός πάσχει, θα έλεγα, ακόμα κι αν τούτο ήταν το διοικητικώς «ορθό» από άποψη σχεδιαστικής λογικής, και πάλι, για λόγους κύρους θα έπρεπε οι σχετικές αρμοδιότητες να βρίσκονται στα χέρια ενός υπουργού, άρα υπουργείου. Πολλές φορές στο σχεδιασμό, κι αυτό είναι γνωστό σ’ όσους στοιχειωδώς έχουν ασχοληθεί με το θέμα, η κρισιμότητα μιας διοικητικής μονάδας (και άρα το διοικητικό επίπεδο στο οποίο εντάσσεται) δεν εξαρτάται από το πλήθος των εργασιών που εξυπηρετεί, μα από το μέγεθος της κρισιμότητας των λειτουργιών και ιδίως το μέγεθος των διαχειριζόμενων κινδύνων.
ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ, αυτοί οι κίνδυνοι δεν είναι θεωρητικοί. Είναι υπαρκτοί. Είναι σημαντικό τα κέντρα αποφάσεων για τη παρακολούθηση και διαχείρισή τους, να βρίσκονται εκεί όπου οι κίνδυνοι αυτοί αναδύονται.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟ, εκεί υπάρχουν και μεγάλες προοπτικές σο ζήτημα της ανάπτυξης και διεθνοποίησης της επιχειρηματικής και οικονομικής δράσης. Αυτή η πραγματικότητα προστιθέμενη στην αμέσως παραπάνω, δικαιολογεί νομίζω το γιατί θεωρώ ότι αποτελεί αστοχία η κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.
Η ΚΑΤΑΡΓΙΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ και εκείνο του ΑΙΓΑΙΟΥ (το οποίο στην ουσία υποβαθμίστηκε μετά την ενσωμάτωσή του με το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας το 2007), σαφώς και ενέχει ως πολιτική επιλογή ένα συμβολισμό.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ, αναμφίβολα αναμένεται να διευκρινιστεί από τη νέα κυβέρνηση και θα διευκρινιστεί. Άλλωστε δεν θα μπορεί να κάνει διαφορετικά. Θα πρέπει να ενημερώσει τουλάχιστον τους Μακεδόνες και Θράκες βουλευτές του κινήματος, τι να λένε όταν θα ερωτώνται επ’ αυτού. Περίπου μπορώ να εικάσω τι θ’ ακούσω, αλλά καλύτερα ας περιμένω κι εγώ ν’ ακούσω.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΟΜΩΣ, δεν υπάρχει μόνο από πλευράς εξουσία, υπάρχει και από τη πλευρά του λαού. Τι σήμαινε λοιπόν το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης για τους εκεί κατοίκους και τι το υπουργείο Αιγαίου για τους ακρίτες νησιώτες μας;
ΚΥΡΙΩΣ ΣΗΜΑΙΝΕ, κι αυτό ήταν ως συμβολισμός κοινός, και για το λαό και για την κυβέρνηση της χώρας, ότι το ελληνικό κράτος έμπρακτα πιστοποιεί την αδιαμφισβήτητη εξουσία του και την αδιαμφισβήτητη και ιστορικά θεμελιωμένη ελληνικότητα των περιοχών αυτών, όχι διότι έχει την ανάγκη μις τέτοιας «απόδειξης», μα διότι έχει τη βούληση να διαμηνύσει προς κάθε ενδιαφερόμενο και κυρίως προς κάθε επίδοξο αμφισβητία αυτών των αληθειών, ότι εδώ, «τα ψέματα σταματούν», εδώ βρίσκονται τα όρια των εθνικών μας ανοχών.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ του υπουργείου αυτού καθαυτού, μα ο άκρως συμβολικός του χαρακτήρας σε περιοχές που πράγματι εκεί παίζονται από γείτονές μας παιχνίδια ανιστόρητα μεν, άκρως επικίνδυνα δε, που απαιτούν τη συνεχή εγρήγορση από πλευράς μας.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΝΩΣΗ του ρόλου και των δύο υπουργείων, τόσο της Μακεδονίας – Θράκης, όσο και του Αιγαίου, και όχι την κατάργησή τους, ιδίως σε μια περίοδο όπου η ένταση κλιμακώνεται παρά αποκλιμακώνεται.
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ έχουν την αξία τους. Στη θρησκεία, στη πολιτική, στις διεθνείς σχέσεις, στις κοινωνικές σχέσεις, στην ατομική συμπεριφορά. Δεν είναι χωρίς νόημα. Χωρίς νόημα είναι να κάνεις ότι αγνοείς αυτή την αλήθεια.
ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕ, ακόμα κι αν κάποιος παρέβλεπε τούτη τη σημασία των συμβολισμών κι έβλεπε το θέμα απ’ τη καθαρά τεχνοκρατική του πλευρά, και πάλι θα κινούνται μάλλον προς τη κατεύθυνση της ενδυνάμωσης του ρόλου του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης, για τον απλούστατο λόγο, διότι αποτελεί διακηρυγμένη θέση και των δυο κομμάτων εξουσίας να καταστεί η Θεσσαλονίκη ο στρατηγικός επιχειρηματικός και οικονομικός κόμβος των Βαλκανίων, η οικονομική και επιχειρηματική τους πρωτεύουσα. Μια τέτοιου βεληνεκούς στόχευση, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι θα την υλοποιήσει με τις συνήθεις στρατηγικές και πολιτικές εθνικού βεληνεκούς; Προσωπικά πιστεύω πως όχι.
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ, αν η αμέσως παραπάνω θέση είναι σωστή, ή έστω, είναι σε αρκετό βαθμό σωστή, μια τέτοια στόχευση πέραν των εθνικών μας συνόρων, μιας στόχευση αναγόρευσης μιας περιοχής, μιας πόλης (Θεσσαλονίκη) σε επιχειρηματικό και οικονομικό κέντρο της βαλκανικής, δεν θα υποστήριζε άραγε και αντίστοιχες στρατηγικές μας σε ευαίσθητα εθνικά ζητήματα, προς τη κατεύθυνση της ευόδωσής τους σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα και τις ιστορικές αλήθειες;
ΕΙΝΣΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΔΥΝΑΤΟΝ, τέτοιου βεληνεκούς και τέτοιας κρισιμότητας στοχεύσεις να ένα εναποτεθούν στους ώμους ενός Γενικού Γραμματέα, ή υφυπουργού; Πέραν του ότι «σχεδιαστικά», «οργανωτικά» τούτος ο διοικητικός σχεδιασμός πάσχει, θα έλεγα, ακόμα κι αν τούτο ήταν το διοικητικώς «ορθό» από άποψη σχεδιαστικής λογικής, και πάλι, για λόγους κύρους θα έπρεπε οι σχετικές αρμοδιότητες να βρίσκονται στα χέρια ενός υπουργού, άρα υπουργείου. Πολλές φορές στο σχεδιασμό, κι αυτό είναι γνωστό σ’ όσους στοιχειωδώς έχουν ασχοληθεί με το θέμα, η κρισιμότητα μιας διοικητικής μονάδας (και άρα το διοικητικό επίπεδο στο οποίο εντάσσεται) δεν εξαρτάται από το πλήθος των εργασιών που εξυπηρετεί, μα από το μέγεθος της κρισιμότητας των λειτουργιών και ιδίως το μέγεθος των διαχειριζόμενων κινδύνων.
ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ, αυτοί οι κίνδυνοι δεν είναι θεωρητικοί. Είναι υπαρκτοί. Είναι σημαντικό τα κέντρα αποφάσεων για τη παρακολούθηση και διαχείρισή τους, να βρίσκονται εκεί όπου οι κίνδυνοι αυτοί αναδύονται.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟ, εκεί υπάρχουν και μεγάλες προοπτικές σο ζήτημα της ανάπτυξης και διεθνοποίησης της επιχειρηματικής και οικονομικής δράσης. Αυτή η πραγματικότητα προστιθέμενη στην αμέσως παραπάνω, δικαιολογεί νομίζω το γιατί θεωρώ ότι αποτελεί αστοχία η κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.
