Χθες, ασχοληθήκαμε με μια υπόθεση, η οποία έλαβε διαστάσεις χιονοστιβάδας στο ιντερνετ.
Την υποτιθέμενη απαγωγή-εξαφάνιση μιας 4χρονης από τη Θεσσαλονίκη.
Κάποιος για προσωπικούς του λόγους, ανέβασε στο facebook 10 φωτογραφίες μιας 4χρονης, "ενημερώνοντας" ότι εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια διακίνησε ένα μήνυμα σε εκατοντάδες χιλιάδες παραλήπτες, με το πλήρες ονοματεπώνυμο της ανήλικης και το πατρώνυμο.
Οι περισσότεροι παραλήπτες το διακινούσαν με τη σειρά τους, από ευαισθησία.
Κάποιοι άλλοι "διαλεύκαναν" το μυστήριο και άρχισαν να γράφουν του κόσμου τις ανοησίες για την προσωπική και αυστηρά οικογενειακή ζωή ενός ζευγαριού, όπως για τις ερωτικές σχέσεις της μητέρας με άλλους, για ψυχικές ασθένεις του πατέρα κλπ.
Όλα αυτά με ονοματεπώνυμο και φωτογραφίες της ανήλικης. Συνεργώντας στο διασυρμό μιας οικογένειας, την οποία δεν γνωρίζει κανείς μας, προφανώς.
Από τότε που φτιάξαμε αυτό το blog, προσπαθούμε να συμβάλλουμε με τις λίγες μας δυνάμεις, ως μια ομάδα bloggers, στην κατεύθυνση της σοβαρότητας.
Σε μια χώρα όμως, στην οποία θεμελιώθηκε η ψυχολογία, βρέθηκαν δυό -τρείς, να βαφτίσουν την αυτονόητη απαίτησή μας για σεβασμό στην ψυχική υγεία και τα αυστηρώς προσωπικά δεδομένα μιας ανήλικης, ως "ρουφιανιά" !!!
Για αυτούς έγραψε προφανώς, ο Λεμπέσης, το γνωστό βιβλίο του.
Η ενασχόλησή μας με τον κόσμο του διαδικτύου, είναι πολλές φορές σοκαριστική !
Η αίσθηση της ανωνυμίας, απελευθερώνει τα πιό ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου και ανοίγει την πόρτα, σε ένα σκοτεινό κόσμο ηλιθίων, ατόμων με νοητική στέρηση, τσακισμένων από τον σωματικό και πνευματικό αυνανισμό, μοναχικών ατόμων, προφανώς ανεύθυνων χωρίς παιδιά, οικογένεια και φίλους, να αποκτούν λόγο και φωνή και να τον διακινούν κιόλας !
Είναι τα μειονεκτήματα των νέων μέσων.
Θα ζήσουμε και μ' αυτά......
