Τα προγράμματα STAGE δεν είναι ελληνική εφέυρεση. Εφαρμόζονται σε μεγάλη κλίμακα, σε όλη την Ευρώπη, σε φορείς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Ένα χαρακτηριστικό πρόγραμμα είναι το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο !
Στην Ευρώπη οι εργαζόμενοι στα stage αποκαλούνται "trainees" (εκπαιδευόμενοι) ή "interns" (εσωτερικοί) ή απλά stagiaires (ασκούμενοι).
'stagiaire' (French) 'trainee' (English) 'intern' (American English)
Οι εργαζόμενοι αυτοί, λαμβάνουν πρακτική άσκηση και σε αντάλλαγμα, παρέχουν υπηρεσίες στον εργοδότη, λαμβάνοντας συνήθως πολύ χαμηλότερες, από τις κανονικές αποδοχές.
Η διάρκεια της άσκησης είναι από 3 έως 9 μήνες.
Οι stagiaires του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχουν την ένωσή τους (European Parliament's Stagiaire Association).
Μπορείτε να...
δείτε περισσότερα, στην ιστοσελίδα τους: http://www.epstage.eu/index.php
δείτε περισσότερα, στην ιστοσελίδα τους: http://www.epstage.eu/index.php
στη σελίδα τους στο facebook,
Άλλες ενδιαφέρουσες συνδέσεις:
- Online αίτηση για να προσληφθείτε σε stage της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής http://trainee.eesc.europa.eu/default.aspx?inst=EESC&culture=EN
- αναζήτηση εργασίας http://www.jobs-brussels.com/eu_stage_benefits.html
και χιλιάδες άλλες που μπορείτε να βρείτε, κάνοντας αναζήτηση για "Trainees Association".
Κοινό χαρακτηριστικό όλων, είναι η απουσία έντασης, που υπάρχει για το θέμα. Οι Ευρωπαίοι νέοι, που δουλεύουν στα stage, κάνουν πραγματικά πρακτική, αγνοούν τη λέξη "μονιμότητα", φυσικά θέλουν να παραμείνουν στη δουλειά τους, αλλά αφού αποδείξουν ότι αξίζουν.
Στην Ελλάδα, γενιές και γενιές, παγιδεύονται σε ανήθικες συμβάσεις εργασίας, προσδοκώντας, στη "μονιμοποίηση στο δημόσιο", πράγμα που αποτελεί όνειδος στον πολιτισμό μας, γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας και ακόμη μια θλιβερή πρωτοτυπία της Ελλάδας, που πάντα γυρίζει στον ίδιο βούρκο.
Όλες οι κυβερνήσεις, διαπιστώνουν στην αρχή της θητείας τους, την "ομηρεία" κάποιων νέων, εξαγγέλλουν ότι θα βάλουν τέλος "στην ομηρία χιλιάδων συμβασιούχων", εκθειάζουν την αξιοκρατία, αλλά, όταν πλησιάζουν οι εκλογές, υποκύπτουν στις πιέσεις των ψηφοφόρων και παραδίδουν στην επόμενη κυβέρνηση στρατιές ομήρων και ..φτου κι απ'την αρχή. Δεν είναι τυχαίο, ότι συζήτηση για την αξιοκρατία, γίνεται μόνο στην αρχή κάθε κυβέρνησης !
Τα πράγματα είναι απλά: στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί μια ανήθικη αδιέξοδη ερωτική σχέση, μεταξύ ψηφοφόρου και κόμματος. Ο ψηφοφόρος ζητά επίμονα διορισμό στο δημόσιο για να αγαπήσει "το κόμμα" και το κόμμα τάζει διορισμούς, για να το αγαπήσει ο "πελάτης".
Ας μη γελιόμαστε: Η νοοτροπία "δεν με διορίζεις, δεν παίρνεις την ψήφο μου", είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, που είναι αδύνατο να ξεφύγει κάποιο κόμμα από αυτή. Αν ξεφύγει, θα αποδοκιμαστεί στις εκλογές. Ο κόσμος έχει γίνει κυνικός: "οι άλλοι βολεύουν, εσύ κοιμάσαι", είναι η φράση που ακούει εκατομμύρια φορές στην καριέρα του ένας βουλευτής.
Κι εύλογα θα πει κανείς: ε, ας ξεκαθαρίσουν το τοπίο οι βουλευτές. Να μας πουν ξεκάθαρα: ¨δεν μπορώ ρε φίλε να διορίσω το παιδί σου. Δεν μπορώ να του βρω δουλειά, εμείς οι βολευτές, δεν είμαστε γραφεία ευρέσεως εργασίας, άλλη είναι η δουλειά μας".
Ωραίο ακούγεται. Αλλά όποιος δοκίμασε να το κάνει, πήγε ...άπατος. Γιατί πάντα βρίσκεται κάποιος, που θέλει να εκλεγεί και ...τάζει. Εμφανίζεται "καλός άνθρωπος". Χαϊδεύει αυτιά. Κι εμείς οι Έλληνες, είμαστε πολύ ερωτικός λαός. Με μια ..ιδιαίτερη ερωτογενή ζώνη: τα αυτιά.
Μας αρέσει πολύ να μας χαιδεύουν τα αυτιά !
Δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την αξιοκρατία. Ή μάλον είμαστε, αλλά ...για τους άλλους.
Ας μπω εγώ μια φορά και μετά να εφαρμοστεί η αξιοκρατία, λένε κυνικά τα παιδιά.
Δηλαδή, δεν υπάρχει ελπίδα; Δεν θα ζήσουμε ποτέ την αξιοκρατία; Θα έχουμε πάντα στρατιές συμβασιούχων, που θα μπαίνουν από το παράθυρο, για να παίρνουν μόρια;
Δεν θα αλλάξει τιποτε, τελικά;
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες σειρές από ευφυολογήματα και αναλύσεις για αυτό το θέμα.
Θα περιοριστώ στην ουσία και θα απαντήσω μονολεκτικά:
Όχι
