ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2007
Ολίγος κι όψιμος συνδικαλισμός
ΝΟΘΕΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 2007: Δυόμιση μήνες μετά το σχετικό ψήφισμα του 14ου Συνεδρίου, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ προβαίνει σε ανακοίνωση, κάτω από τον ίδιο τίτλο. Χρονικά, το ψήφισμα δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν...
Ολίγος κι όψιμος συνδικαλισμός
ΝΟΘΕΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 2007: Δυόμιση μήνες μετά το σχετικό ψήφισμα του 14ου Συνεδρίου, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ προβαίνει σε ανακοίνωση, κάτω από τον ίδιο τίτλο. Χρονικά, το ψήφισμα δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν...
την πειθαρχική εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό των 3 από τις 8 καθηγήτριες, η ανακοίνωση έγινε δυο εβδομάδες μετά την πειθαρχική εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό των υπολοίπων 5 καθηγητριών (σε πρώτο βαθμό είχαν εκδοθεί αποφάσεις των ΠΥΣΔΕ Ανατολικής και Δυτικής Θεσσαλονίκης αντίστοιχα).
Απόλυτη σύγκριση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ δυο κειμένων που προέρχονται από διαφορετικά όργανα. Ωστόσο, πιστώνονται και τα δυο στο ανώτερο συνδικαλιστικό επίπεδο των δημόσιων λειτουργών της παιδείας, ενώ μπορούν να κριθούν και ως πολιτικά κείμενα ενός μείζονος γεγονότος της παιδείας που αφορά ευρύτατα την κοινωνία όχι μόνον στο καθαυτό γεγονός των εξετάσεων, αλλά στο φλέγον, επίκαιρο ζήτημα της διαφθοράς, της παρακμής των θεσμών.
Αναμενόμενη λοιπόν η όψιμα σκληρότερη ανακοίνωση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Μιλά για μια σημερινή «προσχηματική κατηγορία», μιλά για «σκοπιμότητες των ΠΥΣΔΕ-Θ» που έκριναν σε πρώτο βαθμό την υπόθεση, μιλά για «βαρύτατες ευθύνες σε υψηλόβαθμα στελέχη του ΥΠΕΠΘ, για αποδεδειγμένες ευθύνες της τέως ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ», μιλά έμμεσα για το τρομοκρατικό κλίμα που διαχέει ο διοικητικός μηχανισμός όταν εκδίδει ισοπεδωτικές ποινές. Ωστόσο, το τελευταίο άμεσα το ακυρώνει με την απόλυτη θέση του, προσβάλλοντας και τις δύο καταγγέλλουσες, οι οποίες ουδέποτε ζήτησαν / απαίτησαν την αθώωσή τους.
Με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ο κεντρικός συνδικαλισμός γίνεται περισσότερο συγκεκριμένος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ να πούμε; ή να εντοπίσουμε εκτός από τον υπερβάλλοντα συναδελφικό ζήλο και τις ελλείψεις: Πού ήταν το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ τον Ιούλιο του 2007 να μιλήσει, να εξηγήσει:
* Ποιος ήταν υπεύθυνος για την παραβίαση του Π.Δ. που προβλέπει τα της βαθμολόγησης των γραπτών;
* Ποιος ήταν υπεύθυνος για την αδυναμία πρόσβασης των υποψηφίων στα γραπτά τους;
* Πώς συνδέονται τα προηγούμενα με τη «βάση του 10»;
* Πώς μετετράπη μια υπόθεση πανελλαδικών εξετάσεων σε «υπόθεση αγγλικών»;
Στη συνέχεια:
* Γιατί δεν μίλησε για την διάτρητη διαδικασία και το πόρισμα της ΕΔΕ (μια διαδικασία που το δικαστήριο του 2009 χαρακτήρισε «αποσπασματική», μια διαδικασία που αποδείχθηκε παράνομη και ως προς το πρόσωπο που τη διενήργησε).
* Γιατί δεν αντιπαρατέθηκε στο σαθρό και ιταμό επιχείρημα της τότε πολιτικής ηγεσίας του ΥπΕΠΘ «Εμείς στείλαμε την υπόθεση στον εισαγγελέα»;
* Γιατί δεν απάντησε στις προκλήσεις και στις προκλητικές δηλώσεις της κυβέρνησης; Γιατί δεν απάντησε στα στημένα, αλλά και στα εύλογα δημοσιογραφικά ερωτήματα;
* Γιατί δεν μίλησε με συγκεκριμένα στοιχεία για τις «σκοπιμότητες των ΠΥΣΔΕ-Θ» που «έκριναν» τον Ιούλιο του 2008 τις ποινές των οκτώ καθηγητριών;
* Γιατί δεν εξήγησε ποια είναι η εξωθεσμική σχέση εξάρτησης υφισταμένων-προϊσταμένων που οδηγεί στην παράβαση καθήκοντος, στην ομερτά, στην ψευδομαρτυρία, στην αυθαιρεσία και στην κατάχρηση εξουσίας;
Δεν ξέρει η ΟΛΜΕ πώς γίνεται στην πράξη η επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης; Δεν είχε στα χέρια της η ΟΛΜΕ α) το πόρισμα της ΕΔΕ, β) τα πρακτικά των ΠΥΣΔΕ, γ) τα πρακτικά του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης; Γιατί μιλά όψιμα και επιλεκτικά για «ευθύνες», επικαλούμενη μόνον το τρίτο ντοκουμέντο, τη στιγμή μάλιστα που η ίδια, επίσημα σιώπησε στην απουσία του υπηρεσιακού στελέχους του ΥπΕΠΘ από την ΕΔΕ; Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλες τις υπόλοιπες ευθύνες είναι οι «αθωωτικές ψήφοι» των δύο αιρετών; Αυτά για τον δευτεροβάθμιο συνδικαλισμό, καθώς τμήμα του πρωτοβάθμιου συνδικαλισμού της Θεσσαλονίκης ψάχνει ακόμα τη φωνή του (γιατί άραγε;)
Με κομματικοκρατική λογική, με ισορροπιστικές διαδικασίες, με ευκαιριακό λόγο, δεν γίνεται συνδικαλισμός δημόσιων λειτουργών που θα προωθεί ζητήματα παιδείας. Με τέτοια νοοτροπία ούτε σε καθαρά εργασιακά θέματα δεν θα είναι πειστικός ο λόγος του, δηλαδή δεν θα έχουμε καν συνδικαλισμό μερικότητας. Γιατί το ανοιχτό ζήτημα στην υπόθεση «πανελλαδικές 2008» δεν είναι μόνον «οι οκτώ». Αλλά και γιατί οι οκτώ καθηγήτριες «θα αποκατασταθούν» όταν θα πάψει ο συνδικαλισμός της παιδείας να εκπέμπει προς την κοινωνία σήματα συντεχνίας, για να μην πούμε ότι, αν όντως μεταστραφεί η δράση και η γλώσσα του συνδικαλισμού, σπάνια θα απαιτείται παρόμοια αποκατάσταση των μελών του.
Ιστορία με γλώσσα και εικόνα
Στέργιος Ζυγούρας
Καθηγητής ΠΕ 16
Απόλυτη σύγκριση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ δυο κειμένων που προέρχονται από διαφορετικά όργανα. Ωστόσο, πιστώνονται και τα δυο στο ανώτερο συνδικαλιστικό επίπεδο των δημόσιων λειτουργών της παιδείας, ενώ μπορούν να κριθούν και ως πολιτικά κείμενα ενός μείζονος γεγονότος της παιδείας που αφορά ευρύτατα την κοινωνία όχι μόνον στο καθαυτό γεγονός των εξετάσεων, αλλά στο φλέγον, επίκαιρο ζήτημα της διαφθοράς, της παρακμής των θεσμών.
Αναμενόμενη λοιπόν η όψιμα σκληρότερη ανακοίνωση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Μιλά για μια σημερινή «προσχηματική κατηγορία», μιλά για «σκοπιμότητες των ΠΥΣΔΕ-Θ» που έκριναν σε πρώτο βαθμό την υπόθεση, μιλά για «βαρύτατες ευθύνες σε υψηλόβαθμα στελέχη του ΥΠΕΠΘ, για αποδεδειγμένες ευθύνες της τέως ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ», μιλά έμμεσα για το τρομοκρατικό κλίμα που διαχέει ο διοικητικός μηχανισμός όταν εκδίδει ισοπεδωτικές ποινές. Ωστόσο, το τελευταίο άμεσα το ακυρώνει με την απόλυτη θέση του, προσβάλλοντας και τις δύο καταγγέλλουσες, οι οποίες ουδέποτε ζήτησαν / απαίτησαν την αθώωσή τους.
Με δυόμιση χρόνια καθυστέρηση, ο κεντρικός συνδικαλισμός γίνεται περισσότερο συγκεκριμένος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ να πούμε; ή να εντοπίσουμε εκτός από τον υπερβάλλοντα συναδελφικό ζήλο και τις ελλείψεις: Πού ήταν το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ τον Ιούλιο του 2007 να μιλήσει, να εξηγήσει:
* Ποιος ήταν υπεύθυνος για την παραβίαση του Π.Δ. που προβλέπει τα της βαθμολόγησης των γραπτών;
* Ποιος ήταν υπεύθυνος για την αδυναμία πρόσβασης των υποψηφίων στα γραπτά τους;
* Πώς συνδέονται τα προηγούμενα με τη «βάση του 10»;
* Πώς μετετράπη μια υπόθεση πανελλαδικών εξετάσεων σε «υπόθεση αγγλικών»;
Στη συνέχεια:
* Γιατί δεν μίλησε για την διάτρητη διαδικασία και το πόρισμα της ΕΔΕ (μια διαδικασία που το δικαστήριο του 2009 χαρακτήρισε «αποσπασματική», μια διαδικασία που αποδείχθηκε παράνομη και ως προς το πρόσωπο που τη διενήργησε).
* Γιατί δεν αντιπαρατέθηκε στο σαθρό και ιταμό επιχείρημα της τότε πολιτικής ηγεσίας του ΥπΕΠΘ «Εμείς στείλαμε την υπόθεση στον εισαγγελέα»;
* Γιατί δεν απάντησε στις προκλήσεις και στις προκλητικές δηλώσεις της κυβέρνησης; Γιατί δεν απάντησε στα στημένα, αλλά και στα εύλογα δημοσιογραφικά ερωτήματα;
* Γιατί δεν μίλησε με συγκεκριμένα στοιχεία για τις «σκοπιμότητες των ΠΥΣΔΕ-Θ» που «έκριναν» τον Ιούλιο του 2008 τις ποινές των οκτώ καθηγητριών;
* Γιατί δεν εξήγησε ποια είναι η εξωθεσμική σχέση εξάρτησης υφισταμένων-προϊσταμένων που οδηγεί στην παράβαση καθήκοντος, στην ομερτά, στην ψευδομαρτυρία, στην αυθαιρεσία και στην κατάχρηση εξουσίας;
Δεν ξέρει η ΟΛΜΕ πώς γίνεται στην πράξη η επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης; Δεν είχε στα χέρια της η ΟΛΜΕ α) το πόρισμα της ΕΔΕ, β) τα πρακτικά των ΠΥΣΔΕ, γ) τα πρακτικά του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης; Γιατί μιλά όψιμα και επιλεκτικά για «ευθύνες», επικαλούμενη μόνον το τρίτο ντοκουμέντο, τη στιγμή μάλιστα που η ίδια, επίσημα σιώπησε στην απουσία του υπηρεσιακού στελέχους του ΥπΕΠΘ από την ΕΔΕ; Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλες τις υπόλοιπες ευθύνες είναι οι «αθωωτικές ψήφοι» των δύο αιρετών; Αυτά για τον δευτεροβάθμιο συνδικαλισμό, καθώς τμήμα του πρωτοβάθμιου συνδικαλισμού της Θεσσαλονίκης ψάχνει ακόμα τη φωνή του (γιατί άραγε;)
Με κομματικοκρατική λογική, με ισορροπιστικές διαδικασίες, με ευκαιριακό λόγο, δεν γίνεται συνδικαλισμός δημόσιων λειτουργών που θα προωθεί ζητήματα παιδείας. Με τέτοια νοοτροπία ούτε σε καθαρά εργασιακά θέματα δεν θα είναι πειστικός ο λόγος του, δηλαδή δεν θα έχουμε καν συνδικαλισμό μερικότητας. Γιατί το ανοιχτό ζήτημα στην υπόθεση «πανελλαδικές 2008» δεν είναι μόνον «οι οκτώ». Αλλά και γιατί οι οκτώ καθηγήτριες «θα αποκατασταθούν» όταν θα πάψει ο συνδικαλισμός της παιδείας να εκπέμπει προς την κοινωνία σήματα συντεχνίας, για να μην πούμε ότι, αν όντως μεταστραφεί η δράση και η γλώσσα του συνδικαλισμού, σπάνια θα απαιτείται παρόμοια αποκατάσταση των μελών του.
Ιστορία με γλώσσα και εικόνα
Στέργιος Ζυγούρας
Καθηγητής ΠΕ 16
