Πάντα πίστευα ότι για τα μεγάλα και σημαντικά, χρειάζεται διάλογος και κοινωνική συναίνεση.
Τάδε έφη Άρης Σπηλιωτόπουλος.
Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις, που δεν εστιάζονται μονάχα στην ανάδειξη της ηγεσίας της αλλά έχουν να κάνουν με τη νέα της ταυτότητα, τις δομές της, με τις αξίες και τις νέες προτάσεις προς την ελληνική κοινωνία.
Τάδε έφη Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Άρης και Δημήτρης.
Δύο από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους του πολιτικού τίποτε, του δήθεν, της αρχοντοχωριατιάς και των πολιτικών καγκέλων. Της πολιτικής που...
δεν γεννά, το πολύ πολύ να ερμηνεύει. Γενικολογία Vs πρότασης. Παναισθητισμός Vs ουσίας. Ο ένας παράγωγο της κυρίαρχης κατάστασης - τον επέβαλε ο Καραμανλής και ο άλλος παράγωγο της αντίπαλης σιγουριάς - οι παπαριές του Πάγκαλου. Ως εκ τούτου, ο ένας έχει να αποδείξει ότι καλώς επελέγει και ο άλλος ότι κακώς εβρίσθει. Ο ένας θετικό τίποτε (+0) και ο άλλος αρνητικό (-0). Αφετηρία το μηδέν, κατάληξη ο άσσος για τον Άρη και το δύο για το Δημήτρης. Στην πορεία ο Άρης αποδείχθηκε εξυπνότερος. Έδειξε υπομονή. Έδειξε ρίσκο. Πράγματα που ο Δημήτρης αγνοεί, χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα, ο Δημήτρης δείχνει ότι το ρίσκο σε συνδυασμό με το timing, είναι εκτός του λεξιλογίου του. Αντίθετα ο Άρης τόλμησε και μάλιστα κόντρα στα προγνωστικά και επέλεξε Ντόρα. Μόνο κέρδη θα έχει από την επιλογή του. Σε περίπτωση νίκης της ομορφονιάς θα το πιστωθεί, ενώ σε περίπτωση ήττας, θα έχει χαρακτηρισθεί σαν νούμερο δύο του νεοφιλελευθερισμού. Σε αυτή την περίπτωση θα γίνει ο Λοβέρδος της Ν.Δ. Ο Αντώνης δεν κρατά κακία. Και σε δεδομένη στιγμή, όταν το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει -σε 8-12 χρόνια, θα είναι ένας 50 έτοιμος να ηγηθεί, χωρίς κανείς να το περιμένει. Αυτό που εγώ δεν περίμενα, ήταν ότι ο Μητσοτάκης το επέτρεψε. Φαίνεται ότι ούτε αυτός αναμένει κάτι από τον Κυριάκο. Δίδαξε ο Άρης.
Προσωπικά εντυπωσιάσθηκα από την τακτική του ανδρός..
