Προβάδισμα Σαμαρά δείχνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις
Σχόλιο: Το ρεύμα Σαμαρά έγινε η δυναμική συνένωση των ΜΗ προνομιούχων Ελλήνων.
Οι ιδεολογίες έχουν σχεδόν εκπέσει στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου. Η ισοπεδωτική αντίληψη ¨όλοι είναι ίδιοι" αρχίζει να διαχέεται σε όλα τα επίπεδα. Η δεξιά - αριστερά ίσως σήμερα παρά ποτέ, έχει χάσει το δυναμικό της διαφοράς. Η τελευταία παγκόσμια ...
Σχόλιο: Το ρεύμα Σαμαρά έγινε η δυναμική συνένωση των ΜΗ προνομιούχων Ελλήνων.
Οι ιδεολογίες έχουν σχεδόν εκπέσει στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου. Η ισοπεδωτική αντίληψη ¨όλοι είναι ίδιοι" αρχίζει να διαχέεται σε όλα τα επίπεδα. Η δεξιά - αριστερά ίσως σήμερα παρά ποτέ, έχει χάσει το δυναμικό της διαφοράς. Η τελευταία παγκόσμια ...
κρίση, από οικονομική, έγινε κρίση αξιών και ισοπέδωσης ιδεολογιών. Οι λαοί αρχίζουν να αναθεωρούν παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές και να προβληματίζονται σοβαρά για το μέλλον.
Η τελευταία ήττα της δεξιάς παράταξης και η μεγαλειώδης νίκη του ΠΑΣΟΚ έφεραν τη νέα πραγματικότητα σε νέα αδιέξοδα. Η πάλη για να φύγει η δεξιά είχε μέσα της την ελπίδα. Οι πρόωρες εκλογές αποσυντόνισαν αυτό το πλάνο και κατέστρεψαν την ελπίδα.
Η πορεία αυτής της κυβέρνησης, αν εξαιρέσεις τα τελευταία επικοινωνιακά παιχνίδια με την αξιοκρατία των κομματικών Γ.Γραμματέων, ως δήθεν αξιοκρατικών διαδικασιών και άλλων τηλεοπτικών εντυπώσεων, του πρωθυπουργού, έχουν μπει σε μία καλή σχετική τροχιά, συγκρινόμενη πάντα με την ακυβερνησία Καραμανλή.
Οι εκλογές αυτές είχαν ένα πολύ μεγάλο καλό. Αφύπνισαν το Έλληνα ψηφοφόρο και ταρακούνησαν το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο. Για πρώτη ίσως φορά έγινε αυτοκριτική από τους πολιτικούς και ειπώθηκαν πράγματα που μέχρι χθες τα είχαν ξεχάσει ή έστω ωραιοποιήσει. Εμείς θα επιμείνουμε ότι εγκληματικά τα είχαν αποκρύψει και εξιδανικεύσει.
Η καταλληλότητα Καραμανλή, έγινε ανεπάρκεια και η λιγότερη αποδοχή Γιώργου Παπανδρέου παρουσιάστηκε ως λύση για την έξοδο από τη κρίση. Όλα αυτά σήμερα απασχολούν όλους τους Έλληνες οι οποίοι έπεσαν ξαφνικά σε βαθιά νερά.
Δύο είναι σήμερα τα κύρια προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες: Οικονομία και εξωτερική πολιτική. Για το πρώτο έχουν ελαχιστοποιηθεί οι ελπίδες για κάτι καλύτερο, όσο για το δεύτερο πιστεύουν ότι αν ΔΕΝ υπάρξει ένας αντιπολιτευτικός πόλος ενδυνάμωσης του πατριωτισμού και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, τότε θα έχουμε τελειώσει ως χώρα.
Οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα τέλος και μία νέα αρχή. Το τέλος (και με την έννοια του σκοπού) θα το πληρώσουν έντιμοι φορολογούμενοι που δηλώνουν τα εισοδήματά τους (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι) και η οικονομική πολιτική με την λιτότητα ("σφίξτε και άλλο το ζωνάρι" ή με το "ξοδεύουμε περισσότερα από ότι παράγουμε" - βλέπε δικομματισμός ) θα υπάρξει μια σχετική ανάκαμψη και ένας νέος φαύλος κύκλος.
Τα εθνικά θέματα όμως, είναι η μεγάλη αδυναμία των τελευταίων αντιπροσώπων μας της πολιτικής. Το δίδυμο Μπακογιάννη - Παπανδρέου ΔΕΝ εξασφαλίζουν την σιγουριά που θέλει ο Έλληνας για να αισθάνεται ασφάλεια και εθνική αξιοπρέπεια. Η Μπακογιάννη κρίθηκε τη τελευταία πενταετία και ο ρόλος του Πάγκαλου (συν αντιληπτής Ντόρας) ΔΕΝ μπορεί να πιέσουν το νέο πρωθυπουργό για αυτά που θα ήθελε η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών να διαχειριστούν τα εθνικά μας θέματα με εθνική πειθώ. Το να "ρωτάμε τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ ή τους εταίρους στη Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει αποκλεισθεί ως επιχείρημα. Εδώ χρειάζεται τσαμπουκάς Ανδρέα Παπανδρέου και ΟΧΙ μισόλογα και "ευχαριστώ".
Ο Σαμαράς μάλλον έρχεται να καλύψει αυτήν την έλλειψη στα εθνικά μας θέματα.
Η απογοήτευση του ΛαΟΣ να αντιπολιτευθεί σοβαρά και να πείσει, από την έως τώρα, διαδρομή του στη περασμένη βουλή, μάλλον έχει ΟΧΙ μόνον απογοητεύσει αλλά και αποτύχει.
Το κόμμα του κολοτούμπα έχει κάποια στελέχη που θα μπορούσαν να σταθούν άξια σε αυτό το θέμα, αλλά ο παρωχημένος βερμπαλισμός του, να πελαγοδρομεί σε στήριξή πότε Καραμανλή και πότε Ντόρα (χωρίς καν να του το ζητήσουν) πότε να τους κατηγορεί και ξανά να τους προσφέρει απλόχερα βοήθεια, έχει μόνο μία μόνο ανάγνωση γραφής:
ψαρεύει σε θολά νερά και ότι αρπάξει σε κομματική ιδιοτέλεια.
Η στήριξη λοιπόν Σαμαρά, από όλο και περισσότερους πολίτες, διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων, έχει την την αποδοχή ως του καλύτερου διαχειριστή των εθνικών μας θεμάτων.
Η λάθος επιλογή Μειμαράκη, Σκυλακάκη και άλλων παρατρεχάμενων από το στρατόπεδο της Ντόρας να αναδεικνύουν αυτό το θέμα της αποπομπής Σαμαρά, ως αρνητικό επιχειρηματολογικό λόγο, έχει αποδειχθεί ότι τον ανεβάζουν δημοσκοπικά.
Οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση. Η τελευταία άνοδος του Σαμαρά οφείλεται εν πολλοίς σε αυτή τη λάθος τακτική των πρωτοπαλίκαρων της Ντόρας. Όταν η ίδια το καταλάβει τότε θα είναι πλέον αργά για αναστροφή του κλίματος.
Η τελευταία ήττα της δεξιάς παράταξης και η μεγαλειώδης νίκη του ΠΑΣΟΚ έφεραν τη νέα πραγματικότητα σε νέα αδιέξοδα. Η πάλη για να φύγει η δεξιά είχε μέσα της την ελπίδα. Οι πρόωρες εκλογές αποσυντόνισαν αυτό το πλάνο και κατέστρεψαν την ελπίδα.
Η πορεία αυτής της κυβέρνησης, αν εξαιρέσεις τα τελευταία επικοινωνιακά παιχνίδια με την αξιοκρατία των κομματικών Γ.Γραμματέων, ως δήθεν αξιοκρατικών διαδικασιών και άλλων τηλεοπτικών εντυπώσεων, του πρωθυπουργού, έχουν μπει σε μία καλή σχετική τροχιά, συγκρινόμενη πάντα με την ακυβερνησία Καραμανλή.
Οι εκλογές αυτές είχαν ένα πολύ μεγάλο καλό. Αφύπνισαν το Έλληνα ψηφοφόρο και ταρακούνησαν το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο. Για πρώτη ίσως φορά έγινε αυτοκριτική από τους πολιτικούς και ειπώθηκαν πράγματα που μέχρι χθες τα είχαν ξεχάσει ή έστω ωραιοποιήσει. Εμείς θα επιμείνουμε ότι εγκληματικά τα είχαν αποκρύψει και εξιδανικεύσει.
Η καταλληλότητα Καραμανλή, έγινε ανεπάρκεια και η λιγότερη αποδοχή Γιώργου Παπανδρέου παρουσιάστηκε ως λύση για την έξοδο από τη κρίση. Όλα αυτά σήμερα απασχολούν όλους τους Έλληνες οι οποίοι έπεσαν ξαφνικά σε βαθιά νερά.
Δύο είναι σήμερα τα κύρια προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες: Οικονομία και εξωτερική πολιτική. Για το πρώτο έχουν ελαχιστοποιηθεί οι ελπίδες για κάτι καλύτερο, όσο για το δεύτερο πιστεύουν ότι αν ΔΕΝ υπάρξει ένας αντιπολιτευτικός πόλος ενδυνάμωσης του πατριωτισμού και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, τότε θα έχουμε τελειώσει ως χώρα.
Οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα τέλος και μία νέα αρχή. Το τέλος (και με την έννοια του σκοπού) θα το πληρώσουν έντιμοι φορολογούμενοι που δηλώνουν τα εισοδήματά τους (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι) και η οικονομική πολιτική με την λιτότητα ("σφίξτε και άλλο το ζωνάρι" ή με το "ξοδεύουμε περισσότερα από ότι παράγουμε" - βλέπε δικομματισμός ) θα υπάρξει μια σχετική ανάκαμψη και ένας νέος φαύλος κύκλος.
Τα εθνικά θέματα όμως, είναι η μεγάλη αδυναμία των τελευταίων αντιπροσώπων μας της πολιτικής. Το δίδυμο Μπακογιάννη - Παπανδρέου ΔΕΝ εξασφαλίζουν την σιγουριά που θέλει ο Έλληνας για να αισθάνεται ασφάλεια και εθνική αξιοπρέπεια. Η Μπακογιάννη κρίθηκε τη τελευταία πενταετία και ο ρόλος του Πάγκαλου (συν αντιληπτής Ντόρας) ΔΕΝ μπορεί να πιέσουν το νέο πρωθυπουργό για αυτά που θα ήθελε η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών να διαχειριστούν τα εθνικά μας θέματα με εθνική πειθώ. Το να "ρωτάμε τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ ή τους εταίρους στη Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει αποκλεισθεί ως επιχείρημα. Εδώ χρειάζεται τσαμπουκάς Ανδρέα Παπανδρέου και ΟΧΙ μισόλογα και "ευχαριστώ".
Ο Σαμαράς μάλλον έρχεται να καλύψει αυτήν την έλλειψη στα εθνικά μας θέματα.
Η απογοήτευση του ΛαΟΣ να αντιπολιτευθεί σοβαρά και να πείσει, από την έως τώρα, διαδρομή του στη περασμένη βουλή, μάλλον έχει ΟΧΙ μόνον απογοητεύσει αλλά και αποτύχει.
Το κόμμα του κολοτούμπα έχει κάποια στελέχη που θα μπορούσαν να σταθούν άξια σε αυτό το θέμα, αλλά ο παρωχημένος βερμπαλισμός του, να πελαγοδρομεί σε στήριξή πότε Καραμανλή και πότε Ντόρα (χωρίς καν να του το ζητήσουν) πότε να τους κατηγορεί και ξανά να τους προσφέρει απλόχερα βοήθεια, έχει μόνο μία μόνο ανάγνωση γραφής:
ψαρεύει σε θολά νερά και ότι αρπάξει σε κομματική ιδιοτέλεια.
Η στήριξη λοιπόν Σαμαρά, από όλο και περισσότερους πολίτες, διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων, έχει την την αποδοχή ως του καλύτερου διαχειριστή των εθνικών μας θεμάτων.
Η λάθος επιλογή Μειμαράκη, Σκυλακάκη και άλλων παρατρεχάμενων από το στρατόπεδο της Ντόρας να αναδεικνύουν αυτό το θέμα της αποπομπής Σαμαρά, ως αρνητικό επιχειρηματολογικό λόγο, έχει αποδειχθεί ότι τον ανεβάζουν δημοσκοπικά.
Οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση. Η τελευταία άνοδος του Σαμαρά οφείλεται εν πολλοίς σε αυτή τη λάθος τακτική των πρωτοπαλίκαρων της Ντόρας. Όταν η ίδια το καταλάβει τότε θα είναι πλέον αργά για αναστροφή του κλίματος.
