Το πρωί δεχθήκαμε Ερώτηση φίλου μας, ελευθέρου επαγγελματία…
η οποία είχε ως εξής...
Aν εσείς θέλατε κάποιον υπάλληλο να «βαράει κασμά» στην δουλειά σας… θα προσλαμβάνατε έναν απλό πτυχιούχο ή θα μοριοδοτούσατε μάστερ, διδακτορικά πέντε ξένες γλώσσες κλπ κλπ;
Ως σχόλιο ο Στέφανος, άφησε την παρακάτω απάντηση... Τα σχόλια δικά σας ξανά.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Στον ιδιωτικό τομέα, προσλαμβάνεις και αμοίβεις κάποιον...
... σύμφωνα με την αξία της δουλειάς που μπορεί να προσφέρει στη δική σου επιχείρηση. Δε σ' ενδιαφέρει αν έχει προσόντα που δεν μπορείς εσύ να αξιοποιήσεις και πολύ περισσότερο δε σ' ενδιαφέρει αν έχει πτυχία και μάστερ, εφόσον και πάλι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη δική σου επιχείρηση.
Αυτό είναι απόλυτα ΛΟΓΙΚΟ (ίσως και δίκαιο).
Στο Δημόσιο, πληρώνεσαι και για τα πτυχία σου, ανεξάρτητα αν στη θέση που απασχολείσαι, τα αξιοποιείς ή όχι.
Το αστείο, για να μην πω το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι έχει περάσει στον πολύ κόσμο η άποψη ότι είναι δίκαιο να πληρώνεσαι για τα πτυχία που έχεις, για τον κόπο, το χρόνο και τα χρήματα που ξόδεψες για να τα αποκτήσεις και όχι για τη δουλειά που προφέρεις.
Εδώ που τα λέμε, αν οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρωνόντανε σύμφωνα με την αξία της δουλειάς που προσφέρουν, ένα μεγάλο μέρος αυτών (όχι όλοι φυσικά) θα έπρεπε να ζει σε τσαντήρια και να λιμοκτονεί. Ο νοών νοείτο!