Το πλεονέκτημα του Μητσοτάκη στους κατά καιρούς εκβιασμούς του απέναντι στην όποια ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είχε απέναντί του, ήταν ότι παρίστανε τον ισχυρό συνέταιρό της. Τον ισχυρό κεντρώο συνέταιρό της, ο οποίος είχε ιδιόκτητη "προίκα" ψηφοφόρων. Ακόμα και όταν το "εμείς" του Μητσοτάκη συμπεριλάμβανε μόνον τον ίδιο και τη Μαρίκα. Ακόμα κι όταν δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο να πιει έναν καφέ μαζί του, "εμείς" έλεγε πάντα. "Εμείς" οι κεντρώοι, που προσχωρήσαμε στη Νέα Δημοκρατία.Δεν πήγε δηλαδή ο ίδιος στη Νέα Δημοκρατία να σωθεί ως πρόσωπο μετά τη βίαιη "εκπαραθύρωσή" του από τον χώρο του Κέντρου. Δεν ήταν απλός βουλευτής. Ήταν αρχηγός εσωτερικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Ο ίδιος επέλεξε, ως επικεφαλής του "εμείς", να συνεργαστεί μ' αυτήν. Αυτός, δηλαδή, και οι "χιλιάδες" μυστηριώδεις και ποτέ καταμετρημένοι οπαδοί του.Αυτό το παιχνίδι το ήξερε καλά και αυτό έπαιζε πάντα στον εκβιασμό του. Ένα παιχνίδι, το οποίο το έπαιζε πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο συστηματικά μετά την "αποχώρηση" από τη Νέα Δημοκρατία των ιστορικών δεξιών ηγετών. Δεν το έπαιζε για παράδειγμα στην εποχή των ισχυρών της Δεξιάς, γιατί θα χόρταινε κλοτσιές. Οι παλιοί δεξιοί γνώριζαν ακόμα και πού έκρυβε τα βρακιά του, όταν τον κυνηγούσαν οι Έλληνες για να τον λιώσουν. Στους περισσότερους από αυτούς μόνον μετά θάνατον τους "αντιμίλησε" ο "σώγαμπρος". Τους "έκρινε" και τους "κατέκρινε" μόνον όταν είχαν πάνω τους περίπου δύο μέτρα χώμα. Στην πραγματικότητα ούτε έξω από τα γραφεία τους δεν τολμούσε να περάσει αυτός, που σήμερα εμφανίζεται κατά καιρούς να "θυμάται" ότι τους "συμβούλευε" και τους "μάλωνε", όταν δεν τον άκουγαν. Κανένας δεξιός ηγέτης και ποτέ δεν άκουγε τον Μητσοτάκη. Για χαφιέ των αντιπάλων τους τον είχαν πάρει στο κόμμα τους και γι' αυτόν τον λόγο τον πλήρωναν. Από εκεί και πέρα ούτε καφέ δεν καταδέχονταν να πιούν μαζί με τον προδότη.
Το παιχνίδι αυτό το έπαιζε συστηματικά και με άπειρο θράσος μόνον όταν είχαν πεθάνει οι συνομήλικοί του δεξιοί. Μόνον όταν εμφανίζονταν ως δεξιοί κάτι Κωστάκηδες, κάτι Βαρβιτσιώτηδες και κάτι Μπούλες και Ρούλες. Μόνον τα "ανήλικα" της Δεξιάς τα "δούλευε" ο βρικόλακας. Ένα παιχνίδι, το οποίο παιζόταν πάντα σε προκαθορισμένα όρια ασφαλείας. Ακόμα δηλαδή κι όταν αποτύγχανε στον εκβιασμό του, ποτέ δεν "έβγαινε" από το κόμμα, γιατί ποτέ δεν θα ρίσκαρε αυτό το οποίο είπαμε πιο πάνω. Δεν θα ρίσκαρε να "μετρηθεί". Να μάθει η Νέα Δημοκρατία πόσοι ακριβώς είναι αυτοί οι "εμείς" του Μητσοτάκη.
Η επιτυχία αυτού του παιχνιδιού του Μητσοτάκη οφειλόταν στο γεγονός ότι εκμεταλλευόταν τη δυσαναλογία που υπήρχε μεταξύ της ισχύος του παρακρατικού μηχανισμού του και της υποτιθέμενης "προβολής" αυτής της ισχύος πάνω στο σώμα των ψηφοφόρων. Η τεράστια δύναμη του κυκλώματος του Μητσοτάκη στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε ένα αντίστοιχα τεράστιο κοινωνικοκομματικό έρεισμα. Κοινώς ...ήταν μια "βιτρίνα". Ποτέ δεν είχε ο Μητσοτάκης μεγάλη δύναμη μέσα στην ελληνική κοινωνία. Ο Μητσοτάκης εκμεταλλευόταν τη δύναμη του κρατικού μηχανισμού και των ΜΜΕ ερήμην της κοινωνίας, η οποία μόνον τεχνηέντως εμφανιζόταν ότι τον στήριζε.
Ακόμα δηλαδή και οι ψήφοι, τους οποίους κατά καιρούς λάμβανε προσωπικά το μητσοτακαίηκο, δεν ήταν μητσοτακικοί. Στο συντριπτικό τους μέρος ήταν ψήφοι της Νέας Δημοκρατίας, τις οποίες το παρακράτος τις "ονόμαζε" μητσοτακικές, για να τρομοκρατεί τη Νέα Δημοκρατία. Τις "πρωτιές" των παιδιών του δεν τις "αγόραζε" για ν' αποδείξει τα "αριστεία" τους, αλλά για να τις "βαπτίσει" μητσοτακικές ψήφους. Με τις πολλές νεοδημοκρατικές ψήφους και τις λίγες αγορασμένες από αυτόν εμφάνιζε μεγάλα "ταμεία". Αγόραζε δηλαδή τη "διαφορά" μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου και οικειοποιούνταν το σύνολο. Αγόραζε λίγες ψήφους και οικειοποιούνταν το σύνολο. Οι δήθεν εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι των παιδιών του δεν ήταν μητσοτακικοί, αλλά νεοδημοκρατικοί. Δεν τις έφερναν οι ίδιοι, αλλά ανήκαν στη Νέα Δημοκρατία. Και μια "κατσαρόλα" να έβαζες στη θέση της Ντόρας ή του Κυριάκου, τις ίδιες ψήφους θα έπαιρναν. Μιλάμε για πραγματικό παράσιτο στην πλάτη της Νέας Δημοκρατίας. Όχι μόνον δεν της έδωσε ποτέ τίποτε, αλλά χρησιμοποιούσε εις βάρος της κι αυτά που της έπαιρνε.
Με τη συντριβή της "Θεσσαλίας" όλα αυτά αποκαλύφθηκαν. Μέχρι τότε κανένας πέραν του Μητσοτάκη δεν γνώριζε τι πραγματικά συνέβαινε. Ένας μηχανισμός, ο οποίος ελέγχει το συντριπτικό μέρος της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου, είχε τη δυνατότητα να το "μεταφράζει" αυτό σε κοινωνική "δύναμη", χωρίς να ελέγχεται για την ορθότητα των εκτιμήσεών του. Για να το αμφισβητήσεις αυτό, θα πρέπει να το μετρήσεις και αυτό δεν μετριέται, αν δεν κάνει κάποιο λάθος αυτός, τον οποίο τον αφορά η μέτρηση αυτή και στην προκειμένη περίπτωση ο Μητσοτάκης. Αν δεν θέλεις να μετρηθείς, δεν μπορείς να μετρηθείς από κανέναν, όποιος κι αν είναι αυτός. Αν δεν σε συμφέρει να μετρηθείς, δεν αφήνεις κανέναν να σε μετρήσει. Όπως κάνει για παράδειγμα το ΕΑΜ.Β’. Δεν το συμφέρει να "μετρηθεί" και δεν κατεβαίνει στις εκλογές. Ό,τι κι αν υποθέσεις ότι αντιπροσωπεύει, πάντα θα βρίσκεσαι στη σφαίρα του υποκειμενικού και της αβεβαιότητας.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αποδείχθηκε αυτό το οποίο εμείς γνωρίζαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να το αποδείξουμε. Αποδείχθηκε ότι πίσω από τον τεράστιο "μητσοτακισμό" βρίσκονταν μια ολιγομελής συμμορία. Μια συμμορία κάποιων λίγων χιλιάδων ανθρώπων, η οποία, εξαιτίας των ΜΜΕ και της πρακτικής αδυναμίας να μετρηθεί, δημιουργούσε μια τεράστια "σκιά", που τρομοκρατούσε τους πάντες και κυρίως τους νεοδημοκράτες. Μετά την πανωλεθρία της "Θεσσαλίας" όλα αυτά δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν. Το εκτεθειμένο "κουφάρι" του μητσοτακισμού είναι πλέον μετρήσιμο. Μάλιστα κι εμείς οι ίδιοι εκπλαγήκαμε από το μέγεθός του, γιατί το περιμέναμε πολύ μεγαλύτερο. Ήμασταν βέβαιοι ότι ήταν μικρό, αλλά όχι τόσο. Μιλάμε για παντελώς ασήμαντα μεγέθη. Η "ύαινα" με τη μεγάλη "σκιά" αποδείχθηκε ένα κοινό "σκουλήκι".
Μεγέθη, τα οποία πλέον μπορούμε να τα υπολογίσουμε με χαρτί και με μολύβι. Μια δυνατότητα, την οποία δεν θα την είχαμε ποτέ, αν δεν μας την έδινε ο στο "τσακίρ κέφι" Μητσοτάκης. Το ΕΑΜ.Β’ με μεγάλη χαρά μπορεί να κάνει μια πρόχειρη "ιατροδικαστική" εξέταση πάνω στο κουφάρι της "Θεσσαλίας". Μακροσκοπική ...όπως θα έλεγε και ο "συνάδερφος" Κουτσάφτης. Τι μας λέει λοιπόν το τελικό αποτέλεσμα; Η τελική μέτρηση μάς δίνει ένα αποτέλεσμα 306.425 ψήφων σε όλη την επικράτεια. Μικρό θα έλεγε κάποιος. Δυστυχώς τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τον Μητσοτάκη. Τόσο χειρότερα, που αγγίζουν τα όρια του τραγικού. Γιατί; Για τον εξής απλό λόγο. Στις "ασαφείς" εκλογές μιας "ασαφούς" εκλογικής βάσης ένα πράγμα είναι απολύτως "σαφές". Μπορεί όλοι οι νεοδημοκράτες να μην πήγαν να ψηφίσουν, αλλά αντίθετα πήγαν να ψηφίσουν ΟΛΟΙ οι μητσοτακικοί. Έδιναν τη μάχη της επιβίωσης και ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν.
Άρα; Άρα οι 306.425 ψήφοι δεν είναι "βάση", αλλά το "ταβάνι" για τη μητσοτακική πτέρυγα. Το απόλυτο "ταβάνι". Πιο πάνω δεν μπορεί να πάει με τίποτε. Ποτέ δεν θα ξανακληθεί να δώσει μάχη ζωής και θανάτου με τόση απίστευτη ισχύ στη διάθεσή της και άρα ποτέ δεν θα ξαναπιάσει αυτά τα νούμερα. Από εδώ και πέρα έχει νόημα το "χαρτί και το μολύβι". Πόσοι από αυτούς μπορεί να είναι πραγματικοί μητσοτακικοί; Ένας απλός άνθρωπος "ελέγχει" συνήθως δύο-τρεις ψήφους. Είτε με παρακάλια είτε με απειλές, κάτι κάνει. Ελέγχει τη δική του ψήφο, αυτήν της γυναίκας του και του παιδιού του και αν είναι λίγο "χαρισματικός" μπορεί να επηρεάσει έναν-δύο φίλους. Ο απλός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, που πιστεύει σε κάποιον πολιτικό και προτίθεται να τον βοηθήσει, χωρίς να έχει την υποχρέωση.
Φυσιολογικά, δηλαδή, ένας πολιτικός παίρνει ψήφους κατά μέσο όρο τετραπλάσιους με πενταπλάσιους από τους ανθρώπους που πραγματικά έχει "πείσει" ως άτομα. Χοντρικά μιλάμε πάντα. Δηλαδή στην περίπτωσή μας οι πραγματικοί μητσοτακικοί φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι το ένα πέμπτο από αυτό το νούμερο, που έδωσαν τα τελικά αποτελέσματα. Είναι δυνατόν οι μητσοτακικοί σε όλη την Ελλάδα να είναι μόνον 60.000; Δεν είναι δυνατόν. Δυστυχώς για τον Μητσοτάκη δεν είναι. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί; Γιατί θα ήταν έτσι, αν οι μητσοτακικοί ήταν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι απλά θα ψήφιζαν αυτόν που πίστευαν. Οι μητσοτακικοί όμως δεν είναι απλοί άνθρωποι και ψηφίζουν αυτόν που τους συμφέρει.
Μητσοτακικοί είναι "πετυχημένοι" άνθρωποι, οι οποίοι επηρεάζουν ανθρώπους πολύ περισσότερους από αυτούς που επηρεάζουν οι απλοί άνθρωποι. Συμμορία, που λυμαίνεται τον τόπο, είναι. Οικονομικοί μεγιστάνες, μεγαλοδημοσιογράφοι, εκδότες, καναλάρχες, μητροπολίτες, δικαστικοί, ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι, εφοριακοί, αστυνομικοί, αθλητικοί παράγοντες κλπ.. Άνθρωποι, οι οποίοι απειλούνταν στην προκειμένη περίπτωση και δεν θα δίσταζαν να απειλήσουν. Άνθρωποι, που, όταν δεν θα έφταναν τα παρακάλια, θα είχαν τη δύναμη να απειλούν άσχετους και αδύναμους πολίτες, προκειμένου να πάνε να ψηφίσουν τη Ντορούλα. Εργοδότες, προπαγανδιστές, "πνευματικοί" κλπ.. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Η ισχύς των μητσοτακικών κάνει την αναλογία μεταξύ ληφθέντων ψήφων και πραγματικών οπαδών τρομερά μεγάλη.
Η "ιατροδικαστική" εξέταση τελικά έκρυβε εκπλήξεις. Αποκάλυψε το "τέρας" νάνο. Η "ύαινα", η οποία από αφέλεια κάθισε και "μετρήθηκε", βρέθηκε να είναι ένα απλό "σκουλήκι". Ούτε καν ένα μικρό "θηλαστικό". Πήρε πανελληνίως ψήφους, οι οποίες δεν είναι αρκετές ούτε για βήτα διαλογής βουλευτή. Ο Κάτμαν με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε να την νικήσει. Η γυναίκα Μαραντόνα θα μπορούσε να την απειλήσει. Τι αποδείχθηκε; Αυτό το οποίο ήταν ο απόλυτος εφιάλτης του Μητσοτάκη. Αυτό, που, αν δεν ήταν "μεθυσμένος", δεν θα το επέτρεπε ποτέ να συμβεί. Αποκαλύφθηκε με στοιχεία η πραγματική του δύναμη. Αποδείχθηκε με στοιχεία ότι στην πραγματικότητα ο Μητσοτάκης, ως πολιτικός παράγοντας, είναι πιο ασήμαντος ακόμα και από τον Παπαθεμελή. Ποιοτικά σίγουρα χειρότερος, γιατί τουλάχιστον τον Παπαθεμελή τον ψηφίζουν άνθρωποι που τον πιστεύουν, ενώ ο Μητσοτάκης —όσους τον ψηφίζουν— τους πληρώνει για να τον "πιστεύουν".
Τραγικό το αποτέλεσμα και φυσιολογικά τα όσα ακολούθησαν. Μετά την ήττα της η Ντόρα δήλωσε ότι σέβεται το αποτέλεσμα και παραμένει στη Νέα Δημοκρατία ως απλή "στρατιώτης". Τι έγινε; Ημέρεψε το θηρίο; Όχι βέβαια. Το θηρίο τρομοκρατήθηκε, γιατί ήταν πλέον ξεδοντιασμένο και γυμνό. Προσπαθούσε να κρύψει τη γύμνια του και την αδυναμία του και άρα το δικαίωμα να επιβιώσει μέχρι να γλείψει τις "πληγές" του. Δεν απειλεί την ενότητα... "φώναξαν" τα ΜΜΕ, θέλοντας μέχρι τέλους να προστατεύσουν το αφεντικό τους. Δεν απειλεί την ενότητα... "φώναξαν", θέλοντας να βάλουν έναν μεγεθυντικό "φακό" πάνω από το ασήμαντο πτώμα. Όλοι μαζί για την ενότητα... "φώναξαν" οι μητσοτακικοί, προσπαθώντας να τραβήξουν το "παραβάν" του "νεκροτομείου". Προσπαθώντας και οι ίδιοι να κρυφτούν και πάλι ανάμεσα στους κοινούς νεοδημοκράτες. Το κακό όμως είχε γίνει. Όχι μόνον είχαν μετρηθεί, αλλά ήταν γνωστά και τα ονόματά τους.
Γι' αυτόν τον λόγο ακούγαμε "ύμνους" για την ενότητα του κόμματος. "Ύμνους" από αυτούς, οι οποίοι αγωνίστηκαν λυσσαλέα και με όλα τα μέσα για τον Μητσοτάκη. Λατρεία για την ενότητα. Μεγαλόψυχη η Ντόρα, που δεν την απειλεί. Δηλαδή, αν ήθελε, μπορούσε και να την απειλήσει; Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα, το οποίο στις "αποτυχίες" του παίρνει τρία εκατομμύρια ψήφους. Μπορεί να το διχάσει η Ντόρα με τις τριάντα χιλιάδες έμμισθων και άρα όχι μόνιμων οπαδών; Αν δηλαδή πάει κάποιος και πάρει έναν κουβά νερό από τον Σαρωνικό, διχάζει τη Μεσόγειο; Την "κόβει" στα δύο σαν μικρός Μωϋσής; Ο Μωυσής με τον κουβά;
Από τώρα και στο εξής, κάθε φορά που ο Μητσοτάκης ή το οποιοδήποτε τέκνο του θα εκβιάζει τον οποιονδήποτε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας με διάσπαση και αποχώρησή του από το κόμμα, ...του δίνει το δικαίωμα να καλεί ταξί. Τους χωράει όλους μέσα. Αποδεδειγμένα πλέον ...με "χαρτί και μολύβι". Ένας μπροστά και τρεις πίσω. Ο γέρος μπροστά, γιατί, όταν "ζαλίζεται", κάνει βλακείες.
http://www.eamb.gr/new_text/eklogesnd.htm
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Πρόεδρος του ΕΑΜ Β'
Πρόεδρος του ΕΑΜ Β'
