Θα ξαναγίνει «η δίκη των έξι»

Διαβάζοντας σήμερα προσεκτικά τα πρακτικά της Δίκης των Εξ, καθώς και την αιτιολογία του Επαναστατικού Δικαστηρίου που τους καταδίκασε, εύκολα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πολλές από τις πράξεις που διαπράχθηκαν κατά του μικρασιατικού ελληνισμού ήταν με απόλυτη επίγνωση του τραγικού αποτελέσματος.
Βλάσης Αγτζίδης

Υπέρ της επανάληψης της «δίκης των έξι» τάχθηκε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, κάνοντας δεκτή εισήγηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθαν.Κονταξή.

Συγκεκριμένα, ο κ. Κονταξής έχει υποστηρίξει ότι εσφαλμένα παραπέμφθηκε η υπόθεση από το Ποινικό Τμήμα στην Ολομέλεια, λόγω της διαφοράς μιας ψήφου.

Κατά συνέπεια αναβιώνει η απόφαση του Ποινικού Τμήματος και η «δίκη των έξι» θα επαναληφθεί, ενώ αναμένεται να οριστεί η ημερομηνία της δίκης.

Σημειώνεται ότι το αίτημα για την επανάληψη της δίκης το υπέβαλε ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του εκτελεσθέντος πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.

Το αίτημα αφορούσε την αναψηλάφηση της δίκης πέντε κορυφαίων πολιτικών και ενός αρχιστράτηγου, που καταδικάστηκαν για έσχατη προδοσία και εκτελέστηκαν ως υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής. ΤΑ ΝΕΑ

Περίληψη ιστορικού

Με τον όρο Δίκη των έξι έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία η δίκη ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου στο οποίο παραπέμφθηκαν απο την επαναστατική επιτροπή για να τιμωρηθούν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής εκστρατείας, κοινώς για την Μικρασιατική καταστροφή: Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας, Δημήτριος Γούναρης, πρώην πρωθυπουργός, Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος και πρώην υπουργός, Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος και πρώην υπουργός, Νικόλαος Στράτος, πρώην πρωθυπουργός, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής, υπουργοί επι των στρατιωτικών και οικονομικών στην κυβέρνηση Γούναρη αντίστοιχα.

Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οκτώ, η ονομασία δίκη των έξι δόθηκε λόγω των έξι εκτελέσεων που τελικώς αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν την ίδια σχεδόν ημέρα στο Γουδή.

Απόσπασμα άρθρου του καθηγητή Βλάση Αγτζίδη: -Να αντιδράσουμε στην αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ

Η εγκληματική συμπεριφορά, η υπονόμευση της Δημοκρατίας του Πόντου και η εγκατάλειψη των Ποντίων ανταρτών.

Εκείνη την εποχή, λόγω της συγκεκριμένης αντιμικρασιατικής φιλοσοφίας και πρακτικής του Λαϊκού Κόμματος και της μοναρχικής παράταξης, επετράπη στον τουρκικό εθνικισμό να πετύχει όλους τους σχεδιασμούς του, που στόχευαν στην εξόντωση των χριστιανικών εθνών (Ελλήνων της Ανατολής, Αρμενίων, Ασυροχαλδαίων Αραμαίων) και στο μετασχηματισμό της πολυεθνικής ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε τουρκικό έθνος-κράτος. Και αυτά, σε μια εποχή που οι Έλληνες (στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία) ανέρχονταν σε 7 περίπου εκατομμύρια και οι Οθωμανοί μουσουλμάνοι στην εναπομείνασα Αυτοκρατορία σε 10

Η εγκληματική συμπεριφορά της τότε φιλομοναρχικής ηγεσίας απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής ήταν τέτοια, ώστε και μετά την κατάρρευση του Μετώπου, τον Αύγουστο του ’22 απαγόρευσαν την εκκένωση της Σμύρνης και της υπόλοιπης Ιωνίας, παραδίδοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ που προέλαυναν.

Η στάση τους απέναντι στο ποντιακό κίνημα ήταν προδοτική. Όταν ανήλθαν στην εξουσία, υπονόμευσαν τις συμμαχικές σχέσεις με την επαναφορά του Βασιλιά Κωσταντίνου -φιλογερμανού και εχθρού των συμμάχων. Και αυτό το έκαναν τη στιγμή που υπηρχε Υπόμνημα της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης με την οποία ζητούσε από τους Βρετανούς να συμβάλλουν αποφασιστικά στην καταπολέμηση του κεμαλικού εθνικιστικού κινήματος, που ακόμα ήταν περιθωριακό και ανοργάνωτο και να αποδεχτούν τη δημιουργία Ελληνικής Δημοκρατίας στον Πόντο. Και φαίνεται ότι οι Βρετανοί για πρώτη φορά αποδέχθηκαν τις προτάσεις αυτές. Όμως η εκλογές του Νοεμβρίου του ’20 και η άνοδος στην εξουσία των αντιπολεμικών του Λαϊκου Κόμματος σταμάτησαν αυτή τη θετική διαδικασία.

Αν και ο Βενιζέλος βαρύνεται με το στίγμα ότι έκανε δύο ολόκληρα χρόνια να αποδεχτεί τις προτάσεις των Ποντίων επαναστατών και να τις εντάξει στην εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους, οι νέοι κυβερνήτες του Λαϊκού Κόμματος δεν είχαν καμιά άποψη και κατάστρεψαν όλες τις θετικές δυνατότητες. Παράδειγμα αποτελεί η μη αποστολή πολεμικών εφοδίων στους Πόντιους αντέρτες οι οποίοι με επιστολή τους έγραφαν: «Από πενταετίας ήδη επαναστάτησαν τα τέκνα του Πόντου και αγωνίζονται κατά του τουρκισμού με δικούς τους αρχηγούς….

Έχουμε μεγάλη ανάγκη όπλων, πολυβόλων και μυδραλιοβόλων με όλα τα εξαρτήματά τους. Εκτός αυτών υπάρχει μεγάλη ανάγκη αποστολής φαρμάκων, επιδέσμων κ.λπ. χρειωδών για τους τραυματίες…. Σας γνωρίζουμε τις ανάγκες των παιδιών της αγαπημένης μας πατρίδας που μάχονται μόνοι τους τον απελπισμένο αγώνα για την ελευθερία…»

όλο το άρθρο εδώ

Και ένα δεύτερο άρθρο του ιδίου -Δίκη των Εξ: Κάθαρση σε Τραγωδία