Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ!...

Του Ευάγγελου Δ. Νιάνιου - Δημοσιογράφου

1) Εν αρχή ην τα πυροτεχνήματα και τα βεγγαλικά, απαστράπτοντα σατέν καλλιτεχνών επί σκηνής…: μακρόσυρτοι, εντυπωσιακοί τίτλοι υπουργείων και σημαντικές αλλαγές και προσθήκες στους τίτλους των: Διαφάνειας, Προστασίας του Πολίτη, Υποδομών και Δικτύων, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, και προπαντός Κλιματικής Αλλαγής είναι μερικές απ’ αυτές. Η μικρή Ελλάδα, η ανίκανη να αρθρώσει ένα λόγο υπεράσπισης των...

δικαίων της, θα έχει τώρα αποφασιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής! Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας. Το Εθνικής διαγράφηκε από το Παιδείας [το παλιό αρχοντικό που μας άφησαν οι γονείς θα το γκρεμίσουμε τώρα και στη θέση του θα κτίσουμε άλλο με καινούρια υλικά] αλλά προστέθηκε το Δια Βίου Μάθησης. Όροι που εντυπωσιάζουν παρά ενημερώνουν τον κοινό πολίτη. Για το χειρότερο όμως προϊδεάζει αυτό το Αποκέντρωσης, αν αναλογισθούμε ότι ο πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες επεσήμανε ότι έχουμε πέντε βαθμούς διοικητικών αποφάσεων και αυτό ενισχύει τη γραφειοκρατία και άρα θα πρέπει να πάμε σε συγκεντρωτισμό. Ηρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Οργουελ…

Ο Μίλοβαν Τζίλας – υπαρχηγός του Τίτο – διασώζει στις «Συνομιλίες με τον Στάλιν» το διάλογο που είχαν Ανατολικοευρωπαίοι κομμουνιστές με τον πατερούλη Στάλιν για την ονοματοδοσία ενός Οργάνου. Λυπούμαι που η μνήμη μου δεν με βοηθάει και πολύ. Επρόκειτο πάντως για την ίδρυση ενός προπαγανδιστικού χαρακτήρα Γραφείου για το οποίο ο Στάλιν επέμενε να μπει ένας σχοινοτενής τίτλος, που να διασώζει την σοσιαλιστική και μπολσεβίκικη προέλευσή του. Και αυτό έγινε τελικά. Ωστόσο κανείς δεν το ανέφερε με τον ακριβή τίτλο του…Ασχετο όμως από αυτό: το δόγμα είχε θριαμβεύσει.

2)Όταν άναψαν οι προβολείς και βγήκε όλος ο θίασος επί σκηνής, όλοι εμείς στην πλατεία βγάλαμε έναν αναστεναγμό ανακούφισης και αγαλλίασης. Τα σκουριασμένα πρόσωπα της Δεξιάς είχαν εξαφανιστεί και νέα φρέσκα, άφθορα, με αθλητικά παπούτσια, σαν αυτά που φορούν οι άνεργοι νέοι μας ή οι νέοι των 700 Ε έκαναν την εμφάνιση. Η εικόνα είχε αλλάξει: Ο Καραμανλής είχε φτάσει στον πάτο του κομματικού σκουπιδοτενεκέ για να βρεί υπουργούς. Ο κ. Παπανδρέου πήρε μερικούς από εκεί – για να τους κλείσει το στόμα – και ανοίχτηκε στην κοινωνία. Μόνο που αυτή η κοινωνία περιορίζεται στο οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον…Η ανασφάλεια από την οποία κατατρύχεται ο πρωθυπουργός μας είναι εμφανής και σίγουρα δεν είναι καλός σύμβουλος. Αυτό αποτυπώνεται και στο σχέδιο του νέου εκλογικού νόμου που ετοιμάζει – αντιγραφή του γερμανικού – με το οποίο προτίθεται να διορίζει τώρα και τους βουλευτές, καταργώντας ή έστω συρρικνώνοντας την πολιτική βούληση του κυριάρχου – ως πότε άραγε! – λαού.
[Δεν πρόλαβε να ορκιστεί η νέα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μας, για να δείξει ίσως την… ευρύτητα των οριζόντων του, σε μια επίδειξη αυθάδους κοσμοπολιτισμού, ξενολατρίας και περιφρόνησης προς ο,τιδήποτε ελληνικό, μας έφερε ξένους ειδικούς σε θέματα περιβάλλοντος και παιδείας. Η Ελλάδα δεν έπαψε να γεννά άξιους διαδόχους ενός Πικιώνη και ενός Παπανούτσου, αλλά απλώς το ύφος και το ήθος τους είναι ασύμπτωτο με εκείνο των ανθρώπων της εξουσίας].

Στην περίπτωση των υπουργών έγινε αυτό που έλεγε πριν μισό περίπου αιώνα ο αυλικός πρωθυπουργός Π. Πιπινέλης: «Ο Βασιλεύς δύναται να διορίζει Πρωθυπουργόν τον κηπουρόν του». Αυτό ακριβώς συνέβη εδώ. Ο πρωθυπουργός μπορεί να διορίζει υπουργό του τον (την) γραμματέα του. Αλλά η Δημοκρατία όταν δεν συνδυάζεται με την αξιοκρατία καταντά γράμμα κενό περιεχομένου και απαξιώνεται στα μάτια του λαού. Και αυτό έχει μοιραίες επιπτώσεις στο «κοινόν των Ελλήνων».

3) Όταν έσβησαν τα φώτα άρχισαν να αναδεικνύονται τα προβλήματα: προβλήματα που εν πολλοίς ο ίδιος είχε δημιουργήσει με την τακτική του «όχι σε όλα». Δήλωσε ότι θα αναθεωρήσει τη σύμβαση με τους Κινέζους για το λιμάνι του Πειραιά., υποκίνησε τους λιμενεργάτες σε απεργία και μετά έτρεχαν οι υπουργοί του να τους συμμαζέψουν. Στο τέλος αναγνώρισαν ανερυθρίαστα ότι η εκχώρηση μέρους των δραστηριοτήτων στο λιμάνι του Πειραιά ήταν η προσφορότερη σύμβαση που υπέγραψε ποτέ το ελληνικό κράτος.

Μετά ήρθαν τα βιογραφικά – πρωθυπουργικής έμπνευσης αυτά - που βοήθησαν όλα τα καλά παιδιά του κομματικού σωλήνα να εισβάλουν στο κράτος. Μερικοί, κατά δήλωσή τους, ξέρουν να χειρίζονται ηλεκτρονικό υπολογιστή και να στέλνουν emails. Και δεδηλωμένοι ανθέλληνες να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις διαμόρφωσης συνειδήσεων και επηρεασμού της κοινής γνώμης.

Και φτάσαμε στις παλινωδίες του πρωθυπουργού: τη μια να λέει ότι βρισκόμαστε στα όρια της χρεοκοπίας και να πυροδοτεί την κερδοσκοπία σε βάρος της χώρας, να μας τρομοκρατεί ότι κινδυνεύει η εθνική μας ασφάλεια για να καταλήξει ότι η Ελλάδα δεν είναι Ιρλανδία, ούτε Ντουμπάι και μπορεί να σταθεί στα πόδιά της. Κάθησα την Παρασκευή και άκουσα τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες και πάγωσα. Περίμενα να ακούσω κάποια μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής μας κρίσης και άκουσα έναν «δεκάρικο» για πράσινη ανάπτυξη [τι ήταν αυτή η ερώτηση, βρε αδέρφια, τι δύσκολη ερώτηση, απεσταλμένου «έγκριτου» φυλλορροούντος φύλλου των Αθηνών να εξηγήσει ο πρωθυπουργός τι εννοεί με τον όρο «πράσινη ανάπτυξη» γιατί εμείς οι ιθαγενείς την ταυτίζουμε με το γρασίδι; Κάποιος θα πρέπει να τον προτείνει για τα βραβεία δημοσιογραφίας του Ιδρύματος Μπότση]. Για όσους έχουν λίγο μνημονικό ο κ. Παπανδρέου ανακάλυψε την πράσινη ανάπτυξη ευθύς ως την χρησιμοποίησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα. Η πράσινη ανάπτυξη όμως προϋποθέτει πράσινη τεχνολογία και αυτό συνεπάγεται για την καθυστερημένη τεχνολογικά Ελλάδα πρόσθετη εξάρτηση…. Δεκαοχτώ χρόνια πριν το σύνθημα ήταν «σοσιαλισμό στις 18» (οι εκλογές διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου 1981 και νικητής ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου), τώρα φαίνεται να είναι η πράσινη ανάπτυξη. Την κατάληξη την ξέρουμε…

Σήμερα ο πρωθυπουργός, για να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα ζητάει συναίνεση από την αντιπολίτευση, αυτός που μέχρι πριν λίγο απέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε παρόμοια πρόταση του Καραμανλή…Η χώρα πορεύεται τώρα και δύο μήνες χωρίς πυξίδα και με πρωθυπουργό που πελαγοδρομεί και χτυπάει μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Μπρος οι συστάσεις του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και πίσω το πρόγραμμα του κόμματος και οι υποσχέσεις. Μπρος η ΕΕ και πίσω η ΗΠΑ… Σε καλό να μας βγει!

***
Η εσωτερική «αντιπολίτευση» δεν άντεχε άλλο· ήρθε δίπλα μου και μου φώναξε:
- Σταμάτα πια με τις «σοφίες» που νομίζεις ότι αραδιάζεις, ξερόλα δημοσιόγραφε, και άκου τώρα ένα ευχάριστο: Ταραχή στην Ουάσινγκτων. Ο Ομπάμα τάχει χαμένα!
-Πού το είδες;
-Δεν το είδα. Το διάβασα. Και δες τη λιτή δημοσιογραφική γραφή: «Ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού» (Ματθαίου 2, 3).

Ναι, σήμερα έτσι διαβάζεται: «Ακούσας Ομπάμα και πάσα Ουάσινγκτων, Μπράουν και παν Λονδίνον, και πάσαι Βρυξέλλαι μετ’ αυτών εταράχθησαν…»
Αρκετά για σήμερα. Παρασκευή, 25 του Δεκέμβρη, στις λαμπροφόρες εκκλησιές μας, για να ψάλουμε μαζί με τον συνεχιστή του Πινδάρου, Ρωμανό τον Μελωδό: «Χριστός γεννάται δοξάσατε…». Δεν παραδινόμαστε!

Καλά Χριστούγεννα.