Νέοι εκφραστές της αλήθειας και όχι θιασώτες της καταστροφής…

της Άννας Ευθυμίου*

Τα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 έχουν διαστρεβλώσει απόλυτα το λόγο της κινητοποίησης των νέων. Και δεν είναι άλλος από την ανάγκη να εκφράσουν την αντίδρασή τους σε μία συνεχή κοινωνική, πολιτιστική, οικολογική και πολεοδομική υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο οποίο πολύπλευρα αναπτύσσονται και που έχει επιβληθεί από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Το γεγονός ότι μέσα στα πλήθη των διαδηλωτών εμφανίζονται κάποια εγκληματικά και κακοποιά στοιχεία, δε σημαίνει ότι πρέπει να ποινικοποιήσουμε την έκφραση της νεολαίας, η οποία εν πάση περιπτώσει έχει αιτήματα που το κράτος θα έπρεπε από μόνο του να είχε προνοήσει για την άμεση επίλυση τους. Και αυτά αφορούν στην...

παιδεία, τη διόγκωση της ανεργίας, την ακρίβεια, την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τα εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς , τα οποία έχουν οδηγήσει την κοινωνία μας και ιδίως τη νεολαία μας, σε πρωτοφανή αδιέξοδα.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν οι νέοι να παραμείνουν αδρανείς και απαθείς; Θα σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι στα προβλήματα και θα στείλουν το μήνυμα τους στην πολιτεία.

Δυστυχώς, ορισμένα κακοποιά στοιχεία βρίσκουν την ευκαιρία σε διαδηλώσεις να οργανωθούν και να προκαλέσουν καταστροφές. Συμβαίνει πολλές φορές και ιδιαίτερα τον περσινό Δεκέμβρη που το φαινόμενο είχε πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι καταστροφές αυτές είναι αδικαιολόγητες και τις καταδικάζουμε. Ωστόσο, λόγω των τραγικών γεγονότων, πολλοί επιχείρησαν να ποινικοποιήσουν τις διαδηλώσεις, να φιμώσουν τους νέους που διαμαρτύρονται και να θέσουν τα αιτήματα των νέων υπό αμφισβήτηση. Αυτό πρέπει να το αποτρέψουμε. Δεν υπάρχει Δημοκρατία, όταν δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης. Δε νοείται κοινωνία συνοχής, με τη νεολαία μας να βρίσκεται στο περιθώριο. Δεν φτάνουμε στη δικαίωση, αν δεν ξεκινήσουμε από τη διεκδίκηση.

Οφείλουμε ως δημοκρατική και οργανωμένη κοινωνία, ως ένας ζωντανός οργανισμός να ακούσουμε, να αφουγκραστούμε και να βοηθήσουμε το μέλος του που αιμορραγεί. Είναι εγκληματικό να αντιμετωπίζουμε τη διεκδίκηση, την έκφραση και την αντίδραση στα προβλήματα ως έγκλημα. Σ’ αυτό το σημείο, θα πρέπει να επικεντρωθεί η αντιμετώπιση της πολιτείας και της αστυνομίας. Είναι ανάγκη να χτυπήσουμε την καταστροφή και όχι την κατακραυγή στα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας. Η πολιτεία οφείλει να προσέξει τους χειρισμούς της απέναντι στο μέλλον μας, τους νέους ανθρώπους δηλαδή, γιατί από την συμπεριφορά της θα εξαρτηθεί το αύριο της χώρας. Φιμώνοντας την νεολαία μας, διαστρεβλώνουμε την αλήθεια. Κλείνοντας τα αυτιά μας στην αλήθεια, καταδικάζουμε το μέλλον μας.

*Δικηγόρος, Εντεταλμένη Σύμβουλος για θέματα Νεολαίας στο Δήμο Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Μ.Κ.Ο. «Ν.Ε.Ο.Ι.»