Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Πολλοί πίστεψαν, με το άκουσμα της ανάθεσης του συγκεκριμένου Υπουργείου, ότι ο ΓΑΠ θέλει να τον κάψει καθώς ήταν ο μόνος εναπομείναντας ισχυρός εσωκομματικός του αντίπαλος ή...
αν προτιμάς το μόνο φοβικό σκιάχτρο στην πασοκική άμπελο.. Δεν νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός είχε τέτοια πρόθεση, γιατί γνωρίζει ότι μια αποτυχία του Λοβέρδου θα σημάνει και ένα συνακόλουθο ισχυρό πλήγμα για τον ίδιο. Ένα κάψιμο από «τη καυτή πατάτα», θα σηματοδοτήσει μια αποτυχία σε ένα θέμα (Ασφαλιστικό) που δεν δεσμεύτηκε μόνο ο ίδιος ο Παπανδρέου για την επίλυσή του, αλλά -τουλάχιστον προφορικώς- έχουν συμφωνήσει οι πάντες εντός και εκτός Βουλής. Έχουν αποφασίσει όλοι οι εν δυνάμει «λύτες», με εγκληματική καθυστέρηση χρόνων, ότι επείγει η διάρθρωσή του, όχι τόσο γιατί τους νοιάζει η τύχη των επόμενων γενεών αλλά γιατί φοβούνται τον θυμό από τις πολλές γενεές του σήμερα. Εξάλλου, ως ιστορική συνέχεια της Κοινωνικής Πολιτικής του Μεγάλου Ανδρέα, το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι ο μόνος εγγυητής της διατήρησης της έννοιας του Κράτους Πρόνοιας (μη γελάς!!).. Και ο νέος Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μοιάζει να είναι το κατάλληλο πρόσωπο στη κατάλληλη θέση. Μορφωμένος, ευγενής, επικοινωνιακός, έμπειρος, οραματιστής, καλός συνομιλητής με επιχειρήματα και στόχους, συγκεκριμένος, ικανός στην διαχείριση κρίσεων, όπως φαίνεται. Χαρακτηριστικά που ήταν έκδηλα στην εφόλης της ύλης συνέντευξή του στην «Άλλη όψη». Επιλέγει δε να παρουσιάζει ωμή την αλήθεια των αριθμών και της χαοτικής κατάστασης της καταγραφής μισθωτών στο δημόσιο και των ανέργων. Μια επιλογή που αυτομάτως του λύνει τα χέρια, αλλά παράλληλα τα ωθεί και για δράση. Σημειώνω ακόμη, τη σχέση εμπιστοσύνης και άψογης συνεργασίας που έχει συνάψει με τον γνώστη των θεμάτων Υφυπουργό, κ. Κουτρουμάνη, και προσμετρώ θετικά το ότι διατήρησε ένα πρόσωπο-κλειδί-σύμβουλο της προκατόχου του, δίχως να το θυσιάσει για χάρη της κομματικής αντικατάστασης προσώπων, που είθισται σε τέτοιες θέσεις. Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός ότι δεν αναλώνεται σε διαξιφισμούς για την επιλογή του «κοσμοπολίτικου» freddo cappuccino έναντι του «λαϊκού» ελληνικού καφέ, που αποτελούσε αιτία μαλώματος και ύβρεων μεταξύ της πάλαι ποτέ γραφικής ηγεσίας του συγκεκριμένου Υπουργείου.. Του Παναγιοτόπουλου και Γιακουμάτου εννοώ, για να μην μπερδεύεσαι.. Ούτε ασχολείται με την πολιτική συνέχεια του ονόματός του και την ανάδειξη της κόρης, όπως η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά. Λεπτομέρειες.. θα μου πεις.
