Του Ευάγγελου Δ. Νιάνιου - δημοσιογράφου
Ο Ζμπίγκνιου Μπριεζίνσκι – ο πολωνικής καταγωγής σύμβουλος σε θέματα εθνικής ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ – εύρισκε πάντοτε ανοιχτές τις πύλες του Βατικανού, τουλάχιστο, όσο ήταν Πάπας ο συμπατριώτης του Ιωάννης – Παύλος ο Β΄ ή αλλέως Κάρολος Βοϊτύλα. Σε μια από αυτές τις συναντήσεις ο αμερικανός σύμβουλος είπε στον συνομιλητή του:
Ο Ζμπίγκνιου Μπριεζίνσκι – ο πολωνικής καταγωγής σύμβουλος σε θέματα εθνικής ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ – εύρισκε πάντοτε ανοιχτές τις πύλες του Βατικανού, τουλάχιστο, όσο ήταν Πάπας ο συμπατριώτης του Ιωάννης – Παύλος ο Β΄ ή αλλέως Κάρολος Βοϊτύλα. Σε μια από αυτές τις συναντήσεις ο αμερικανός σύμβουλος είπε στον συνομιλητή του:
«Όταν μιλώ με σας παναγιώτατε, έχω την αίσθηση ότι μιλώ με πολιτικό ηγέτη· όταν μιλώ με τον πρόεδρό μου νομίζω ότι μιλώ με θρησκευτικό ηγέτη». Και δεν είχε άδικο. Ο ρόλος που διαδραμάτισε ο Πάπας Βοϊτύλα στην κατάρρευση του κομμουνισμού υπήρξε καθοριστικός. Αρκεί να θυμίσουμε στους νεώτερους ότι όλα άρχισαν από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πολωνία, με το συνδικάτο λιμενεργατών του Γκντανσκ, την «Αλληλεγκύη». Αλλά η πολιτική δράση των Παπών δεν είναι μια χθεσινή ιστορία…
Τα θυμηθήκαμε τώρα αυτά καθώς ο Πάπας Βενέδικτος απηύθυνε χριστουγεννιάτικες ευχές και στη «μακεδονική». Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Είναι πάγια τακτική των παπών, από συστάσεως του κρατιδίου αυτού, να απευθύνουν ευχές και μηνύματα στη λεγόμενη «μακεδονική». Αλλά το Βατικανό κάνει και κάτι άλλο ακόμα σοβαρότερο, που και γι’ αυτό η πολιτική μας ηγεσία δεν εννοεί με τίποτε να αντιδράσει: Στις 11 του Μάη, στην εορτή των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Θεσσαλονικέων Φωτιστών των Σλάβων – το λείψανο του Κυρίλλου βρίσκεται στη βασιλική του αγίου Κλήμεντος στο Βατικανό - παρευρίσκεται η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, προσκεκλημένη βέβαια του Πάπα. Ουδείς Ελλην επίσημος ασχολήθηκε ποτέ με αυτή την πρόκληση και των Παπών και των Σκοπίων. Ούτε και σκέφθηκε βέβαια ότι δική του είναι η θέση που καταλαμβάνει ο κ. Γκρούεφσκι την ημέρα αυτή. Με τη θρησκεία θα ασχολούμαστε τώρα!...
Αλλά ας μη ζητούμε πολλά από τους Ελληνες πολιτικούς!... Για να αντιληφθεί κάποιος τη σημασία της πίστης και κυρίως της ορθοδοξίας πρέπει να έχει διαβάσει κάτι παραπάνω από κομματικά μανιφέστα και μπροσούρες ή έστω και από τον Ανταμ Σμιθ…[παρέκβαση: Ενας νεαρός Αμερικανός ιστορικός, ο Γουέλς, κατενόησε άριστα τη σημασία του ησυχασμού που, ως συνέχεια του έργου του φωτισμού των Σλάβων, κράτησε ενωμένο το ρωσικό έθνος: «το αρχηγείο αυτού του κινήματος, βρισκόταν στο Αγιο Ορος» γράφει στο «Σαλπάροντας από το Βυζάντιο»].
Είχαμε ωστόσο μια χρυσή ευκαιρία να τελειώνουμε μια δια παντός με αυτές τις προκλήσεις των Παπών και των μακεδονιστών. Γνωρίζαμε ότι διακαής και προαιώνιος πόθος των Παπών ήταν να επισκεφθούν την Αθήνα και να συνομιλήσουν με τον προκαθήμενο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και αντί να το εκμεταλλευτούμε αυτό και να ζητήσουμε ανταλλάγματα, τι κάναμε: Η μεν εκσυγχρονιστική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία μας (Σημίτης - Στεφανόπουλος) προσκάλεσαν τον Πάπα Ιωάννη – Παύλο τον Β΄ στη Αθήνα, (Μάιος 2001) σε μια προσπάθεια να φέρουν σε δύσκολη θέση τον «συντηρητικό» Χριστόδουλο, χωρίς να σκεφθούν ένα οποιοδήποτε διπλωματικό όφελος από αυτή την επίσκεψη (το θέμα των ταυτοτήτων με την απάλειψη του θρησκεύματος ήταν ακόμα στην επικαιρότητα). Το γνωστό σύνδρομο του ελληνικού «εμφυλίου». Ο δε «εθνικιστής» Χριστόδουλος έσπευσε με τη σειρά του να ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα χωρίς ούτε αυτός να ζητήσει απολύτως τίποτε.
Ο μόνος κερδισμένος από αυτά ήταν ο Πάπας που εμφανίστηκε ακόμα μια φορά ως υπέρμαχος του διαλόγου των Εκκλησιών και ως ο ηγέτης της χριστιανοσύνης. Και σήμερα μπορεί ανενόχλητος να συνεχίζει τις πολιτικές του παρεμβάσεις στα Βαλκάνια, σε βάρος της πατρίδας μας, όπως χθες σε βάρος των ομοδόξων Σέρβων: το αίμα τους δεν στέγνωσε ακόμα…
Τα θυμηθήκαμε τώρα αυτά καθώς ο Πάπας Βενέδικτος απηύθυνε χριστουγεννιάτικες ευχές και στη «μακεδονική». Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Είναι πάγια τακτική των παπών, από συστάσεως του κρατιδίου αυτού, να απευθύνουν ευχές και μηνύματα στη λεγόμενη «μακεδονική». Αλλά το Βατικανό κάνει και κάτι άλλο ακόμα σοβαρότερο, που και γι’ αυτό η πολιτική μας ηγεσία δεν εννοεί με τίποτε να αντιδράσει: Στις 11 του Μάη, στην εορτή των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Θεσσαλονικέων Φωτιστών των Σλάβων – το λείψανο του Κυρίλλου βρίσκεται στη βασιλική του αγίου Κλήμεντος στο Βατικανό - παρευρίσκεται η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, προσκεκλημένη βέβαια του Πάπα. Ουδείς Ελλην επίσημος ασχολήθηκε ποτέ με αυτή την πρόκληση και των Παπών και των Σκοπίων. Ούτε και σκέφθηκε βέβαια ότι δική του είναι η θέση που καταλαμβάνει ο κ. Γκρούεφσκι την ημέρα αυτή. Με τη θρησκεία θα ασχολούμαστε τώρα!...
Αλλά ας μη ζητούμε πολλά από τους Ελληνες πολιτικούς!... Για να αντιληφθεί κάποιος τη σημασία της πίστης και κυρίως της ορθοδοξίας πρέπει να έχει διαβάσει κάτι παραπάνω από κομματικά μανιφέστα και μπροσούρες ή έστω και από τον Ανταμ Σμιθ…[παρέκβαση: Ενας νεαρός Αμερικανός ιστορικός, ο Γουέλς, κατενόησε άριστα τη σημασία του ησυχασμού που, ως συνέχεια του έργου του φωτισμού των Σλάβων, κράτησε ενωμένο το ρωσικό έθνος: «το αρχηγείο αυτού του κινήματος, βρισκόταν στο Αγιο Ορος» γράφει στο «Σαλπάροντας από το Βυζάντιο»].
Είχαμε ωστόσο μια χρυσή ευκαιρία να τελειώνουμε μια δια παντός με αυτές τις προκλήσεις των Παπών και των μακεδονιστών. Γνωρίζαμε ότι διακαής και προαιώνιος πόθος των Παπών ήταν να επισκεφθούν την Αθήνα και να συνομιλήσουν με τον προκαθήμενο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και αντί να το εκμεταλλευτούμε αυτό και να ζητήσουμε ανταλλάγματα, τι κάναμε: Η μεν εκσυγχρονιστική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία μας (Σημίτης - Στεφανόπουλος) προσκάλεσαν τον Πάπα Ιωάννη – Παύλο τον Β΄ στη Αθήνα, (Μάιος 2001) σε μια προσπάθεια να φέρουν σε δύσκολη θέση τον «συντηρητικό» Χριστόδουλο, χωρίς να σκεφθούν ένα οποιοδήποτε διπλωματικό όφελος από αυτή την επίσκεψη (το θέμα των ταυτοτήτων με την απάλειψη του θρησκεύματος ήταν ακόμα στην επικαιρότητα). Το γνωστό σύνδρομο του ελληνικού «εμφυλίου». Ο δε «εθνικιστής» Χριστόδουλος έσπευσε με τη σειρά του να ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα χωρίς ούτε αυτός να ζητήσει απολύτως τίποτε.
Ο μόνος κερδισμένος από αυτά ήταν ο Πάπας που εμφανίστηκε ακόμα μια φορά ως υπέρμαχος του διαλόγου των Εκκλησιών και ως ο ηγέτης της χριστιανοσύνης. Και σήμερα μπορεί ανενόχλητος να συνεχίζει τις πολιτικές του παρεμβάσεις στα Βαλκάνια, σε βάρος της πατρίδας μας, όπως χθες σε βάρος των ομοδόξων Σέρβων: το αίμα τους δεν στέγνωσε ακόμα…
