Στη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, υπάρχει καταγραφή των απόψεων Σαμαρά, για τα εθνικά θέματα (ασφαλώς όχι με καλή πρόθεση εκ μέρους της εφημερίδας, αλλά αυτά τα "πιάνετε" πλέον φίλοι αναγνώστες, καταλαβαίνετε πολύ καλά γιατί υπενθυμίζει τις θέσεις Σαμαρά η Ελευθεροτυπία!).
Αναδημοσιεύω μόνο το κομμάτι που αφορά το Σκοπιανό, επειδή βρήκα στο κείμενο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, μια φράση που ο φίλος taxalia, έχει τονίσει χιλιάδες φορές και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της διαμάχης (αυτή με κόκκινο χρώμα).
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ:
"Τάδε έφη Αντώνης"
Σκοπιανό
Η ιστορία ξεκινά στις 18/2/92, όταν συγκαλείται το πρώτο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς εισηγείται να μη γίνει δεκτή καμία ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.
Το 2005 τονίζει: «Επιμένω, όχι σύνθετη ονομασία των Σκοπίων. Πότε η ηγεσία των Σκοπίων έδειξε την παραμικρή διάθεση συμβιβασμού και την αρνήθηκε η ελληνική κυβέρνηση; Ποτέ! Αυτά που λέγονται για "Σλαβομακεδονία", "Ανω Μακεδονία", "Βόρεια Μακεδονία" κ.λπ. δεν ήταν προτάσεις που είχαν αποδεχθεί τα Σκόπια κι αρνηθήκαμε εμείς. Ηταν "ιδέες" που είχαν προτείνει διάφοροι τρίτοι "μεσολαβητές" (όπως ο κ. Πινέιρο, για παράδειγμα) και τις οποίες τα Σκόπια τις είχαν πλήρως και κατηγορηματικώς απορρίψει. Υστερα, η FYROM δεν είναι "ισχυρή" σήμερα, επειδή έχει επιτύχει αναγνωρίσεις από πολλά κράτη με το συνταγματικό της όνομα. Είναι ένα κράτος χωρισμένο στα δύο, με μεγάλες ανησυχίες για τις επικείμενες εξελίξεις στο Κόσοβο και πολύ μεγάλη αγωνία για το μέλλον του. Η Ελλάδα μπορεί να τη βοηθήσει σε πολλούς τομείς. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να "παρακαλεί". Ούτε παλαιότερα χάσαμε "ευκαιρίες"».
Το 2007 σε ερώτηση εάν κοινά αποδεκτή λύση σημαίνει ότι θα περιλαμβάνει και τη λέξη «Μακεδονία», απαντά: «Δεν περιμένετε, ασφαλώς να ακούσετε από μένα ότι υποστηρίζω μια σύνθετη ονομασία. Αλλωστε, κανείς Ελληνας δεν θα ήταν ευτυχής με κάτι τέτοιο. Ομως, σας επαναλαμβάνω ότι στένεψαν τα περιθώρια για κοινά αποδεκτή λύση, λόγω της αδιαλλαξίας της FYROM, που δεν είναι συγκυριακή αλλά μόνιμη».
Η ιστορία ξεκινά στις 18/2/92, όταν συγκαλείται το πρώτο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς εισηγείται να μη γίνει δεκτή καμία ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.
Το 2005 τονίζει: «Επιμένω, όχι σύνθετη ονομασία των Σκοπίων. Πότε η ηγεσία των Σκοπίων έδειξε την παραμικρή διάθεση συμβιβασμού και την αρνήθηκε η ελληνική κυβέρνηση; Ποτέ! Αυτά που λέγονται για "Σλαβομακεδονία", "Ανω Μακεδονία", "Βόρεια Μακεδονία" κ.λπ. δεν ήταν προτάσεις που είχαν αποδεχθεί τα Σκόπια κι αρνηθήκαμε εμείς. Ηταν "ιδέες" που είχαν προτείνει διάφοροι τρίτοι "μεσολαβητές" (όπως ο κ. Πινέιρο, για παράδειγμα) και τις οποίες τα Σκόπια τις είχαν πλήρως και κατηγορηματικώς απορρίψει. Υστερα, η FYROM δεν είναι "ισχυρή" σήμερα, επειδή έχει επιτύχει αναγνωρίσεις από πολλά κράτη με το συνταγματικό της όνομα. Είναι ένα κράτος χωρισμένο στα δύο, με μεγάλες ανησυχίες για τις επικείμενες εξελίξεις στο Κόσοβο και πολύ μεγάλη αγωνία για το μέλλον του. Η Ελλάδα μπορεί να τη βοηθήσει σε πολλούς τομείς. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να "παρακαλεί". Ούτε παλαιότερα χάσαμε "ευκαιρίες"».
Το 2007 σε ερώτηση εάν κοινά αποδεκτή λύση σημαίνει ότι θα περιλαμβάνει και τη λέξη «Μακεδονία», απαντά: «Δεν περιμένετε, ασφαλώς να ακούσετε από μένα ότι υποστηρίζω μια σύνθετη ονομασία. Αλλωστε, κανείς Ελληνας δεν θα ήταν ευτυχής με κάτι τέτοιο. Ομως, σας επαναλαμβάνω ότι στένεψαν τα περιθώρια για κοινά αποδεκτή λύση, λόγω της αδιαλλαξίας της FYROM, που δεν είναι συγκυριακή αλλά μόνιμη».
Υ.Γ. Όποιος παρουσιάσει αποδεικτικό στοιχείο, ότι τα Σκόπια απεδέχθησαν ποτέ την ονομασία "Σλαβομακεδονία", κερδίζει την κατάργηση του taxalia.
