Της Μαριλης Mαργωμενου από την Καθημερινή
«Η Μαρία Λιονή το γένος Γεωργίου Τσαγαλά, Δικηγόρος παρ’ Εφέταις, γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1959». Θα μπορούσε να ‘ναι η αρχή ενός μυθιστορήματος συναρπαστικού, αν η Μαρία Λιονή είχε προλάβει να γνωρίσει τον Μ. Καραγάτση. Πλην ο συγγραφέας άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο νωρίς. Κι έτσι, τη γεμάτη υποσχέσεις φράση μέσα στα εισαγωγικά την έγραψε η ίδια η Μαρία Λιονή: είναι η αρχή του βιογραφικού της. Ή μάλλον....
«Η Μαρία Λιονή το γένος Γεωργίου Τσαγαλά, Δικηγόρος παρ’ Εφέταις, γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1959». Θα μπορούσε να ‘ναι η αρχή ενός μυθιστορήματος συναρπαστικού, αν η Μαρία Λιονή είχε προλάβει να γνωρίσει τον Μ. Καραγάτση. Πλην ο συγγραφέας άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο νωρίς. Κι έτσι, τη γεμάτη υποσχέσεις φράση μέσα στα εισαγωγικά την έγραψε η ίδια η Μαρία Λιονή: είναι η αρχή του βιογραφικού της. Ή μάλλον....
«η αρχή μιας όμορφης φιλίας» με τον Γ. Παπανδρέου, που την ενέκρινε ως περιφερειάρχη…
Θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τις εναλλασσόμενες πρωθυπουργικές γκριμάτσες μπρος στα βιογραφικά των 13 φιναλίστ περιφερειαρχών. Τι να σκέφτηκε ο κ. Παπανδρέου διαβάζοντας τον Τ. Αποστολόπουλο, που γράφει για τον εαυτό του ότι «η πολύπλευρη συγγραφική του δράση αποτυπώνει τον δημιουργικό χαρακτήρα του»; Αλλά πριν παραθέσουμε κι άλλες αριστοτεχνικές πινελιές αυτοπαινέματος, καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή…
Τα παιδικά χρόνια
Ας ξεκινήσουμε από τα παιδικά χρόνια των περιφερειαρχών, τότε που, σύμφωνα με τα βιογραφικά, φάνηκαν τα πρώτα ψήγματα του μεγαλείου τους. Τότε που ο Β. Μπρακουμάτσος «ήταν αριστούχος μαθητής του 1ου Γυμνασίου Τρίπολης» και «πέτυχε 4ος στη Νομική». Τότε που η Κ. Διαμαντοπούλου ήταν αρσακειάδα και προς μεγάλη χαρά των γονέων της αλλά και των τυχερών αναγνωστών του βιογραφικού της πήρε το «απολυτήριο Λυκείου με έπαινο 19 και 11/14». Τότε που η Π. Γερακούδη «εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ στην πρώτη μαθητική οργάνωση της Θάσου». Και τότε που ο Τ. Αποστολόπουλος «συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή του παιδικού περιοδικού «Παιδικοί Παλμοί»», γράφοντας προφανώς εξίσου συναρπαστικά κείμενα με το ασυναγώνιστο βιογραφικό του.
Βλέπετε, ο κ. Αποστολόπουλος έχει φτιάξει και ειδική κατηγορία στο δικτυακό βιογραφικό του, με τίτλο «Εκφράσεις συγχαρητηρίων». Και εκεί μας πληροφορεί πως δέχθηκε «έκφραση συγχαρητηρίων από Σχολικό Σύμβουλο 5ης Περιφέρειας Μεσσηνίας την 1η Μαρτίου του 1989 και την 26η Μαρτίου του 1989». Και παρ’ ότι από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια, εκείνος κρατάει ακόμη τη γλυκιά ανάμνηση που του χάρισε ο Μεσσήνιος σχολικός σύμβουλος… Οπως ακριβώς και ο Θ. Καρούντζος μνημονεύει με νοσταλγία τα παράσημά του: «Τιμήθηκε με την απονομή του Σταυρού του Αγίου Τίτου από την Ιερά Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης». Κι αν δεν εντυπωσιασθήκατε απ’ αυτό, στην επόμενη σειρά έχει και δεύτερο σταυρό: «Τιμήθηκε με την απονομή του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη». Και καθώς η συλλογή σταυρών καθίσταται υπερατού για τη θέση του περιφερειάρχη, είναι πραγματικά κρίμα που η Μάρθα Βούρτση δεν ενημερώθηκε εγκαίρως να υποβάλει κι αυτή βιογραφικό.
Αλλά πάλι, όταν πρόκειται για την τέχνη της αυτοκολακείας, όλα είναι προσόντα – ακόμη και η «άνετη χρήση υπολογιστή» της Κ. Διαμαντοπούλου ή το ότι η Θ. Κόκλα ξέρει να στέλνει mail (!) και έχει γράψει και δύο άρθρα «που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Βήμα της Κω»». Και βέβαια, στα 13 βιογραφικά φιγουράρουν και οι προεδρικοί τίτλοι των περιφερειαρχών – άλλο αν μερικοί απ’ αυτούς είναι κάπως αλλόκοτοι. Η Β. Αλεξανδρίδου, ας πούμε, είναι πρόεδρος των «Ξενοδόχων Παραλιών Λάρισας» (άρα οι επαναστατημένοι ξενοδόχοι στα ορεινά δεν την αναγνωρίζουν…), ενώ ο Β. Μπρακουμάτσος είναι «πρόεδρος της επιτροπής ΝΠΔΔ Αλσους Αγίου Γεωργίου Τρίπολης». Οπου το ΝΠΔΔ μπορεί να σημαίνει «Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» ή «Νέος Πρόεδρος Δέκα Δέντρων».
Αλλωστε, όπως γράφει και ο ίδιος στο βιογραφικό του, «όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια θεωρηθήκαμε γραφικοί από τους συμπολίτες μας»! Αντιστοίχως, η Θ. Κόκλα μπορεί να μη βγήκε πρόεδρος, αλλά ευτύχησε να γίνει «μέλος της επιτροπής για την καμπάνια «όχι στον ρατσισμό από κούνια»» – οπότε, του ρατσισμού εκτός κούνιας θα πρέπει να επιληφθεί έτερος περιφερειάρχης.
Η… μόνιμη επιλαχούσα
Και φτάνουμε στην κατηγορία «πιο αλλόκοτη δραστηριότητα», στην οποία η νοητή επιτροπή με πρόεδρο τον Πέδρο Αλμοδόβαρ καθόλου δεν θα δυσκολευόταν να διαλέξει ως νικητή τον Θ. Καρούντζο, ο οποίος με περηφάνια μάς αναγγέλλει πως «από το 2000 ώς το 2003 εκπροσώπησε την Κρήτη στη Διεθνή Αθλητική Οργάνωση «Παιγνίδια των Νησιών»! Μετά τον παιχνιδιάρη περιφερειάρχη, τη θέση της πρώτης επιλαχούσας καταλαμβάνει η… μόνιμη επιλαχούσα κ. Αποστολοπούλου. Που μας πληροφορεί πως το 2004 στις εκλογές ήταν 3η επιλαχούσα, το 2007 πάλι 3η επιλαχούσα, αλλά το 2009 τα κατάφερε κι έγινε… 2η επιλαχούσα. Οπότε αν δεν γινόταν περιφερειάρχης, υπολογίζεται πως γύρω στο 2020 θα κατάφερνε επιτέλους να μπει στη Βουλή…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_12/12/2009_383198
Θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τις εναλλασσόμενες πρωθυπουργικές γκριμάτσες μπρος στα βιογραφικά των 13 φιναλίστ περιφερειαρχών. Τι να σκέφτηκε ο κ. Παπανδρέου διαβάζοντας τον Τ. Αποστολόπουλο, που γράφει για τον εαυτό του ότι «η πολύπλευρη συγγραφική του δράση αποτυπώνει τον δημιουργικό χαρακτήρα του»; Αλλά πριν παραθέσουμε κι άλλες αριστοτεχνικές πινελιές αυτοπαινέματος, καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή…
Τα παιδικά χρόνια
Ας ξεκινήσουμε από τα παιδικά χρόνια των περιφερειαρχών, τότε που, σύμφωνα με τα βιογραφικά, φάνηκαν τα πρώτα ψήγματα του μεγαλείου τους. Τότε που ο Β. Μπρακουμάτσος «ήταν αριστούχος μαθητής του 1ου Γυμνασίου Τρίπολης» και «πέτυχε 4ος στη Νομική». Τότε που η Κ. Διαμαντοπούλου ήταν αρσακειάδα και προς μεγάλη χαρά των γονέων της αλλά και των τυχερών αναγνωστών του βιογραφικού της πήρε το «απολυτήριο Λυκείου με έπαινο 19 και 11/14». Τότε που η Π. Γερακούδη «εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ στην πρώτη μαθητική οργάνωση της Θάσου». Και τότε που ο Τ. Αποστολόπουλος «συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή του παιδικού περιοδικού «Παιδικοί Παλμοί»», γράφοντας προφανώς εξίσου συναρπαστικά κείμενα με το ασυναγώνιστο βιογραφικό του.
Βλέπετε, ο κ. Αποστολόπουλος έχει φτιάξει και ειδική κατηγορία στο δικτυακό βιογραφικό του, με τίτλο «Εκφράσεις συγχαρητηρίων». Και εκεί μας πληροφορεί πως δέχθηκε «έκφραση συγχαρητηρίων από Σχολικό Σύμβουλο 5ης Περιφέρειας Μεσσηνίας την 1η Μαρτίου του 1989 και την 26η Μαρτίου του 1989». Και παρ’ ότι από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια, εκείνος κρατάει ακόμη τη γλυκιά ανάμνηση που του χάρισε ο Μεσσήνιος σχολικός σύμβουλος… Οπως ακριβώς και ο Θ. Καρούντζος μνημονεύει με νοσταλγία τα παράσημά του: «Τιμήθηκε με την απονομή του Σταυρού του Αγίου Τίτου από την Ιερά Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης». Κι αν δεν εντυπωσιασθήκατε απ’ αυτό, στην επόμενη σειρά έχει και δεύτερο σταυρό: «Τιμήθηκε με την απονομή του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη». Και καθώς η συλλογή σταυρών καθίσταται υπερατού για τη θέση του περιφερειάρχη, είναι πραγματικά κρίμα που η Μάρθα Βούρτση δεν ενημερώθηκε εγκαίρως να υποβάλει κι αυτή βιογραφικό.
Αλλά πάλι, όταν πρόκειται για την τέχνη της αυτοκολακείας, όλα είναι προσόντα – ακόμη και η «άνετη χρήση υπολογιστή» της Κ. Διαμαντοπούλου ή το ότι η Θ. Κόκλα ξέρει να στέλνει mail (!) και έχει γράψει και δύο άρθρα «που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Βήμα της Κω»». Και βέβαια, στα 13 βιογραφικά φιγουράρουν και οι προεδρικοί τίτλοι των περιφερειαρχών – άλλο αν μερικοί απ’ αυτούς είναι κάπως αλλόκοτοι. Η Β. Αλεξανδρίδου, ας πούμε, είναι πρόεδρος των «Ξενοδόχων Παραλιών Λάρισας» (άρα οι επαναστατημένοι ξενοδόχοι στα ορεινά δεν την αναγνωρίζουν…), ενώ ο Β. Μπρακουμάτσος είναι «πρόεδρος της επιτροπής ΝΠΔΔ Αλσους Αγίου Γεωργίου Τρίπολης». Οπου το ΝΠΔΔ μπορεί να σημαίνει «Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» ή «Νέος Πρόεδρος Δέκα Δέντρων».
Αλλωστε, όπως γράφει και ο ίδιος στο βιογραφικό του, «όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια θεωρηθήκαμε γραφικοί από τους συμπολίτες μας»! Αντιστοίχως, η Θ. Κόκλα μπορεί να μη βγήκε πρόεδρος, αλλά ευτύχησε να γίνει «μέλος της επιτροπής για την καμπάνια «όχι στον ρατσισμό από κούνια»» – οπότε, του ρατσισμού εκτός κούνιας θα πρέπει να επιληφθεί έτερος περιφερειάρχης.
Η… μόνιμη επιλαχούσα
Και φτάνουμε στην κατηγορία «πιο αλλόκοτη δραστηριότητα», στην οποία η νοητή επιτροπή με πρόεδρο τον Πέδρο Αλμοδόβαρ καθόλου δεν θα δυσκολευόταν να διαλέξει ως νικητή τον Θ. Καρούντζο, ο οποίος με περηφάνια μάς αναγγέλλει πως «από το 2000 ώς το 2003 εκπροσώπησε την Κρήτη στη Διεθνή Αθλητική Οργάνωση «Παιγνίδια των Νησιών»! Μετά τον παιχνιδιάρη περιφερειάρχη, τη θέση της πρώτης επιλαχούσας καταλαμβάνει η… μόνιμη επιλαχούσα κ. Αποστολοπούλου. Που μας πληροφορεί πως το 2004 στις εκλογές ήταν 3η επιλαχούσα, το 2007 πάλι 3η επιλαχούσα, αλλά το 2009 τα κατάφερε κι έγινε… 2η επιλαχούσα. Οπότε αν δεν γινόταν περιφερειάρχης, υπολογίζεται πως γύρω στο 2020 θα κατάφερνε επιτέλους να μπει στη Βουλή…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_12/12/2009_383198
