"ΕΥΡΩΣΔΟΕ" : Η Κομισιόν ελέγχει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης

ΕΥΡΩΣΔΟΕ: Η Κομισιόν ελέγχει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης - το κλιμάκιο της Ε.Ε. και της ΕΚΤ που βρίσκεται στη χώρα μας, θα «επισκεφθεί» σήμερα αρκετά υπουργεία, προκειμένου να διασταυρώσει τα μεγέθη του προϋπολογισμού

Σίγουρα πολλοί από εμάς δεν αντιμετωπίζουμε αρνητικά την είδηση, το γεγονός καλύτερα ότι η χώρα μας ελέγχεται αυστηρά, τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και από την ΕΚΤ - σχετικά με την ορθότητα ή μη των μεγεθών του προϋπολογισμού της, μέσω...

«διασταυρώσεων». Επίσης, μάλλον δεν δίνεται καμία σημασία στην ημέρα που επέλεξε η «συλλογική» αυτή ελεγκτική ομάδα, μία επίσημη αργία, για να επισκεφθεί το «σπίτι» της Ελλάδας – το Υπουργείο Οικονομικών.

Όσον αφορά το πρώτο (για το δεύτερο απλά επισημαίνουμε ότι, τέτοιου είδους έλεγχοι, «συνηθίζεται» να διενεργούνται τις πρώτες πρωινές ώρες, όπου κανείς είναι εντελώς απροετοίμαστος), πραγματικά δεν βλέπουμε να υπάρχει άλλος τρόπος για την αντιμετώπιση εκείνου του «υπόγειου μηχανισμού» ο οποίος, σταθερά και «απαρέγκλιτα», εμποδίζει κάθε προσπάθεια εξυγίανσης των οικονομικών και των λοιπών «διαδικασιών» της χώρας μας.

Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν κατάφερε άλλωστε να αντιμετωπίσει την απόλυτα οργανωμένη ομάδα των «μειοψηφούντων δημοσίων λειτουργών» οι οποίοι, συνεργαζόμενοι με κάποιες, «αυτονομημένες» από τα μέλη τους, «συνδικαλιστικές διοικήσεις», επιβάλλει ουσιαστικά τους μονόπλευρους όρους της - διοικεί καλύτερα «απολυταρχικά» την Ελλάδα (όπως υποθέτεται τεκμηριωμένα), ανεξάρτητα από την εκάστοτε «πολιτική εξουσία». Ενδεχομένως βέβαια να θεωρηθεί υπερβολική αυτή η «διαπίστωση», αλλά είναι δύσκολο να εξηγηθούν διαφορετικά τα σχεδόν τετραπλάσια «μέσα» εισοδήματα του δημοσίου τομέα, σε σχέση με τα αντίστοιχα του ιδιωτικού. Επίσης όχι το ότι, τα επιδόματα «απειλούν» να ξεπεράσουν σύντομα τους κανονικούς μισθούς, ενώ τόσο οι μισθοί ή οι συντάξεις, όσο και τα «εφ άπαξ», δεν είναι ίσως υπερβολικά υψηλά, αλλά μάλλον αντιστρόφως ανάλογα της παραγωγικότητας του δημοσίου.

Ένας δεύτερος λόγος είναι πιθανότατα η εμφανής πλέον «αδυναμία» των εκάστοτε κυβερνήσεων μας (ενδεχομένως εύλογη, κατανοητή δηλαδή), να καταπολεμήσουν την «παντοδύναμη» διαπλοκή - φυσικά και τα «παράγωγα» της (διαφθορά, χρηματισμός, γραφειοκρατία κλπ). Και τα δύο αυτά «υπόγεια ρεύματα», «εκβάλλοντας» τα απόβλητα τους στον ιδιωτικό τομέα της Οικονομίας μας, «απονεκρώνουν» ουσιαστικά όλες τις «δημιουργικές» προσπάθειες, καθώς επίσης εκείνες ακριβώς τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν με ασφάλεια στην έξοδο μας από το «τέλμα» (δεν αναφερόμαστε στη φοροδιαφυγή, όχι γιατί δεν είναι επίσης «ένοχη», αλλά επειδή δεν διαφέρει από την αντίστοιχη σε άλλες χώρες - σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Spiegel, η φοροδιαφυγή στη Γερμανία ευρίσκεται στο 14,66% του ΑΕΠ της: δηλαδή σχεδόν στο ανώτατο όριο, σε σχέση με το μέσο όρο που διαπιστώνεται γενικά).

Ένας τελευταίος ίσως λόγος είναι το ότι, ο έλεγχος αυτός μάλλον επιβεβαιώνει την πρόθεση της Κομισιόν να μην «παραιτήσει» την Ελλάδα: Να μην την «εκδιώξει εθελούσια» δηλαδή από το χώρο του Ευρώ, αλλά να τη διατηρήσει εντός του - ενδεχομένως για να προφυλαχθεί από τις γενικότερες επιπτώσεις (επίθεση των κερδοσκόπων στις υπόλοιπες «προβληματικές» χώρες, καταβαράθρωση του κοινού νομίσματος, απώλεια της Ευρωπαϊκής συνοχής κλπ). Ειδικά όταν σε όρους ΑΕΠ, η «βαρύτητα» της χώρας μας δεν υπερβαίνει το 3% της Ε.Ε.

Όμως, φτάνουν αλήθεια οι παραπάνω λόγοι για να «νομιμοποιήσουν» την εισβολή των κοινοτικών ελεγκτικών οργάνων, η οποία πραγματοποιείται για πρώτη φορά στις κεντρικές υπηρεσίες ενός κυρίαρχου κράτους; Είναι εύλογο να επιτρέπει κανείς τον έλεγχο του «σπιτιού» του σε ξένους, με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον πολιτισμένο διάλογο με τις δυστυχώς αντιμαχόμενες (αντί συνεργαζόμενες) «παραγωγικές» τάξεις και να επιβάλλει ο ίδιος την, ασφαλώς απολύτως απαραίτητη, εξυγίανση; Μήπως επιβεβαιώνεται με το χειρότερο δυνατό τρόπο η άποψη ότι, το πρόβλημα μας δεν είναι απόλυτα οικονομικό αλλά, κυρίως, πολιτισμικό;

Περαιτέρω, έχει κανείς αλήθεια τη δυνατότητα να προβλέψει τις επόμενες κινήσεις των «εισβολέων», όταν παραδίδει «αμαχητί» τη χώρα του στα χέρια τους, όπως κανένας άλλος λαός μέχρι σήμερα; Δεν προσβάλλει την ίδια την «οικογένεια» του, αποδεχόμενος ότι είναι σε τέτοιο βαθμό «διεφθαρμένη» που δεν μπορεί να την επαναφέρει στον «ίσιο δρόμο»; Αξίζει να «υποδουλώνεται» κανείς, προκειμένου να εξασφαλίσει οικονομικά οφέλη, τα οποία δεν μπορεί να «παράγει» ο ίδιος κάτω από ελεύθερο καθεστώς; Τέλος, συνεχίζει ουσιαστικά να παραμένει «κυρίαρχο» ένα τέτοιο κράτος, «υπόλογο» τόσο στους εταίρους, όσο και στους δανειστές του;

Πιθανόν τα ερωτήματα που θέσαμε να μην είναι σωστά - να είναι δηλαδή «ρητορικά», όπως και οι επί μέρους διαπιστώσεις. Ίσως να κάνουμε λάθος και να είναι «ευχής έργο» ο εξελισσόμενος κοινοτικός έλεγχος της χώρας μας. Είναι πιθανόν να «εξουδετερώσει», η συγκεκριμένη επιτροπή (υπό τον ικανότατο γερμανό αξιωματούχο), τα προβλήματα που δεν μπορέσαμε εμείς να λύσουμε αυτόνομα, τόσα πολλά χρόνια.

Σε μία τέτοια περίπτωση λοιπόν, οφείλουμε ενδεχομένως να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχθούμε τις αδυναμίες μας, επιτρέποντας στους περισσότερο ικανούς ξένους να διοικήσουν έμμεσα την Ελλάδα - οδηγώντας την σε μελλοντικές «δόξες και επιτυχίες». Ίσως η θέση του συνοδηγού να ταιριάζει καλύτερα στη νοοτροπία των Πολιτών της χώρας μας – μπορεί πράγματι να είναι περισσότερο αξιόλογη, πιο επιθυμητή η «οκνηρή ευμάρεια» από την «κοπιαστική ελευθερία». Τίποτα δεν αποκλείεται λοιπόν και κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι είναι αλάνθαστος – πόσο μάλλον ότι «κατέχει» την αλήθεια ή ότι μπορεί να προβλέψει το μέλλον.

Αθήνα, 07. Ιανουαρίου 2009
Βασίλης Βιλιάρδος
viliardos@kbanalysis.com
http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1654.aspx