Τελικά θα οδηγηθούμε σε συγκυβέρνηση...

Από το http://hassapis-peter.blogspot.com
Πληθαίνουν ήδη οι φωνές τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά που μιλάνε για συγκυβέρνηση. Να το θυμηθείτε ότι εκεί τελικά θα καταλήξουμε με μαθηματική ακρίβεια. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πάρει μόνο του τα σκληρά μέτρα που απαιτούνται και να θίξει συμφέροντα. Το πολιτικό κόστος και οι κοινωνικές αντιδράσεις θα είναι γεγονότα...

ανεξέλεγκτα. Αρχικά θα προσπαθήσει να κτυπήσει τους αδύναμους κρίκους της κοινωνίας, αλλά δεν θα καταφέρει τίποτα.
Τα σκληρά μέτρα που είναι αναγκαία να ληφθούν, ξεπερνούν τις πολιτικές δυνατότητες και πολιτικές αντοχές τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας. Το απέδειξαν οι προηγούμενες διακυβερνήσεις και των δύο κομμάτων, το αποδεικνύει η σημερινή δυστοκία του ΠΑΣΟΚ. Αν το ΠΑΣΟΚ πάρει μόνο του τα αναγκαία σκληρά μέτρα και κυρίως αν ρίξει το βάρος στην αύξηση της φορολογίας, είναι βέβαιο ότι θα διαγραφεί από τον πολιτικό χάρτη και δεν το σώζουν ούτε οι ψήφοι των μεταναστών που θα φορτώσει για πάντα στην ελληνική κοινωνία.
Επομένως απαιτείται έμπρακτη πολιτική και κοινωνική συναίνεση, τουλάχιστον από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Δηλαδή μια συμφωνημένη σε όλες τις λεπτομέρειες τριετής οικονομική πολιτική με συγκεκριμένο σχέδιο μείωσης του δημοσίου ελλείμματος και τιθάσευσης του δημοσίου χρέους.
Προσοχή όμως. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι να μάθει πρώτα ο λαός την αιτία του πολιτικού αδιεξόδου. Χωρίς να γίνει αυτό, οποιαδήποτε θυσία θα πάει, για μία ακόμα φορά, χαμένη.
Θα πρέπει λοιπόν ο λαός να πληροφορηθεί ότι η αιτία της κρίσης είναι το φοβικό, αναβλητικό και πολιτικά αδύναμο πολιτικό σύστημα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπως αυτό λειτουργεί στο ελληνικό κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, σε συνδυασμό με τις μειοψηφικές μονοκομματικές κυβερνήσεις που αυτό επιβάλλει και το οποίο τελικά γίνεται εμπόδιο στη λήψη σοβαρών πολιτικών αποφάσεων.
Επομένως, καμία συγκυβέρνηση και κοινωνική συναίνεση δεν πρέπει να γίνει αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα. Δηλαδή αν δεν συμφωνηθεί ταυτόχρονα ότι θα πάμε σε εκλογές για να προκύψει Συντακτική Βουλή που θα θεσπίσει νέο Σύνταγμα. Ξέρω ότι η λύση αυτή απαγορεύεται από το ισχύον Σύνταγμα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Εξάλλου το ισχύον Σύνταγμα που είναι αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952, παραβιάστηκε ήδη μια φορά (και καλώς έγινε), όταν προκηρύχτηκε δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα στιβαρό πολιτικό σύστημα και προς αυτή τη κατεύθυνση δύο λύσεις υπάρχουν:
1) Είτε ένα Προεδρικό Σύστημα που να δίνει ισχυρές κυβερνήσεις με πλειοψηφία του 50%+ , μακριά από υπολογισμούς πολιτικού κόστους το οποίο είναι ταυτόχρονα και απόλυτα δημοκρατικό, αφού δίνει την αποφασιστική αρμοδιότητα στους πολίτες, είτε
2) Μια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με απλή αναλογική όμως (απαραίτητα), πλήρη διάκριση των εξουσιών και ταυτόχρονα εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες και όχι όπως είναι ο θεσμός σήμερα. Μία πρόταση που είχε κάνει εξάλλου παλαιότερα και ο Αντώνης Σαμαράς (πλην της απλής αναλογικής).
Δυστυχώς όμως, όσοι από το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας κάνουν προτάσεις για συγκυβέρνηση παραλείπουν σκοπίμως την δεύτερη παράμετρο της συναίνεσης, δηλαδή της αλλαγής του πολιτικού συστήματος, γιατί απλά δεν τους συμφέρει η ανατροπή του υπάρχοντος status.
Αν λοιπόν κάποιος από το ηγετικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ, διαβάζει αυτό εδώ το blog, καλό θα ήταν να λάβει υπόψη του τα ανωτέρω. Οι έκτακτες περιστάσεις της χώρας επιβάλλουν την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης.
Επιβάλλεται εκ των πραγμάτων, πριν τα γεγονότα ξεπεράσουν τον κ. Παπανδρέου, να καλέσει τον Αντώνη Σαμαρά και από κοινού να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Εξάλλου, αν δεν μπορέσουν να το πετύχουν αυτοί οι δύο φίλοι από τα παλιά, ποιοι άλλοι θα το πετύχουν;