blog: kafeneio-gr1) Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Είναι πλαστουργός και το αποδεικνύει εμπράκτως σε κάθε εμφάνισή του. Έχει τόσο αφομοιώσει τον σατιρικό λόγο, που ανά πάσα στιγμή τον μετασχηματίζει σε όπλο καταστροφικό. Για να τον εξαπολύσει ισοπεδωτικά κατά παντός υπευθύνου της σύγχρονης Ελληνικής τραγωδίας. Ανατρέπει, κονιορτοποιεί, αποδομεί, και εν τέλει εξαϋλώνει σαν γρέγος σαθρά τεχνήματα πολιτικών προσώπων, που τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων χρόνια τώρα έχουν ιδιοτελώς και κόκκο τον κόκκο συνθέσει ψηφιακά. Με στόχο έναν και μοναδικό. Τον αποχαυνωτικό εντυπωσιασμό μας. Τα αποψιλώνει μεθοδικά ώσπου να ....καταδειχτεί κατά τρόπο απόλυτα σαφή πόσο γυμνός είναι ο εικονικός βασιλιάς. Κάτι σαν ένα άνευ περιεχομένου περίγραμμα που δρα ως κινούμενο σχέδιο σε συνθήκες προσομοίωσης και που κατά την διάρκεια του τελετουργικού ξεκαρδίζεται στα γέλια ο θεατής. Γέλια ηχηρά Ώσπου αυτά ανακόπτονται βίαια από την εκδήλωση ενός ασθματικού πνιγμού. Είναι η καθάρσια στιγμή κατά την οποία ο Λαζόπουλος κλειδώνει σαδιστικά στον ίδιο χώρο την εικονική με την ωμή πραγματικότητα. Η μεταξύ τους σεισμική σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη. Για να θρυμματιστεί ως........ αποτέλεσμα στα εξ’ ων συνετέθη η virtual reality αλλά και να ματώσει στα κομμάτια του αποκαλυφθέντος γυάλινου πολιτικού λόγου ο θεατής. Από την οδυνηρή διαπίστωση της εξαπάτησής του.
Αυτό είναι που ενόχλησε το καθεστωτικό ΕΡΣ. Ο θρυμματισμός σε χίλια κομμάτια του γυάλινου και συστημικού πολιτικού. Αυτός επί της στιλπνής διαφάνειας του οποίου η άρχουσα τάξη προβάλει αποπροσανατολιστικά μύθους δικομματικούς για να μας αποκοιμίσει. Επειδή στην αθέατη πλευρά των πολιτικών vitrauχ επεξεργάζονται ήδη τα σκηνικά μιας νέας οικονομικής κρίσης του καζινοκαπιταλισμού. Και η σατιρική αποκάλυψη της προηγούμενης αφυπνίζει σώματα εκλογικά. Ο κίνδυνος έτσι τα σχέδιά τους να μουτζουρωθούν είναι δια γυμνού οφθαλμού ορατός. Για σκέψου.. Εξ’ αιτίας ενός λόγου. Του σαρκαστικού. Γιατί είναι λιτός, άθραυστος, αιχμηρός και διεισδύει σαν ποντικός βαθιά στις υγρές στοές του υποσυνείδητου. Εντυπώνεται έτσι ανεξίτηλα. Και το ξέρουν καλά τα καθεστωτικά ταγέρ και οι καθεστωτικές γραβάτες που συνθέτουν τις κατ’ επίφαση ανεξάρτητες αρχές. (εξαιρούνται κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία οι δικαστικές). Γι αυτό και παρεμβαίνουν τιμωρώντας ως να είναι οι άρχοντες ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Για κάποιους ωστόσο, όπως εγώ, τόσο τα πρόσωπά τους όσο και η προσωπική ιστορία ενός εκάστου εξ’ αυτών μου είναι γνωστά. Συνοδοιπορήσαμε κακή τη μοίρα σε πολλά σημεία προσφοράς υπηρεσιών. Για να έχω διαμορφώσει ιδία γνώμη για την επαγγελματική τους ανυπαρξία, τον πολιτικό τους καρναβαλισμό και την κοινωνική τους υποτέλεια στην κυρίαρχη τάξη. Ας προσέξουν λοιπόν γιατί την επόμενη φορά θα είμαι συγκεκριμένος.
2) ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ
Από δω το πάει, από κει το φέρνει όλο και πιο πολύ φαίνεται πειστικός όταν βγάζει τα εσώψυχα του και τα πετάει πάνω στους τηλεθεατές ο μισοστράτευτος, εις υγείαν των υπολοίπων κοροϊδων που πήγαν Στρατό- ήμουν και γω στο κότερο- και πολλών α –στερητικών – πολυεκατομμυριούχος από τον πόνο των άλλων, και μέτριος μιμητής του μεγάλου μας ηθοποιού Κώστα Χατζηχρήστου Λα Λάκης.
Μας μοστράρει στις εκπομπές του το kinky style, το trans, το σδ/μαζοχιστικό, το έκφυλο και παρά φύσιν. Από τότε που μας ξεμύτισε ως πολυκαλλιτέχνης, κατά το πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, ή θα ντύνεται ως μητέρα ομοφυλόφιλου γιου – λες και αυτό είναι απωθημένο του ή θα ντύνεται ως πουροναζιάρα κομμώτρια με την αδερφή ψυχή της το νεαρό τεκνό ή θα ντύνεται ζάπλουτη κυρία που σκοτώνει το χρόνο της αποκλειστικά και μόνο στο τηλέφωνο. Το στερεότυπο που έπρεπε να περάσει είναι η γυναίκα καρικατούρα. Μαϊντανός η γυναίκα, πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι οι πάσης φύσεως άνδρες, που αρνούνται τη φύση τους, και τελευταίος ο άνδρας πατέρας- αξιωματικός, υπό τον οποίο δεν υπηρέτησε αρνούμενος τη στράτευση, σε ρόλο άβουλου κομπάρσου και αλλοπαρμένου γονιού. Αυτή είναι η μέση Ελληνική οικογένεια που σατιρίζει ο Λα Λας!!!. Άραγε είναι ένα είδος μεγαλομανίας που τον ωθεί να ........
νομίζει ότι είναι η θεά Νέμεση σε ότι δείχνει να μισεί, δηλαδή σε ότι η αρμονία της φύσης υπερέχει έναντι του δυσαρμονικού και τεχνητού ψυχή τε και σώματι;.
Τα τελευταία χρόνια με την παράγκα του ανηγόρευσε εαυτόν σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο που έπρεπε να τα χώνει για ότι στραβό γινότανε από την παρελθούσα κυβέρνηση στην αντιπολίτευση... Σαν να ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ένα πράμα. Με πολλά γελούσαμε, με άλλα προβληματιζόμασταν και απορούσαμε γιατί στρεφόταν με ύποπτη εμμονή εναντίον της αντιπολίτευσης ασκώντας της οξύτερη κριτική από την κυβέρνηση. Όταν γινόταν του κόσμου τα σκάνδαλα από τους απελθόντες κυβερνητικούς, εκείνος επέλεγε, όποτε έβγαινε ένα νεοδημοκρατικό σκάνδαλο, να δείχνει και να ξαναδείχνει το σδ/μαζοχιστικό στιγμιότυπο που μαστιγώνει ο Γιώργος Παπανδρέου τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ωσάν οι δυο τους να ήταν η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση.
Χθες όμως ο Λα Λας υπερέβη τα εσκαμμένα με τη κακομονταρισμένη και αντιαισθητική σκηνή της δια δακτύλου ιατρικής εξέτασης στον πρωθυπουργό. Είναι προσβολή στη δημοκρατία, όταν δια του πρωθυπουργού, που πρόσφατα εξελέγη από τον Ελληνικό λαό, υβρίζεται αυτός ο λαός. Όταν υβρίζεται ο θεσμός του εκλεγμένου Πρωθυπουργού και η Δημοκρατία. Πού είναι οι δημοκρατικές ευαισθησίες του «δημοκράτη και αριστερού» Λα Λα;.
Αυτοκαταστροφικός, κουρασμένος, με περισσότερα κιλά που δεν του επιτρέπουν ευλύγιστες κινήσεις, και μακράν του παλιού καλού εαυτού του είχε μια ευκαιριία χθες να μας πείσει ότι άδικα το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο στην εκπομπή του για υποβάθμιση της ποιότητας του προγράμματος και χρήση αδόκιμης γλώσσας. Και μόνο με τη συγκεκριμένη αντιαισθητική σκηνή έχασε το δίκιο του και έδειξε ότι το ΕΣΡ δεν είχε και τόσο άδικο στην απόφαση του. Είναι καιρός να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κρίνει όλους μας χωρίς να κρίνεται και ο ίδιος. Αυτή είναι η δημοκρατία. Όλοι κρίνονται και χθες το βράδυ εκρίθη από εκατομμύρια κόσμο ως εμπαθής και με αντιδημοκρατική νοοτροπία. Όχι μόνο γι’ αυτό που έδειξε με τον πρωθυπουργό και την ασέβεια προς τους θεσμούς, αλλά και με την αμετροεπή πεποίθηση του ότι είναι υπεράνω κριτικής, πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι ειλικρινής και αντικειμενική. Ας δεχτεί όσο σκληρό κι’ αν είναι γι’ αυτόν ότι ήρθε η στιγμή της απομυθοποίησης του γιατί μας κούρασε και μας μπούχτισε. Καίει φλάντζες πια.
Είναι πλαστουργός και το αποδεικνύει εμπράκτως σε κάθε εμφάνισή του. Έχει τόσο αφομοιώσει τον σατιρικό λόγο, που ανά πάσα στιγμή τον μετασχηματίζει σε όπλο καταστροφικό. Για να τον εξαπολύσει ισοπεδωτικά κατά παντός υπευθύνου της σύγχρονης Ελληνικής τραγωδίας. Ανατρέπει, κονιορτοποιεί, αποδομεί, και εν τέλει εξαϋλώνει σαν γρέγος σαθρά τεχνήματα πολιτικών προσώπων, που τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων χρόνια τώρα έχουν ιδιοτελώς και κόκκο τον κόκκο συνθέσει ψηφιακά. Με στόχο έναν και μοναδικό. Τον αποχαυνωτικό εντυπωσιασμό μας. Τα αποψιλώνει μεθοδικά ώσπου να ....καταδειχτεί κατά τρόπο απόλυτα σαφή πόσο γυμνός είναι ο εικονικός βασιλιάς. Κάτι σαν ένα άνευ περιεχομένου περίγραμμα που δρα ως κινούμενο σχέδιο σε συνθήκες προσομοίωσης και που κατά την διάρκεια του τελετουργικού ξεκαρδίζεται στα γέλια ο θεατής. Γέλια ηχηρά Ώσπου αυτά ανακόπτονται βίαια από την εκδήλωση ενός ασθματικού πνιγμού. Είναι η καθάρσια στιγμή κατά την οποία ο Λαζόπουλος κλειδώνει σαδιστικά στον ίδιο χώρο την εικονική με την ωμή πραγματικότητα. Η μεταξύ τους σεισμική σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη. Για να θρυμματιστεί ως........ αποτέλεσμα στα εξ’ ων συνετέθη η virtual reality αλλά και να ματώσει στα κομμάτια του αποκαλυφθέντος γυάλινου πολιτικού λόγου ο θεατής. Από την οδυνηρή διαπίστωση της εξαπάτησής του.
Αυτό είναι που ενόχλησε το καθεστωτικό ΕΡΣ. Ο θρυμματισμός σε χίλια κομμάτια του γυάλινου και συστημικού πολιτικού. Αυτός επί της στιλπνής διαφάνειας του οποίου η άρχουσα τάξη προβάλει αποπροσανατολιστικά μύθους δικομματικούς για να μας αποκοιμίσει. Επειδή στην αθέατη πλευρά των πολιτικών vitrauχ επεξεργάζονται ήδη τα σκηνικά μιας νέας οικονομικής κρίσης του καζινοκαπιταλισμού. Και η σατιρική αποκάλυψη της προηγούμενης αφυπνίζει σώματα εκλογικά. Ο κίνδυνος έτσι τα σχέδιά τους να μουτζουρωθούν είναι δια γυμνού οφθαλμού ορατός. Για σκέψου.. Εξ’ αιτίας ενός λόγου. Του σαρκαστικού. Γιατί είναι λιτός, άθραυστος, αιχμηρός και διεισδύει σαν ποντικός βαθιά στις υγρές στοές του υποσυνείδητου. Εντυπώνεται έτσι ανεξίτηλα. Και το ξέρουν καλά τα καθεστωτικά ταγέρ και οι καθεστωτικές γραβάτες που συνθέτουν τις κατ’ επίφαση ανεξάρτητες αρχές. (εξαιρούνται κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία οι δικαστικές). Γι αυτό και παρεμβαίνουν τιμωρώντας ως να είναι οι άρχοντες ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Για κάποιους ωστόσο, όπως εγώ, τόσο τα πρόσωπά τους όσο και η προσωπική ιστορία ενός εκάστου εξ’ αυτών μου είναι γνωστά. Συνοδοιπορήσαμε κακή τη μοίρα σε πολλά σημεία προσφοράς υπηρεσιών. Για να έχω διαμορφώσει ιδία γνώμη για την επαγγελματική τους ανυπαρξία, τον πολιτικό τους καρναβαλισμό και την κοινωνική τους υποτέλεια στην κυρίαρχη τάξη. Ας προσέξουν λοιπόν γιατί την επόμενη φορά θα είμαι συγκεκριμένος.
2) ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ
Από δω το πάει, από κει το φέρνει όλο και πιο πολύ φαίνεται πειστικός όταν βγάζει τα εσώψυχα του και τα πετάει πάνω στους τηλεθεατές ο μισοστράτευτος, εις υγείαν των υπολοίπων κοροϊδων που πήγαν Στρατό- ήμουν και γω στο κότερο- και πολλών α –στερητικών – πολυεκατομμυριούχος από τον πόνο των άλλων, και μέτριος μιμητής του μεγάλου μας ηθοποιού Κώστα Χατζηχρήστου Λα Λάκης.
Μας μοστράρει στις εκπομπές του το kinky style, το trans, το σδ/μαζοχιστικό, το έκφυλο και παρά φύσιν. Από τότε που μας ξεμύτισε ως πολυκαλλιτέχνης, κατά το πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, ή θα ντύνεται ως μητέρα ομοφυλόφιλου γιου – λες και αυτό είναι απωθημένο του ή θα ντύνεται ως πουροναζιάρα κομμώτρια με την αδερφή ψυχή της το νεαρό τεκνό ή θα ντύνεται ζάπλουτη κυρία που σκοτώνει το χρόνο της αποκλειστικά και μόνο στο τηλέφωνο. Το στερεότυπο που έπρεπε να περάσει είναι η γυναίκα καρικατούρα. Μαϊντανός η γυναίκα, πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι οι πάσης φύσεως άνδρες, που αρνούνται τη φύση τους, και τελευταίος ο άνδρας πατέρας- αξιωματικός, υπό τον οποίο δεν υπηρέτησε αρνούμενος τη στράτευση, σε ρόλο άβουλου κομπάρσου και αλλοπαρμένου γονιού. Αυτή είναι η μέση Ελληνική οικογένεια που σατιρίζει ο Λα Λας!!!. Άραγε είναι ένα είδος μεγαλομανίας που τον ωθεί να ........
νομίζει ότι είναι η θεά Νέμεση σε ότι δείχνει να μισεί, δηλαδή σε ότι η αρμονία της φύσης υπερέχει έναντι του δυσαρμονικού και τεχνητού ψυχή τε και σώματι;.
Τα τελευταία χρόνια με την παράγκα του ανηγόρευσε εαυτόν σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο που έπρεπε να τα χώνει για ότι στραβό γινότανε από την παρελθούσα κυβέρνηση στην αντιπολίτευση... Σαν να ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ένα πράμα. Με πολλά γελούσαμε, με άλλα προβληματιζόμασταν και απορούσαμε γιατί στρεφόταν με ύποπτη εμμονή εναντίον της αντιπολίτευσης ασκώντας της οξύτερη κριτική από την κυβέρνηση. Όταν γινόταν του κόσμου τα σκάνδαλα από τους απελθόντες κυβερνητικούς, εκείνος επέλεγε, όποτε έβγαινε ένα νεοδημοκρατικό σκάνδαλο, να δείχνει και να ξαναδείχνει το σδ/μαζοχιστικό στιγμιότυπο που μαστιγώνει ο Γιώργος Παπανδρέου τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ωσάν οι δυο τους να ήταν η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση.
Χθες όμως ο Λα Λας υπερέβη τα εσκαμμένα με τη κακομονταρισμένη και αντιαισθητική σκηνή της δια δακτύλου ιατρικής εξέτασης στον πρωθυπουργό. Είναι προσβολή στη δημοκρατία, όταν δια του πρωθυπουργού, που πρόσφατα εξελέγη από τον Ελληνικό λαό, υβρίζεται αυτός ο λαός. Όταν υβρίζεται ο θεσμός του εκλεγμένου Πρωθυπουργού και η Δημοκρατία. Πού είναι οι δημοκρατικές ευαισθησίες του «δημοκράτη και αριστερού» Λα Λα;.
Αυτοκαταστροφικός, κουρασμένος, με περισσότερα κιλά που δεν του επιτρέπουν ευλύγιστες κινήσεις, και μακράν του παλιού καλού εαυτού του είχε μια ευκαιριία χθες να μας πείσει ότι άδικα το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο στην εκπομπή του για υποβάθμιση της ποιότητας του προγράμματος και χρήση αδόκιμης γλώσσας. Και μόνο με τη συγκεκριμένη αντιαισθητική σκηνή έχασε το δίκιο του και έδειξε ότι το ΕΣΡ δεν είχε και τόσο άδικο στην απόφαση του. Είναι καιρός να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κρίνει όλους μας χωρίς να κρίνεται και ο ίδιος. Αυτή είναι η δημοκρατία. Όλοι κρίνονται και χθες το βράδυ εκρίθη από εκατομμύρια κόσμο ως εμπαθής και με αντιδημοκρατική νοοτροπία. Όχι μόνο γι’ αυτό που έδειξε με τον πρωθυπουργό και την ασέβεια προς τους θεσμούς, αλλά και με την αμετροεπή πεποίθηση του ότι είναι υπεράνω κριτικής, πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι ειλικρινής και αντικειμενική. Ας δεχτεί όσο σκληρό κι’ αν είναι γι’ αυτόν ότι ήρθε η στιγμή της απομυθοποίησης του γιατί μας κούρασε και μας μπούχτισε. Καίει φλάντζες πια.
