δια χειρός Πετεφρή
Δεν έχω σκοπό να θίξω κανενός την ευγενή φιλοδοξία ή τις αγενείς προθέσεις. Σκέφτηκα ότι το διακύβευμα μιάς μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης ,ενός εγχειρήματος που οι Θεσσαλονικείς πρέπει να ιδρώσουν γιά να ενταχθεί στον "Καλλικράτη", χρειάζεται κάποιες δραστικές τομές που πρέπει να έχουν σχέση :
(α) με την «φυσική» επιλογή των Θεσσαλονικέων, που παρά τις προσπάθειες των κεντροαριστερών δυνάμεων, προτιμούν από το 1986, κεντροδεξιά δημοτική αρχή
(β) με την ανάγκη υπέρβασης των κομματικών κανόνων, που αποδείχτηκαν ολέθριοι γιά την τοπική αυτοδιοίκηση, λειτουργώντας ως μικρά φέουδα συγκέντρωσης πολιτικής δύναμης
(β) με την πεποίθησή μου ότι πρέπει να αξιοποιηθούν όλοι οι πολιτες της Θεσσαλονίκης, όχι προς.... την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλα προς την τοπική διακυβέρνηση.
Ο μηχανικός τρόπος που βλέπω να γίνεται η διαχείριση διαφόρων υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων (άλλοι ως «λαγοί» κι άλλοι επειδή βλέπουν κενό εξουσίας) προβλέπω να οδηγήσει σε βέβαιη νίκη της δεξιάς παράταξης. Μόνον εάν πέσουν πολλοί και αξιόλογοι υποψήφιοι, αρνούμενοι να υποχωρήσουν (Καλαφάτης, Γκιουλέκας, Παπαγεωργόπουλος) χωρίς να μειώνω τις προθέσεις του νομάρχη Ψωμιάδη, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι,κι αυτό βέβαια μόνον γιά την πρώτη Κυριακή.
(α) με την «φυσική» επιλογή των Θεσσαλονικέων, που παρά τις προσπάθειες των κεντροαριστερών δυνάμεων, προτιμούν από το 1986, κεντροδεξιά δημοτική αρχή
(β) με την ανάγκη υπέρβασης των κομματικών κανόνων, που αποδείχτηκαν ολέθριοι γιά την τοπική αυτοδιοίκηση, λειτουργώντας ως μικρά φέουδα συγκέντρωσης πολιτικής δύναμης
(β) με την πεποίθησή μου ότι πρέπει να αξιοποιηθούν όλοι οι πολιτες της Θεσσαλονίκης, όχι προς.... την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλα προς την τοπική διακυβέρνηση.
Ο μηχανικός τρόπος που βλέπω να γίνεται η διαχείριση διαφόρων υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων (άλλοι ως «λαγοί» κι άλλοι επειδή βλέπουν κενό εξουσίας) προβλέπω να οδηγήσει σε βέβαιη νίκη της δεξιάς παράταξης. Μόνον εάν πέσουν πολλοί και αξιόλογοι υποψήφιοι, αρνούμενοι να υποχωρήσουν (Καλαφάτης, Γκιουλέκας, Παπαγεωργόπουλος) χωρίς να μειώνω τις προθέσεις του νομάρχη Ψωμιάδη, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι,κι αυτό βέβαια μόνον γιά την πρώτη Κυριακή.
Βέβαια η κυβέρνηση (και όχι το ΠΑΣΟΚ- αυτή είναι μιά νέα αντίληψη με την οποία πρέπει να συμφιλιωθούμε) προτιμά να κρατήσει μιά "ό,τι νάναι" κατάσταση με Δήμους διαφόρων χρωμάτων και να κερδίσει την αιρετή περιφέρεια, ποντάροντας στις πράσινες ψήφους Βέροιας, Έδεσσας, Κατερίνης, Γιαννιτσών,και κάτι υπόλοιπα Κιλκίς και την μισή Σαλονίκη,ώστε να ξεμπατάρει η εμμονή της συντηρητικής Χαλκιδικής και κυρίως του κέντρου και της περιφέρειας Θεσσαλονίκης.
Η περιφέρεια ως μείζων διαχειριστική αρχή, στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, θα αποβεί μιά τραγωδία. Δεν βρίσκω απεναντίας, κανένα εμπόδιο να υπάρξει περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας και αυτοτελής μητροπολιτικός Δήμος Θεσσαλονικέων, που να περιλαμβάνει ως ανώτατο εργαλείο την σύνοδο των Δημάρχων της πόλης, δηλαδή Θεσσαλονίκης, Σταυρούπολης, Καλαμαριάς κλπ, έως δέκα, δώδεκα συνολικά.Με αρμοδιότητες ακριβώς ενός αιρετού περιφερειάρχη, που θα έχει το πλεονέκτημα να ασχολείται με ένα εκατομμύριο πολιτών που καλύπτουν το πολεοδομικό συγκρότημα. Οι αρμοδιότητες των δημάρχων, ως έχουν, ή όπως θα μετατραπούν. Ειδικά δηλαδή ο περιφερειάρχης Θεσσαλονίκης, θα ονομάζεται δήμαρχος μητροπολιτικής περιοχής Θεσσαλονίκης, ή δήμαρχος Θεσσαλονικέων. Διακριτός από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ρύθμισης, είναι πως όλοι οι Δήμοι μπορεί να διεδικηθούν από τους συνήθεις διεκδικητές.Είναι δηλαδή πρακτικός ο λόγος που το προτείνω. Πράσινοι, γαλάζιοι,ακόμη και αριστεροί ,εχουν τις ελπίδες τους. Αλλα επειδή όταν όλοι αυτοί έχουν ελπίδες, στερεύει το μέλλον των οικισμών, καταλήγω κι από αυτήν την ατραπό στον Μητροπολιτικό Δήμο. Ακόμη και να γίνει, δεν περιμένω η κυβέρνηση να φτιάξει κάτι διαφορετικό από τις αρμοδιότητες μιάς υπερνομαρχίας-δηλαδή ένα φουσκωμένο τίποτε.Αν χαθεί βέβαια η ευκαιρία του μητροπολιτικού Δήμου, όπως δηλαδή είναι ο Δήμος της Σόφιας, πανίσχυρος και με πολιτική δύναμη, σε δέκα χρόνια, το να είσαι δήμαρχος Λάρισας, θα είναι πιό δυνατό πολιτικό χαρτί. Μη ρωτάτε γιατί.Διότι δεν έχετε καταλάβει πως ο δικομματισμός, δεν κόβει το αρνί στη μέση.Το βαφτίζει ελάφι και δεν τρώει κανένας,επειδή είναι οικολογικά βάναυσο να γλύφουμε τα κοκκαλάκια τόσο εύμορφου ζώου. Δηλαδή, όταν δεν έχει ελπίδες να κερδίσει κατι, το αδρανοποιεί.
Γιά τις λεγόμενες κατ΄ευφημισμόν «δημοκρατικές δυνάμεις» η προϊστορία ενός τετάρτου αιώνος, δεν έχει διδάξει τί-πο-τε. O Φατούρος έχασε από τον Κοσμόπουλο, και η Μελίνα από τον Τρίτση. Πρέπει να καταλάβουν μερικοί ότι ενώ μπορεί να λάμπουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, είναι δυνατόν να χαντακωθούν στην τοπική. Προσωπικά αμφιβάλω κατά πόσον πολιτικοί εθνικής εμβέλειας μπορούν να κερδίσουν την μητροπολιτική Θεσσαλονίκη, κι όχι επειδή δεν έχουν αναμφισβήτητη αξία, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη κατοικείται από συντηρητικούς μεγάλης ηλικίας που συμβιώνουν με απολίτικα εγγονάκια, ενώ οι παραγωγικές ηλικίες κατοικούν προάστεια και μαιζονέτες εκτός συγκροτήματος.
Το ίδιο θα είχα να παρατηρήσω γιά την Χρύσα Αράπογλου, που της αξίζει επιφανής θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή(σκεφτήτε την στη θέση του Κουβέλη...) αλλα η συντηρητική φύση των δημοτών προς τους οποίους απευθύνεται δεν είναι μικρή υπόθεση. Δύσκολα εμπιστεύονται γυναίκες, εκτός κι άν συγκινούνται από το σύνδρομο Γκερέκου.Οταν δεν είναι συντηρητική, η τοπική κοινωνία, παραμένει lifestyle,που κι αυτό, πτυχή μιάς συντήρησης είναι. Περισσότερα θα ήλπιζε το ΠΑΣΟΚ αναμετρώμενη η Εύα Καϊλή με την Ελενα Ράπτη, παρά με άλλο δόκιμο πολιτικό στέλεχος.
Ο Βούγιας που δυσκολεύτηκε στα πρώτα χρόνια στο ιδιότυπο περιβάλλον ΠΑΣΟΚ( ενα από τα πιό τοξικά περιβάλλοντα που μπορεί να συναντήσει ένας εκτός των τειχών πολιτικός) παρά την πρόσφατη δουλειά του στην κεντρική σκηνή, δύσκολα θα έφτανε σε παρόμοια επιτυχία στον Δήμο. Σε έναν Δήμο που υμνεί αυτόν που σκοπεύει να διασύρει αργότερα-μη ξεχνάτε ότι από εδώ ξεκίνησε η διττή ποδοσφαιρική κραυγή "μαλάκα!Κουδάρα!" Λύσεις όπως του Διονύση Σαββόπουλου, πιθανόν να εξασφάλιζαν ένα εδραίο 20% που ακολούθησε παλιότερα τον Βούγια και μετά τον Γιάννη Μπουτάρη, αλλα το ποσοστό των φευγάτων Σαλονικιών σπανίως κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό.Διότι αυτό που αποπνέουν οι ιδιαίτεροι Θεσσαλονικείς, δεν μυρίζει καλά στους υπόλοιπους.
Προτείνω να υπάρξει μιά συναίνεση όπως η από παλιά, μετά το πείραμα Σαρτζετάκη επαναλαμβανόμενη αστική συνήθεια πρόεδρος και πρωθυπουργός να ανήκουν σε διαφορετικό κόμμα. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να τα πάει περίφημα με δεξιούς Προέδρους. Και με τον Καραμανλή και με τον Στεφανόπουλο, διέπρεψε. Ισως επειδή κατέχεται από έναν ιδιότυπο σεβασμό προς τους αντίθετους που περνάνε περίοδο ενδοσκόπησης και στοχασμού. Ισως επειδή δεν γνωρίζει τι εστί ενδοσκόπηση, μήτε θα γνωρίσει ποτέ του.
Προτείνω να υποστηριχθεί Δήμαρχος γιά το 2010 από την συντηρητική παράταξη.
Προτείνω να ζητηθεί από την κυβέρνηση να σκεφτεί τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου ως υποψήφιο Μητροπολιτικό Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Γιά τους εξής λόγους:
Είναι εύπορος, αυτοδημιούργητος, υπεράνω χρημάτων, ευεργέτης πολλών τοπικών κοινωνιών,ειδικά της Θράκης, γνωστών και συγκεκριμένων πεποιθήσεων γιά το λεγόμενο «μακεδονικό», που έρχεται σε συναντίληψη με την κοινή γνώμη του ελληνικού βορρά. Κοινή γνώμη που δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό,και εκφράζεται πειστικά με τα γεροντικά δάκρυα του Καραμανλή.
Είναι εξαιρετικός συλλέκτης και πολιτισμένος άνθρωπος, αλλά διαθέτει και τον απαραίτητο τσαγανό να πολεμήσει μερικές απαράδεκτες συμπεριφορές. Τέλος, ο βίος και η πολιτεία του, έχουν αποδείξει ότι είναι «λογοτιμήτης», δηλαδή ότι σέβεται τις συμφωνίες που κάνει.
Οι συμπάθειες και η εκτίμηση που διαθέτει είναι σαφέστατα υπερκομματικές.Μπορεί να έχει αποφασιστική γνώμη στα τεκταινόμενα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ποτέ δεν δίστασε να αντιδράσει σε πολλές πολιτικές στρατηγικές , άσχετο άν του ήταν φιλικές ή όχι.
Στην αγορά, έχει την φήμη ενός σκληροπυρηνικού τσαντίλα, φήμη που δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο σε μιά αυτοδιοικητική διαχείριση. Εχει αδιόρατες, αλλα προφανείς ομοιότητες με τον Βγενόπουλο, που υπερασπίζεται σκληρά τα συμφέροντά του και δεν διστάζει να αναμετρηθεί με εχθρούς και φίλους. Μόνο που ο Εμφιετζόγλου το πράττει με διαφορετικό στύλ. Μαζεύει στοιχεία. Κανει και υπομονή. Δεν ξεχνάει.Αυτά, είναι αρετές που μπορεί να φαίνονται προβληματικές όταν ασχολείται κάποιος με τις δικές του επιχειρήσεις, αλλά πρόκειται γιά αποκτήματα και τεφαρίκια, όταν κάποιος ασχολείται με τα κοινά.
Ποτέ δεν θα πάψει να είναι επιχειρηματίας, όπως ποτέ του δεν θα πάψει να είναι μηχανικός.Αρα, δίνει λογαριασμό στη συνείδησή του και όχι στο κόμμα του.
Η παρουσία του στη Θεσσαλονίκη, με την υποστήριξη της κυβερνητικής παράταξης, αλλά και με ανοιχτό το αίτημα μιάς υπερκομματικής εκπροσώπησης, θα ξεκολλούσε την πόλη από τον κομματισμό και τις ολέθριες καθυστερήσεις, καθώς και από την γραφειοκρατική αντίληψη της αυτοδιοίκησης.
Εξάλλου πρέπει, στην περίπτωση της διαμόρφωσης ενός μητροπολιτικού Δήμου, να καταλάβουμε επειγόντως ότι σε κανέναν δεν συμφέρει να μετατρέψει ένα κατ΄εξοχήν συντονιστικό και διαχειριστικό εργαλείο σε υποχείριο των κομμάτων. Ο Δήμαρχος μιάς μητρόπολης πρέπει να κυβερνήσει, όχι να πολιτευθεί.
Αφήνω την ευεργεσία που ο Εμφιετζόγλου θα φέρει στην Νέα Δημοκρατία ή πως αλλοιώς θα λέγεται αργότερα. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί κοτζαμπάσηδες,ενώ μπορεί να αντλεί στελέχη και συνεργάτες χωρίς παρωπίδες.
Και ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου περιμένω να κυβερνήσει την Θεσσαλονίκη,και δεν θα διαχειριστεί τις αδυναμίες της.
Ο επικεφαλής της «Μηχανικης» μπορεί ,λόγω αντίληψης και εμπειρίας, να αξιολογήσει μιά πρόταση, να προβλέψει τον αναπτυξιακό της χαρακτήρα, να αντιληφθεί την ποιότητα μιάς μελέτης, να αναθέσει σε κάποιον μιά δουλειά, ορίζοντάς του το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να κινηθεί.
Γιά τους μαλάκες, δεν εννοώ εμένα ως συντάκτη μιάς τέτοιας μελέτης...
Τα αστικά δίκτυα, η καθαριότητα, η οδοστρωσία, ο φόβος του κενού, η διαχείριση της αταξίας και της ευταξίας, η ανάπτυξη, η ανεργία, η κοινωνική πρόνοια, η φροντίδα γιά τους φτωχούς, χρειάζονται προσέγγιση που δεν θα είναι πολιτικάντικη και θα εμπιστεύεται τις επιστημονικές μελέτες, οι οποίες, γιά να αποτελέσουν αντικείμενο εμπιστοσύνης, πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται, αφού προηγουμένως διαβαστούν...
Και μόνον η αυτόματη εξάλειψη του εύκολου, υπερκομματικού κίτς, που μετατρέπει τις προσωπικές αισθητικές ανασφάλειες σε δικαιολογία του στύλ «αυτό θέλει ο πολύς κόσμος, λοιπόν ,άς του το δώσουμε» είναι ατίμητο κέρδος υπέρ της Θεσσαλονίκης.
Ακόμη και προσωπικές θυσίες μπορεί να υποστεί, άν η πρότασή μου αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και κοινή λογική στους ανθρώπους και τους μηχανισμούς που θα επεξεργαστούν την πολιτική πλατφόρμα που θα διαμορφώσουν προς τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Ακόμη και οι επιχειρηματικές του βλέψεις θα μπορούσαν, ενόσω θα είναι μητροπολιτικός δήμαρχος, να απλωθούν μόνον εκτός της χώρας, προκειμένου να μη αισθανθούν απειλημένοι οι ανταγωνιστές του,μερικοί εξαιρετικά στα πανω τους και επιδραστικοί τελευταία, αλλά και επειδή ο άνθρωπος διαθέτει υψηλό κριτήριο της αποστολής του, κι έχει απαιτήσεις από το προσωπικό του στύλ και την ζωή του.Από την Θεσσαλονίκη λείπει ένας άνθρωπος που έχει ήδη βγάλει λεφτά, που ξέρει να τα διαχειρίζεται και κυρίως, μπορεί να προστατέψει τους μπαγιάτηδες σε μέρες κρίσης, αψιλίας και αποθάρρυνσης, δημιουργώντας τους φιλοτιμία, αρχοντιά και κιμπαρλίκι.
Τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου τον γνωρίζω ελάχιστα.Ακόμη και αυτή η γνωριμία μας είναι ανενεργή τουλάχιστον εδώ και δεκατρία, δεκατέσσερα χρόνια.
Μητε τον ρώτησα γι αυτό το κείμενο, μήτε αισθάνομαι αρμόδιος να το πράξω.Ακόμη και εάν βρίσκει την πρότασή μου ενδιαφέρουσα, ή την βδελύττεται,άλλοι πρέπει να παρουν την πρωτοβουλία.Να πάρουν το θάρρος, εννοώ.
Οι άνθρωποι της κυβέρνησης. Οι οποίοι ούτως ή άλλως, μπορούν να έρθουν σε μιά τίμια και καθαρή συμφωνία πολιτικών και στρατηγικών αρχών με τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, διατηρώντας ακέραιες τις δικές τους πολιτικές και αυτοδιοικητικές δυνάμεις, αφού ο μητροπολιτικός Δήμαρχος δε ακυρώνει τις επιμέρους δημαρχιακές αρχές που θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη, ακμαίες, ζωντανές και παραγωγικές.Ακριβώς το ίδιο δικαιούνται και οι πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βοηθώντας έναν υποστηρικτή τους, να προσφέρει ουσιαστικά σε εθνικό επίπεδο,απαλλάσσοντας την Θεσσαλονίκη από την μιζέρια της.
Οι συναινέσεις, άν μετράνε αυτά που υποστηρίζετε, δεν θα ξεκινήσουν από την πολιτική διαχείριση, αλλά από την καλή διοίκηση.
Παρεκτός και αν σας βολεύει το μπάχαλο που αναμένεται να θριαμβεύσει, τωρα που ανακαλύψαμε σε μιά ρίζα όχι το αβγό του φιδιού, αλλά ολόκληρη την ομελέτα της φιδομάνας.
Ούτως ή άλλως, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, την γράψαμε εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Ηρθε η σειρά της αυτοδιοίκησης και του αγώνα που έχει να δώσει με τους γκαουλάιτερ που λέγονται «διοικητές».
Γιά τους άσχετους, άν δεν πάρουμε τα μέτρα μας, η Φτωχομάνα θα λέγεται Φιδομάνα, πολύ σύντομα.
Ελπίζω τέλος, να μη εμφανιστεί ο υποψιασμένος μαλάκας που θα θεωρήσει αυτό το κείμενο, μέρος του πολιτικού προβλήματος της Σαλονίκης.
Αν δεν σας αρέσει, πράγμα πολύ πιθανό, σκεφτείτε τι θα έγραφα άν ήμανε δεξιός...
Η περιφέρεια ως μείζων διαχειριστική αρχή, στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, θα αποβεί μιά τραγωδία. Δεν βρίσκω απεναντίας, κανένα εμπόδιο να υπάρξει περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας και αυτοτελής μητροπολιτικός Δήμος Θεσσαλονικέων, που να περιλαμβάνει ως ανώτατο εργαλείο την σύνοδο των Δημάρχων της πόλης, δηλαδή Θεσσαλονίκης, Σταυρούπολης, Καλαμαριάς κλπ, έως δέκα, δώδεκα συνολικά.Με αρμοδιότητες ακριβώς ενός αιρετού περιφερειάρχη, που θα έχει το πλεονέκτημα να ασχολείται με ένα εκατομμύριο πολιτών που καλύπτουν το πολεοδομικό συγκρότημα. Οι αρμοδιότητες των δημάρχων, ως έχουν, ή όπως θα μετατραπούν. Ειδικά δηλαδή ο περιφερειάρχης Θεσσαλονίκης, θα ονομάζεται δήμαρχος μητροπολιτικής περιοχής Θεσσαλονίκης, ή δήμαρχος Θεσσαλονικέων. Διακριτός από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ρύθμισης, είναι πως όλοι οι Δήμοι μπορεί να διεδικηθούν από τους συνήθεις διεκδικητές.Είναι δηλαδή πρακτικός ο λόγος που το προτείνω. Πράσινοι, γαλάζιοι,ακόμη και αριστεροί ,εχουν τις ελπίδες τους. Αλλα επειδή όταν όλοι αυτοί έχουν ελπίδες, στερεύει το μέλλον των οικισμών, καταλήγω κι από αυτήν την ατραπό στον Μητροπολιτικό Δήμο. Ακόμη και να γίνει, δεν περιμένω η κυβέρνηση να φτιάξει κάτι διαφορετικό από τις αρμοδιότητες μιάς υπερνομαρχίας-δηλαδή ένα φουσκωμένο τίποτε.Αν χαθεί βέβαια η ευκαιρία του μητροπολιτικού Δήμου, όπως δηλαδή είναι ο Δήμος της Σόφιας, πανίσχυρος και με πολιτική δύναμη, σε δέκα χρόνια, το να είσαι δήμαρχος Λάρισας, θα είναι πιό δυνατό πολιτικό χαρτί. Μη ρωτάτε γιατί.Διότι δεν έχετε καταλάβει πως ο δικομματισμός, δεν κόβει το αρνί στη μέση.Το βαφτίζει ελάφι και δεν τρώει κανένας,επειδή είναι οικολογικά βάναυσο να γλύφουμε τα κοκκαλάκια τόσο εύμορφου ζώου. Δηλαδή, όταν δεν έχει ελπίδες να κερδίσει κατι, το αδρανοποιεί.
Γιά τις λεγόμενες κατ΄ευφημισμόν «δημοκρατικές δυνάμεις» η προϊστορία ενός τετάρτου αιώνος, δεν έχει διδάξει τί-πο-τε. O Φατούρος έχασε από τον Κοσμόπουλο, και η Μελίνα από τον Τρίτση. Πρέπει να καταλάβουν μερικοί ότι ενώ μπορεί να λάμπουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, είναι δυνατόν να χαντακωθούν στην τοπική. Προσωπικά αμφιβάλω κατά πόσον πολιτικοί εθνικής εμβέλειας μπορούν να κερδίσουν την μητροπολιτική Θεσσαλονίκη, κι όχι επειδή δεν έχουν αναμφισβήτητη αξία, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη κατοικείται από συντηρητικούς μεγάλης ηλικίας που συμβιώνουν με απολίτικα εγγονάκια, ενώ οι παραγωγικές ηλικίες κατοικούν προάστεια και μαιζονέτες εκτός συγκροτήματος.
Το ίδιο θα είχα να παρατηρήσω γιά την Χρύσα Αράπογλου, που της αξίζει επιφανής θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή(σκεφτήτε την στη θέση του Κουβέλη...) αλλα η συντηρητική φύση των δημοτών προς τους οποίους απευθύνεται δεν είναι μικρή υπόθεση. Δύσκολα εμπιστεύονται γυναίκες, εκτός κι άν συγκινούνται από το σύνδρομο Γκερέκου.Οταν δεν είναι συντηρητική, η τοπική κοινωνία, παραμένει lifestyle,που κι αυτό, πτυχή μιάς συντήρησης είναι. Περισσότερα θα ήλπιζε το ΠΑΣΟΚ αναμετρώμενη η Εύα Καϊλή με την Ελενα Ράπτη, παρά με άλλο δόκιμο πολιτικό στέλεχος.
Ο Βούγιας που δυσκολεύτηκε στα πρώτα χρόνια στο ιδιότυπο περιβάλλον ΠΑΣΟΚ( ενα από τα πιό τοξικά περιβάλλοντα που μπορεί να συναντήσει ένας εκτός των τειχών πολιτικός) παρά την πρόσφατη δουλειά του στην κεντρική σκηνή, δύσκολα θα έφτανε σε παρόμοια επιτυχία στον Δήμο. Σε έναν Δήμο που υμνεί αυτόν που σκοπεύει να διασύρει αργότερα-μη ξεχνάτε ότι από εδώ ξεκίνησε η διττή ποδοσφαιρική κραυγή "μαλάκα!Κουδάρα!" Λύσεις όπως του Διονύση Σαββόπουλου, πιθανόν να εξασφάλιζαν ένα εδραίο 20% που ακολούθησε παλιότερα τον Βούγια και μετά τον Γιάννη Μπουτάρη, αλλα το ποσοστό των φευγάτων Σαλονικιών σπανίως κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό.Διότι αυτό που αποπνέουν οι ιδιαίτεροι Θεσσαλονικείς, δεν μυρίζει καλά στους υπόλοιπους.
Προτείνω να υπάρξει μιά συναίνεση όπως η από παλιά, μετά το πείραμα Σαρτζετάκη επαναλαμβανόμενη αστική συνήθεια πρόεδρος και πρωθυπουργός να ανήκουν σε διαφορετικό κόμμα. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να τα πάει περίφημα με δεξιούς Προέδρους. Και με τον Καραμανλή και με τον Στεφανόπουλο, διέπρεψε. Ισως επειδή κατέχεται από έναν ιδιότυπο σεβασμό προς τους αντίθετους που περνάνε περίοδο ενδοσκόπησης και στοχασμού. Ισως επειδή δεν γνωρίζει τι εστί ενδοσκόπηση, μήτε θα γνωρίσει ποτέ του.
Προτείνω να υποστηριχθεί Δήμαρχος γιά το 2010 από την συντηρητική παράταξη.
Προτείνω να ζητηθεί από την κυβέρνηση να σκεφτεί τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου ως υποψήφιο Μητροπολιτικό Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Γιά τους εξής λόγους:
Είναι εύπορος, αυτοδημιούργητος, υπεράνω χρημάτων, ευεργέτης πολλών τοπικών κοινωνιών,ειδικά της Θράκης, γνωστών και συγκεκριμένων πεποιθήσεων γιά το λεγόμενο «μακεδονικό», που έρχεται σε συναντίληψη με την κοινή γνώμη του ελληνικού βορρά. Κοινή γνώμη που δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό,και εκφράζεται πειστικά με τα γεροντικά δάκρυα του Καραμανλή.
Είναι εξαιρετικός συλλέκτης και πολιτισμένος άνθρωπος, αλλά διαθέτει και τον απαραίτητο τσαγανό να πολεμήσει μερικές απαράδεκτες συμπεριφορές. Τέλος, ο βίος και η πολιτεία του, έχουν αποδείξει ότι είναι «λογοτιμήτης», δηλαδή ότι σέβεται τις συμφωνίες που κάνει.
Οι συμπάθειες και η εκτίμηση που διαθέτει είναι σαφέστατα υπερκομματικές.Μπορεί να έχει αποφασιστική γνώμη στα τεκταινόμενα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ποτέ δεν δίστασε να αντιδράσει σε πολλές πολιτικές στρατηγικές , άσχετο άν του ήταν φιλικές ή όχι.
Στην αγορά, έχει την φήμη ενός σκληροπυρηνικού τσαντίλα, φήμη που δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο σε μιά αυτοδιοικητική διαχείριση. Εχει αδιόρατες, αλλα προφανείς ομοιότητες με τον Βγενόπουλο, που υπερασπίζεται σκληρά τα συμφέροντά του και δεν διστάζει να αναμετρηθεί με εχθρούς και φίλους. Μόνο που ο Εμφιετζόγλου το πράττει με διαφορετικό στύλ. Μαζεύει στοιχεία. Κανει και υπομονή. Δεν ξεχνάει.Αυτά, είναι αρετές που μπορεί να φαίνονται προβληματικές όταν ασχολείται κάποιος με τις δικές του επιχειρήσεις, αλλά πρόκειται γιά αποκτήματα και τεφαρίκια, όταν κάποιος ασχολείται με τα κοινά.
Ποτέ δεν θα πάψει να είναι επιχειρηματίας, όπως ποτέ του δεν θα πάψει να είναι μηχανικός.Αρα, δίνει λογαριασμό στη συνείδησή του και όχι στο κόμμα του.
Η παρουσία του στη Θεσσαλονίκη, με την υποστήριξη της κυβερνητικής παράταξης, αλλά και με ανοιχτό το αίτημα μιάς υπερκομματικής εκπροσώπησης, θα ξεκολλούσε την πόλη από τον κομματισμό και τις ολέθριες καθυστερήσεις, καθώς και από την γραφειοκρατική αντίληψη της αυτοδιοίκησης.
Εξάλλου πρέπει, στην περίπτωση της διαμόρφωσης ενός μητροπολιτικού Δήμου, να καταλάβουμε επειγόντως ότι σε κανέναν δεν συμφέρει να μετατρέψει ένα κατ΄εξοχήν συντονιστικό και διαχειριστικό εργαλείο σε υποχείριο των κομμάτων. Ο Δήμαρχος μιάς μητρόπολης πρέπει να κυβερνήσει, όχι να πολιτευθεί.
Αφήνω την ευεργεσία που ο Εμφιετζόγλου θα φέρει στην Νέα Δημοκρατία ή πως αλλοιώς θα λέγεται αργότερα. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί κοτζαμπάσηδες,ενώ μπορεί να αντλεί στελέχη και συνεργάτες χωρίς παρωπίδες.
Και ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου περιμένω να κυβερνήσει την Θεσσαλονίκη,και δεν θα διαχειριστεί τις αδυναμίες της.
Ο επικεφαλής της «Μηχανικης» μπορεί ,λόγω αντίληψης και εμπειρίας, να αξιολογήσει μιά πρόταση, να προβλέψει τον αναπτυξιακό της χαρακτήρα, να αντιληφθεί την ποιότητα μιάς μελέτης, να αναθέσει σε κάποιον μιά δουλειά, ορίζοντάς του το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να κινηθεί.
Γιά τους μαλάκες, δεν εννοώ εμένα ως συντάκτη μιάς τέτοιας μελέτης...
Τα αστικά δίκτυα, η καθαριότητα, η οδοστρωσία, ο φόβος του κενού, η διαχείριση της αταξίας και της ευταξίας, η ανάπτυξη, η ανεργία, η κοινωνική πρόνοια, η φροντίδα γιά τους φτωχούς, χρειάζονται προσέγγιση που δεν θα είναι πολιτικάντικη και θα εμπιστεύεται τις επιστημονικές μελέτες, οι οποίες, γιά να αποτελέσουν αντικείμενο εμπιστοσύνης, πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται, αφού προηγουμένως διαβαστούν...
Και μόνον η αυτόματη εξάλειψη του εύκολου, υπερκομματικού κίτς, που μετατρέπει τις προσωπικές αισθητικές ανασφάλειες σε δικαιολογία του στύλ «αυτό θέλει ο πολύς κόσμος, λοιπόν ,άς του το δώσουμε» είναι ατίμητο κέρδος υπέρ της Θεσσαλονίκης.
Ακόμη και προσωπικές θυσίες μπορεί να υποστεί, άν η πρότασή μου αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και κοινή λογική στους ανθρώπους και τους μηχανισμούς που θα επεξεργαστούν την πολιτική πλατφόρμα που θα διαμορφώσουν προς τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Ακόμη και οι επιχειρηματικές του βλέψεις θα μπορούσαν, ενόσω θα είναι μητροπολιτικός δήμαρχος, να απλωθούν μόνον εκτός της χώρας, προκειμένου να μη αισθανθούν απειλημένοι οι ανταγωνιστές του,μερικοί εξαιρετικά στα πανω τους και επιδραστικοί τελευταία, αλλά και επειδή ο άνθρωπος διαθέτει υψηλό κριτήριο της αποστολής του, κι έχει απαιτήσεις από το προσωπικό του στύλ και την ζωή του.Από την Θεσσαλονίκη λείπει ένας άνθρωπος που έχει ήδη βγάλει λεφτά, που ξέρει να τα διαχειρίζεται και κυρίως, μπορεί να προστατέψει τους μπαγιάτηδες σε μέρες κρίσης, αψιλίας και αποθάρρυνσης, δημιουργώντας τους φιλοτιμία, αρχοντιά και κιμπαρλίκι.
Τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου τον γνωρίζω ελάχιστα.Ακόμη και αυτή η γνωριμία μας είναι ανενεργή τουλάχιστον εδώ και δεκατρία, δεκατέσσερα χρόνια.
Μητε τον ρώτησα γι αυτό το κείμενο, μήτε αισθάνομαι αρμόδιος να το πράξω.Ακόμη και εάν βρίσκει την πρότασή μου ενδιαφέρουσα, ή την βδελύττεται,άλλοι πρέπει να παρουν την πρωτοβουλία.Να πάρουν το θάρρος, εννοώ.
Οι άνθρωποι της κυβέρνησης. Οι οποίοι ούτως ή άλλως, μπορούν να έρθουν σε μιά τίμια και καθαρή συμφωνία πολιτικών και στρατηγικών αρχών με τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, διατηρώντας ακέραιες τις δικές τους πολιτικές και αυτοδιοικητικές δυνάμεις, αφού ο μητροπολιτικός Δήμαρχος δε ακυρώνει τις επιμέρους δημαρχιακές αρχές που θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη, ακμαίες, ζωντανές και παραγωγικές.Ακριβώς το ίδιο δικαιούνται και οι πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βοηθώντας έναν υποστηρικτή τους, να προσφέρει ουσιαστικά σε εθνικό επίπεδο,απαλλάσσοντας την Θεσσαλονίκη από την μιζέρια της.
Οι συναινέσεις, άν μετράνε αυτά που υποστηρίζετε, δεν θα ξεκινήσουν από την πολιτική διαχείριση, αλλά από την καλή διοίκηση.
Παρεκτός και αν σας βολεύει το μπάχαλο που αναμένεται να θριαμβεύσει, τωρα που ανακαλύψαμε σε μιά ρίζα όχι το αβγό του φιδιού, αλλά ολόκληρη την ομελέτα της φιδομάνας.
Ούτως ή άλλως, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, την γράψαμε εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Ηρθε η σειρά της αυτοδιοίκησης και του αγώνα που έχει να δώσει με τους γκαουλάιτερ που λέγονται «διοικητές».
Γιά τους άσχετους, άν δεν πάρουμε τα μέτρα μας, η Φτωχομάνα θα λέγεται Φιδομάνα, πολύ σύντομα.
Ελπίζω τέλος, να μη εμφανιστεί ο υποψιασμένος μαλάκας που θα θεωρήσει αυτό το κείμενο, μέρος του πολιτικού προβλήματος της Σαλονίκης.
Αν δεν σας αρέσει, πράγμα πολύ πιθανό, σκεφτείτε τι θα έγραφα άν ήμανε δεξιός...
