Πάει σχεδόν μια δεκαετία που άκουσα να γίνεται λόγος για τη συγκεκριμένη «μπάντα» από τη Θεσσαλονίκη.
Άκουσα πολλά, αρχικά από θαμώνες των χώρων στους οποίους εμφανιζόταν του τύπου «είναι φοβεροί, παιδιά όλα τα λεφτά, σε ξεσηκώνουν…» και προβληματίστηκα.
Έπρεπε να ακούσω τη δουλειά τους.
Τότε μάλιστα ....είχαν βγάλει και το ομώνυμο CD (ΛΟΥΔΙΑΣ) το οποίο έκανε δειλά τα πρώτα του παιξίματα στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης.
Μια μέρα επισκέφτηκα το φίλο και συνάδελφο Βασίλη Σωτηρίου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό που εργαζόταν, και ω του θαύματος!
Εκείνη την ώρα στον «αέρα» ακουγόταν οι παρακάτω στίχοι:
«Μου πες μόνο μια, μεγάλη επιθυμία, να μην αφήσω το χωριό, και το όνειρο της νιότης, να γίνω εγώ αγρότης, δε μου ‘φυγε απ’ το μυαλό……» με το ανατρεπτικό ρεφραίν «Γέρο, γέρο, μας κλέψαν τα λιπάσματα».
Οι στίχοι ΔΕΝ ηταν του Θάνου Μικρούτσικου η κάποιου άλλου τεράστιου δημιουργού του πενταγράμμου, δεν ηταν καν το αποτέλεσμα «ζοχάδας» (που λέει και ο λαός) κάποιου διανοούμενου.
Κι όμως, το συγκεκριμένο τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία σε όλη τη Μακεδονία αλλά και στην Αθήνα αφού τα Ραδιόφωνα το πήραν και το μετέδιδαν σε καθημερινή βάση (κάτι άλλωστε που έκανα και εγώ στο ραδιόφωνο που εργαζόμουν).
Πρέπει να διευκρινίσω, ότι το «σοκ» όσων πρωτοάκουγαν το τραγούδι ηταν μεγάλο αφού παρέπεμπε σε κάποια τραγούδια επαναστατικά, στρατευμένα, σαν και εκείνα που είχαν γράψει οι Μπακαλάκοι, και πολλοί άλλοι τραγουδοποιοί επαναστάτες.
Και δεν ηταν μόνο το σοκ για το τραγούδι.
Όχι φίλοι μου.
Η μπάντα γενικότερα σόκαρε, και εξακολουθεί να σοκάρει ευχάριστα όσους την ακούν , με το ύφος της, τον ήχο της τη δουλειά της, την παρέα που κρατά κάνοντας όλους όπου εμφανίζονται να είναι ένα!
Όπως ξεκίνησαν, έτσι και συνεχίζουν!
Ο «κορμός» της μπάντας αποτελείται από τους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΙΟΛΙΣΤΗ (φωνή, κιθάρες, ακουστικές και ηλεκτρικές, φυσαρμόνικα, κλπ), ΧΡΥΣΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΟ (μπάσο), ΛΑΟΠΟΥΛΟ ΦΥΛΛΗ (ηλεκτρική κιθάρα), ΤΟΚΑΤΛΙΔΗ ΧΡΗΣΤΟ (τύμπανα), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς συμμετέχουν σαν guests.
Πιο τακτικός και μόνιμος ο κιθαρίστας Βασίλης Σωτηρίου ο οποίος κάνει και φωνητικά στη μπάντα.
Ας μη ξεχνάμε ότι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» με το πιο πάνω σχήμα συμμετείχαν και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Ο ΧΡΟΝΟΣ (ΑΟΥΑ).
Θα αναρωτηθείτε τι είδους μπάντα είναι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ».
Είναι ROCK, POP, BLUES, SOUL, JAZZ, ETHNIK, εκτελούνται μεταφοραί, τι είναι τελικά;
Έγκριτοι Εθνομουσικολόγοι προσπάθησαν να απαντήσουν στο αμείλικτο αυτό ερώτημα, αλλά γρήγορα σήκωσαν τα χέρια ψηλά!
Οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» είναι όλα τα προαναφερθέντα μαζί.
Γι αυτό το λόγο και ξεσηκώνουν τον κόσμο και τον κάνουν να τους συνοδεύει στα τραγούδια που λένε, είτε αυτά είναι δικά τους, είτε από τον ευρύτερο μουσικό χώρο.
Τους είδα πρόσφατα στο CLUB του Μύλου στη Θεσσαλονίκη.
Άνοιξαν τη βραδιά λίγο πριν εμφανιστούν οι Πουλικάκος και Γιοκαρίνης παρουσιάζοντας τραγούδια από τη δισκογραφία τους, την παλαιότερη, αλλά και την τελευταία που φέρει τον τίτλο «ΕΝΤΕΧΝΙΛΑ».
Όλος ο κόσμος τραγουδούσε μαζί τους τα τραγούδια , δημιουργώντας μια όμορφη ατμόσφαιρα.
Οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» φρόντισαν χωρίς να το επιδιώξουν να είναι στα τραγούδια τους διαχρονικοί.
Άλλοι τα χαρακτήρισαν «σάτιρα», άλλοι πάλι «δελτίο ειδήσεων σημερινό».
Η πραγματικότητα είναι ότι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» γράφουν, και τραγουδούν με το δικό τους ξεχωριστό ύφος όλα αυτά που εμείς θα θέλαμε να πούμε, αλλά δεν μπορούμε!
«Πως μεταλλάσσεται έτσι αυτή η γενιά
Που κάποτε άκουγε κλαρίνο κι από τρίχορδο πενιά
Βαρέθηκα να ακούω αυτό που βάφτισαν…
Εντεχνίλα.. πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η ξεφτίλα»..
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com
Άκουσα πολλά, αρχικά από θαμώνες των χώρων στους οποίους εμφανιζόταν του τύπου «είναι φοβεροί, παιδιά όλα τα λεφτά, σε ξεσηκώνουν…» και προβληματίστηκα.
Έπρεπε να ακούσω τη δουλειά τους.
Τότε μάλιστα ....είχαν βγάλει και το ομώνυμο CD (ΛΟΥΔΙΑΣ) το οποίο έκανε δειλά τα πρώτα του παιξίματα στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης.
Μια μέρα επισκέφτηκα το φίλο και συνάδελφο Βασίλη Σωτηρίου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό που εργαζόταν, και ω του θαύματος!
Εκείνη την ώρα στον «αέρα» ακουγόταν οι παρακάτω στίχοι:
«Μου πες μόνο μια, μεγάλη επιθυμία, να μην αφήσω το χωριό, και το όνειρο της νιότης, να γίνω εγώ αγρότης, δε μου ‘φυγε απ’ το μυαλό……» με το ανατρεπτικό ρεφραίν «Γέρο, γέρο, μας κλέψαν τα λιπάσματα».
Οι στίχοι ΔΕΝ ηταν του Θάνου Μικρούτσικου η κάποιου άλλου τεράστιου δημιουργού του πενταγράμμου, δεν ηταν καν το αποτέλεσμα «ζοχάδας» (που λέει και ο λαός) κάποιου διανοούμενου.
Κι όμως, το συγκεκριμένο τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία σε όλη τη Μακεδονία αλλά και στην Αθήνα αφού τα Ραδιόφωνα το πήραν και το μετέδιδαν σε καθημερινή βάση (κάτι άλλωστε που έκανα και εγώ στο ραδιόφωνο που εργαζόμουν).
Πρέπει να διευκρινίσω, ότι το «σοκ» όσων πρωτοάκουγαν το τραγούδι ηταν μεγάλο αφού παρέπεμπε σε κάποια τραγούδια επαναστατικά, στρατευμένα, σαν και εκείνα που είχαν γράψει οι Μπακαλάκοι, και πολλοί άλλοι τραγουδοποιοί επαναστάτες.
Και δεν ηταν μόνο το σοκ για το τραγούδι.
Όχι φίλοι μου.
Η μπάντα γενικότερα σόκαρε, και εξακολουθεί να σοκάρει ευχάριστα όσους την ακούν , με το ύφος της, τον ήχο της τη δουλειά της, την παρέα που κρατά κάνοντας όλους όπου εμφανίζονται να είναι ένα!
Όπως ξεκίνησαν, έτσι και συνεχίζουν!
Ο «κορμός» της μπάντας αποτελείται από τους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΙΟΛΙΣΤΗ (φωνή, κιθάρες, ακουστικές και ηλεκτρικές, φυσαρμόνικα, κλπ), ΧΡΥΣΑΚΗ ΣΤΕΦΑΝΟ (μπάσο), ΛΑΟΠΟΥΛΟ ΦΥΛΛΗ (ηλεκτρική κιθάρα), ΤΟΚΑΤΛΙΔΗ ΧΡΗΣΤΟ (τύμπανα), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς συμμετέχουν σαν guests.
Πιο τακτικός και μόνιμος ο κιθαρίστας Βασίλης Σωτηρίου ο οποίος κάνει και φωνητικά στη μπάντα.
Ας μη ξεχνάμε ότι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» με το πιο πάνω σχήμα συμμετείχαν και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Ο ΧΡΟΝΟΣ (ΑΟΥΑ).
Θα αναρωτηθείτε τι είδους μπάντα είναι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ».
Είναι ROCK, POP, BLUES, SOUL, JAZZ, ETHNIK, εκτελούνται μεταφοραί, τι είναι τελικά;
Έγκριτοι Εθνομουσικολόγοι προσπάθησαν να απαντήσουν στο αμείλικτο αυτό ερώτημα, αλλά γρήγορα σήκωσαν τα χέρια ψηλά!
Οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» είναι όλα τα προαναφερθέντα μαζί.
Γι αυτό το λόγο και ξεσηκώνουν τον κόσμο και τον κάνουν να τους συνοδεύει στα τραγούδια που λένε, είτε αυτά είναι δικά τους, είτε από τον ευρύτερο μουσικό χώρο.
Τους είδα πρόσφατα στο CLUB του Μύλου στη Θεσσαλονίκη.
Άνοιξαν τη βραδιά λίγο πριν εμφανιστούν οι Πουλικάκος και Γιοκαρίνης παρουσιάζοντας τραγούδια από τη δισκογραφία τους, την παλαιότερη, αλλά και την τελευταία που φέρει τον τίτλο «ΕΝΤΕΧΝΙΛΑ».
Όλος ο κόσμος τραγουδούσε μαζί τους τα τραγούδια , δημιουργώντας μια όμορφη ατμόσφαιρα.
Οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» φρόντισαν χωρίς να το επιδιώξουν να είναι στα τραγούδια τους διαχρονικοί.
Άλλοι τα χαρακτήρισαν «σάτιρα», άλλοι πάλι «δελτίο ειδήσεων σημερινό».
Η πραγματικότητα είναι ότι οι «ΛΟΥΔΙΑΣ» γράφουν, και τραγουδούν με το δικό τους ξεχωριστό ύφος όλα αυτά που εμείς θα θέλαμε να πούμε, αλλά δεν μπορούμε!
«Πως μεταλλάσσεται έτσι αυτή η γενιά
Που κάποτε άκουγε κλαρίνο κι από τρίχορδο πενιά
Βαρέθηκα να ακούω αυτό που βάφτισαν…
Εντεχνίλα.. πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η ξεφτίλα»..
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com
