Ο σωστός νεο-Πασόκος. Νάτος, ευρέθη

- Έλα ρε συ Μήτσο να πιούμε καμιά μπυρίτσα σήμερα το βράδυ.

- Τι λες ρε συ Νώντα, έχω να διαβουλευθώ για το νομοσχέδιο για τα τσιρόνια της Μικρής Βόλβης! Δεν προλαβαίνω!

Μ' έχει ζορίσει ο Γιώργος. Καλός, χρυσός αλλά απαιτεί πολλά από μένα. Παλιά, για να ήμουνα συνειδητοποιημένος πολίτης - άξιο τέκνο της μεγάλης δημοκρατικής μας παράταξης - αρκούσε να διαβάζω εφημερίδα, να συμμετέχω σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και ομιλίες, να ψηφίζω - αλίμονο! - και να παρακολουθώ τα δελτία των οκτώ. Πάνε αυτές οι εποχές.
Σήμερα πρέπει να συμμετέχω στη δημόσια διαβούλευση. Έχω βγάλει τα ματάκια μου στο μπροστά στο κομπιούτερ, να μπάινω "όπενγκαβ" να διαβάζω νομοσχέδια, να τα κρίνω και να τα συγκρίνω, να στέλνω κόμμεντς. Το τι ιδέα έχω ρίξει δε λέγεται.

Αλλά μακάρι να τέλειωναν εκεί οι υποχρεώσεις μου. Μετά το...

μπρέινστόρμινγκ στο όπενγκαβ, πρέπει να ελέγχω και την εξουσία. Παίρνω λοιπόν κι εγώ στην αράδα τα κυβερνητικά σάιτ να διαβάζω μέχρι τα χαράματα αποφάσεις και φιρμάνια των κυβερνητικών οργάνων ώστε αν διαπιστώσω παρατυπία να στείλω ένα μαίηλ διαμαρτυρίας. Στο κατόπι, κάθε Κυριακή στήνομαι στην τηλεόραση να παρακολουθώ τα Υπουργικά Συμβούλια του Γιώργου. Κρατάω σημειώσεις, μέχρι παρέμβαση μούρχεται να κάνω. Άσε σου λέω το πρόγραμμά μου είναι φουλ.
- Έλα ρε συ Μήτσο να πιούμε καμιά μπυρίτσα σήμερα το βράδυ.
- Τι λες ρε συ Νώντα, έχω να διαβουλευθώ για το νομοσχέδιο για τα τσιρόνια της Μικρής Βόλβης! Δεν προλαβαίνω!
Νιώθω σου λέω σαν να είμαι κι εγώ μέλος της Κυβέρνησης. Άμισθο βέβαια, αλλά το απολαμβάνω. Έχω πάρει και λάπτοπ, έτσι αν μούρθει καμιά ιδέα στη νταλίκα, να τη μουντάρω. Τώρα, πρέπει να διαπιστευθώ κιόλας. Τι δεν τόξερες; Βέεεβαια. Πας και διαπιστεύεσαι στο Υπουργείο Παιδείας, να παίρνεις, λέει, όλα τα φρέσκα νέα και τα κοτσάρεις στο μπλογκ σου. Δεν έχω όμως μπλογκ. Αγχώθηκα τώρα. Πρέπει να κάνω και μπλογκ. Ήμουνα στο φέισμπουκ και στο τουίτερ, αλλά μπλογκ δεν είχα. Τι να κάνω ρε συ Γιώργο. Σόρρυ, δεν τα προλαβαίνω και όλα.
Είπα δεν προλαβαίνω και θυμήθηκα ότι έχω κι άλλη δουλειά για σήμερα. Να κάτσω να γράψω καμιά απόδειξη στο τεφτέρι, μη μου πέσουν όλα μαζί. Βλέπεις, τεμπέλιασα κανά δυό βράδια και μαζεύτηκαν βουνό οι αποδείξεις και ποιος θα κάτσει να τις γράψει; Τι θα πει ποια θα ισχύσει και ποια όχι; Άπαξ και το είπε ο Γιώργος, εμείς η βάση του Κινήματος πρέπει να στηρίξουμε τις πρωτοβουλίες του Προέδρου. Μαζεύω λοιπόν κι εγώ αποδείξεις. Προχτές βρήκα μια πεταμένη έξω από το σούπερ-μάρκετ. Να σου πω την αμαρτία μου τη μάζεψα. Οι παλιο-δεξιοί τις πετάνε και καλά τυχαία, αλλά για να απαξιώσουνε το μέτρο. Λαμόγια. Θα με πάρουν πάλι χαράματα όμως. Δεν πειράζει. Κι έχω και δρομολόγιο αύριο ρε παιδί μου. Αλλά τι δρομολόγιο. Εδώ ο Γιώργος αλλάζει την αρχιτεκτονική της χώρας, σου λέει. Θα αλλάξει τους δήμους, τις νομαρχίες, τα πάντα όλα. Θα βγαίνεις από τη Μεταμόρφωση και τσουπ! Θα έχεις φτάσει στη Λαμία με μια κίνηση. Θα γίνουμε και γείτονες με τον κουμπάρο, που έχουμε να βρεθούμε πάνω από μήνα. Στη Λαμία μένει, αλλά τώρα οι δήμοι μας θα γειτονεύουνε. Εγώ Καλλιθέα. Τέσσερα διόδια δρόμος.
Μιλάμε εμείς για δρόμους. Τι να πει κι ο Ζάσταβα. Ποιος είναι ο Ζάσταβα; Το παιδί που μας μαζεύει τις ελιές στο χωριό. Από την Αφρική είναι ο άνθρωπος, γεννήθηκε όμως στη Σάμο, όταν ξέβρασε την οικογένειά του το κύμα, μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια. Μετανάστη τονε λες, λαθρομετανάστη τονε λες, πάντως όταν πήγε να δηλώσει όνομα, ο Έλληνας αρμόδιος δεν καταλάβαινε γρι από αφρικάνικα. Πέσανε όμως σε καλό άνθρωπο και έγραψε στα χαρτιά για όνομα του παιδιού τα μόνα αγγλικά που ήξερε να γράφει: τη μάρκα του αυτοκινήτου του. Ζάσταβα. Και τώρα ο άνθρωπος λέγεται Ζάσταβα Ματέμπε και τον φωνάζουμε Ζάσταβα. Μην ανησυχείς, μετέχει της ελληνικής παιδείας, ξέρει και τι θα πει και λάδωμα και φακελάκι και απ' όλα. Πως ζει νομίζεις στο χωριό; Αλλά μην ανησυχείς Πρόεδρε. Το Ζάσταβα τον έχω κάνει δικό μας. Μιλάμε το παιδί μόλις πάρει υπηκοότητα, ΠΑΣΟΚ δαγκωτό θα ψηφίσει. Τώρα, μη με μπλέξεις αν θα ενταχθεί στο εκσυγχρονιστικό, στο πατριωτικό, στο παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ο Ζάσταβα, θα βάλω τις φωνές. Και το όλον ΠΑΣΟΚ τι τόχουμε, για μόστρα;
Πρόεδρε, πάμε πολύ καλά. Τέτοια χαϊλίκια η χώρα είχε να δει από το πρόγραμμα των πρώτων ημερών του ΠΑΣΟΚ το '81. Δέσμες μέτρων τα λέγαμε τότε και έτριζε το γυαλί της ασπρόμαυρης από τη συγκίνηση όταν θα εξαφανίζαμε το νέφος και θα διώχναμε τις βάσεις. Και πιο μετά όταν θα φεύγαμε - στα λόγια - από την ΕΟΚ και τους λέγαμε ότι υπάρχει τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό. Και τώρα αυτό δεν τους λέμε; Έχουμε άλλο τρόπο εμείς να φτιάξουμε την οικονομία. Όχι ιρλανδικά μοντέλα και κουραφέξαλα. Και τότε μας λέγανε οι κουτόφραγκοι να μαζέψουμε τους μισθούς και να περιορίσουμε το έλλειμμα, πριν διογκωθεί, κι εμείς κρατικοποιούσαμε τη βιομηχανία και προσλαμβάναμε τον άνεργο κοσμάκη στο Δημόσιο, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στον ΟΣΕ και στην Ολυμπιακή και δίναμε αυξήσεις και χτίζαμε αβέρτα νοσοκομεία και κέντρα υγείας. Και τώρα τι τους λέμε; Ανάπτυξη με δανεικά και υπό κρατικό έλεγχο. Όχι παίζουμε. Να γιατί συγκινούμαι ρε Πρόεδρε. Γιατί η ιστορία αλλάζει μόνο τα πρόσωπα και τα λόγια. Όχι τις ιδέες και τις πρακτικές. Μεγαλείο!
http://tyxaios.blogspot.com/2010/01/blog-post.html