Η Εθνική ταυτότητα (μερίδας) των κατοίκων της ΠΓΔΜ προσδιορίζεται σαφέστατα από δύο εγκυρότατα και σημαντικότατα βιβλία των ιδίων.
adesmeuti.blogspot.com
adesmeuti.blogspot.com
Το πρώτο είναι το βιβλίο του Δασκάλου και καθηγητή Φιλολογίας και ιστορίας Κρίστε Μισίρκωφ με τίτλο «Μακεδονικές υποθέσεις» που εκδόθηκε το 1903 στη Σόφια. Στα σημερινά αναγνωστικά του γειτονικού κράτους ο Κρίστε Μισίρκωφ παρουσιάζεται σαν ένας από τους Θεμελιωτές της εθνότητάς τους. Αναφέρουμε παρακάτω μερικά μόνον κατατοπιστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του:
· «Αν εμείς οι Σλάβοι αποσχιστούμε από τα άλλα βαλκανικά έθνη και καταφέρουμε να ενώσουμε τον ίδιο τον δικό μας σλαβομακεδονικό πληθυσμό σε ένα σύνολο» (Σελ.6)
· «Πρέπει ο μακεδονικός λαός να αναγνωριστεί επίσημα σε όλα τα έγγραφα και πιστοποιητικά , να εισαχθεί το όνομα Μακεδόνας για κάθε άτομο σλαβικής καταγωγής που ζει στην Μακεδονία» (Σελ.37)
· «εμείς οι Σλάβοι Μακεδόνες θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτή την έκβαση επιτυχία;» (Σελ.51)
· «Παρόμοια, οι καλές σχέσεις ανάμεσα στους Έλληνες και εμάς (τους Σλάβους Μακεδόνες) εξαρτώνται περισσότερο από τους Έλληνες.» (Σελ.55)
· «Η εμφάνιση των Μακεδόνων ως ξεχωριστού σλαβικού λαού είναι μία τελείως φυσιολογική ιστορική διαδικασία» (Σελ.132)
· «Το όνομα ”Μακεδόνας” χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους Σλάβους Μακεδόνες, ως γεωγραφικός όρος, για να δηλώσουν την καταγωγή τους» (Σελ.137)
· «Οι μακρινοί πρόγονοί μας, λοιπόν, βαφτίστηκαν με αυτό το όνομα την εποχή που ήρθαν σε επαφή με τους πιο πολιτισμένους Ρωμαίους… Έτσι το πρώτο όνομά μας ήταν Σλάβοι, ήμασταν τότε οι Σλάβοι.» (Σελ.147).
Τον Μισίρκωφ τον ενδιαφέρει να αποδείξει ότι στα κεντρικά Βαλκάνια υπάρχει μια Σλαβική ομάδα η οποία δεν είναι ούτε Βούλγαροι ούτε Σέρβοι. Την Σλαβική αυτή ομάδα την ονομάζει Σλάβοι Μακεδόνες ή μόνον Μακεδόνες και επιδιώκει να της δώσει εθνολογική υπόσταση. Δεν κάνει καμία αναφορά στους αρχαίους Μακεδόνες θεωρώντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την Σλαβική ομάδα.
Το δεύτερο βιβλίο είναι του Πανεπιστημίου Κύριλλος και Μεθόδιος των Σκοπίων με τίτλο «Τεκμήρια του αγώνα του Μακεδονικού λαού για ανεξαρτησία και εθνικό κράτος - τόμος πρώτος – Από την εγκατάσταση των Σλάβων στη Μακεδονία έως το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου», που εκδόθηκε στα Σκόπια το 1985.
Το εξώφυλλο ξεκαθαρίζει αμέσως την φυλετική καταγωγή. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στον αγώνα του «Μακεδονικού λαού» και αυτόν τον αγώνα τον ξεκινάει από την εγκατάσταση των Σλάβων στην Μακεδονία. Δηλώνει σαφέστατα ότι αυτόν που ονομάζει «Μακεδονικό Λαό» έχει Σλαβική καταγωγή.
Οι τίτλοι των έξι κεφαλαίων του πρώτου μέρους είναι οι ακόλουθοι:
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ 6ΟΥ ΑΙΩΝΑ Μ.Χ. ΈΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 18ΟΥ ΑΙΩΝΑ
Ι. Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΗΝΙΩΝ (6Ος ΑΙΩΝΑΣ Μ.Χ. ΈΩΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 9ΟΥ ΑΙΩΝΑ)
…
2. Ο Σλαβικός στρατός διασχίζει τον Δούναβη (548 μ.Χ.)
…
5. Ο Σλαβικός στρατός επιτίθεται στην Θεσσαλονίκη (584 μ.Χ.)
…
ΙΙ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (Από το 850 έως το 969 μ.Χ.)
ΙΙΙ. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (969-1018Μ.Χ.)
ΙV. Ο ΑΝΤΙΦΕΟΥΔΑΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΏΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (10ος - 12ος αιώνας)
V. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (13ος – 14ος αιώνας)
VI. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (Τέλος 14ου – τέλος 18ου αιώνα)
Τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικότατα και δεν χρειάζονται καμία διευκρίνιση. Είναι σαφέστατη η προσπάθεια να μετατραπούν οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία τον 6ο μ.Χ. αιώνα σε Μακεδονικό έθνος. Στην αρχή μιλάει για Σλάβους που εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία (Κεφ. Ι ) μετά μιλάει για Μακεδόνες Σλάβους (Κεφ. ΙΙ ) και στο τέλος για Μακεδονικό λαό (Κεφ. VI ). Για να το πετύχουν αυτό εξαφάνισαν τα πάντα γύρω από τους Μακεδόνες Έλληνες. Δεν διευκρινίζει π.χ. ποιοι ήταν οι υπερασπιστές της Θεσσαλονίκης, που για πρώτη φορά την πολιόρκησαν το 584 μ.Χ., και τι γλώσσα ομιλούσαν;
Από τα δύο παραπάνω βιβλία γίνεται σαφές ότι προσπαθούν να απαρνηθούν τις Σλαβικές ρίζες τους και επιδιώκουν να φανούν κάτι το οποίο δεν είναι, κλέβοντας κυριολεκτικά, κομμάτια ιστορίας και πολιτισμού από τους γείτονές τους, Έλληνες και Βούλγαρους.
Είναι πράγματι περίεργο το ότι ενώ οι σημερινοί Σκοπιανοί θεωρούν τον Μισίρκωφ θεμελιωτή του έθνους τους σαν ένα Σλαβικό έθνος τα τελευταία χρόνια αναζητούν καταγωγές στους αρχαίους Μακεδόνες. Έχουν την δικιά τους Σλαβομακεδονική ταυτότητα και πρέπει να είναι περήφανοι για αυτήν και είναι πράγματι κρίμα να γελοιοποιούνται παριστάνοντας τους απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις ενισχύουν την άποψη ότι όλη αυτή προπαγάνδα περί Μακεδονισμού είναι χρηματοδοτούμενη και κατευθυνόμενη και σκοπό έχει να εμποδίσει την δημιουργία καλών γειτονικών σχέσεων με τους Έλληνες και οι χρηματοδότες Αμερικανοί να εκβιάζουν το Ελληνικό κράτος για την γαιοστρατηγική επικράτησή τους στην περιοχή.
ΤΑ “ΕΝΤΟΠΙΚΑ” - Η ιστορία ενός γλωσσικού ιδιώματος
Από το 1430, που οι Οθωμανοί κυρίευσαν την Θεσσαλονίκη, έως την απελευθέρωση το 1912 – 1913, δηλαδή για πάνω από 500 έτη, όλος ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας ήταν υπό Οθωμανική κατοχή. Όλες οι απογραφές που διενεργήθηκαν, και αναφέρονταν στις εθνότητες, κατέγραφαν Τούρκους, Έλληνες, Βούλγαρους ή Σλάβους, Αλβανούς και Εβραίους. Οι εθνότητες αυτές έπρεπε υποχρεωτικά να συμβιώσουν και να επικοινωνήσουν για τις καθημερινές ανάγκες. Αναπτύχθηκε έτσι μια κοινή γλώσσα καθημερινής επικοινωνίας η οποία βασίσθηκε στην ευκολότερη από όλες την σλαβική και εμπλουτίσθηκε με Τουρκικές αλλά κυρίως με πάρα πολλές Ελληνικές λέξεις και εκφράσεις. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι Τούρκοι που επισκέφθηκαν πρόσφατα την Ελλάδα για να δουν τα πατρικά τους χρόνια μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, συνεννοούνταν με τους Έλληνες στα «εντόπικα». Χαρακτηριστική επίσης είναι και η περίπτωση εκείνων των Σουλιωτών οι οποίοι κυνηγημένοι από τον Αλί Πασά των Ιωαννίνων εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1800 στα χωριά Άγιος Παντελεήμων, Γραμματικό, Φλαμουριά, Μεσημέρι, Βρυττά κλπ. Ενώ διατήρησαν τα ονόματά τους Τζαβέλλας, Κίτσος, Σουλιώτης, Γάκης, μερικοί σλαβοφώνισαν και έχασαν μερικώς την αυτογνωσία τους.
Η γλώσσα αυτή δεν ήταν γραπτή γιατί η κάθε εθνότητα επισήμως χρησιμοποιούσε την δική της γλώσσα. Από περιοχή σε περιοχή διέφερε αρκετά ως προς την προφορά και το λεξιλόγιο εξαιτίας των διαφορετικών επιρροών. Ενδεικτική είναι και η ονομασία της «Εντόπικα» το οποίο προφανώς προέρχεται από την Ελληνική λέξη τοπικά-εντόπια-εντόπικα-ντόπικα, που δείχνουν και τον βαθμό μετασχηματισμού της Ελληνικής λέξης αλλά και αποδίδουν τον τοπικό χαρακτήρα της.
Εξαιτίας των πάρα πολλών Ελληνικών λέξεων και εκφράσεων κάποιοι Έλληνες συγγραφείς την αναφέρουν σαν Ελληνική. Πράγματι είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των Ελληνικών λέξεων και εκφράσεων που κρύβονται μέσα της.
· «Αν εμείς οι Σλάβοι αποσχιστούμε από τα άλλα βαλκανικά έθνη και καταφέρουμε να ενώσουμε τον ίδιο τον δικό μας σλαβομακεδονικό πληθυσμό σε ένα σύνολο» (Σελ.6)
· «Πρέπει ο μακεδονικός λαός να αναγνωριστεί επίσημα σε όλα τα έγγραφα και πιστοποιητικά , να εισαχθεί το όνομα Μακεδόνας για κάθε άτομο σλαβικής καταγωγής που ζει στην Μακεδονία» (Σελ.37)
· «εμείς οι Σλάβοι Μακεδόνες θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτή την έκβαση επιτυχία;» (Σελ.51)
· «Παρόμοια, οι καλές σχέσεις ανάμεσα στους Έλληνες και εμάς (τους Σλάβους Μακεδόνες) εξαρτώνται περισσότερο από τους Έλληνες.» (Σελ.55)
· «Η εμφάνιση των Μακεδόνων ως ξεχωριστού σλαβικού λαού είναι μία τελείως φυσιολογική ιστορική διαδικασία» (Σελ.132)
· «Το όνομα ”Μακεδόνας” χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους Σλάβους Μακεδόνες, ως γεωγραφικός όρος, για να δηλώσουν την καταγωγή τους» (Σελ.137)
· «Οι μακρινοί πρόγονοί μας, λοιπόν, βαφτίστηκαν με αυτό το όνομα την εποχή που ήρθαν σε επαφή με τους πιο πολιτισμένους Ρωμαίους… Έτσι το πρώτο όνομά μας ήταν Σλάβοι, ήμασταν τότε οι Σλάβοι.» (Σελ.147).
Τον Μισίρκωφ τον ενδιαφέρει να αποδείξει ότι στα κεντρικά Βαλκάνια υπάρχει μια Σλαβική ομάδα η οποία δεν είναι ούτε Βούλγαροι ούτε Σέρβοι. Την Σλαβική αυτή ομάδα την ονομάζει Σλάβοι Μακεδόνες ή μόνον Μακεδόνες και επιδιώκει να της δώσει εθνολογική υπόσταση. Δεν κάνει καμία αναφορά στους αρχαίους Μακεδόνες θεωρώντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την Σλαβική ομάδα.
Το δεύτερο βιβλίο είναι του Πανεπιστημίου Κύριλλος και Μεθόδιος των Σκοπίων με τίτλο «Τεκμήρια του αγώνα του Μακεδονικού λαού για ανεξαρτησία και εθνικό κράτος - τόμος πρώτος – Από την εγκατάσταση των Σλάβων στη Μακεδονία έως το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου», που εκδόθηκε στα Σκόπια το 1985.
Το εξώφυλλο ξεκαθαρίζει αμέσως την φυλετική καταγωγή. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στον αγώνα του «Μακεδονικού λαού» και αυτόν τον αγώνα τον ξεκινάει από την εγκατάσταση των Σλάβων στην Μακεδονία. Δηλώνει σαφέστατα ότι αυτόν που ονομάζει «Μακεδονικό Λαό» έχει Σλαβική καταγωγή.
Οι τίτλοι των έξι κεφαλαίων του πρώτου μέρους είναι οι ακόλουθοι:
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ 6ΟΥ ΑΙΩΝΑ Μ.Χ. ΈΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 18ΟΥ ΑΙΩΝΑ
Ι. Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΗΝΙΩΝ (6Ος ΑΙΩΝΑΣ Μ.Χ. ΈΩΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 9ΟΥ ΑΙΩΝΑ)
…
2. Ο Σλαβικός στρατός διασχίζει τον Δούναβη (548 μ.Χ.)
…
5. Ο Σλαβικός στρατός επιτίθεται στην Θεσσαλονίκη (584 μ.Χ.)
…
ΙΙ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (Από το 850 έως το 969 μ.Χ.)
ΙΙΙ. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (969-1018Μ.Χ.)
ΙV. Ο ΑΝΤΙΦΕΟΥΔΑΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΏΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ (10ος - 12ος αιώνας)
V. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (13ος – 14ος αιώνας)
VI. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (Τέλος 14ου – τέλος 18ου αιώνα)
Τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικότατα και δεν χρειάζονται καμία διευκρίνιση. Είναι σαφέστατη η προσπάθεια να μετατραπούν οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία τον 6ο μ.Χ. αιώνα σε Μακεδονικό έθνος. Στην αρχή μιλάει για Σλάβους που εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία (Κεφ. Ι ) μετά μιλάει για Μακεδόνες Σλάβους (Κεφ. ΙΙ ) και στο τέλος για Μακεδονικό λαό (Κεφ. VI ). Για να το πετύχουν αυτό εξαφάνισαν τα πάντα γύρω από τους Μακεδόνες Έλληνες. Δεν διευκρινίζει π.χ. ποιοι ήταν οι υπερασπιστές της Θεσσαλονίκης, που για πρώτη φορά την πολιόρκησαν το 584 μ.Χ., και τι γλώσσα ομιλούσαν;
Από τα δύο παραπάνω βιβλία γίνεται σαφές ότι προσπαθούν να απαρνηθούν τις Σλαβικές ρίζες τους και επιδιώκουν να φανούν κάτι το οποίο δεν είναι, κλέβοντας κυριολεκτικά, κομμάτια ιστορίας και πολιτισμού από τους γείτονές τους, Έλληνες και Βούλγαρους.
Είναι πράγματι περίεργο το ότι ενώ οι σημερινοί Σκοπιανοί θεωρούν τον Μισίρκωφ θεμελιωτή του έθνους τους σαν ένα Σλαβικό έθνος τα τελευταία χρόνια αναζητούν καταγωγές στους αρχαίους Μακεδόνες. Έχουν την δικιά τους Σλαβομακεδονική ταυτότητα και πρέπει να είναι περήφανοι για αυτήν και είναι πράγματι κρίμα να γελοιοποιούνται παριστάνοντας τους απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις ενισχύουν την άποψη ότι όλη αυτή προπαγάνδα περί Μακεδονισμού είναι χρηματοδοτούμενη και κατευθυνόμενη και σκοπό έχει να εμποδίσει την δημιουργία καλών γειτονικών σχέσεων με τους Έλληνες και οι χρηματοδότες Αμερικανοί να εκβιάζουν το Ελληνικό κράτος για την γαιοστρατηγική επικράτησή τους στην περιοχή.
ΤΑ “ΕΝΤΟΠΙΚΑ” - Η ιστορία ενός γλωσσικού ιδιώματος
Από το 1430, που οι Οθωμανοί κυρίευσαν την Θεσσαλονίκη, έως την απελευθέρωση το 1912 – 1913, δηλαδή για πάνω από 500 έτη, όλος ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας ήταν υπό Οθωμανική κατοχή. Όλες οι απογραφές που διενεργήθηκαν, και αναφέρονταν στις εθνότητες, κατέγραφαν Τούρκους, Έλληνες, Βούλγαρους ή Σλάβους, Αλβανούς και Εβραίους. Οι εθνότητες αυτές έπρεπε υποχρεωτικά να συμβιώσουν και να επικοινωνήσουν για τις καθημερινές ανάγκες. Αναπτύχθηκε έτσι μια κοινή γλώσσα καθημερινής επικοινωνίας η οποία βασίσθηκε στην ευκολότερη από όλες την σλαβική και εμπλουτίσθηκε με Τουρκικές αλλά κυρίως με πάρα πολλές Ελληνικές λέξεις και εκφράσεις. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι Τούρκοι που επισκέφθηκαν πρόσφατα την Ελλάδα για να δουν τα πατρικά τους χρόνια μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, συνεννοούνταν με τους Έλληνες στα «εντόπικα». Χαρακτηριστική επίσης είναι και η περίπτωση εκείνων των Σουλιωτών οι οποίοι κυνηγημένοι από τον Αλί Πασά των Ιωαννίνων εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1800 στα χωριά Άγιος Παντελεήμων, Γραμματικό, Φλαμουριά, Μεσημέρι, Βρυττά κλπ. Ενώ διατήρησαν τα ονόματά τους Τζαβέλλας, Κίτσος, Σουλιώτης, Γάκης, μερικοί σλαβοφώνισαν και έχασαν μερικώς την αυτογνωσία τους.
Η γλώσσα αυτή δεν ήταν γραπτή γιατί η κάθε εθνότητα επισήμως χρησιμοποιούσε την δική της γλώσσα. Από περιοχή σε περιοχή διέφερε αρκετά ως προς την προφορά και το λεξιλόγιο εξαιτίας των διαφορετικών επιρροών. Ενδεικτική είναι και η ονομασία της «Εντόπικα» το οποίο προφανώς προέρχεται από την Ελληνική λέξη τοπικά-εντόπια-εντόπικα-ντόπικα, που δείχνουν και τον βαθμό μετασχηματισμού της Ελληνικής λέξης αλλά και αποδίδουν τον τοπικό χαρακτήρα της.
Εξαιτίας των πάρα πολλών Ελληνικών λέξεων και εκφράσεων κάποιοι Έλληνες συγγραφείς την αναφέρουν σαν Ελληνική. Πράγματι είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των Ελληνικών λέξεων και εκφράσεων που κρύβονται μέσα της.
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
α) Το καθαρά Ελληνικό όνομα Διονύσης έγινε Νύσης
β) Το αρχαιοελληνικό οδεύω έγινε όνταμ και
γ) Ο Ελληνικός χαιρετισμός «εις πολλά έτη» έγινε σπολάτι ή σπολαϊτι ή σπουλάτι. Αυτά αποδεικνύουν περίτρανα ότι διαμορφώθηκε και ομιλήθηκε από Έλληνες. Οι γλωσσολόγοι όμως, Έλληνες και ξένοι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να την χαρακτηρίσουν σλαβική διάλεκτο, ή ακριβέστερα σλαβικές διαλέκτους που ομοιάζουν περισσότερο με την επίσημη Βουλγαρική παρά με την Σερβοκροατική.
Οι Μακεδόνες Έλληνες εκτός της ανάγκης να ομιλήσουν τα «εντόπικα» για την καθημερινή επικοινωνία τους αναγκάσθηκαν να τα ομιλήσουν και για λόγους επιβίωσης. Οι συχνές επαναστάσεις των Μακεδόνων για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού και την ένωσή τους με την Ελλάδα προκαλούσαν βίαια αντίποινα κυρίως στους Ελληνόφωνους πληθυσμούς. Επίσης το παιδομάζωμα, θεσμός των Οθωμανών, εφαρμόσθηκε κυρίως στα κεντρικά Βαλκάνια και υπήρχε ιδιαίτερη προτίμηση στους Ελληνικούς πληθυσμούς. Σε πολλές περιοχές λόγω αυτής της καταπίεσης των Τούρκων έπρεπε να μην ξεχωρίζουν σαν Έλληνες από τους άλλους κατοίκους και γι’ αυτό έξω από το σπίτι ομιλούσαν «εντόπικα» και εντός του σπιτιού και στην Εκκλησία ομιλούσαν ελληνικά. Έτσι προέκυψαν οι δίγλωσσοι Μακεδόνες Έλληνες. Με την πάροδο των ετών, εκτός της καταπίεσης, σε ορισμένες από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές εξαιτίας της μακροχρόνιας έλλειψης δασκάλων και Ιερέων και της συμβίωσης με σλαβικούς πληθυσμούς σε κοινές χριστιανικές συνοικίες έχασαν την γνώση της Ελληνικής. Αυτοί είναι οι Μακεδόνες Έλληνες με μητρική πλέον γλώσσα τα «εντόπικα».
Αυτοί όμως οι Μακεδόνες Έλληνες σε κρίσιμες στιγμές για τον Ελληνισμό βοήθησαν ποικιλοτρόπως, πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους μαζί με τους άλλους Μακεδόνες Έλληνες στις αλλεπάλληλες τοπικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που οργάνωσαν οι υπόδουλοι Έλληνες στην Μακεδονία κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Και το έκαναν αυτό γιατί μπορεί να έχασαν την γλώσσα τους αλλά δεν έχασαν την Ελληνική εθνική τους συνείδηση. Είναι αυτοί που τις παραμονές του Μακεδονικού αγώνα οι Βούλγαροι και οι ξένοι διπλωμάτες και περιηγητές τους θεωρούσαν Βούλγαρους αλλά είναι και αυτοί που στήριξαν τον Μακεδονικό αγώνα άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οι γραικομάνοι όπως τους έλεγαν με λύσσα οι Βούλγαροι, αυτοί που όταν τους έσφαζαν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες φώναζαν «Είμαι Έλληνας» στα «εντόπικα» γιατί δεν ήξεραν Ελληνικά. Είναι αυτοί που το 1903, από την περιοχή του Μοναστηρίου, σημερινή Bitola, έστειλαν υπόμνημα διαμαρτυρίας στην Γαλλική κυβέρνηση όπου μεταξύ των άλλων αναφέρουν: «…λαλούμεν ελληνιστί, βλαχιστί αλβανιστί, βουλγαριστί, αλλά ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν να αμφισβητεί προς ημάς τούτο».
Δεν τα αναφέρουμε αυτά για εντυπωσιασμό αλλά γιατί έτσι έγιναν. Θέλουμε να δείξουμε το μεγαλείο τους και την ψυχική σχέση τους με τον Ελληνισμό. Τα τονίζουμε για να επισημάνουμε τα λάθη ορισμένων Ελληνικών κυβερνήσεων, χωρίς λαϊκό έρεισμα, που έγιναν εξαιτίας της στείρας ιδεολογικής αντιπαράθεσης και του κομματικού ανταγωνισμού. Ο Εβραιοκροάτης πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας το 1944 ονόμασε αυθαίρετα «Μακεδονία» το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, «Μακεδόνες» τις εικοσιτρείς εθνότητες που ζούσαν εκεί και την νοτιοσλαβική διάλεκτο «Μακεδονική Γλώσσα». Συγκεκριμένα υιοθέτησε το ιδίωμα της ευρύτερης περιοχής του Μοναστηριού (Bitola) και για πρώτη φορά συγκεκριμένη επιτροπή του έδωσε γραπτή υπόσταση.
Οι Μακεδόνες Έλληνες εκτός της ανάγκης να ομιλήσουν τα «εντόπικα» για την καθημερινή επικοινωνία τους αναγκάσθηκαν να τα ομιλήσουν και για λόγους επιβίωσης. Οι συχνές επαναστάσεις των Μακεδόνων για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού και την ένωσή τους με την Ελλάδα προκαλούσαν βίαια αντίποινα κυρίως στους Ελληνόφωνους πληθυσμούς. Επίσης το παιδομάζωμα, θεσμός των Οθωμανών, εφαρμόσθηκε κυρίως στα κεντρικά Βαλκάνια και υπήρχε ιδιαίτερη προτίμηση στους Ελληνικούς πληθυσμούς. Σε πολλές περιοχές λόγω αυτής της καταπίεσης των Τούρκων έπρεπε να μην ξεχωρίζουν σαν Έλληνες από τους άλλους κατοίκους και γι’ αυτό έξω από το σπίτι ομιλούσαν «εντόπικα» και εντός του σπιτιού και στην Εκκλησία ομιλούσαν ελληνικά. Έτσι προέκυψαν οι δίγλωσσοι Μακεδόνες Έλληνες. Με την πάροδο των ετών, εκτός της καταπίεσης, σε ορισμένες από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές εξαιτίας της μακροχρόνιας έλλειψης δασκάλων και Ιερέων και της συμβίωσης με σλαβικούς πληθυσμούς σε κοινές χριστιανικές συνοικίες έχασαν την γνώση της Ελληνικής. Αυτοί είναι οι Μακεδόνες Έλληνες με μητρική πλέον γλώσσα τα «εντόπικα».
Αυτοί όμως οι Μακεδόνες Έλληνες σε κρίσιμες στιγμές για τον Ελληνισμό βοήθησαν ποικιλοτρόπως, πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους μαζί με τους άλλους Μακεδόνες Έλληνες στις αλλεπάλληλες τοπικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που οργάνωσαν οι υπόδουλοι Έλληνες στην Μακεδονία κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Και το έκαναν αυτό γιατί μπορεί να έχασαν την γλώσσα τους αλλά δεν έχασαν την Ελληνική εθνική τους συνείδηση. Είναι αυτοί που τις παραμονές του Μακεδονικού αγώνα οι Βούλγαροι και οι ξένοι διπλωμάτες και περιηγητές τους θεωρούσαν Βούλγαρους αλλά είναι και αυτοί που στήριξαν τον Μακεδονικό αγώνα άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οι γραικομάνοι όπως τους έλεγαν με λύσσα οι Βούλγαροι, αυτοί που όταν τους έσφαζαν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες φώναζαν «Είμαι Έλληνας» στα «εντόπικα» γιατί δεν ήξεραν Ελληνικά. Είναι αυτοί που το 1903, από την περιοχή του Μοναστηρίου, σημερινή Bitola, έστειλαν υπόμνημα διαμαρτυρίας στην Γαλλική κυβέρνηση όπου μεταξύ των άλλων αναφέρουν: «…λαλούμεν ελληνιστί, βλαχιστί αλβανιστί, βουλγαριστί, αλλά ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν να αμφισβητεί προς ημάς τούτο».
Δεν τα αναφέρουμε αυτά για εντυπωσιασμό αλλά γιατί έτσι έγιναν. Θέλουμε να δείξουμε το μεγαλείο τους και την ψυχική σχέση τους με τον Ελληνισμό. Τα τονίζουμε για να επισημάνουμε τα λάθη ορισμένων Ελληνικών κυβερνήσεων, χωρίς λαϊκό έρεισμα, που έγιναν εξαιτίας της στείρας ιδεολογικής αντιπαράθεσης και του κομματικού ανταγωνισμού. Ο Εβραιοκροάτης πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας το 1944 ονόμασε αυθαίρετα «Μακεδονία» το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, «Μακεδόνες» τις εικοσιτρείς εθνότητες που ζούσαν εκεί και την νοτιοσλαβική διάλεκτο «Μακεδονική Γλώσσα». Συγκεκριμένα υιοθέτησε το ιδίωμα της ευρύτερης περιοχής του Μοναστηριού (Bitola) και για πρώτη φορά συγκεκριμένη επιτροπή του έδωσε γραπτή υπόσταση.
Εμείς οι Μακεδόνες αντιδρούμε σε αυτές τις μεθοδεύσεις ως προς την ονομασία αυτού του ιδιώματος. Είναι Σλαβικό άσχετα εάν ομιλήθηκε και από Έλληνες και σίγουρα δεν μπορεί να ονομασθεί Μακεδονική γιατί η Μακεδονική γλώσσα είναι διάλεκτος της Ελληνικής.
Υπάρχουν πολλά ονόματα με τα οποία θα μπορούσε να την ονομάσει και να μην προκαλέσει αντιδράσεις σε Ελλάδα και Βουλγαρία. Επέλεξε σκόπιμα το όνομα «Μακεδονική» για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις του εις βάρος της Ελλάδος.
