Οι στενοκέφαλοι, με παρωπίδες, Γερμανοί τραπεζίτες και η Ελληνική Κυβέρνηση που τους ακολουθεί...

Ο ορθολογισμός στη σκέψη είναι θετικός μόνο όταν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ειδικά όταν πρέπει να συνεκτιμάς αστάθμητους παράγοντες, ο ορθολογισμός τείνει να αγνοεί δεδομένα που ενδεχομένως να μην είναι ορατά άμεσα. Αυτό συμβαίνει στην παρούσα φάση με τους Γερμανούς τραπεζίτες. Στη δική τους συλλογιστική, ο μόνος τρόπος για την έξοδο από μία οικονομική κρίση είναι η περιστολή των πάσης φύσεως δαπανών και εξόδων. Είναι το ίδιο ακριβώς που συνέβαινε στην Αμερική λίγο πριν και πολύ περισσότερο μετά το μεγάλο Κραχ του 1929. Η αδυναμία αντίληψης του γεγονότος ότι κινητήρια δύναμη για ένα Κράτος είναι η ...ευημερία των ίδιων των πολιτών του, η Γερμανία του σήμερα μιμείται δραματικά εγκληματικά όλα τα λάθη που έγιναν και στο παρελθόν. Προφανώς και εάν κάποιος σταματήσει να τρώει θα περιστείλει κατακόρυφα τα έξοδά του. Προφανέστατα επίσης, αυτή η απόφαση θα έχει δυσάρεστη κατάληξη για τον ίδιο. Ο Ρούζβελτ έβγαλε τις ΗΠΑ από την ύφεση υλοποιώντας ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το δημόσιο χρέος μπορεί να αυξήθηκε τότε μεσοπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη που ακολούθησε έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σήμερα, καλούμαστε να πληρώσουμε πολύ περισσότερους φόρους από χθες. Τα απαισιόδοξα σενάρια προβλέπουν να πληρώσουμε ακόμα περισσότερους αύριο. Δεν υπάρχει πιο κοντόφθαλμη πολιτική από αυτήν. Και δεν υπάρχει πιο αδιέξοδη πολιτική από αυτήν. Ποιόν θα φορολογήσεις, όταν δεν θα υπάρχει φορολογητέο εισόδημα; Από ποιόν θα εισπράξεις τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα, όταν τα αυτοκίνητα δεν θα χρησιμοποιούνται με το ρυθμό του σήμερα; Ποιός θα πληρώσει τον επιβαρυμένο ΦΠΑ του 21% όταν δεν θα αγοράζει αγαθά; Αυτή είναι η πραγματική ύφεση η οποία μαθηματικά προβλέψιμα οδηγεί σε κοινωνική έκρηξη. Πόσο ηλίθια στενόμυαλος πρέπει να είναι κάποιος, για να αντιληφθεί το αυτονόητα αυταπόδεικτο; Στην Αμερική του σήμερα ο Ομπάμα κάνει ότι έκανε ο Ρούζβελτ: δανείζεται τεράστια ποσά κάθε ημέρα για να συντηρεί την ανάπτυξή του Κράτους του. Δεν έχει σημασία αν στους επόμενους 12 μήνες το χρέος εκτιναχθεί στο διπλάσιο ή τριπλάσιο. Σημασία έχει ότι οι πολίτες θα μπορέσουν και να βγάλουν τα προς το ζην, αλλά και θα έχουν δουλειές για να πληρώνονται και κατά λογική εξέλιξη να ξοδεύουν για την αγορά αγαθών. Οι αστείοι, με παρωπίδες Γερμανοί πολιτικοί και τραπεζίτες που σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να διαχειριστούν το όλο θέμα, δεν βλέπουν τί συμβαίνει στην ίδια τους την χώρα, όταν τα εργοστάσια των αυτοκινήτων κλείνουν, όταν η κατανάλωση των προϊόντων τους που απευθύνονται στην παγκόσμια αγορά μειώνεται δραματικά. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο της πολιτικής τους, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία πάρα πολύ εύκολα μπορεί να μην είναι πτωχευμένες, αλλά θα έχουν φτωχούς κατοίκους…
(newsblog.gr)