Για τη μεγάλη μου αγάπη… (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ)

Γυρίζω το χρόνο πίσω στα εφηβικά μου χρόνια, τότε που κατέβαινα με φίλους στο Καραϊσκάκη και αργότερα ανέβαινα στο ΟΑΚΑ…
Για τη μεγάλη μου αγάπη…
Θυμάμαι αρκετές φορές που οι φίλοι δεν είχαν όρεξη να πάνε στο γήπεδο, εγώ όμως πάντα είχα και πήγαινα παρέα με τον …ευατό μου…
Για τη μεγάλη μου αγάπη…
Ποτέ δεν έμπλεκα σε φασαρίες, ποτέ δεν είχα σκοπό να πλακωθώ με τους οπαδούς των άλλων ομάδων. Πήγαινα στο γήπεδο μόνο για να τραγουδήσω…
Για τη μεγάλη μου αγάπη…
Τα χρόνια πέρασαν…
Τα ανέμελα εφηβικά και νεανικά χρόνια πέρασαν…
Το μυαλό (θεωρητικά) έπηξε και ωρίμασε…
Αναθεωρείς πράγματα και καταστάσεις που πίστευες μικρός, βάζεις άλλες προταιρεότητες στη ζωή σου, βλέπεις ό,τι συμβαίνει γύρω σου από διαφορετική οπτική γωνιά…
Ωστόσο όσα χρόνια και αν έχουν περάσει, κάθε φορά που ετοιμάζομαι να πάω στο γήπεδο νιώθω τόσο έντονα εκείνο το συναίσθημα που με κυρίευε στα εφηβικά μου χρόνια…
Εκείνη την προσμονή να περάσει η ώρα να βρεθώ στο γήπεδο να δω τη μεγάλη μου αγάπη…
Γι’ αυτό και η τραγωδία της Θύρας 7 με ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ. Και ας μην την έχω ζήσει καθώς εκείνη την ημέρα ήμουν λίγων ημερών… Και ας έχουν περάσει 29 χρόνια από τότε…
Γιατί βάζω τον ευατό μου σε αυτά τα παιδιά…
Κατέβηκα στο γήπεδο να φωνάξω για τη μεγάλη μου αγάπη…
Δεν πήγα να κάνω φασαρία, δεν ήθελα να μπλέκω σε επεισόδια…
Πήγα στο γήπεδο για να δω την μεγάλη μου αγάπη…
Και η μεγάλη μου αγάπη με αποζημίωσε με μια καταπληκτική εμφάνιση… Θρίαμβος! 6-0 την ΑΕΚ…
Και εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να τρέξω με τη λήξη του αγώνα να πανηγυρίσω…
Να αποθεώσω τη μεγάλη μου αγάπη…
Και το τηλέφωνο της μάνας μου χτύπησε…
«Το παιδί σας είναι νεκρό»…
Για τη μεγάλη του αγάπη…
http://papaki.redplanet.gr/