Η Κασσάνδρα ήταν η κόρη του βασιλιά Πριάμου. Είχε προβλέψει την καταστροφή της Τροίας, αλλά κανείς δεν την πίστεψε... Απεχθανόμαστε ρόλους Κασσάνδρας, έστω κι αν οι δυσοίωνες προβλέψεις και οι φόβοι που εκφράζαμε τα τελευταία χρόνια δυστυχώς επαληθεύονται.
Έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί σε ορισμένες δυσμενείς σε βάρος της ...
Έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί σε ορισμένες δυσμενείς σε βάρος της ...
χώρας εξελίξεις του Σκοπιανού. Δεν θα τις επαναλάβουμε, δεν έχει νόημα. Μέσα όμως στον καταιγισμό της επικαιρότητας από τις φλέγουσες εκκρεμότητες, όπως το φορολογικό, το Ασφαλιστικό, καθώς και την «εκρηκτική διάσταση» της χώρας μας από το οικονομικό χάος που την απειλεί, μια εξέλιξη δυστυχώς δεν συγκρατήθηκε ιδιαίτερα.
Την περασμένη Τετάρτη, 10 τρέχοντος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (το Συμβούλιο δηλαδή αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ) να επικυρώσει την εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που η τελευταία έκανε τον Δεκέμβριο του 2009 για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Την έναρξη αυτή αναμένουν, σύμφωνα με το ψήφισμα, «στο εγγύς μέλλον». Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε τον περασμένο Δεκέμβρη να μεταθέσει το θέμα της ενταξιακής προοπτικής των Σκοπίων στον επόμενο χρόνο, δηλαδή το 2010, τηρώντας μια ισορροπημένη μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων μερών στάση. Έτσι η Αθήνα εύσχημα απέφυγε να ασκήσει βέτο, οι Βρυξέλλες βγήκαν από τη δύσκολη θέση, τα δε Σκόπια απέφυγαν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που θα προκαλούσε σʼ αυτά η απόρριψη του σχετικού ενταξιακού τους αιτήματος.
Τι πρακτικά σημαίνει αυτό; Σε επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα έρθει το θέμα της ενταξιακής προοπτικής της ΠΓΔΜ. Η Αθήνα, ιδιαίτερα αποδυναμωμένη λόγω της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, θα πρέπει με υπέρμετρες δυσκολίες να πείσει τους εταίρους της για την περαιτέρω αναβολή (ή απόρριψη) του σκοπιανού αιτήματος. Και εδώ γεννάται το ερώτημα. Θα μπορέσει η Αθήνα, μετά μάλιστα την παραπάνω αναφερόμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να πείσει τους εταίρους της; Τι άραγε αναμένει η Ελλάδα από την κοινοτική αλληλεγγύη που τόσο διατυμπάνιζε η προηγούμενη κυβέρνηση; Έχουμε σοβαρές ενδείξεις ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα οι κοινοτικοί θα αλλάξουν στάση; Και θα προστρέξουν στη στήριξη της χώρας μας στο Σκοπιανό; Μην ξεχνάτε, κύριοι του ΥΠΕΞ, ότι ο Πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβάνοφ αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών δήλωνε εμφαντικά ότι η χώρα του αξίζει να είναι μέλος ισότιμο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Και φυσικά ακολούθησαν και οι άλλες σχετικές δηλώσεις των σκοπιανών επισήμων αποκαλυπτικές των προθέσεών τους.
Γιʼ αυτό χρειάζεται πλήρης κινητοποίηση και σύμπνοια όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Διότι ναι μεν τώρα μας δόθηκε το ευρωπαϊκό «σωσίβιο» για να βγούμε από την κρίση (άσχετα με ποιες προϋποθέσεις μας δόθηκε), αμφιβάλλουμε όμως αν το ίδιο «σωσίβιο» μας δοθεί στο Σκοπιανό. Οι προσεχείς μήνες θα είναι κρίσιμοι. Οι πιέσεις θα είναι μεγάλες, οι αντοχές μας θα δοκιμαστούν. Καμία απόκλιση δεν θα πρέπει να δικαιολογηθεί εκ μέρους μας από την απόφαση 817/93 του Συμβουλίου Ασφαλείας που αναγνωρίζει ως μόνο αντικείμενο των διαπραγματεύσεων το όνομα.
Οι πιέσεις εις βάρος μας θα πρέπει να αποκρουστούν δυναμικά και συντονισμένα ώστε να μην επιτρέψουμε τη διολίσθηση του θέματος σε διμερή διαφορά, παρακάμπτοντας έτσι τη διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών.
Τα παραπάνω έχουν άραγε συνειδητοποιηθεί επαρκώς από τους αρμόδιους χειριστές των εθνικών μας θεμάτων; Κι αν ναι, τι έχουν πράξει; Οι καιροί επιτάσσουν εγρήγορση. Ο χρόνος, φοβόμαστε, κυλάει σε βάρος μας...
Την περασμένη Τετάρτη, 10 τρέχοντος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (το Συμβούλιο δηλαδή αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ) να επικυρώσει την εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που η τελευταία έκανε τον Δεκέμβριο του 2009 για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Την έναρξη αυτή αναμένουν, σύμφωνα με το ψήφισμα, «στο εγγύς μέλλον». Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε τον περασμένο Δεκέμβρη να μεταθέσει το θέμα της ενταξιακής προοπτικής των Σκοπίων στον επόμενο χρόνο, δηλαδή το 2010, τηρώντας μια ισορροπημένη μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων μερών στάση. Έτσι η Αθήνα εύσχημα απέφυγε να ασκήσει βέτο, οι Βρυξέλλες βγήκαν από τη δύσκολη θέση, τα δε Σκόπια απέφυγαν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που θα προκαλούσε σʼ αυτά η απόρριψη του σχετικού ενταξιακού τους αιτήματος.
Τι πρακτικά σημαίνει αυτό; Σε επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα έρθει το θέμα της ενταξιακής προοπτικής της ΠΓΔΜ. Η Αθήνα, ιδιαίτερα αποδυναμωμένη λόγω της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, θα πρέπει με υπέρμετρες δυσκολίες να πείσει τους εταίρους της για την περαιτέρω αναβολή (ή απόρριψη) του σκοπιανού αιτήματος. Και εδώ γεννάται το ερώτημα. Θα μπορέσει η Αθήνα, μετά μάλιστα την παραπάνω αναφερόμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να πείσει τους εταίρους της; Τι άραγε αναμένει η Ελλάδα από την κοινοτική αλληλεγγύη που τόσο διατυμπάνιζε η προηγούμενη κυβέρνηση; Έχουμε σοβαρές ενδείξεις ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα οι κοινοτικοί θα αλλάξουν στάση; Και θα προστρέξουν στη στήριξη της χώρας μας στο Σκοπιανό; Μην ξεχνάτε, κύριοι του ΥΠΕΞ, ότι ο Πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβάνοφ αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών δήλωνε εμφαντικά ότι η χώρα του αξίζει να είναι μέλος ισότιμο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Και φυσικά ακολούθησαν και οι άλλες σχετικές δηλώσεις των σκοπιανών επισήμων αποκαλυπτικές των προθέσεών τους.
Γιʼ αυτό χρειάζεται πλήρης κινητοποίηση και σύμπνοια όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Διότι ναι μεν τώρα μας δόθηκε το ευρωπαϊκό «σωσίβιο» για να βγούμε από την κρίση (άσχετα με ποιες προϋποθέσεις μας δόθηκε), αμφιβάλλουμε όμως αν το ίδιο «σωσίβιο» μας δοθεί στο Σκοπιανό. Οι προσεχείς μήνες θα είναι κρίσιμοι. Οι πιέσεις θα είναι μεγάλες, οι αντοχές μας θα δοκιμαστούν. Καμία απόκλιση δεν θα πρέπει να δικαιολογηθεί εκ μέρους μας από την απόφαση 817/93 του Συμβουλίου Ασφαλείας που αναγνωρίζει ως μόνο αντικείμενο των διαπραγματεύσεων το όνομα.
Οι πιέσεις εις βάρος μας θα πρέπει να αποκρουστούν δυναμικά και συντονισμένα ώστε να μην επιτρέψουμε τη διολίσθηση του θέματος σε διμερή διαφορά, παρακάμπτοντας έτσι τη διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών.
Τα παραπάνω έχουν άραγε συνειδητοποιηθεί επαρκώς από τους αρμόδιους χειριστές των εθνικών μας θεμάτων; Κι αν ναι, τι έχουν πράξει; Οι καιροί επιτάσσουν εγρήγορση. Ο χρόνος, φοβόμαστε, κυλάει σε βάρος μας...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=50733&colid=&catid=42&dt=2010-02-14
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=50733&colid=&catid=42&dt=2010-02-14
