Της Άννας ΠαναγιωταρέαΌταν αποδήμησε εις Κύριον ο μακαριστός Χριστόδουλος και ανέβηκε στον θρόνο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εκκλησιαστικοί αποφάνθηκαν ότι οι διενέξεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανήκαν οριστικά στο παρελθόν. Αλλωστε ο κ. Ιερώνυμος ήταν του πατριαρχικού κλίματος και φρόντισε εξαρχής να το...
δηλώσει επισκεπτόμενος και υποβάλλων τα σέβη του προς τη «μητέρα Εκκλησία», στην Κωνσταντινούπολη. Θεώρησαν ότι «το κακό» κλίμα οφειλόταν σε προσωπικές αναφορές των προκαθημένων και όχι στην αγωνία του κυρού Χριστόδουλου να υπερασπιστεί το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος
Και να που έφτασε το σκανδαλώδες ζήτημα του πρώην Αττικής για να αποδειχθεί ότι εκείνο που λείπει από τη «μητέρα εκκλησία» είναι διάκριση αλλά και η αγάπη. Γιατί τι άλλο αντίδωρο ανέμενε η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος από την «μητέρα Εκκλησία» ;
Το ερώτημα είναι: ΠΟΙΟΣ τολμάει μετά τον σκανδαλισμό των χριστιανών από τον πρώην Αττικής, μετά τη δημοσιοποίηση των τηλεφωνικών διαλόγων, κατάλληλων για ταινίες περιεχομένου πορνό, μετά τη δίκη, καταδίκη και φυλάκιση για την αρπαγή του «παγκαριού» της γυναικείας Μονής Εφραίμ, να σκέφτεται όχι το έκκλητον στο θρόνο-έκκλητον άραγε ή έκλυτον;- αλλά ακόμη και τη μνεία του ονόματος του στους κόλπους της Εκκλησίας; Έπρεπε ήδη να εγκαταβιούσε στη μονή της μετανοίας του εν σιωπή.
Είναι τραγικό ότι ο Πατριάρχης για μια εισέτι φορά υποπίπτει στο ολίσθημα δεικνύοντας ότι δεν σέβεται το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, είτε ο προκαθήμενος λεγόταν Χριστόδουλος, είτε τώρα Ιερώνυμος. Την προηγούμενη φορά, η Ελλάδα θα μοιραζόταν σε κάτω και άνω χώρες! Αυτή τη φορά επιβάλλει στην Εκκλησία το δόγμα: Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει! Απορεί και εξανίσταται ο πιστός με την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου να παραπέμψει την υπόθεση Μπεζενίτη -αμετακλήτως τον έκρινε η Δικαιοσύνη- σε δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο που αποτελούν ένιοι γηραιοί μητροπολίτες που στην πλειοψηφία τους εκφράστηκαν, στο παρελθόν, υπέρ του Μπεζενίτη!
Τους ψίθυρους που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τί μεσολάβησε ώστε να αλλάξει η πρώτη και ορθή απόφαση το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους θεωρούμε παντελώς αναξιόπιστους. Αντιπαρερχόμαστε ακόμη την οδύνη μας ότι ταπεινώθηκε ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας, όταν θυμηθούμε ότι ο μακαριστός Χριστόδουλος είχε τιμωρηθεί με ακοινωνησία και απάλειψη του ονόματος από τις δέλτους του Πατριαρχείου. Αυτό που δεν μπορεί να αντιπαρέλθουμε είναι πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο εζήλωσε το «πρωτείον του Πάπα». Αλλά το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν εκχωρείται σε κανέναν!
Και να που έφτασε το σκανδαλώδες ζήτημα του πρώην Αττικής για να αποδειχθεί ότι εκείνο που λείπει από τη «μητέρα εκκλησία» είναι διάκριση αλλά και η αγάπη. Γιατί τι άλλο αντίδωρο ανέμενε η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος από την «μητέρα Εκκλησία» ;
Το ερώτημα είναι: ΠΟΙΟΣ τολμάει μετά τον σκανδαλισμό των χριστιανών από τον πρώην Αττικής, μετά τη δημοσιοποίηση των τηλεφωνικών διαλόγων, κατάλληλων για ταινίες περιεχομένου πορνό, μετά τη δίκη, καταδίκη και φυλάκιση για την αρπαγή του «παγκαριού» της γυναικείας Μονής Εφραίμ, να σκέφτεται όχι το έκκλητον στο θρόνο-έκκλητον άραγε ή έκλυτον;- αλλά ακόμη και τη μνεία του ονόματος του στους κόλπους της Εκκλησίας; Έπρεπε ήδη να εγκαταβιούσε στη μονή της μετανοίας του εν σιωπή.
Είναι τραγικό ότι ο Πατριάρχης για μια εισέτι φορά υποπίπτει στο ολίσθημα δεικνύοντας ότι δεν σέβεται το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, είτε ο προκαθήμενος λεγόταν Χριστόδουλος, είτε τώρα Ιερώνυμος. Την προηγούμενη φορά, η Ελλάδα θα μοιραζόταν σε κάτω και άνω χώρες! Αυτή τη φορά επιβάλλει στην Εκκλησία το δόγμα: Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει! Απορεί και εξανίσταται ο πιστός με την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου να παραπέμψει την υπόθεση Μπεζενίτη -αμετακλήτως τον έκρινε η Δικαιοσύνη- σε δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο που αποτελούν ένιοι γηραιοί μητροπολίτες που στην πλειοψηφία τους εκφράστηκαν, στο παρελθόν, υπέρ του Μπεζενίτη!
Τους ψίθυρους που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τί μεσολάβησε ώστε να αλλάξει η πρώτη και ορθή απόφαση το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους θεωρούμε παντελώς αναξιόπιστους. Αντιπαρερχόμαστε ακόμη την οδύνη μας ότι ταπεινώθηκε ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας, όταν θυμηθούμε ότι ο μακαριστός Χριστόδουλος είχε τιμωρηθεί με ακοινωνησία και απάλειψη του ονόματος από τις δέλτους του Πατριαρχείου. Αυτό που δεν μπορεί να αντιπαρέλθουμε είναι πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο εζήλωσε το «πρωτείον του Πάπα». Αλλά το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν εκχωρείται σε κανέναν!
