Σαν προχθές, πέθανε ο έλληνας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου που λάτρεψα και λατρεύω να "παρακολουθώ" από την τηλεόραση όποτε σχεδόν μου δοθεί ευκαιρία. Ο Βασίλης Λογοθετίδης.
Αυστηρός αλλά με μεγάλη καλωσύνη, οικείος, ανθρώπινος, άφοσιωμένος σε αυτό που έκανε, μα πάνω από όλα αυτός που πάντρεψε το τεράστιο ταλέντο του με την επαγγελματική ευσυνειδησία. Ακολουθεί λοιπόν ένα μικρό αφιέρωμα μαζί με ένα δείγμα από μία ιστορική -ίσως την καλύτερη όλων των εποχών- ελληνική....
ταινία.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου 1960. Την διεύθυνση του θιάσου του συνέχισε επάξια ο Χρήστος Ευθυμίου. Κηδεύτηκε με παρουσία πολύ κόσμου στο Α΄ Νεκροταφειο. Δεν είχε παιδιά και έμενε στο Παλαιό Φάληρο.
Διαβάστε για την ζωή του και δείτε απόσπασμα από μια πολύ ωραία ταινία του....
Ο Βασίλης Λογοθετίδης (1897-1960) ήταν Έλληνας ηθοποιός της κωμωδίας. Γεννήθηκε το 1897 στο Μυριόφυτο (Κωνσταντινούπολη). Το 1915 αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο και τον επόμενο χρόνο εμφανίσθηκε ερασιτεχνικά σε θεατρική σκηνή της Κωνσταντινούπολης κάνοντας μεγάλη εντύπωση. Το 1918 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο κάνει την εμφάνισή του ως επαγγελματίας πλέον ηθοποιός με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη με τον οποίο και συνεργάσθηκε μέχρι το 1935 όταν για μια μόνο θεατρική περίοδο δημιούργησε ο ίδιος θίασο συνεταιρικά με την Αλίκη και τον Κώστα Μουσούρη. Μετά το τέλος της περιόδου εκείνης επανήλθε στο θίασο της Μαρίκας παραμένοντας μέχρι το 1946. Κατά τη θερινή περίοδο του 1947 συνεργάσθηκε με την Κατερίνα και τον Χειμώνα του ίδιου έτους συγκρότησε αποκλειστικά δικό του θίασο.
Στη διάρκεια της λαμπρής και πλούσιας σε επιτυχίες θεατρική σταδιοδρομία του έπαιξε σε περισσότερα από 200 ξένα θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων στο "Αρσενικό και παλιά δαντέλλα" του Κέσσερλινγκ, στο "Έξυπνοι και κουτοί" του Γκάρσον Κάνιν, στη κωμωδία του Σαίξπηρ "Όπως σας αρέσει", στο "Βολπόνε" του Μπεν Τζόνσον, στο "Γαμπρός του κ. Πουαριέ" του Ωζιέ, στο "Κνοκ" του Ζυλ Ρομαίν κ.ά. καθώς επίσης και σε περισσότερες από 110 ελληνικές κωμωδίες.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης ήταν και από τους πρώτους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, όπου πρωτοεμφανίζεται το 1933, σε ταινίες που σχεδόν σε όλες και πρωταγωνιστεί.
Το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ με σκοπό τη καθιέρωση συστηματικής επαφής μεταξύ των θεάτρων όλων των χωρών της Γης, δίνοντας παραστάσεις σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ όπου και θριάμβευσε. Κατά δε την υποδοχή του στη πόλη Πίτσμπουργκ ο δήμαρχος της πόλης του παρέδωσε τη "χρυσή κλείδα" της πόλης, τιμή που δεν έχει ξαναγίνει σε Έλληνα ηθοποιό. Ακριβώς σε αναγνώριση της συμβολής του αυτής για την πρόοδο της ελληνικής θεατρικής τέχνης και παρουσίας σε διεθνή κοινό ο Βασιλεύς Παύλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου 1960. Την διεύθυνση του θιάσου του συνέχισε επάξια ο Χρήστος Ευθυμίου. Κηδεύτηκε με παρουσία πολύ κόσμου στο Α΄ Νεκροταφειο. Δεν είχε παιδιά και έμενε στο Παλαιό Φάληρο.
Χαρακτηριστική ατάκα-σκηνή από την ταινία "Ούτε γάτα ούτε ζημιά":
Λολότα: "Να Λαλάκη" Λαλάκης Μακρυκώστας: "Αυτά μού 'φερες;" Λολότα : "Είναι ο μόνος τρόπος να φτάσουμε στην Αθήνα" ........... Λαλάκης: "Άσε μας ρε Λολότα, για καουμπόι με πέρασες; Πάρε Χριστιανέ μου τα γαϊδουράκια σαου και τα μουλαράκια σου και πάρε αυτά να τους πάρεις λίγο άχυρο. Από τον κο και την κα Μακρυκώστα να τους πεις."
Φιλμογραφία
•Κακός δρόμος (1933)
•Μαντάμ Σουσού (1948) .... Παναγιωτάκης
•Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) .... Θόδωρος
•Ένα βότσαλο στη λίμνη(1952) .... Μανώλης Σκουντρής
•Σάντα Τσικίτα (1953) .... Φώτης Φαγκρής
•Δεσποινίς ετών 39 (1954) .... Τηλέμαχος Καραντάρης
•Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1955) .... Λαλάκης Μακρυκώστας
•Η κάλπικη λίρα (1955) .... Ανάργυρος Λουμπαρδόπουλος
•Ο ζηλιαρόγατος (1956) .... Πότης Αντωνόπουλος
•Δελησταύρου και υιός (1957) .... Αντώνης Δελησταύρου
•Κάτω από τους ουρανοξύστες (1958)
•Ένας ήρως με παντούφλες (1958) .... στραγητός Λάμπρος Δεκαβάλας
Απολαύστε εδώ ένα απόσμασμα από την καταπληκτική και ιστορική για τον ελληνικό κινηματογράφο, ταινία: Η Κάλπικη λίρα
Η ταινία αποτελεί μια ηθογραφία της κοινωνίας του '50 με την ιδιαίτερη οπτική γωνία του σκηνοθέτη Γ. Τζαβέλλα. Εχει χαρακτηρισθεί ως μια από τις 1000 καλύτερες ταινίες του παγκοσμίου κινηματογράφου.
πληροφορίες από τη βικιπαίδεια και κείμενα του http://greendim.blogspot.com/
