TaXalia/D (Δημοσιογραφία των πολιτών)Κάθε τόσο θα αναδυκνύουμε και από έναν δημοσιογράφο που μας «διαφημίζει», σήμερα εστιάζουμε στον Wolfgang Reuter της spiegel!
Ο κύριος Wolfgang Reuter
(Ο Wolfgang Reuter είναι συντάκτης του «Σπίγκελ») είναι ένας από τους πολλούς και αξιόλογους (δυστυχώς για μας!) ξένους δημοσιογράφους οι οποίοι βομβαρδίζουν με καταστροφικές (;) ειδήσεις τον διεθνή τύπο.
Ενδεικτικά… τίτλοι όπως «Ελληνική τραγωδία» ή το «τοελληνικό χρέος απειλεί το κοινό νόμισμα» είναι δικοί του…
Η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί θα έπρεπε να δείχνουν λίγο σεβασμό στην χώρα μας. Δεν θα επεκταθώ επί τούτου όμως!
Αξιοσημείωτο είναι το ακόλουθο απόσπασμα από άρθρο του.
«Πειράζοντας» τα επίσημα στοιχεία
Δεν αύξησε οπωσδήποτε την αξιοπιστία της Ελλάδας το συμβάν του 2004, όταν ανακαλύφθηκε, σχεδόν κατά λάθος, πως η Ελλάδα είχε πετύχει την ένταξή της στην νομισματική ενότητα αποκλειστικά χάρη στην παρουσίαση πλασματικών στοιχείων.
Οι Έλληνες πέτυχαν να εκπληρώσουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ πολύ μετά την ένταξή τους στην ευρωζώνη, το 2006.
Αλλά κι αυτά ακόμα τα στοιχεία εγείρουν αμφισβητήσεις. Εκείνη την εποχή οι Έλληνες αύξησαν μονομιάς το ΑΕΠ τους κατά 25%, εν μέρει συμπεριλαμβάνοντας στο οικονομικό τους προϊόν τη μαύρη αγορά και την πορνεία. Αυτό μείωσε απότομα το έλλειμμα, στα χαρτιά τουλάχιστο, στο 2.9%.
Αλλά έκτοτε τα στοιχεία του ελληνικού ελλείμματος συνεχώς αναθεωρούνται προς τα πάνω. Η τελευταία αύξηση, μονομιάς κατά... 7%, αποτελεί πανευρωπαϊκό ρεκόρ, και μάλιστα προέρχεται από μια χώρα σχεδόν ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση. Το 2009, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας έφτασε μετά βίας το 1.2%, μας διαβεβαιώνουν οι Έλληνες οικονομολόγοι. Το 2010 δε, προβλέπουν την επάνοδο σε -χαμηλούς έστω- θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης!
Αυτό που εκνευρίζει ιδιαίτερα τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι πως η Ελλάδα επωφελείται επί δεκαετίες από τη συμμετοχή της στην ΕΕ. Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, οι Βρυξέλλες της δίνουν από 3 έως 6 δις ευρώ, ποσά που επίσης θεωρούνται αμφιλεγόμενα: δεν ήταν σπάνιες οι φορές που δηλώθηκαν πλασματικές εκτάσεις αγροτικών καλλιεργειών, ώστε να ληφθούν μεγαλύτερες επιδοτήσεις -ή που παραβιάστηκαν κατάφορα οι προδιαγραφές για χρηματοδότηση από την ΕΕ.
Ακολουθεί το άρθρο του
Το ελληνικό χρέος απειλεί το κοινό νόμισμα /του Βόλφγκανγκ Ρόιτερ
Στο παρελθόν, ο διευθύνων σύμβουλος της «Ντόιτσε μπανκ» Γιόζεφ 'Ακερμαν (Josef Ackermann) κατηγορήθηκε συχνά για υπεραισιοδοξία, αφού έχει μακρό ιστορικό αγνόησης δυσοίωνων προβλέψεων. Έχει επανειλημμένα διακηρύξει πως «τα χειρότερα πέρασαν», μόνο και μόνο για να δει στη συνέχεια την κρίση να επεκτείνεται σε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία.
Αλλά την περασμένη εβδομάδα, ο τόνος του 'Ακερμαν ήταν εντελώς διαφορετικός: αν και αρκετοί δείκτες έμοιαζαν να έχουν πάρει την ανιούσα, δήλωσε σε ένα συνέδριο στο Βερολίνο ενώπιον της καγκελαρίου 'Ανγκελα Μέρκελ (Angela Merkel), στελεχών επιχειρήσεων και συνδικαλιστών, πως κανείς δεν πρέπει να αυταπατάται. Υπογράμμισε με έμφαση πως η οικονομική κατάσταση θα μπορούσε να κάνει και νέα βουτιά. «Μια σειρά από ωρολογιακές βόμβες συνεχίζουν να λειτουργούν», τόνισε ο 'Ακερμαν στο κοινό του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις αυξανόμενες δυσχέρειες ορισμένων μικρών κρατών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες κρίσεις. Και τότε, θα 'λεγε κανείς κατά τύχη, ο 'Ακερμαν πρόφερε το όνομα του «κακού παιδιού» της ευρωπαϊκής οικονομίας: Ελλάδα.
Ο 'Ακερμαν δεν είναι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη. Μπορεί να πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από την κοινή γνώμη, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες ένα ζήτημα επανήρθε στο προσκήνιο, ένα ζήτημα που προκαλούσε μεγάλες ανησυχίες όταν «φούσκωνε» η οικονομική κρίση, αλλά μετά, καθώς η αισιοδοξία για την οικονομία κέρδιζε ξανά έδαφος, σαν να είχε ξεχαστεί: ο φόβος της χρεοκοπίας ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης. Και το ερώτημα αν μια τέτοια χρεοκοπία, εφόσον λάβαινε χώρα, θα ήταν εις θέση να κατεδαφίσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Η Ελλάδα πάντοτε πόζαρε στις πρώτες θέσεις του καταλόγου των υποψηφίων να τους συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά σήμερα πια, το ενδεχόμενο της πτώχευσής της είναι πιθανότερο από ποτέ.
Ασφάλιση ενάντια στην χρεοκοπία
Οι σεισμογράφοι των εμπορικών επιμελητηρίων και των επενδυτικών τραπεζών συνέλαβαν τις πρώτες δονήσεις εδώ κι εβδομάδες. Σήμερα, όταν στα τερματικά του Μπλούμπεργκ εμφανίζεται ο κωδικός «Greece CDS 10Yr», στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίζεται ένα βέλος που «κοιτάει» ευθέως προς τα κάτω. Με το σύμβολο αυτό απεικονίζεται η τιμή που προσφέρουν οι τράπεζες προκειμένου να ασφαλίσουν τα δεκαετή κρατικά ελληνικά ομόλογα από το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας της χώρας. Η τιμή των σχετικών «ασφαλίστρων» εκτοξεύτηκε απότομα από τη στιγμή που ο Έλληνας υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε εδώ και τρεις εβδομάδες πως το έλλειμμα της χώρας του θα έφτανε το 12.7% του ΑΕΠ, αντί του προβλεπομένου έως τότε 6% -που ήταν επίσης πολύ πιο πάνω από το όριο του 3% που θέτουν οι κανόνες της ευρωζώνης.
Στα τερματικά εμφανίζεται κι ένα άλλο βέλος, που κοιτάει προς την ακριβώς αντίστροφη κατεύθυνση από το πρώτο. Εικονογραφεί την τιμή των κρατικών ομολόγων του κράτους-μέλους της ευρωζώνης και δείχνει το ταβάνι. Η Ελλάδα έδινε ήδη στα ομόλογά της επιτόκιο 2% μεγαλύτερο από τη Γερμανία. Με άλλα λόγια, με συνολικό χρέος της τάξης των 270 δις ευρώ, η Ελλάδα καταβάλει 5 δις ευρώ ετησίως παραπάνω τόκους δανεισμού από ότι θα κατέβαλε αν ήταν η Γερμανία. Ενώ όμως οι αξιολογικοί οίκοι απειλούν να υποβαθμίσουν κι άλλο την ήδη χαμηλή πιστοληπτική της ικανότητα, η κατάσταση μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει.
Οι υπουργοί οικονομικών και οι κεντρικοί τραπεζίτες της ευρωζώνης είναι τόσο πιο πανικόβλητοι από αυτή τη κατάσταση όσο νιώθουν αβοήθητοι. «Το ελληνικό πρόβλημα», λέει ένας ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος στο Βερολίνο, «θα αναδειχθεί σε Λυδία λίθο της αντοχής της νομισματικής ενότητας».
Σε αναζήτηση αγοραστών
Η Ελλάδα έχει ήδη σωρεύσει ένα βουνό από χρέη, που είναι αμφίβολο, αν όχι αδύνατο, να μπορέσει να τα αποπληρώσει. Συν τω χρόνω, το κράτος έχει δανειστεί πάνω από 110% του ΑΕΠ της χώρας: αν οι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά κρατικά ομόλογα, η Ελλάδα μπορεί να πτωχεύσει ακόμα και μέσα στον επόμενο χρόνο.
Το 2010, οι αγοραστές κρατικών ελληνικών ομολόγων θα απαιτήσουν από το ελληνικό κράτος 25 δις ευρώ, όσα δηλαδή συνήθως δανειζόταν ετησίως η χώρα από τις χρηματαγορές για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της. Αν τα ομόλογα που θα εκδώσει η Ελλάδα για να βρει αυτά τα χρήματα δεν βρουν αγοραστές, τότε η χώρα δε θα έχει άλλη επιλογή παρά να δηλώσει πτώχευση, όπως το έκαναν παλιότερα το Μεξικό, ο Ισημερινός, η Ρωσία και η Αργεντινή.
Κάτι τέτοιο όμως θα έθετε και τις Βρυξέλλες σε δύσκολη θέση. Οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) απαγορεύουν από την 27μελή ένωση να δανείσει ένα μέλος της για να καλύψει δημοσιονομικές «τρύπες» ή να αποπληρώσει το χρέος της.
Αλλά ακόμα κι αν εφευρισκόταν ένας τρόπος να παρακαμφθεί αυτή η απαγόρευση, οι συνέπειες δε θα ήταν λιγότερο καταστροφικές. Σε αυτή την περίπτωση η δημοσιονομική ανεμελιά που επιδεικνύουν χώρες σαν την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, θα εύρισκε μιμητές σε όλη την ήπειρο. Το μήνυμα θα ήταν σαφές: ποιος ο λόγος να κάνεις οικονομίες, αφού στο τέλος πάντα βρίσκεται κάποιο κορόιδο να πληρώσει τους λογαριασμούς σου;
Φαινόμενο ντόμινο
Από την άλλη, αν οι Βρυξέλλες άφηναν την Ελλάδα να τα βγάλει πέρα μόνη της, οι επιπτώσεις δεν θα ήταν λιγότερο επώδυνες. Η εμπιστοσύνη προς το ευρώ θα βρισκόταν υπονομευμένη, και η ΕΕ θα βρισκόταν αντιμέτωπη με μια κρίσιμη δοκιμασία. Σε τι ωφελεί ένα κοινό νόμισμα, θα αναρωτιόνταν πολλοί, αν άλλα μέλη πληρώνουν τα χρέη τους κι άλλα όχι;
Επιπλέον, επικρέμεται πάντα ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα «φαινόμενο ντόμινο». Αν πτωχεύσει ένα κράτος-μέλος της ευρωζώνης, οι κερδοσκόποι θα έμπαιναν στον πειρασμό να ελέγξουν τη σταθερότητα κι άλλων εν δυνάμει υποψηφίων προς κατάρρευση. Και αυτό ίσως κατέστρεφε τη νομισματική ενότητα. Λόγω αυτού του δομικού κινδύνου, οι οικονομολόγοι της ελβετικής τράπεζας UBS δηλώνουν πως θεωρούν «πως αν ένα κράτος-μέλος της ευρωζώνης αντιμετωπίσει πρόβλημα με την αποπληρωμή του χρέους του -ή την ασφάλισή του- τελικά οι εταίροι του θα σπεύσουν να το υποστηρίξουν».
Αλά η χρεοκοπία ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης δεν μοιάζει να τρομάζει τόσο τους «ιέρακες» της «μπούντεσμπανκ» της γερμανικής κεντρικής τράπεζας. «Και λοιπόν, και τι έγινε αν η Ελλάδα δηλώσει αδυναμία να αποπληρώσει τα χρέη της;» ρώτησε ρητορικά ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας σε ένα πρόσφατο συμπόσιο. «Το ευρώ είναι αρκετά ισχυρό για να αντέξει αυτό το πλήγμα». Η αληθινή απειλή θα προέκυπτε αν οι Βρυξέλλες αποφάσιζαν να βοηθήσουν την Ελλάδα: «σε μια τέτοια περίπτωση, η νομισματική ενότητα θα μεταβαλλόταν σε... πληθωριστική ενότητα».
Μένει φυσικά να δούμε αν οι Γερμανοί πολιτικοί είναι εις θέση να υιοθετήσουν μια τόσο άτεγκτη στάση. Στο παρελθόν, όταν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων είχαν και πάλι πάρει την κατιούσα, ο τότε υπουργός οικονομίας της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ (Peer Steinbrück) έσπευσε, προκαλώντας φρίκη στην «μπούντεσμπανκ», να δηλώσει δημοσίως πως αν παραστεί ανάγκη οι Έλληνες θα βοηθιούνταν από τους εταίρους τους. Πολλά μπορούν να λεχθούν για το αν η γερμανική κυβέρνηση θα επαναλάμβανε σήμερα αυτήν την τοποθέτηση.
Μπορεί να αποφευχθεί η χρεοκοπία;
Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στη Γερμανία, αφού πολλές γερμανικές τράπεζες έχουν επενδύσει μεγάλα ποσά σε προσοδοφόρα ελληνικά ομόλογα, αφού πρώτα δανείστηκαν προς τούτο χρήματα από την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (EKT), με επιτόκιο 1%-2%. Προφανώς αυτός ήταν ένας από τους ευκολότερους τρόπους που έβγαλαν ποτέ τους λεφτά -εφόσον βέβαια τελικά η Ελλάδα δε χρεοκοπήσει.
Αλλά είναι άραγε ακόμα δυνατό να αποφευχθεί η χρεοκοπία της Ελλάδας, ακόμα κι αν οι εταίροι της επιθυμούσαν να τη διασώσουν; H απάντηση, τουλάχιστο εκ πρώτης απόψεως, εξαρτάται απολύτως από την ΕΚΤ, από το αν οι επιστάτες του ευρώ συνεχίσουν να αποδέχονται τα ελληνικά ομόλογα με αντίτιμο την προσφορά βραχυπρόθεσμης ρευστότητας, ή αν αντιθέτως τα ανακηρύξουν ως υπερβολικά αναξιόπιστα. Υπάρχει ασφαλώς πάντα η δυνατότητα της μέσης λύσης ή της περαιτέρω αύξησης του επιτοκίου των ελληνικών ομολόγων.
Η επόμενη συνάντηση της ΕΚΤ είναι προγραμματισμένη για τις 17 Δεκεμβρίου. «Το θέμα συμπεριλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη» λένε λακωνικά οι αξιωματούχοι στη Φρανκφούρτη. Οι ώρες είναι κρίσιμες.
Οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών ήδη διαβουλεύονται, κεκλεισμένων των θυρών, για το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα αρχίσει να τυπώνει πληθωριστικά ευρώ, χωρίς την άδεια της ΕΚΤ. Προς το παρόν αυτό το ερώτημα δεν είναι δυνατό να απαντηθεί, πράγμα που προσθέτει νευρικότητα στους κεντρικούς τραπεζίτες από το Δουβλίνο ως το Λισσαβόνα.
«Πειράζοντας» τα επίσημα στοιχεία
Δεν αύξησε οπωσδήποτε την αξιοπιστία της Ελλάδας το συμβάν του 2004, όταν ανακαλύφθηκε, σχεδόν κατά λάθος, πως η Ελλάδα είχε πετύχει την ένταξή της στην νομισματική ενότητα αποκλειστικά χάρη στην παρουσίαση πλασματικών στοιχείων. Οι Έλληνες πέτυχαν να εκπληρώσουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ πολύ μετά την ένταξή τους στην ευρωζώνη, το 2006. Αλλά κι αυτά ακόμα τα στοιχεία εγείρουν αμφισβητήσεις. Εκείνη την εποχή οι Έλληνες αύξησαν μονομιάς το ΑΕΠ τους... κατά 25%, εν μέρει συμπεριλαμβάνοντας στο οικονομικό τους προϊόν τη μαύρη αγορά και την πορνεία. Αυτό μείωσε απότομα το έλλειμμα, στα χαρτιά τουλάχιστο, στο 2.9%.
Αλλά έκτοτε τα στοιχεία του ελληνικού ελλείμματος συνεχώς αναθεωρούνται προς τα πάνω. Η τελευταία αύξηση, μονομιάς κατά... 7%, αποτελεί πανευρωπαϊκό ρεκόρ, και μάλιστα προέρχεται από μια χώρα σχεδόν ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση. Το 2009, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας έφτασε μετά βίας το 1.2%, μας διαβεβαιώνουν οι Έλληνες οικονομολόγοι. Το 2010 δε, προβλέπουν την επάνοδο σε -χαμηλούς έστω- θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης!
Αυτό που εκνευρίζει ιδιαίτερα τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι πως η Ελλάδα επωφελείται επί δεκαετίες από τη συμμετοχή της στην ΕΕ. Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, οι Βρυξέλλες της δίνουν από 3 έως 6 δις ευρώ, ποσά που επίσης θεωρούνται αμφιλεγόμενα: δεν ήταν σπάνιες οι φορές που δηλώθηκαν πλασματικές εκτάσεις αγροτικών καλλιεργειών, ώστε να ληφθούν μεγαλύτερες επιδοτήσεις -ή που παραβιάστηκαν κατάφορα οι προδιαγραφές για χρηματοδότηση από την ΕΕ.
Αποφασιστικοί λόγοι
Μολοταύτα, οι κοινοτικοί υπεύθυνοι μοιάζει να έχουν τα χέρια τους δεμένα. «The game is over» δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του γιουρογκρούπ Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ (Jean-Claude Juncker), μόνο και μόνο για να διαβεβαιώσει αμέσως μετά πως η Ελλάδα θα τύχει των ευεργετημάτων της «κοινοτικής αλληλεγγύης». «Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως η Ελλάδα δεν είναι δυνατό να χρεοκοπήσει, και πως όσοι κερδοσκοπούν στο ενδεχόμενο αυτό θα απογοητευτούν», συνέχισε ο Γιουνκέρ. Η αποφασιστικότητα αυτών των δηλώσεων απευθυνόταν βέβαια αποκλειστικά στις επενδυτικές τράπεζες του Λονδίνου, της Φρανκφούρτης και της Νέας Υόρκης, που έχουν πλήρη γνώση πως η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της πτώχευσης, αλλά δε γνωρίζουν αν η ΕΕ θα σπεύσει προς διάσωσή της, όπως άφησε να εννοηθεί ο Γιουνκέρ. Με άλλα λόγια, με τις δηλώσεις του ο Γιουνκέρ επιχείρησε να αποθαρρύνει όσους είναι έτοιμοι να κερδοσκοπήσουν από την πτώχευση της Ελλάδας.
Αλλά τώρα η ΕΕ υιοθετεί μια πιο σκληρή στάση προς την Ελλάδα. Εδώ και τρεις εβδομάδες, οι Βρυξέλλες επέπληξαν δημοσίως την Αθήνα, κι επανέλαβαν το ίδιο την περασμένη εβδομάδα. Μέχρι τώρα, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει μικρή διάθεση να λάβει το οποιοδήποτε αποφασιστικό μέτρο. Δηλώνει πως το 2010 σκοπεύει να μειώσει το έλλειμμά της μόλις κατά 3%, ώστε να φθάσει στο 9.1%. Πολλοί Ευρωπαίοι υπουργοί θεωρούν πως αυτό δεν είναι αρκετό. Όσο για το νέο Έλληνα υπουργό οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου πρόσφατα δήλωσε πως η χώρα του θα χρειαστεί τουλάχιστο μια τετραετία προκειμένου να ελέγξει το έλλειμμά της «χωρίς να υπονομεύσει την ανάκαμψη της οικονομίας της.
Αλλά μέχρι τότε το δημόσιο χρέος της χώρας θα έχει φτάσει στα 400 δις ευρώ, ή στο 150% του ΑΕΠ. Που σημαίνει πως η εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμα και με επιτόκια της τάξης του 5%, θα απορροφά κάθε χρόνο τουλάχιστο το 1/3 του προϋπολογισμού της χώρας!
Στο Λονδίνο, ένας τραπεζίτης προβλέπει πως βραχυπρόθεσμα η τιμή των ελληνικών ομολόγων θα συνεχίσει να πέφτει, αλλά καραδοκεί για τη στιγμή που τα ελληνικά ομόλογα θα ξαναγίνουν προσοδοφόρα. Αστειεύεται: «αν κάποιος χρωστάει 1,000 ευρώ, έχει πρόβλημα. Αν όμως χρωστά 10 εκατομμύρια, το πρόβλημα το έχει η τράπεζά του. Και σε αυτή την περίπτωση, η τράπεζα λέγεται Ευρώπη».
Πηγές:
http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,665679,00.html 12/08/2009
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,666912,00.html 12/14/2009
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,666886,00.html 12/14/2009
http://www.ppol.gr/cm/index.php?cata_id=7&catb_id=9&Datain=5671&LID=1
Σημείωση
Βρήκαμε στοιχεία και φώτο από τον κύριο, αλλά θα τα δημοσιεύσουμε σε επόμενο άρθρο. Θέλουμε πρώτα να σιγουρευτούμε για κάποια πράγματα.
http://taxalia.blogspot.com /D
