του Χρήστου Νικολαϊδη*για το taxalia blog
Η περήφανος Ελλάς, μας πληροφόρησαν με ιδιαίτερη χαρά, ικανοποίηση και περηφάνια όλα τα εγχώρια ΜΜΕ, βρέθηκε στην κορυφή της λίστας με τα κράτη που ενθουσιωδώς συμμετείχαν το Σάββατο στην «Ώρα της Γης».
Γαλήνιοι λοιπόν οι Έλληνες μπορούν από σήμερα, εφόσον έδωσαν τον αγώνα τον καλόν, για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος να...
συνεχίσουν τις πατροπαράδοτες συνήθειες τους: Να μην κάνουν ποτέ ανακύκλωση, να συμμετέχουν στο απίθανο πάρτυ της υπερκατανάλωσης των πάντων, να καβαλάνε το αυτοκίνητο για την παραμικρή τους μετακίνηση, να ξοδεύουν χωρίς αιδώ τους φυσικούς πόρους και την ενέργεια, να διαμαρτύρονται με ακραίο τρόπο όταν κάποιος φορέας τολμά να κατασκευάσει ΧΥΤΑ, αλλά να υφίστανται αδιαμαρτύρητα τις ανεξέλεγκτες χωματερές.
Ο μέσος Έλληνας μπορεί να διαλέγει πλυντήριο με μοναδικό κριτήριο το χρώμα ή τη μάρκα του και ποτέ την κατανάλωση του σε ρεύμα και νερό, να πετά σκουπίδια από το παράθυρό του και να μην γνωρίζει καν τι θα πει βιοαποδομήσιμη σακούλα και ανακύκλωση μπαταριών, ωστόσο είναι πολύ. «μπροστά» στις νεοταξικές δήθεν ακτιβίστικες κινητοποιήσεις τύπου «κλείνω τα φώτα για μια ώρα».
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει αγώνας δίχως προσωπικό κόστος. Υπάρχουν και υπήρχαν τόσο στην χώρα μας όσο και αλλού άτομα που θέλησαν να θυσιάσουν τη ζωή τους για μία ιδέα, που έδωσαν την περιουσία τους για μία Πατρίδα, ή -το χειρότερο- θυσίασαν τα παιδιά τους, προτρέποντάς τα να αγωνιστούν για μία ιδεολογία, πίστη ή αρχή και αξία. Άλλοι βασανίστηκαν, δούλεψαν σκληρά ή κουράστηκαν για να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους. Η αξία του αγώνα αλλά και η προσήλωση και αφοσίωση για τον στόχο είναι ευθέως ανάλογες του προσωπικού κόστους. Αλήθεια, τι κόστος πλήρωσαν εκατομμύρια Έλληνες σβήνοντας το φως τους για μία ωρίτσα;
Προσωπικά φρονώ ότι η περίφημη «Earth Hour» είναι μία περισπούδαστη μπαρούφα. Όποιος θέλει να υπερασπιστεί το περιβάλλον ας το κάνει με το προσωπικό του παράδειγμα, υπάρχουν άφθονοι τρόποι.
Θα το προχωρήσω ακόμη περισσότερο: Θα ισχυριστώ ότι πρόκειται για μία νεοταξική επιχείρηση. Η «Νέα Τάξη» μας θέλει καταναλωτές. Όχι Έλληνες ή Γερμανούς, οικολόγους ή σοσιαλιστές, δεξιούς ή κυνηγούς, πόντιους ή Θεσσαλονικιούς. Θέλει το κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της συγκρότησής μας να είναι η αβλαβής μονεταριστική ομοιογένεια, που ζει για να καταναλώνει και καταναλώνει για να ζει. Μόνο με ομοιογενή συγκρότηση θα καταναλώνουμε τα ίδια πράγματα και αυτό είναι το μόνο τους ενδιαφέρει.
Επειδή όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι η αντίδραση και ο ακτιβισμός είναι στοιχεία σύμφυτα με την ανθρώπινη προσωπικότητα και μπορούν να ξεπηδήσουν ανά πάσα στιγμή στη συμπεριφορά μας, φροντίζει να τα απορροφά με παρόμοιες μπουρδολογίες, που λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης.
Καλύτερα, σου λέει, να μάθουν να αντιδρούν κλείνοντας τα φώτα. Και να χαίρονται επειδή θα πιστέψουν ότι κάτι έκαναν. Γιατί έτσι δε θα χρειαστεί ποτέ να διοχετεύσουν αλλού τον ακτιβισμό τους. Έτσι απλά.
*Δημοσιογράφου
